ارتباط نروژی | داستان ساخت I.G.I | فصل 5 قسمت 3
اگر از گیمرهای ایرانی درباره بهترین شوترهایی که تاکنون تجربه کرده‌اند، سوال کنید؛ احتمالا برای بارها با نام Project I.G.I مواجه می‌شوید. بازی‌ای که در قسمت سوم از فصل پنجم بازی‌کست به سراغ آن رفته‌ایم. در این قسمت از پادکست نگاهی داشته‌ایم به پرونده ساخت دو قسمت ابتدایی مجموعه Project I.G.I و البته آینده این بازی ویدئویی که قرار است در قالب I.G.I. Origins ادامه پیدا کند.
برای مشاهده بازی‌کست در یوتوب کلیک کنید
بزرگ‌ترین سوالی که سعی کرده‌ایم پاسخی برای آن پیدا کنیم این است که چرا Project I.G.I در ایران محبوبیت بسیاری دارد و چه دلیلی باعث شده تا بازی ویدئویی که از دید کیفیت در در بالاترین سطح ممکن قرار ندارد، این چنین طرفداران سرسختی را در اختیار دارد. سوالی که البته شما هم می‌توانید به آن پاسخ داده و ما را در جریان خاطراتی که از برخورد با این بازی داشته‌اید، قرار دهید.
در این قسمت زمان زیادی را به اخبار روز اختصاص نداده‌ایم و عمده صحبت‌های مطرح شده را به Project I.G.I اختصاص داده‌ایم که اطلاعات چندانی از آن در فضای اینترنت وجود ندارد و شاید جالب باشد بدانید که چه حواشی در جریان ساخت آن به وجود آمده و نهایتا سازندگانش دچار چه سرنوشتی شده‌اند.
موزیک‌های مورد استفاده در قسمت سوم فصل پنجم بازی‌کست:
Donbor – Brume
Gorillaz – Stylo
Enclave – Volkor X
igi یه بازی فوق العاده بود و برای من واقعا اینطور نبود که بگم چون کمبود بازی بود مجبور بودم igi رو بازی کنم.همین الان نسخه جدیدی از بازی بیاد با کله میرم میخرمش.
نظر من از همون موقعه ها:
IGI = متوسط رو به پایین
Splinter Cell = معرکه
😀
امتیاز متا ارزشی نداره که انقدر بازی رو کوبیدید و سعی کردید بگید اشغاله
این‌بازی محبوب شد چون بازی فوق‌العاده ای بود به همین سادگی
[QUOTE=”Madrid1996, post: 4871884, member: 154401″]
ماکه فقط مرحلهه اولش رو ده ها بار رفتیم 🙂
[/QUOTE]
اولاش منم اینجوری بودم بعد از یکی دو ماه فهمیدم چه خبره 😀
ماکه فقط مرحلهه اولش رو ده ها بار رفتیم 🙂
الآن که فکر میکنم بازی رو فقط برای سختیش دوست داشتم 😀 کم سن بودم لجم می گرفت تا تمومش نمیکردم ولش نمیکردم :))
یادمه یه بار به قدری کفری شدم لگد زدم به کیس در سی دی رام شکست :))
لوله خفه کن بازی 🙂
چرا انقدر سختش کردید قبلا راحت از سایت پادکست‌رو گوش میدادیم
والا من اون زمان که igi رو تجربه کردم تقریبا هیچی نمیفهمیدم از گیم،جزو اولین تجربیاتم روی کامپیوتر بود.
برای من به خاطر گیمپلی بود واقعا وقتی شلیک میکردم دوپامین وجودم رو میگرفت;)
[QUOTE=”z2s sas, post: 4869888, member: 23002″]
به نظر من دوتا دلیل اصلی برای محبوبیت igi در اون دوران بود.
1. به صورت کلی در ایران فروشگاه های بازی که ارشیو خوبی داشته باشن و بازیهای روز رو بیارن بسیار محدود بود. من اکثر بازیهامو از دات کام میخریدم و بعضی هاشو هم از سما کامپیوتر. (به ترتیب زعفرانیه و خیابان آزادی) و فکر نمیکنم به جز این دوتا فروشگاه دیگه در اون دوران وجود میداشت که شما میتونستید بازیهای جدید رو ازش تهیه کنید. حالا فکر کنید در تهران که پایتخته انقدر دسترسی به بازی سخت بود چه برسه در شهرهای دیگه که فکر کنم قاعدتن این موضوع دشوار تر هم بوده. بنابراین خیلی ها به طور کلی اصلن نمیدونستن چه بازیهایی وجود داره که بخان بخرن.
2. همونطور که آقای کریمی طار اشاره کردن یکی دو سال بعد از عرضه igi ، بازیهای بسیار خوب و با کیفیت بالاتر (از همه نظر) برای pc منتشر شد. در اون زمان مثل الان داشتن pc قدرمتند رایج نبود و اکثر کسانی که قصد خرید کامپیوتر داشتن این شکلی میخریدن: “سلام لطفن یک کامپیوتر بدید” 😀 جدی میگما. دیدم که میگم. اصن کسی نمیدونست کانفیگ چیه و مثلا کلاک کارت گرافیک با کی کار داره و… (خودم هم همینطور بودم) خلاصه جهش زیاد بازیها در عرض یکی دوسال و عدم دسترسی عموم به یک pc قدرتمند، باعث شده بود که گزینه های گیمرها خیلی کم بشه. اینم باید در نظر داشت که igi واقعن بازی بهینه ای بود و در کلنگ ترین pc ها هم اجرا میشد. حالا شما تصور کنید یکی دو سال بعدش چه بازیهایی اومدن. wolfenstein rtc ، serious sam ، max payne و… از یکطرف برای اجرای اینها یک pc قدرتمند میخاست و از طرفی مغازه های محلی کلن از اوردن بازیهای جدید به خاطر دردسرهای اجرا نشدنش، اجتناب میکردن که باعث میشد دسترسی به بازیهای جدید کمتر بشه ولی هرجا میرفتی تا بقالی هم igi رو داشت… همه اینها دست به دست داد تا این بازی زجر آور در ایران محبوب بشه.
شاید این خاطرم مسخره به نظر بیاد ولی گفتنش خالی از لطف نیست تو اطرافیان و دوستان مدرسه و… یه مشکلی که من داشتم این بود که کمتر کسی بازیهای جدید رو تجربه میکرد بنابراین من هیچکس رو نداشتم که باهاش در مورد اون بازیها صحبت کنم. برای همین با اینکه هیچ علاقه ای به igi نداشتم مجبور شدم این شکنجه رو به جونم بخرم و بازیش کنم. تا حداقل یه حرف مشترکی واسه گفتن داشته باشیم.:D
بیشترین بازی هم که برام عقده شده بود که درموردش با یک نفر صحبت کنم clive barker’s undying بود. کسی این شاهکار و بازی کرده بشینیم بعد از 20 سال باهم درموردش صحبت کنیم؟ حداقل یکی از عقده های کودکیم رو خط بزنم 😀
برنامه بسیار جالبی بود. ممنون بابت زحماتتون. مارو بردید به سالیان دور که حالمون خیلی خیلی از الان بهتر بود… موفق و پاینده باشید اساتید.
[/QUOTE]
با تک تک حرفات موافقم. راجب undying مفصل صحبت میکنیم، بیا توی تاپیک طرفداران ژانر اول شخص، بتونم لینکشو برات میفرستم، این بازی شاهکار بود، حتی jericho هم عاشقش بودم و هستم ولی undying در واقع یک پدیده بود توی ژانر وحشت و اول شخص.
یکی از علت هاش سخت بودن و طاقت فرسا بودن بازی بودش که باعث شد عاشقش بشم (دقیقا مثل Demon Souls تو PS3 و بقیه بازی های میازاکی) و هم از سبک بازی خوشم میومد که مخفی کاری داشت نه اینکه همینجوری بپری وسط و تیر بزنی (که اگه این کار رو میکردیم سوراخ میشدیم :))) و وقتی نسخه دوم رو هم دوست داشتم ولی هیچی واقعا نسخه اول نمی شد.
علت محبوبیتش دست به دست چرخیدن و تعریف کردن برای بقیه بود چون من خودم از پسرخاله ام گرفتم بازی و به چند نفر دادم که نصب کنن و همینجوری دست به دست میچرخید و معروف شد و همه جا پیدا می شد.
خیلی ممنون از پادکست واقعا عالی بود 😡
(دکور قبلی بهتر بودش اگه مثل قبل بشه که خیلی عالی میشه)
[QUOTE=”z2s sas, post: 4869888, member: 23002″]
به نظر من دوتا دلیل اصلی برای محبوبیت igi در اون دوران بود.
1. به صورت کلی در ایران فروشگاه های بازی که ارشیو خوبی داشته باشن و بازیهای روز رو بیارن بسیار محدود بود. من اکثر بازیهامو از دات کام میخریدم و بعضی هاشو هم از سما کامپیوتر. (به ترتیب زعفرانیه و خیابان آزادی) و فکر نمیکنم به جز این دوتا فروشگاه دیگه در اون دوران وجود میداشت که شما میتونستید بازیهای جدید رو ازش تهیه کنید. حالا فکر کنید در تهران که پایتخته انقدر دسترسی به بازی سخت بود چه برسه در شهرهای دیگه که فکر کنم قاعدتن این موضوع دشوار تر هم بوده. بنابراین خیلی ها به طور کلی اصلن نمیدونستن چه بازیهایی وجود داره که بخان بخرن.
2. همونطور که آقای کریمی طار اشاره کردن یکی دو سال بعد از عرضه igi ، بازیهای بسیار خوب و با کیفیت بالاتر (از همه نظر) برای pc منتشر شد. در اون زمان مثل الان داشتن pc قدرمتند رایج نبود و اکثر کسانی که قصد خرید کامپیوتر داشتن این شکلی میخریدن: “سلام لطفن یک کامپیوتر بدید” 😀 جدی میگما. دیدم که میگم. اصن کسی نمیدونست کانفیگ چیه و مثلا کلاک کارت گرافیک با کی کار داره و… (خودم هم همینطور بودم) خلاصه جهش زیاد بازیها در عرض یکی دوسال و عدم دسترسی عموم به یک pc قدرتمند، باعث شده بود که گزینه های گیمرها خیلی کم بشه. اینم باید در نظر داشت که igi واقعن بازی بهینه ای بود و در کلنگ ترین pc ها هم اجرا میشد. حالا شما تصور کنید یکی دو سال بعدش چه بازیهایی اومدن. wolfenstein rtc ، serious sam ، max payne و… از یکطرف برای اجرای اینها یک pc قدرتمند میخاست و از طرفی مغازه های محلی کلن از اوردن بازیهای جدید به خاطر دردسرهای اجرا نشدنش، اجتناب میکردن که باعث میشد دسترسی به بازیهای جدید کمتر بشه ولی هرجا میرفتی تا بقالی هم igi رو داشت… همه اینها دست به دست داد تا این بازی زجر آور در ایران محبوب بشه.
شاید این خاطرم مسخره به نظر بیاد ولی گفتنش خالی از لطف نیست تو اطرافیان و دوستان مدرسه و… یه مشکلی که من داشتم این بود که کمتر کسی بازیهای جدید رو تجربه میکرد بنابراین من هیچکس رو نداشتم که باهاش در مورد اون بازیها صحبت کنم. برای همین با اینکه هیچ علاقه ای به igi نداشتم مجبور شدم این شکنجه رو به جونم بخرم و بازیش کنم. تا حداقل یه حرف مشترکی واسه گفتن داشته باشیم.:D
بیشترین بازی هم که برام عقده شده بود که درموردش با یک نفر صحبت کنم clive barker’s undying بود. کسی این شاهکار و بازی کرده بشینیم بعد از 20 سال باهم درموردش صحبت کنیم؟ حداقل یکی از عقده های کودکیم رو خط بزنم 😀
برنامه بسیار جالبی بود. ممنون بابت زحماتتون. مارو بردید به سالیان دور که حالمون خیلی خیلی از الان بهتر بود… موفق و پاینده باشید اساتید.
[/QUOTE]
آقا من 100 درصد با حرفات موافقم. در مورد اثر undying و البته بازی jericho من خر حدود پنج ساله دانلود کردم هر دو رو، هنوز وقت نشده برم بازیشون کنم!!! بازی کردم پیام میدم باهم راجع بهش حرف زنیم 😀 لول! این پادکست رو گوش میدم و نظر میدم دوستان، سعی کنین چنین آیتم هایی بیشتر بسازید که با فرهنگ گیمرهای ایرانی هم جوره.
به نظر من دوتا دلیل اصلی برای محبوبیت igi در اون دوران بود.
1. به صورت کلی در ایران فروشگاه های بازی که ارشیو خوبی داشته باشن و بازیهای روز رو بیارن بسیار محدود بود. من اکثر بازیهامو از دات کام میخریدم و بعضی هاشو هم از سما کامپیوتر. (به ترتیب زعفرانیه و خیابان آزادی) و فکر نمیکنم به جز این دوتا فروشگاه دیگه در اون دوران وجود میداشت که شما میتونستید بازیهای جدید رو ازش تهیه کنید. حالا فکر کنید در تهران که پایتخته انقدر دسترسی به بازی سخت بود چه برسه در شهرهای دیگه که فکر کنم قاعدتن این موضوع دشوار تر هم بوده. بنابراین خیلی ها به طور کلی اصلن نمیدونستن چه بازیهایی وجود داره که بخان بخرن.
2. همونطور که آقای کریمی طار اشاره کردن یکی دو سال بعد از عرضه igi ، بازیهای بسیار خوب و با کیفیت بالاتر (از همه نظر) برای pc منتشر شد. در اون زمان مثل الان داشتن pc قدرمتند رایج نبود و اکثر کسانی که قصد خرید کامپیوتر داشتن این شکلی میخریدن: “سلام لطفن یک کامپیوتر بدید” 😀 جدی میگما. دیدم که میگم. اصن کسی نمیدونست کانفیگ چیه و مثلا کلاک کارت گرافیک با کی کار داره و… (خودم هم همینطور بودم) خلاصه جهش زیاد بازیها در عرض یکی دوسال و عدم دسترسی عموم به یک pc قدرتمند، باعث شده بود که گزینه های گیمرها خیلی کم بشه. اینم باید در نظر داشت که igi واقعن بازی بهینه ای بود و در کلنگ ترین pc ها هم اجرا میشد. حالا شما تصور کنید یکی دو سال بعدش چه بازیهایی اومدن. wolfenstein rtc ، serious sam ، max payne و… از یکطرف برای اجرای اینها یک pc قدرتمند میخاست و از طرفی مغازه های محلی کلن از اوردن بازیهای جدید به خاطر دردسرهای اجرا نشدنش، اجتناب میکردن که باعث میشد دسترسی به بازیهای جدید کمتر بشه ولی هرجا میرفتی تا بقالی هم igi رو داشت… همه اینها دست به دست داد تا این بازی زجر آور در ایران محبوب بشه.
شاید این خاطرم مسخره به نظر بیاد ولی گفتنش خالی از لطف نیست تو اطرافیان و دوستان مدرسه و… یه مشکلی که من داشتم این بود که کمتر کسی بازیهای جدید رو تجربه میکرد بنابراین من هیچکس رو نداشتم که باهاش در مورد اون بازیها صحبت کنم. برای همین با اینکه هیچ علاقه ای به igi نداشتم مجبور شدم این شکنجه رو به جونم بخرم و بازیش کنم. تا حداقل یه حرف مشترکی واسه گفتن داشته باشیم.:D
بیشترین بازی هم که برام عقده شده بود که درموردش با یک نفر صحبت کنم clive barker’s undying بود. کسی این شاهکار و بازی کرده بشینیم بعد از 20 سال باهم درموردش صحبت کنیم؟ حداقل یکی از عقده های کودکیم رو خط بزنم 😀
برنامه بسیار جالبی بود. ممنون بابت زحماتتون. مارو بردید به سالیان دور که حالمون خیلی خیلی از الان بهتر بود… موفق و پاینده باشید اساتید.