قهرمانان پوشالی | نقد و بررسی ZHEROS

آخرین باری که اقدام به انجام یک بازی به اصطلاح Beat’em up کردم را به یاد ندارم. بعد از شروع عنوان ZHEROS ساخته استودیو مستقل Rimlight، ذوق و اشتیاق خاصی را برای ادامه بازی داشتیم اما بعد از طی دو مرحله این اشتیاق رنگ باخت و جای خود را به زجر و عذاب داد.

داستان بدون هیچ پیش‌زمینه خاصی شروع می‌شود. دشمنی که به ما معرفی می‌شود «دکتر وندتا» نام دارد و به دلایل نامعلومی ارتشی متشکل از ربات‌ها را به سوی شما می‌فرست و حالا شمایید و گله‌ای از دشمنان که باید با آن‌ها مقابله کنید!

در ابتدای بازی دو کاراکتر اصلی برای انتخاب دارید (اگر DLC بازی را داشته باشید، کاراکترهای اولیه سه عدد خواهند بود.)؛ یکی از آن‌ها مردی قوی هیکل است که با ضربات آرام مشت خود به مبارزه می‌پردازد و دیگری کاراکتری مونث که با ضربات رزمی پا اما بسیار سریع اقدام به حمله می‌کند. سیستم گیم‌پلی مثل تمامی عناوین Beat’em up در فشار دکمه‌ها بصورت سریع خلاصه شده که در این میان با ترکیب ضربات سبک و سنگین، قادر به اجرای کمبو‌ خواهید بود. با پیشرفت در بازی و جمع‌آوری آیتم‌های لازم می‌توانید کمبوها و قابلیت جدیدی را برای کاراکترتان آزاد کنید. در کنار ضربات مشت و لگد، کاراکتر شما دارای یک سلاح گرم و یک سپر برای دفاع کردن است و مشکل اصلی گیم‌پلی نیز از اینجا شروع می‌شود.

ترکیب ضربات برای ایجاد کمبوها و ضربات مخصوص کارآمد نیستند و در اکثر مواقع قادر به انجام چیزی که می‌خواهید نیستید. دفاع کردن تقریبا غیرممکن است و در بین سیل دشمنان، تشخیص اینکه چه زمان باید از سپر خود استفاده کنید امری است بس دشوار؛ اینجاست که به جای دفاع کردن ترجیح خواهید داد  جاخالی دهید بلکه شانس خود برای زنده ماندن را اینگونه محک بزنید. مکانیزم گیم‌پلی که ترکیبی از ضربات و جاخالی دادن‌ها و پریدن‌هاست جذاب به نظر می‌رسد و در مراحل ابتدایی مشکل خاصی را برایتان ایجاد نمی‌کند اما با گذشت چند مرحله، دشمنان سرسخت‌تری پیش‌رویتان قرار می‌گیرند که مبارزه با آن‌ها واقعا صبر و حوصله می‌طلبد. حتی بر روی درجه‌های سختی پایین این دشمنان می‌توانند با اعصاب و روان شما بازی کنند. در کنار اینها قرار دادن سمت و سوی کاراکترتان به دشمن برای تضمین برخورد ضرباتتان چالش دیگری است که باید با آن دست و پنجه نرم کنید. بازی دارای سیستم دو نفره یا همان Co-op، اما بصورت آفلاین است. اگر این قابلیت بصورت آنلاین بود شاید می‌شد به همراه دوستان خود لذت بیشتری از بازی برد و حداقل بخشی از سختی بازی را به این وسیله تحمل کرد. مبارزه با سیل دشمنان رباتیک بعد از مدتی تازگی خود را از دست‌ می‌دهد و حالت تکرار و مکررات به شما تحمیل می‌شود.

داستان بدون هیچ پیش‌زمینه خاصی شروع می‌شود. دشمنی که به ما معرفی می‌شود «دکتر وندتا» نام دارد و به دلایل نامعلومی ارتشی متشکل از ربات‌ها را به سوی شما می‌فرست و حالا شمایید و گله‌ای از دشمنان که باید با آن‌ها مقابله کنید!

از دید پلتفرینگ، هم بازی مشکلاتی را با خود به همراه دارد. در بعضی مراحل باید از موانع لیزری و زمین‌های الکتریکی عبور کنید اما مطمئن باشید امکان ندارد بدون برخورد به این موانع بتوانید آن‌ها را پشت‌سر بگذارید. در جای دیگر باید از روی پلتفرم‌هایی پرش کرده و خود را به سمت دیگر برسانید که به لطف دوربین پرسپکتیو بازی گاهی تشخیص مکان مناسب برای پریدن و فرود آمدن برایتان غیرممکن می‌شود و باید با بازگشت به چک‌پوینت قبلی، دوباره امتحان کنید، که باید بگویم این چک‌پوینت‌ها یکی از بدترین سیستم ذخیره‌هایی است که تا بحال دیده‌اید. فواصل بین نقطه‌های ذخیره به قدری دور هستند که گاهی مردن شما منجر به بازگشت به حدودا 10 الی 15 دقیقه قبل می‌شود که این امر باعث از رفتن انگیزه شما برای ادامه بازی خواهد شد. حداقل بهتر بود قبل از مبارزه با دشمنان سرسخت و Boss مانند، چک‌پوینتی در نظر گرفته می‌شد تا بازیکن شاهد صحنه‌های تکراری و خسته کننده برای شروع مبارزه و تشخیص نقطه ضعف دشمن نمی‌شد. گاهی این امر به قدری تکرار می‌شود که ترجیح می‌دهید بازی را بسته و کمی به اعصاب خود استراحت دهید؛ خصوصا اینکه در درجات سختی بالا به انجام آن پرداخته باشید!

نقد و بررسی Zheros بر اساس نسخه ارسالی سازنده برای وبسایت بازیسنتر نوشته شده است.