بررسی بازی Trollhunters: Defenders of Arcadia

اولین فصل از سریال Trollhunters در سال ۲۰۱۶ از طریق شبکه نتفلیکس منتشر شد. سریالی انیمیشنی که توسط شرکت دریم ورکس توسعه یافته بود و علاوه بر بازخورد های مثبت توسط منتقدان، موفق شد تا علاقمندان فراوانی را هم به دست آورد. هر چند سریال به نسبت موفق بود، اما نتفلیکس بعد از ساخت سه فصل از این سریال، ساخت ادامه آن را در سال ۲۰۱۸ متوقف کرد و با این اوصاف پرونده سری در شبکه نتفلیکس بسته شد. حال پس از وقفه‌ای کوتاه، دوباره شاهد بازگشت ترول‌هانترز در قالب یک بازی ویدیویی هستیم. عنوانی که از همان شروعش نوید یک بازی به شدت ضعیف و بدون محتوا را می‌دهد و قطعا نه می‌تواند نظر مثبت طرفداران سری را جلب کند و نه در جذب مخاطب جدید برای این سری موفق است.

داستان بازی Trollhunters: Defenders of Arcadia روایت‌گر حمله ترول‌ها به جک و دوستانش است و آن‌ها این بار با در دست داشتن یک پورتال، موفق می‌شوند تا جک را به گذشته ببرند تا به اهداف شوم خودشان دست یابند. در این بین‌ هم جک با کمک دوستانش برای مبارزه با ترول‌ها به سراغ نبرد با آن‌ها می‌رود. در خصوص داستان، نه محتوای داستانی به اندازه‌ای است که بتواند یک داستان سرگرم کننده را ارائه دهد و نه نحوه روایت داستان و شخصیت‌پردازی شخصیت‌ها به نحوی در آمده که لحظات جذاب و قابل تحملی را به وجود آورد. در عمل داستان بازی توسط دیالوگ‌های کوتاهی بر روی صفحه نقش می‌بندد و هر کدام از شخصیت‌ها، این دیالوگ‌ها را می‌خوانند. در مجموع این بخش دارای هیچ جذابیت یا نکته داستانی خاصی نیست که بخواهیم در طول بازی به آن‌ها گوش دهیم و حتی می‌توان به عنوان بخش آزار دهنده بازی از آن نام برد که قطعا نه جذابیتی برای طرفداران این سری خواهد داشت و نه ذره‌ای تلاش می‌کند تا طرفداران جدید را با این سریال آشنا کند. هر چند یکی از نکات مثبت سریال ترول‌هانترز مربوط به همین شخصیت‌های و ترول‌هایش می‌شد، اما در این عنوان خبری از آن شخصیت‌پردازی‌ها و شوخی‌های بامزه نیست و با محصولی ضعیف و حوصله‌سر بر طرف هستیم.

در بعد گیم‌پلی هم عنوان Trollhunters: Defenders of Arcadia دست کمی از بخش داستانی ندارد و با یک عنوان به شدت ساده و کم عمق در سبک ساید اسکرولینگ رو به رو می‌شویم. مراحل بازی آری از هر گونه چالش یا بخش‌های پلتفرمینگ متنوع هستند و در عمل همانند عناوین پلتفرمینگ دهه ۹۰ میلادی و کنسول سگا جنسیس، تنها بخش پلتفرمینگ خلاصه شده به پریدن از روی موانع و عبور از محیط های تکراری و خسته کننده بازی. در بخش مبارزات هم دوباره به گذشته سفر خواهیم کرد و با ترول‌ها و موجوداتی مواجه می‌شویم که از دل عناوین ساید اسکرولینگ منسوخ شده بیست سال گذشته بیرون آمده‌اند و با انیمیشن‌ها تک‌بعدی و حرکت از نقطه a به b سازنده بخش به شدت تکراری و کم عمق مبارزات هستند. شاید تنها بخش مثبت گیم‌پلی این عنوان را بتوان در چالش‌های فرعی آن دانست که در آن‌ها باید با زمان بندی مناسب، به سمت موانع در حال حرکت شلیک کنید. دیگر بخش‌ها همانند ماموریت‌های فرعی و آیتم‌های موجود در بازی هم به دلیل مشکلات گیم‌پلی و عمق پایین آن‌ها، فاقد هر گونه ارزش برای به پایان رساندن و جمع آوری آن‌ها هستند. البته شاید با خود بگویید شاید این عنوان بتواند رضایت مخاطبان کم سن و سال سریال را جذب کند، اما با توجه به تجربه‌ای که ما در طول این چند ساعت از این عنوان داشتیم، بعید است کسی از تجربه این عنوان لذت ببرد.

خوشبختانه سازندگان این بازی در بخش بصری هم دقیقا همانند دیگر بخش‌ها عمل کرده‌اند و شاهد یکی از ضعیف‌ترین عناوین عرضه شده در نسل هشتم کنسول‌ها هستیم که در مواردی یادآور محصولات داخلی خودمان هستند با این تفاوت که این عنوان با همکاری دریم‌ورکس و در کنار آن سرمایه مناسب و نیروی انسانی کامل ساخته شده است. از طراحی به شدت ساده و مضحک ترول‌ها گرفته، تا طراحی هنری ضعیف محیط‌‌ها و کیفیت پایین آن‌ها تشکیل دهنده بخش بصری این بازی محسوب می‌شوند. بعضا طراحی ترول‌ها و محیط به قدری بد کار شده که نمی‌توان وجود ترول‌ها را در محیط تشخیص داد. در کنار این موارد، در بخش فنی هم شاهد افت فریم و مشکلات دیگری هستیم که کاملا ارزش پایین ساخت این عنوان را برای سازندگان آن نشان می‌دهد.

نتیجه‌گیری:

بازی Trollhunters: Defenders of Arcadia عنوان به شدت ضعیفی است که در کنار دیگر عناوین ساخته شده بر اساس فیلم و سریال قرار می‌گیرد و تنها سعی کرده تا با استفاده از نام ترول‌هانتر، مقداری پول را نصیب سازندگانش کند. بازی در تمام بخش‌هایش دارای مشکلات فراوانی بوده و در زمینه داستان و گیم‌پلی هم به دلیل سادگی و عمق به شدت پایین، فاقد ارزش کافی برای تجربه است. این عنوان حتی نمی‌تواند برای طرفداران این سریال هم جذاب و سرگرم کننده باشد.