بررسی بازی Valkyria Chronicles 2

SEGA از برخی جهات شرکت بسیار عجیبی است، بعضی وقت‌ها به سرش زده و بازی‌هایی را با تبلیغات بسیار زیاد منتشر می‌کند که آنقدر بد هستند، به کلی آبروی کل مجموعه را برده و تبدیل به جک سال می‌شوند، بعضی وقت‌ها هم دست بر روی بازی‌هایی می‌گذارد که علارغم عرضه بی‌سر و صدایشان تبدیل به عناوین چنان موفقی می‌شوند که هیچ کس از SEGA انتظار آن را ندارد!

یکی از این بازی‌های خاص SEGA عنوان Valkyria Chronicles بود که با عرضه ناگهانی خود سبک S-RPG را پس از مدت‌ها خواب و افتادن در ورطه تکرار به کلی تکان داد. متاسفانه VC علارغم همه شایستگی‌ها و پتانسیل بالایی که برای تبدیل شدن به یک سری پر فروش داشت قربانی تبلیغات کم ناشر خود شده و با اینکه توانست بسیاری از منتقدین را شیفته خود کند چندان مورد استقبال گیمرها قرار نگرفت. اما SEGA علاوه‌بر خراب کردن بازی‌های خوب خود یک خصوصیت ویژه دیگر نیز دارد؛ درس گرفتن و جبران اشتباهات پس از هر شکست!

Valkyria Chronicles II ماحصل تدابیر جدید سازندگان خود است که قصد دارد با آوردن دنیای بزرگ بازی اصلی بر روی یک کنسول دستی کوچک‌تر (و البته High Profile تر) دست به جبران اشتباهات گذشته خود زند. وقتی قرار است یک عنوان به کلی به خانه جدیدی نقل مکان کرده و با مخاطبین خاص آن کنسول مواجه شود نیاز است بسیاری از المان‌ها بازی بسته به نوع سلیقه مخاطبین جدید تغییر کند؛ حال این تغییرات ممکن است از گیم‌پلی تا داستان بازی را شامل شود. قربانی این تغییر روند در VCII داستان و شخصیت پردازی آن است.

داستان بازی دو سال پس از ماجراهای بازی اصلی و جنگ و جهانی دوم در دنیای خیالی آن آغاز می‌شود. تیم شماره 7 به رهبری ولکین گانتر (Welkin Gunter) عامل اصلی جنگ و تجاوز به کشور کوچک خود گالیا (Galia)، ماکسیمیلیان (Maximilian) را شکست داده‌اند اما جنگ هنوز تمام نشده است و نبرد بر سر تصاحب منابع بیشتر رگنیت (Ragnite) ادامه دارد. جنگ هنوز ادامه دارد و برای ادامه آن و دفاع دوباره در برابر نیروها امپراتور نیاز به تولید و تربیت سربازان جدید است. آکادمی لنسیل (Lanseal) موسسه‌ای است که وظیفه تربیت نیروهای برجسته نظامی را برعهده دارد و نقطه شروعی است برای ادامه داستان.

اون هاردینس (Avan Hardins)، نوجوانی 17 ساله است که برای پی بردن به ماجرای مشکوک مرگ برادر بزرگ‌تر خود لئون (Leon) به این آموزشگاه نظامی پیوسته است و سرنوشت او در غالب داستان شماره دوم بازی بر روی صفحه کوچک کنسول PSP به تصور کشیده خواهد شد. اون پیش از این که یک مبارز بسیار ماهر و خشک باشد یک نوجوان است. یک پسر 17 ساله همراه با تمامی مشکلاتی که اصولا پسرها در این سن با آن دست به گریبان هستند، مانند حسادت، نیاز به مطرح شدن و … که واقعا سر و کله زدن با آن‌ها از عهده هر گیمری بر نخواهد آمد!

همانطور که گفته شد با توجه به اینکه عمده دارندگان کنسول PSP را پسرهای 14 تا 17 سال تشکیل می‌دهند داستان VCII نیز بجای ادامه روند محکم و جدی‌تر خود در بازی اصلی بیشتر مناسب حال آن‌ها طراحی شده است. دیگر خبری از گروه دوست داشتنی شماره 7 و روابط خنده‌دار میان آن‌ها نیست، اون و دیگر شخصیت‌های بازی به هیچ وجه جذابیت‌های ولکین و گروه او را نداشته و از همه بدتر فضای حماسی و جدی اثر قبلی فدای داستانی تین‌ایجر و بعضا لوس شده است که ارتباط برقرار کردن با آن خصوصا برای افرادی که از شماره اول و داستان آن لذت بردند بسیار سخت و شاید غیر ممکن شده است.

در یک نگاه کلی گیم‌پلی VCII همان طرح و ایده‌هایی است که در بازی اصلی دیده‌ایم و بسیاری از المان‌های موفق بازی اصلی با ارتقا و بهبود کیفی مناسب به بازی جدید راه یافته‌اند. VCII نیز همانند بازی اصلی یک Turn Base تیمی است، یعنی به این صورت که در یک نوبت شما اجازه دارید تمامی شخصیت‌های خود را حرکت داده و به دشمن حمله کنید و وقتی نوبتتان تمام شد نوبت حمله به دشمن داده می‌شود.

شاید تا به اینجای کار گیم‌پلی بازی فرق چندانی با عناوینی چون Disgaea و یا Suikoden نداشته باشد اما نکته‌ای که گیم‌پلی VCII را همانند بازی اصلی از دیگر عناوین این سبک متمایز می‌کند معرفی دو فاکتور Command Point و Action Point است. CP عاملی است که با مصرف آن شما قادر خواهید بود هر کدام از شخصیت‌ها را هرچند بار که خواستید (تا زمان اتمام آن) بر روی صفحه حرکت داده و AP نیز محدود کننده میزان مسافتی است که هر کدام از شخصیت‌ها قادر به طی آن در طول نقشه هستند.

این سیستم به ظاهر ساده که به اختصار BLiTZ خوانده می‌شود قلب مبارزات بازی و خلق استراتژی‌های بسیار متنوع برای آن است. با کمک این سیستم به راحتی قادر خواهید بود با چینش و روش خاص خود مبارزات را به پیش برده و تاکتیک‌های مختلفی را برای شکست دشمنان پیاده سازی کنید.

این سیستم زمانی جذاب و لذت بخش‌تر می‌شود که کلاس‌های متنوع و مختلف بازی را با آن همراه کنید. در بازی جدید تقریبا همه کلاس‌های بازی قبلی به همراه کلاس‌های جدید موشک انداز و مهندس حضور دارند که به راحتی می‌توانید با توجه به تاکتیک مبارزه‌ای دلخواهتان از آن‌ها در گروهتان استفاده کنید. تمامی این کلاس‌ها به شدت پایبند به اصول کلاسیک سنگ، کاغذ، قیچی هسند و چینش و استفاده درست از آن‌ها رمز اصلی پیروزی در مبارزات است. به عنوان مثال سربازان در مقابل تک تیر انداز‌ها و تانک‌ها بسیار ضعیف هستند و اگر شما قصد داشته باشید با یک یا چند سرباز در مقابل تانک‌های دشمن مقاومت کنید هیچ شانسی برای پیروزی در مبارزات نخواهید داشت. اما اگر به جای سربازان موشک انداز‌ها را در مقابل صف تانک‌های دشمن قرار دهید نتیجه مبارزات به سرعت معکوس خواهد شد (حال خودتان با ترکیب دو فاکتور CP و AP با این سیستم عمق مبارزات و تاکتیک‌های مختلف پیروزی در مبارزات آن را تصور کنید!).

یکی دیگر از المان‌های اصلی بازی که در بازی جدید نقش پررنگی‌تری یافته است شخصی سازی تسلیحات، شخصیت‌ها و ارتقا آن‌ها است. با ارتقا هر کلاس قابلیت آن‌ها نیز افزایش خواهد یافت اما این ارتقا تنها به افزایش قدرت و یا سرعت خلاصه نخواهد شد بلکه بیشتر شبیه به ترکیب دو کلاس مختلف با هم خواهد بود. مثلا با ارتقا کلاس تک تیرانداز این کلاس قابلیت‌های ضذ تانک را نیز خواهد یافت و عملا به یک نیروی بسیار مخرب که قابلیت تخریب هر نیروی را دارد تبدیل خواهد شد! هر کدام از شخصیت‌ها نیز پس از ارتقا قادر به استفاده از یک قابلیت خاص خواهند شد که استفاده از آن‌ها هم بر روی خود و هم بر عملکر دیگر اعضای گروه تاثیر خواهد گذاشت، به عنوان مثال اون می‌تواند با اجرای یک دستور سرعت عمل‌کرد دوستانش را بالا برد.

برای ارتقا و شخصی سازی سلاح‌ها اینبار بخش جدید به نام Academy Mode جایگزین منو‌های بازی اصلی شده است. این بخش در واقع ساختمان آکادمی لنسیل است که می‌توانید به راحتی در داخل آن کشت زده و با ورود به بخش‌های مختلف نظیر R&D و … به ارتقا تسلیحات خود پرداخته، ماموریت‌های جانبی دریافت کرده و یا به بازی کردن با دوستان خود بپردازید. شخصی سازی سلاح‌ها و شخصیت‌ها چنان عمیق و جذاب کار شده است که هیچ رقمه به یک بازی PSP نمی‌خورد! تقریبا هر چیزی که در این موارد وجود دارد قابل تغییر است، از رنگ آن‌ها گرفته و تا کوچک‌ترین جزییات آن‌ها که امتحان کردن همه آن‌ها خود به چندین ساعت زمان مجزا نیاز خواهد داشت! این تغییرات تنها جنبه ظاهری نداشته و بر روی عملکرد آن‌ها نیز تاثیر خواهد گذاشت، به عنوان مثال پس از کمی صرف وقت و مصرف کمی فسفر شما سلاحی خلق خواهید کرد که از نظر کارآیی عملا یک تانک همراه است!

ماموریت‌های جانبی VCII به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند؛ دسته اول ماموریت‌های اصلی بازی هستند که انجام آن‌ها در واقع ماموریت‌های تشکیل دهنده گیم‌پلی بازی است، دسته دوم همراه با داستان بازی قابل انتخاب شده و به تدریج اختیارتان قرار خواهد گرفت و در نهایت آخرین آن‌ها ماموریت‌هایی است که انجام آن‌ها بیشتر برای افزایش مهارت و سطح شخصیت‌ها مناسب است. عموم این ماموریت‌ها مشابه آن چیزی است که در دیگر بازی‌های این سبک مشاهده شده است، مقابله با دشمن، تسخیر پایگاه آن‌ها، اسکورت کردن بک ماشین و … که رخ دادن بلایای طبیعی نظیر گردباد، رعد و برق و … انجام آن‌ها را سخت و جذاب‌تر از قبل خواهد کرد. متاسفانه ماموریت‌های بازی درگیر معظلی به نام روند تکراری مراحل شده‌اند که هر چند در دریای جذابیت‌های بازی دیده نخواهد شد اما کمی توی ذوق می‌زند.

برای اتمام بازی در بخش داستانی تقریبا چیزی نیاز به 40 ساعت وقت دارید که با توجه به عمق بسیار زیاد مبارزات آن به خوبی شما را ارضا خواهد کرد. اگر از بازی کردن در بخش تک نفره نیز خسته شده‌اید می‌توانید به صورت co-op با دوستانتان در مد Versus دوئل کنید. خوشبختانه هنگام بازی کردن آنلاین هر کدام از گیمرها بسته به مهارتشان طبقه بندی می‌شوند و هیچ گاه در مقابل و یا همراه یک گیمر خیلی حرفه‌ای و یا ضعیف‌تر از خود قرار نخواهید گرفت.

یکی از نقاط قوت این بازی همانند شماره اول آن سبک هنری خاص و چشم نواز آن است که دل هر بیننده‌ای را به راحتی خواهد ربود! مشخص نمودن سبک گرافیکی VCII به طور دقیق کار مشکلی است، چون گرافیک آن واقعا در هیچ قالب استانداردی نمی‌گنجد! اما اگر بخواهیم آن را شبیه به سبکی بدانیم بدون شک مناسب ترین گذینه سبک Cell Shade است. البته گرافیک بازی از زمین تا آسمان با گرافیک‌های Cell Shade دیده شده در اکثر بازی‌های JRPG فرق دارد. شاید برخی از طرفداران مجموعه با مقایسه گرافیک VCII با بازی اصلی کمی ناامید شوند اما باید گفت که هرچند PSP کنسولی بسیار قدرتمند است اما نباید از VCII انتظار داشت گرافیک و افکت‌هایی نظیر آن چه را که در VC دیدیم بازهم عملی کند!

زیبایی‌های این بخش از بازی تنها به استایل هنری آن ختم نخواهد شد، طراحی شخصیت‌ها در حد توان کنسول PSP بسیار پرجززیات کارشده‌اند و نیز افکت‌های گرافیکی مختلف خصوصا افکت انفجار به زیبایی هرچه تمام در بازی پیاده شده است. موسیقی بخش دیگری است که باز هم به گستردگی اثر قبلی کار شده است. قطعات ساخته شده برای بازی بسیار حماسی است که به لطف اجرای آن توسط یک ارکستر کامل بسیار شور انگیز و زیبا از کار درآمده‌‌اند. دوبله و صدا گذاری شخصیت‌ها از دیگر مواردی است که باید به دیده هیرت به آن نگریست! در واقع این بخش خصوصا در نسخه ژآپنی بازی چنان با قدرت انجام شده است که گاهی در هنگام تماشاش کات سین‌های فوقالعاده آن به کلی فراموش خواهید کرد پای یک کنسول دستی نشسته‌اید!

در نهایت باید گفت Valkyria Chronicles II ادامه‌ای بسیار موفق و زیبا برای بازی اصلی است که به زیبایی هرچه تمام حماسه بی‌نظیر آن را در کنسولی به مراتب کوچک و محدود‌تر تکرار می‌کند. البته شاید کاهش تندی لحن داستان و بچه گانه شدن داستان آن کمی از لذت بازی برای طرفداران قبلی و خصوصا گیمرهای مسن‌تر بکاهد اما باید اعتراف کرد VCII چنان بازی جذاب و بزرگی است که آنقدر در گیم‌پلی عمیق آن غرق خواهید شد که پس از چند ساعت بازی کردن اصلا فراموش خواهید کرد چند سال دارید!