شوتر در حد مرگ زیبا

اگر در دهه 80 و 90 گیمر بودید، حتماً بازی‌های شوتر دوبعدی را به یاد دارید. در آن دوران این بازی‌ها یکی از محبوب‌ترین ژانر بازی‌ها بودند و هر سال عناوین زیادی در این سبک به بازار عرضه می‌شدند. Rise and Shine تلاش دارد تا علاوه بر وفادار ماندن به سبک شوتر دوبعدی، نوآوری‌هایی را چاشنی این ژانر کند و تجربه‌ای نو در اختیار بگذارد و می‌توان گفت به جز چند مورد جزئی، دررسیدن به این هدف موفق بوده است.

برخلاف معمول، لازم است اول از گرافیک بازی صحبت کرد. گرافیک هنری استفاده شده در یک کلام فوق‌العاده چشم‌نواز است. حالت کارتونی بازی بسیار شاد و زیباست و هر صحنه از بازی می‌تواند به‌عنوان پس‌زمینه ویندوز استفاده شود! طراحی و انیمیشن کاراکترها و دشمنان هم به نحو احسن انجام‌شده است. مراحل از درون‌شهری تخریب‌شده از جنگ، زیرزمین پر از زامبی و جزیره‌ای استوایی متغیر است که همه با جزییات بالا و نفس‌گیر ساخته‌شده‌اند. به طور خلاصه باید گفت که بازی ازنظر هنری و ظاهری بی‌نقص است.

در قسمت گیم پلی، مکانیک‌های معمول سبک شوتر باکمی تغییر در بازی وجود دارد. طبق معمول پرش، دویدن، شلیک در 8 جهت و شلیک برخلاف جهت حرکت. درعین‌حال، تعدادی قابلیت از سبک‌های دیگر به بازی اضافه‌شده. برای مثال باوجود نامحدود بودن تیرها، باید خشاب اسلحه Reload شود. علاوه بر آن، سیستم کاور گیری ساده‌ای هم در قسمت‌هایی از مراحل وجود دارد. علاوه بر این‌ها، تعدادی مکانیک جدید و خاص هم در بازی وجود دارد: یکی قابلیت کنترل کردن تیر شلیک‌شده در محدوده‌ای خاص و دیگری تبدیل‌شدن تیرها به نارنجک است. این دو برای پشت سر گذاشتن بسیاری از پازل‌های موجود در بازی بکار می‌روند.

Rise and Shine تا حدی سری بازی‌های Metal Slug را به یاد می‌آورد. کارکتر شما از قدرت مانور بالایی برخوردار نیست و نمی‌توانید برای جاخالی دادن از دشمنان زیاد بپر بپر کنید! علاوه بر این امکان تیراندازی در هنگام پرش را هم ندارید که این خود کار را سخت‌تر می‌کند. به‌جای آن تقریباً تمام تیرهای شلیک‌شده از طرف دشمنان توسط تیرهای شما از بین می‌روند. پس تأکید بیشتر در حین مبارزات، مکان گیری مناسب و شلیک دقیق به سمت اهداف است. تا حدی می‌توان گفت درجه سختی بازی بالا است. به‌جای حرکت دائم در طول مراحل، هر مرحله به چند قسمت تقسیم می‌شود که در هرکدام بایست دشمنان ظاهرشده را از بین ببرید تا بتوانید به قسمت بعد پیشروی کنید. در مواردی تعداد زیاد این دشمنان و تیرهای شلیک‌شده فراوان بازی را به یک Bullet hell خالص تبدیل می‌کند! خوشبختانه تعداد و مکان قرارگیری Checkpoint ها به‌صورتی است که نیاز به تکرار کردن تکه‌های طولانی‌مدت از مراحل نیست. معمولاً، به‌جز چند مورد، با دو سه بار تکرار کردن هر قسمت و آشنا شدن با نحوه حمله دشمن‌ها و قرارگیری آنها در صفحه می‌توانید در مبارزات موفق شوید.

علاوه بر این، هر چند وقت یکبار به پازلی می‌رسید که برای حل آن نیاز دارید از قدرت‌های خود استفاده کنید. معمولاً این پازل هدایت گلوله از میان موانعی را شامل می‌شود. همین‌جا است که یکی از مشکلات بازی پدیدار می‌شود و آن کنترل نه‌چندان مطلوب است. نه کنترلر و نه کیبورد و موس هیچ‌کدام به‌طور کامل مناسب این بازی نیستند. هنگام استفاده از کنترلر، برای هر شلیک باید دکمه RT رو فشار دهید. با توجه به اینکه در اکثر مواقع در حال شلیک هستید طولی نخواهد کشید که کم کم انگشت اشاره شما دردناک خواهد شد. در مقابل کنترل گلوله شلیک شده با استفاده از موس برای انجام حرکات با دقت سخت‌تر از استفاده از آنالوگ است. علاوه بر این، سنگین بودن کارکتر در مواردی این حس را به شما دست می‌دهد که از قدرت مانور کافی در مقابل دشمنان بر خوردار نیستید. بااین‌وجود، ازنظر گیم پلی Rise and Shine بسیار خوب کارشده است. تعداد زیادی دشمن با قدرت‌های مختلف طراحی‌شده‌اند که کم کم در طول مراحل به بازی معرفی می‌شوند. از طرفی هرچند وقت یک‌بار با یک سناریو خاص مواجه می‌شوید که بازی را از حالت یکنواختی درمی‌آورد. مثلاً در قسمتی بایست در حین مبارزه با دشمنان لیزری را به سمت اهدافی هدایت کنید و با از بین بردنشان، راه خروجی را بازکنید.

متأسفانه ازنظر داستانی بازی کاملاً شکست‌خورده است. داستان کلی بازی از این قرار است که سیاره شما موردحمله نیروهایی از فضا قرارگرفته است و شما توسط قهرمان ملت (که شباهت زیادی به Link از بازی Zelda دارد) انتخاب‌شده‌اید که کنترل تفنگ سخن‌گویی به نام Shine را بر عهده بگیرید و با نیروهای مهاجم مبارزه کنید. Rise and Shine ارجاعات فراوانی به بازی‌های معروف و کلاسیک دارد. از MGS و ماریو گرفته تا Flappy Bird. در جای جای بازی کاراکترها و نشانه‌هایی از بازی‌های دیگر بدون توضیحی ظاهر می‌شوند. این شوخی و یادکردن از بازی‌های معروف و کلاسیک خود می‌تواند تم خوبی برای بازی باشد. مشکل اصلی اینجاس که تکلیف بازی با خودش مشخص نیست. از طرفی حالت کارتونی و شاداب بازی و شوخی‌های قرار داده‌شده در دیالوگ‌ها نوید از یک تجربه نه‌چندان جدی و Fun می‌دهد. ولی از طرف دیگر Cut scene های طولانی، پر از دیالوگ بیهوده و سعی در بازگو کردن داستانی که در مواردی بسیار جدی و تاریک می‌شود در تناقضی کامل با فضای کلی بازی قرار دارد. اصرار بیش‌ازحد سازندگان برای گفتن داستانی که ارزش شنیدن ندارد سبب به هدر رفتن زحماتی گردیده که برای تهیه Cut scene ها کشیده شده است.

حال زمان خوبی است که به مهم‌ترین نکته منفی بازی بپردازیم. زمان تمام کردن بازی به زحمت به 5 ساعت می‌رسد! تعداد Boss ها با ارفاق 4 است و به جرات می‌توان گفت 1 ساعت از زمان بازی به مبارزه و تلاش برای شکست Boss آخر خواهد گذشت. در یکی از آخرین مراحل شما به یک دهکده می‌رسید که برای پیشروی باید یکی از Challenge های داده شده توسط شخصیت‌های این دهکده را پشت سر بگذارید. با توجه به این‌که در هیچ جای بازی شما کاراکتر دیگری به‌جز دشمنان را نمی‌بینید، به نظر می‌آید که از ابتدا قرار بوده بازی طولانی‌تر باشد و به‌احتمال زیاد همه این شخصیت‌ها نقش مهم‌تری در طول مراحل داشته‌اند. از طرفی، شاید بهتر بود که زحمت و وقت گذاشته‌شده برای Cut scene ها برای طولانی کردن خود بازی استفاده می‌شد.

باوجود کوتاه بودن زمان Rise and Shine، باز هم می‌توان گفت این بازی ارزش تجربه کردن را دارد. به‌جز گیم پلی قوی و جذاب، خود گرافیک بازی به‌تنهایی می‌تواند دلیل خوبی برای امتحان کردن این عنوان باشد. اگر به دنبال یک شوتر دوبعدی سخت هستید که قدرت بازی کردن در شرایط شخص شمارا به چالش بکشد، این اثر را از دست ندهید.