بررسی بازی Wreckfest

ژانر مسابقات اتومبیل‌رانی یا «ریسینگ» برای سال‌هاست که درگیر تکراری عجیب شده. گیمرهای علاقه‌مند به این سبک یا باید به سراغ عناوین شبیه‌ساز بروند یا باید هر چند سال یکبار قسمتی جدید از مجموعه Need For Speed را با رویکردی آرکید تجربه کنند که عملا هیچ حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد. ژانری که در نسل گذشته تنوع فوق‌العاده‌ای داشت و نوآوری‌های مختلفی در آن صورت می‌گرفت، اکنون به تکراری‌ترین شکل ممکن دنبال می‌شود. در این میان اما Wreckfest به عنوان ساخته جدید استودیو Bugbear تمام معادلات را به هم می‌زند. استودیویی که در گذشته وظیفه ساخت قسمت‌های اولیه مجموعه FlatOut را برعهده داشت، حالا با محصولی شبیه به همین مجموعه بازگشته تا بار دیگر ثابت کند که شاید بازگشت به فرمول‌های قدیمی بهترین راه برای رسیدن به نقطه اوج سبک ریسینگ باشد. اثری که در اوج سادگی، تنوع قابل توجهی دارد و می‌تواند با ساختار متفاوت خود نسبت به دیگر بازی‌های موجود در بازار، طرفداران اتومبیل‌رانی در دنیای بازی‌های ویدئویی را برای ساعت‌ها سرگرم کند. بازی که البته از توسعه کم هزینه خود ضربه دیده و تجربه‌ای بی‌نقص ارائه نمی‌کند.

محدود بودن روش‌های تجربه بازی Wreckfest و رسیدن به نتیجه‌ای مثبت به خوبی نشان می‌دهد تلاش‌های EA طی سال‌های اخیر برای بهبود وضعیت Need For Speed در مسیری کاملا اشتباه دنبال شده. در این بازی گیمر تنها می‌تواند به سراغ حالت Career، آنلاین و مسابقات Costume برود که بنا به علاقه مخاطب امکان ایجاد تغییرات مختلفی در آن وجود دارد. اگر به بازی آفلاین و تک نفره علاقه دارید، Wreckfest مجموعه مناسب و متنوعی از مسابقات را در قالب پنج بخش مجزا پیش روی شما قرار می‌دهد. مسابقاتی که یا هدف در آنها اول شدن است یا باید با قرار گرفتن در محیطی بسته تنها به دنبال از بین بردن اتومبیل دیگر رقبا باشید. ساخته جدید استودیو Bugbear بیش از آنکه به FlatOut شباهت داشته باشد، سعی کرده Destruction Derby را الگو قرار دهد که سازندگان Driver یعنی استودیو Reflection چند دهه پیش وظیفه ساخت آن را برعهده داشت. اثری که تمرکز اصلی خود را روی فیزیک رانندگی و برخورد اتومبیل‌ها قرار داد و در آن زمان به واسطه دستاوردهای فنی خود به خوبی مورد توجه قرار گرفت. بازی Wreckfest دقیقا با همین رویکرد پیش روی گیمر قرار می‌گیرد. اگر از فضای محدود آثار شبیه‌ساز همچون Gran Turismo یا Forza Motorsport خسته شده‌اید و به دنبال تجربه‌ای آزادانه و جدید در ژانر ریسینگ هستید، Wreckfest بهترین گزینه موجود برای شماست.

از همان لحظه اول شروع بازی بزرگ‌ترین نقطه قوت Wreckfest در فیزیک رانندگی و فرمان‌پذیری اتومبیل‌های مختلف نمایان می‌شود. تنوع مناسب اتومبیل‌های قابل انتخاب تنها در ظاهر آنها خلاصه نمی‌شود و هر کدام با توجه به مشخصات از قبل تعریف شده، تجربه‌ای کاملا متفاوت را در زمان رانندگی به گیمر منتقل می‌کنند. اینکه اتومبیل انتخاب شده از دیفرانسیل عقب یا جلو استفاده می‌کند، وزن، اندازه و مواردی این چنینی به خوبی روی فرمان‌پذیری و قدرت هر خودرو تاثیر مستقیمی دارند. جدای از این مسائل شرایط مسیر مسابقه و قرار گرفتن اتومبیل روی آسفالت یا خاک به خوبی روی حس منتقل شده به مخاطب تاثیر دارد. با وجود تمام این توضیحات سطح کیفی Wreckfest در زمان برخورد اتومبیل‌ها با یکدیگر خود را نشان می‌دهد. تمامی اجزای اتومبیل‌ها فیزیکی جداگانه داشته و کوچک‌ترین برخوردها در نحوه حرکت و ظاهر وسیله نقلیه تغییر ایجاد می‌کند. سازندگان Wreckfest برای طراحی فیزیک دو تنظیمات متفاوت با عناوین نرمال و واقع‌گرایانه را در نظر گرفته‌اند که انتخاب هر کدام می‌تواند استراتژی گیمر نسبت به رقابت مورد نظر را کاملا تغییر دهد. اینجا شاید اول شدن به نسبت به دیگر بازی‌های ریسینگ کار ساده‌تری در نظر گرفته شود اما باقی ماندن در این جایگاه مطمئنا سخت‌ترین کار ممکن است.

هوش مصنوعی طراحی شده برای رقبا حتی در تنظیمات ساده هم چالشی مداوم را برای گیمر به همراه دارد. جدای از فشار وارد شده با رانندگی درست، هوش مصنوعی Wreckfest هیچ مشکلی برای استفاده از فیزیک بازی برای خارج کردن رقبا از مسیر مسابقه ندارد. اگر شما هم مانند نگارنده مشکلی برای استفاده از رقبا در راستای کاهش سرعت ندارید، Wreckfest فضایی ایده‌آل است. بعد از تجربه چند مسابقه به خوبی متوجه می‌شوید که استفاده از برخوردها برای پیشی گرفتن از دیگران یکی از اصلی‌ترین نکاتی است که باید همواره از آن برای رسیدن به  پیروزی بهره گیرید. سازندگان Wreckfest به خوبی متوجه این موضوع بوده و حتی مسیرهای مسابقه را به شکلی طراحی کرده‌اند که گیمر بیش از همیشه در موقعیت‌های برخورد قرار گیرد. مسیرهایی که بعضا حتی در بخش‌هایی یکدیگر را قطع کرده و همین مسئله شرایط را برای ایجاد تصادفات بیشتر و البته افزایش جذابیت بازی فراهم می‌کند. هرچند به نظر در نگاه اول دنبال کردن رویکردی این چنینی برای تعداد زیادی مسابقه می‌تواند به نظر خسته‌کننده باشد اما سازندگان بازی با استفاده از نکاتی جالب توجه توانسته‌اند این مسئله را برطرف کنند. جدای از مسابقات استانداردی که اول شدن در آنها مطرح است، گیمر می‌تواند به سراغ مسابقات Demolition نیز برود که در اصل تنها هدف در آنها از بین بردن تعداد بیشتری اتومبیل یا باقی ماندن به عنوان آخرین اتومبیل سالم است. این نوع از گیم‌پلی به یکباره گیمر را از فضای اصلی بازی جدا کرده و می‌تواند تبدیل به مقصد اول و آخر در زمان تجربه Wreckfest‌ شود. در این میان نباید چالش‌های طراحی شده را فراموش کرد که به خوبی حس طنز سازندگان بازی را نشان داده و هرچند سعی کرده‌اند از نمونه‌های مشابه در FlatOut فاصله داشته باشند اما جذابیت فراوانی دارند. از مسابقه با کاناپه‌های ترکیب شده با اتومبیل گرفته تا قرار گرفتن در رینگی که اعضای آن تشکیل شده‌اند از وسایل نقلیه سه چرخ و اتوبوس مدرسه؛ در Wreckfest شاهد تعدادی چالش هستیم که همچون خواب بعد از ظهر، انرژی گیمر برای ادامه کار را شارژ می‌کنند.

اینجا ما با اثری تقریبا مستقل روبرو هستیم که توانایی فنی خود را به شکلی متفاوت با آثار پرهزینه بازار نشان می‌دهد. توانایی که نشان می‌دهد همواره تماشای تصویری پر زرق و برق به معنی خروجی بهتر نیست. گرافیک Wreckfest در اوج سادگی با جزئیاتی همراه است که مطمئنا نمی‌توانید هیچ‌کدام از آنها را در مجموعه‌های چند میلیون دلاری سونی، مایکروسافت یا EA ببینید. تماشای اتومبیل‌هایی که در جریان مسابقه عملا نابود شده و قطعات آنها تا انتهای کار در محیط بازی باقی مانده و همچنان از اجزای دیگر تاثیر می‌گیرند، فرصتی است که تنها در Wreckfest امکان تجربه آن را دارید. ساخته Bugbear از دید گرافیک به قدری درست و استاندارد است که شاید با خود فکر کنید، رویکردی این چنینی نسبت به اثری در سبک ریسینگ بهتر از جلوه‌های شلوغ و سینمایی بازی مانند Need For Speed باشد. با وجود تمام توضیحات ارائه شده درست در زمانی که فکر می‌کنید همه چیز بی‌نقص است، موسیقی شروع به نابودی تجربه بازی می‌کند. استفاده از موسیقی کم تنوع که تنها روی یک تمپو خاص دنبال می‌شود، یکی از بزرگ‌ترین نکات منفی Wreckfest به شمار می‌رود. دیگر نکته منفی اما به زمان و تعداد زیاد بارگذاری‌ها ارتباط پیدا می‌کند. نسخه کنسولی Wreckfest به شدت در این زمینه رنج می‌برد و همین مسئله می‌تواند گیمر را از تجربه طولانی‌مدت آن منصرف کند.

ساخته Bugbear شاید اثری بی‌‌نقص نباشد اما مطمئنا در بازار ژانر ریسینگ منحصر به فرد است. اثری که نقص‌های جزئی آن همچون موسیقی ضعیف، رابط کاربری ناقص، بارگذاری‌های به شدت طولانی و اندک مشکلات فنی نمی‌تواند در مقابل نکات مثبت بسیارش قرار گیرد. بازی که شاید به نسبت عناوین بزرگ ریسینگ مخاطب کمتری داشته باشد و حجم طنز نسخه‌های اولیه FlatOut در آن دیده نشود اما مطمئنا می‌تواند به خصوص در فضای آنلاین تبدیل به عنوانی قابل توجه شود. عنوانی که حتی برای جمع‌آوری هزینه ساختش کمبود‌های بسیاری وجود داشت اما توانست نظر گیمرها را به خود جلب کرده و حالا توسط THQ Nordic برای Xbox One‌  و PS4 منتشر شود.