بررسی بازی Tropico 6

ژانر شهرسازی یکی از قدیمی‌ترین سبک‌هایی است که از سالیان دور همراه این صنعت بوده است. بازی‌هایی مثل Simcity یا Cities، پیشگامانی بودند که توانستند راه خود را در دل مخاطبان پیدا کنند. شما یک زمین خالی در اختیار داشتید و با استفاده از خلاقیت و استراتژی از پیش تعیین شده، یا با فکر داشتن استراتژی، شروع به ساخت شهر مورد نظر خود می‌کردید. در این بازی‌ها همه چیز ساده بودند و خبری از سیاست و مشکلات جاری آن، سر و کله زدن با خواسته‌های مردم و راضی نگه داشتن آن‌ها به صورت ریز و پرجزئیات نبود. همین خلا باعث به وجود آمدن سری Tropico شد. کشوری کوچک و خیالی که در زمان استعمار کشف و صرفا به یک تکه خاک کوچک متعلق به کشوری استعمارگر تبدیل شد تا زمانی که شما به آن قدم می‌گذارید و شروع به ساخت و توسعه آن می‌کنید. Tropico 6 در ادامه همین حال و هوا ساخته شده است.

چیزی که از ابتدا توانست این سری را متمایز کند جنبه‌ سیاسی و مخصوصا طنز تلخ آن بود. برای اولین بار شما باید به مردم خود وعده می‌دادید تا انتخابات‌ها را برنده شوید و در کنار آن از بازی‌های سیاسی که پر از دروغ و رشوه و فساد هستند هم غافل نشوید. همین عوامل باعث شد سبک شهرسازی از حالت خشک و بی روح خود دربیاید. در قسمت ششم همه چیز مثل قبل است. شما دوباره به ساحل Tropico  به عنوان فرماندار قدم می‌گذارید و از آن‌جا ماجراجویی خود را آغاز می‌کنید. در این مسیر از دوران استعمار شروع و کار خود را در دوران مدرن به پایان می‌برید. در این بین با انجام سری ماموریت‌های مشخص، عصر تکنولوژیکی خود را عوض می‌کنید که امکان استفاده از ساختمان‌ها و امکانات جدیدی را برای شما فراهم می‌کند. این پیشرفت باعث اضافه شدن گروه‌های سیاسی بیشتری به بازی می‌شود که هر کدام نماینده بخشی از مردم شما هستند. ابتدا فقط دو گروه سلطنتی و انقلابی وجود دارند اما با گذر زمان گروه‌هایی مثل کمونیست وسرمایه‌دار هم اضافه می‌شوند.

بخش دیگری از کار شما در Tropico 6 راضی نگه داشتن قدرت‌های خارجی است که آن هم با گذر زمان تغییر می‌کند. اگر نتوانید آن‌ها را راضی نگه دارید با حمله‌ نظامی مواجه خواهید شد که اگر برای آن آماده نباشید به راحتی مجبور به ترک کاخ خود خواهید شد! شاید یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های این سری شخصیت بسیار محبوب Penultimo است. خادمی وفادار که چیزی جز رفاه حال شما را نمی‌خواهد و بار اصلی روایت بازی و طنز را هم به دوش خود می‌کشد. شخصیت‌پردازی و صداگذاری اوست که حال و هوای بازی را به شما منتقل می‌کند و در این قسمت هم او با قدرت حضور دارد تا هم به شما کمک کند هم کمی جیب خود را پُر نماید!

متاسفانه در Tropico 6 خبری از رادیوی معروف این سری نیست. رادیویی که به نوعی صدای وجدان شهروندان شما بود و طنز بازی را دوچندان می‌کرد با صداگذاری ضعیف و جوک‌های بی‌نمک و پراکنده عملا از بین رفته و دیگر خبری از رادیوی ملی قسمت پنجم نیست. یکی از مشکلاتی که گریبان استدیوی Kalipso را از Tropico 4 گرفته، مشکل عدم نوآوری است. اگر دو قسمت قبلی را شما تجربه کرده باشید پس از شروع این بازی بلافاصله متوجه می‌شوید که چیزی تغییر نکرده است. یکی از قابلیت‌هایی که سازنده بر آن تاکید زیادی دارد جزایر فرعی کنار جزیره اصلی است که می‌توان با زدن پُلی به آن دست پیدا کرده و از منابع آن بهره‌مند شد. در ابتدا این قابلیت بسیار جالب به نظر می‌رسد اما کمی بعد واقعیتی تلخ را کشف خواهید کرد. جزیره اصلی شما که در قسمت‌های گذشته بسیار وسیع بود، حال کوچک شده و بین جزایر پخش شده است. همین امر باعث به وجود آمدن مشکلاتی مثل کمبود فضای مناسب برای احداث ساختمان‌های کشاورزی شده است.

از دیگر بخش‌هایی که سازنده خبر از بازگشت آن می‌دهد، سخنرانی‌های انتخاباتی است که متاسفانه آن هم بدون ایراد نیست. در سخنرانی خود به 4 موضوع «تاکید بر مشکل»، «تشکر از یک طیف سیاسی»، «محکوم کردن یک قدرت خارجی» و «قول بهبود یکی از خواسته‌های مردم» می‌پردازید که عمل به قول خود آن‌چنان تاثیری در آینده سیاسی شما ندارد. نکته‌ دیگری که به این بخش ضربه زده عدم حضور مردم در مقابل کاخ شماست. پس از تنظیم سخنرانی خود، دوربین به صورت اتوماتیک روی کاخ فوکوس می‌کند اما در چندین باری که من سخنرانی داشتم با صحنه‌ خنده‌دار حیاط خالی از مردم مواجه شدم، هر چند که میزان مقبولیت من بین مردم هم بالا بود.

از لحاظ فنی Tropico 6 در شرایط خوبی قرار دارد. من با کارت گرافیکی 1050 Ti  توانستم با تنظیمات گرافیک High چیزی حدود 60 فریم حتی در شرایط شلوغ و هرج مرج بگیرم که با توجه به جزئیات بازی قابل قبول است. البته باید به این مسئله اشاره کرد که تغییرات جمعیت و همین طور انیمیشن ساختمان‌ها به غنای عناوینی مثل Cities: Skyline یا SimCity نیست. موسیقی این بازی به طور کلی متشکل از آهنگ‌های آمریکای جنوبی و به سبک کوبایی است و باید اعتراف کرد با اینکه هر کدام را چندین بار در طول یک دور بازی می‌شنوید، اما اصلا از آن خسته نمی‌شوید.

در پایان سوالی بسیار مهم مطرح می‌شود که ذهن هر گیمری را قبل از خرید عنوانی جدید از یک سری مشغول می‌کند. آیا این اثر جدید ارزش خرید دارد یا نه؟ جواب همین سوال باعث به وجود آمدن واکنش‌های منفی علیه قسمت پنجم شد چرا که همگان معتقد بودند که نسبت به چهار نه تنها پیشرفتی نداشته، بلکه برای ساده‌سازی بازی و به اصطلاح عامه‌پسندتر کردن آن، مکانیک‌ها و المان‌هایی از بازی حذف شده و ضربه‌ بزرگی به آن زده است. خبر خوب این است که تا حدی ابزارها و ریزه‌کاری‌هایی که حذف شده بودند دوباره برگشته‌اند و بازی دیگر در همان 5 دقیقه اول تکراری نمی‌شود. اما هر خبر خوبی یک خبر بد هم همراه خود دارد و اینجا هم استثنایی درکار نیست. متاسفانه این نسخه به اندازه‌ کافی حس یک اثر جدید را به شما نمی‌دهد. وقتی که استدیوی سازنده روی اضافه کردن بخش شخصی‌سازی کاخ و یا بخش چند نفره صرف کرده، باید در هسته‌ بازی صرف می‌شد. هنوز به روزرسانی و اضافه کردن بخش‌هایی جدید به یک ساختمان (مثلا دریل برقی به معدن ذغال سنگ) هیچ تاثیری روی ظاهر ساختمان نمی‌گذارد و یا تظاهرات تنها یک صدای جمعیت ساده است که اگر دقت نکنید شاید اصلا آن‌ها را در شهر خود پیدا هم نکنید! در این سبک این جزییات هستند که باعث موفق شدن می‌شوند. شاید بهترین مثال آن Cities: Skyline باشد که توانست با مانور روی همین بخش بازار را قبضه نماید.

شاید Tropico 6 آن اثر انقلابی که سری به آن نیاز دارد نباشد، اما مطمئنا تجربه‌ سر و کله زدن با جریانات سیاسی و مشکلات مردم و غرق شدن در ساخت و ساز شهری زیبا، ساعاتی سرگرم کننده را برای شما فراهم می‌کند.