یکی از آثاری که طی چند سال اخیر ثبات خود را طی حکومت وحشتناک اینترنت در سطح جهانی حفظ کرده، قطعا سری بازی جی تی ای است. ترندهایی که با وجود GTA 5 به اوج خود رسید و باعث شد تا این بازی پرفروش‌ترین محصول یک سرگرمی در طول تاریخ لقب بگیرد. آخرین ساخته استودیو راک‌استار موفق به فروش بیش از 160 میلیون نسخه شد! عدد عجیب و غریبی که حالا با انتشار جی تی ای آنلاین روی کنسول‌های نسل جدید، قطعا افزایش پیدا خواهد کرد.
محبوبیت جی تی ای باعث شده تا طی سال‌های اخیر بسیاری از افراد با ساخت کلون‌های این عنوان، تلاش کنند تا از شهرت فرانچایز راک‌استار برای رسیدن به موفقیت‌های اقتصادی خود کمک بگیرند. حالا که نسخه ششم جی تی ای به‌طور رسمی توسط راک‌استار تایید شد؛ بهتر است نگاهی به بدترین ریپ‌آف‌های جی تی ای در طول تاریخ داشته باشیم.
برای تماشای آیتم ویدیویی در یوتوب کلیک کنید
Crimelife 2
عنوان Crimelife 2 یکی از کلون‌های ناشیانه‌ی سری GTA است که سعی دارد داستانی دل‌خراش را روایت و مخاطب را به هر شکلی هست تحت تاثیر قرار دهد. افتتاحیه بازی از شیوه تکراری شروع فیلم‌های جنایی درجه چندمی استفاده کرده و با پیاده شدن یک فرد کریه از اتوبوس، استارت می‌خورد. پس از آن بازیکن اجازه دارد تا در جهان بازی به صورت آزادانه بچرخد و انوع واقسام قتل و جنایات را مرتکب شود. البته عملکرد هوش‌مصنوعی بازی آن قدری بد هست که ممکن است پیش از اقدام شما، NPC مورد نظر با انواع و اقسام روش‌ها، خودکشی کند! شهرواندان در Crimelife 2 در جهت‌های تصادفی پرسه می‌زنند تا زمانی که تصادف با یک وسیله نقلیه آن‌ها را از پای درآورد و کالبدشان را به تلی از پول نقد تبدیل کند. فیزیک بازی به شدت اغراق شده و بدون تعادل است. به‌طور کلی هیچ هدف مشخصی را نمی‌توان با بازی کردن Crimelife 2 دنبال کرد.
Crime Line
همچنین شناخته شده با نام “Strouken Count IV” این اثر به فرمول GTA و ارائه جنایات در شهرهای بزرگ پایبند است. با وجود شخصیتی که از نبود آرنج دست رنج می‌برد، برای راه رفتن قدم بر نمی‌دارد و با یک ضربه کار همه را می‌سازد، تجربه بازی در نوع خود جالب است! برخلاف عنوان قبلی، اثر Crime Line فعالیت‌های اعتیادآور زیادی چون استخر بازی، برداشتن بسته‌های مرموز، خوردن غذا با سروصدای زیاد و برانگیختن جنگ با تنها ساکنین سیاه‌پوست شهر را شامل می‌شود. البته که باید مراقب افسران پلیس حاضر در سطح شهر باشید، زیرا وقتی تعداد ستاره‌های جنایت شما زیاد شود، پلیس‌ها سعی دارند تا سر حد مرگ، شما را بغل کنند!
Crime City 2
هر دو عنوان پیشین را فراموش کنید. بازی Crime City 2 یک شهر کامل را شامل می‌شود که اساس آن بر پایه جنایت گذاشته شده است. البته که ارتکاب جنایت در این شهر کوچک، کار چندان آسانی نیست؛ چرا که شهروندان هر کدام کلون‌های شناور یک دیگر هستند که با سرعت حداقل 30 مایل حرکت می‌کنند، به مکان جدیدی تله‌پورت می‌کنند و گاها به کلی غیب می‌شوند. با سوار شدن یک وسیله نقلیه، همه شهروندان و بیشتر مناظر ناپدید می‌شوند. مضاف بر این که مطلقا هیچ سلاح یا چیزی برای آسیب وارد کردن به NPCها در بازی وجود ندارد. البته می‌توان یکی از نکات مثبت Crime City 2 را یادآور شد که شخصیت شما در ابتدای بازی با دارایی 999,999,999 دلار شروع به فعالیت می‌کند، هر چند هیچ راهی برای خرج کردن پول‌ها در بازی گنجانده نشده! ظاهرا سازنده به فکر جیب کارکتر شما نیز بوده است!
Gangsta Auto Thief
فرض کنید به دنبال تجربه‌ای شبیه به Grand Theft Auto روی گوشی همراه خود هستید و نسخه‌های قبلی GTA که روی موبایل عرضه شده را هم بازی کرده‌اید. به طور اتفاقی در App Store با Gangsta Auto Thief برخورد می‌کنید. عنوانی که حتی اسمش هم تقلیدی از GTA است. اما فریب نام این بازی را نخورید، این نوع بازاریابی تنها جهت جذب مخاطبان GTA انجام شده. این بازی نه تنها شباهتی به Grand Theft Auto ندارد، بلکه به طور کلی یک اثر جهان‌باز هم نیست و گیم‌پلی آن به رانندگی مزخرف خلاصه می‌شود.
Gangs of New York
این بازی براساس فیلمی با نام Footloose ساخته شده است. عنوانی که در خیابان‌های پایین شهر نیویورک و در خانه‌های یانکی‌های نیویورکی یا افرادی که آن جا متولد شده‌اند یا ساکن هستند، دنبال می‌شود. شما در نقش یک فرد روس که روسیه را تنها برای زندگی در نیویورک ترک کرده، بازی می‌کنید. سریعا با یک رئیس مافیا در این شهر آشنا شده و زندگی جنایت‌کارانه خود را استارت می‌زنید. متاسفانه او هرگز به‌طور دقیق نحوه انجام این جنایات را فاش نمی‌کند، در نتیجه بازی شامل یک گشت و گذار کاملا ناهموار و گیج‌کننده در فضایی است که از نظر فنی فاجعه‌ای بیش نیست. البته که بقیه بازی را برای شما اسپویل نمی‌کنیم، به این دلیل که مطلقا قادر به توضیح هیچ یک از بخش‌های بازی و هدف آن نیستیم و صرفا این روند، قطعا ما را عصبانی خواهد کرد!
Ride to Hell: Retribution
قرار بود تا Ride to Hell: Retribution یک شبیه‌ساز جنایی جهان‌باز باشد. حداقل زمانی که Deep Silver در سال 2008 این بازی را معرفی کرد، شبیه به Grand Theft Auto در فضایی در دهه 1960 به نظر می‌رسید. جایی که باید به عنوان یکی از اعضای باند موتورسواران Hells Angels در غرب آمریکا به جرم و جنایت می‌پرداختیم. پنج سال بعد از معرفی اما، زمانی که Ride to Hell: Retribution عرضه شد، اصلا شبیه به چیزی نبود که طرفداران انتظار آن را داشتند. طبق گزارش‌ها در مراحلی از تولید، به نظر سازنده و ناشر متوجه شده‌اند که جاه‌طلبی‌های آن‌ها برای این بازی بیش از حد است و پاسخگوی بودجه و زمان تولید نخواهد بود. پس تصمیم می‌گیرند تا هر چه را تا آن مرحله توسعه داده‌اند نادیده گرفته و Ride to Hell را در قالب جدیدی پیکربندی کنند. متاسفانه نتیجه یکی از بدترین بازی‌های تاریخ ویدیو گیم را رقم زد.
APB: All Points Bulletin
در حالی که راک‌استار با Grand Theft Auto Online در حال پول چاپ کردن است، فضای رقابتی آنلاین برای بازی‌های شبیه به GTA بسیار سخت و ناعادلانه دنبال می‌شود. حال در نظر بگیرید که عنوانی قصد ورود به این فضای رقابتی را داشته ولی از نظر کیفی، حرفی برای گفتن نداشته باشد. البته روی کاغذ همه چیز در رابطه با APB: All Points Bulletin خوب به نظر می‌رسد. در بازی آنلاین می‌توانید در نقش مجرم یا پلیس وارد خیابان‌های کلان شهری خیالی با نام San Paro شوید و مراحل بازی را پیش ببرید. نکته جالب از پیوند این بازی با GTA این است که کارگردان APB دیوید جونز است که سال‌ها پیش سری Grand Theft Auto را خلق کرده. اما پس از انتشار APB، منتقدان چندان با این بازی مهربانان نبود. بسیاری از اصحاب رسانه شکایت داشتند که بازی ناتمام به نظر می‌رسد، سیستم‌های اصلی تیراندازی و رانندگی شلخته و تکراری هستند و خیابان‌های سن پارو همگی یکسان به نظر می‌رسند. تنها چند ماه پس از عرضه APB، توسعه دهنده آن Realtime Worlds از هم فرو پاشید و سرورهای آنلاین APB هم بسته شدند. در نهایت اما، شرکت بازی‌سازی کره‌ای K2 Network حقوق APB را خریداری کرد و آن را به عنوان یک بازی رایگان در دسترس عموم قرار داد. اما باز هم این اثر با استقبال خوبی روبرو نشد، چرا که بسیاری به سیستم Pay to Win آن معترض بودند.
True Crime
وقتی در سال 2003 عنوان True Crime: Streets of LA عرضه شد، اولین بازی جهان‌بازی بود که GTA را به چالش واقعی دعوت می‌کرد. پس می‌توان گفت که True Crime یک کلون مستقیم از GTA نیست. در این بازی شما به جای یک تبهکار، کنترل یک مامور پلیس را به دست می‌گرفتید. عنوان True Crime: Streets of LA یک خط داستانی چند شاخه‌ای را معرفی کرد که با موفقیت یا شکست در هر ماموریت، تغییر جهت می‌داد و باعث می‌شد احساس کنید که اقدامات شما تا چه حد دارای اهمیت است. این بازی به جای خلق یک شهر تخیلی، در شهر لس آنجلس دنبال می‌شد و ستاره های هالیوود مانند Christopher Walken، Gary Oldman، Michelle Rodriquez و Michael Madsen را با خود همراه کرده بود. همین موضوع برای ساخت ادامه True Crime کافی به نظر می‌رسید؛ در اینجا مشکلات دامن‌گیر فرانچایز شدند. ادامه نسخه اول با نام True Crime: New York City عرضه شد و هیچ ایده‌ی جدید و تاثیرگذاری را با خود همراه نداشت و ایده‌های قبلی را هم نتوانست به خوبی پیاده‌سازی کند. سیستم اخلاقیات خوب و بد در سال 2005 فاقد جذابیت قبل بود و طراحی نیویورک هم چنگی به دل نمی‌زد. در نهایت مشکلات فنی باعث شد تا True Crime: New York City خیلی زود به دست فراموشی سپرده شود. جالب است بدانید، اکتیویژن در سال 2009 برای مدت کوتاهی تلاش کرد تا این برند را احیا کند، اما در نهایت همه چیز به فروش True Crime: Hong Kong به Square Enix ختم شد، که ناشر ژاپنی آن را هم با نام Sleeping Dogs منتشر کرد و در آخر هیچ اشاره ای به True Crime نشد!
The Godfather 2
پدرخوانده فرانسیس فورد کاپولا پایه و اساس هر اثر در مدیوم با محوریت جنایت سازمان‌یافته از جمله Grand Theft Auto را گذاشت، بنابراین خیلی تعجب‌آور نیست که کسی The Godfather را به یک بازی ویدیویی تبدیل کند. چیزی که شگفت‌انگیز است این است که الکترونیک آرتز موفق شد تعدادی از بازیگران اصلی فیلم را برای ایفای مجدد به بازی ویدئویی پدرخوانده دعوت کند. نسخه اول بازی The Godfather را می‌توان کلون قابل قبولی از GTA دانست. با این که بازی ایده جدیدی برای ارائه نداشت، اما همچنان دوست‌داشتنی بود. اما این موضوع در مورد ادامه بازی صدق نمی‌کند. جایی که The Godfather 2 پر از گلیچ‌های اعصاب خورد کن بود و ماموریت‌های بازی خیلی زود تکراری می‌شدند. منتقدین بازی را مورد نقد شدید قرار دادند و مخاطبان هم از بازی استقبال نکردند. بازی پدرخوانده 2 کمتر از 250 هزار نسخه به فروش رساند که همین موضوع سبب شد تا EA برای همیشه ساخت ادامه برای آن را از برنامه کاری خود حذف کند!
Driver 3
دو نسخه ابتدایی Driver در فضایی جهان‌باز دنبال می‌شوند ولی ابدا حس کلون بودن GTA را منتقل نمی‌کنند. دلیل آن هم این موضوع است که نسخه اصلی درایور در سال 1999 عرضه شد، یعنی حداقل دو سال پیش از زمانی که Grand Theft Auto 3 فرانچایز راک‌استار را وارد فضایی سه‌بعدی کند. در آن سال‌ها با بازی کردن درایور 1 و 2 حس راندن یک خودروی پرسرعت در فیلم هالیوودی پرفروش برایمان تداعی می‌شد، اما این موضوع در نسخه سوم به بدترین شکل به حاشیه رانده شد. به این دلیل که Driver 3 سعی کرد تا به یک تقلید کامل از GTA تبدیل شود. جایی که دیگر رانندگی و مسابقات خیابانی تمرکز اصلی بازی نبود و اکشن‌های بی‌کیفیت چاشنی کار شده بودند. کنترل بد، اکشن‌های ناامیدکننده، دوربین فاجعه و هر چیزی به جز رانندگی در Driver 3 کابوس‌وار دنبال می‌شد. ظاهرا سازنده به این درک نرسیده بود که اگر مردم بخواهند Grand Theft Auto را بازی کنند، Grand Theft Auto را بازی خواهند کرد. اما اگر آن‌ها یک بازی Driver را انتخاب کنند، می خواهند درایور را بازی کنند. Ubisoft در نهایت این سری را با Driver: San Francisco به مسیر خود بازگرداند، که بازیکنان را به جایگاه واقعی خود در پشت فرمان خودرو می‌نشاند. هر چند سال‌هاست که از درایور جدید یوبی‌سافت نیز خبری نیست.
