بررسی بازی Trine 4: The Nightmare Prince

معمولا پس از موفقیت یک بازی، سازندگان بلافاصله دست به ساخت نسخه‌ بعدی می‌زنند. نسخه اولTrine (تراین) در سال 2009 عرضه شد و موفقیت آن باعث عرضه نسخه دوم در سال 2011 شد. تراین 2 بسیار موفق عمل کرد و به شدت نزد مخاطبان محبوب شد. اما سازندگان برای ساخت نسخه سوم دست به یکسری تغییرات اساسی زدند. اضافه کردن مراحل سه بعدی به یک بازی در سبک پلتفرمر دو بعدی تغییری کاملا اساسی به شمار می‌رود. اما قرار نیست هر تغییری موفق باشد. نسخه سوم Trine  (تراین) به واسطه وجود مراحل سه بعدی مورد انتقاد خیلی از هواداران قرار گرفت. حالا چهار سال از عرضه ناموفق نسخه سوم می‌گذرد و نسخه چهارم بازی یعنی Trine 4: The Nightmare Prince در اختیارمان قرار گرفته است. تراین چهار را می‌توان حاصل تجربه‌ی 10 ساله استودیو فروزن بایت در ساخت مجموعه تراین و درس گرفتن از اشتباهات گذشته‌شان دانست. نسخه چهارم به ریشه‌های این مجموعه برگشته است و دیگر خبری از آن تغییرات عجیب و غریب نیست.

اینبار داستان حول محور شاهزاده سلیوس می‌چرخد. نفرینی شوم زندگی شاهزاده را تحت تاثیر خود قرار داده است. سلیوس دچار کابوس‌های بیشماری است. کابوس‌هایی که به دلیل ویژگی‌های جادویی شاهزاده در دنیای واقعی نیز ظاهر می‌شوند و دردسرهایی را برای شاهزاده بخت برگشته ایجاد می‌کنند. طبق معمول سه قهرمان همیشگی مجموعه؛ زویای دزد، پنتیوس شوالیه، آمادئوس جادوگر ماموریت می‌یابند تا شاهزاده را پیدا کنند و راه حلی برای این مشکل بیابند. در مجموع باز هم شاهد داستانی معمولی هستیم. داستانی که صرفا برای خالی نبودن عریضه نوشته شده و جذابیت خاصی ندارد.

هر یک از سه شخصیت اصلی ویژگی‌های خاص خود را دارند. مثلا شخصیت جادوگر می‌تواند اشیا را در محیط جابجا کند و همچنین توانایی ظاهر کردن جعبه‌ای جادویی را دارد. شخصیت شوالیه بیشتر در مبارزات بازی کاربرد دارد و می‌تواند با ضربات شمشیرش تقریبا هر نوع دشمنی را از سر راه بردارد. همچنین سپر او در حل برخی معماها به کار می‌آید. زویا هم که از شخصیت‌های محبوب این مجموعه است می‌تواند با طنابش از بسیاری از موانع عبور کند، از میان سکوها تاب بخورد و همچنین اشیا مختلف را به یکدیگر وصل کند. همچنین کمان زویا هم در مبارزات و حل برخی معماها کاربرد دارد. در چنین عنوانی که شخصیت‌های مختلف با قابلیت‌های گوناگون در محیطی کوچک قرار دارند برقراری تعادل در گیم‌پلی امری حیاتی است. در واقع بازی باید بتواند با ارائه معماها و چالش‌های متفاوت قابلیت‌های شخصیت‌ها را به نمایش بگذارد بطوری که بازیکنان بتوانند با هریک از شخصیت‌ها ارتباط برقرار کنند. مشکلی که شاید در نسخه‌های قبلی تا حدودی دیده می‌شد و برخی از شخصیت‌ها قابلیت بیشتری در مراحل مختلف داشتند. بطور کلی برقراری چنین توازنی در بازی‌ها کار چندان راحتی نیست. این امر در عنوانی مانند تراین به مراتب سخت‌تر هم می‌شود. اما نسخه چهارم از این نظر وضع بهتری دارد.

یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد تراین در شیوه حل معماها نهفته است. اگر بازی‌های معمایی را تجربه کرده باشید، می‌دانید که معمولا برای هر معما یک جواب وجود دارد. اما این منطق در تراین جواب نمی‌دهد. از آنجایی که اکثر معماهای بازی با تاکید بر قوانین فیزیکی طراحی شده‌اند بازیکنان مختلف راه‌ حل‌های مختلفی برای حل یک معما ارائه می‌دهند و این یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های این بازی است. اگر کمی در بازی پیشروی کنید و به مراحل چالشی‌تر برسید این موضوع خودش را کاملا نشان می‌دهد. تنها کافی است نحوه بازی کردن خود را با دوستانتان مقایسه کنید تا با چند راه‌حل متفاوت آشنا شوید. مثلا در یکی از مراحل باید با وصل کردن طناب به چند جعبه مسیری برای عبور فراهم کنید. از سوی دیگر می‌توانید با ظاهر کردن یک جعبه و قرار دادن آن در جای مناسب موقعیتی برای پریدن ایجاد کنید و به این صورت موانع را پشت سر بگذارید. بخش دیگر گیم‌پلی مربوط به نبردهای فیزیکی می‌شود. با ورود به برخی محیط‌ها ناگهان یکسری سکو و دشمنانی ظاهر می‌شوند که مبارزه با آن‌ها اغلب کار پنتیوس شوالیه است. اما اگر در طول مبارزه شخصیت شوالیه کشته شود و مجبور به بازی کردن با دیگر شخصیت‌ها شوید، از آنجایی که قابلیت‌های رزمی دیگر شخصیت‌ها بسیار کم است بازی روی کسل کننده خود را به شما نشان می‌دهد. بشخصه اکثرا منتظر ظهور دوباره شوالیه می‌ماندم تا مبارزه را با او ادامه دهم. متاسفانه بازی در بخش مبارزات خیلی متعادل نیست و تمرکز آن بر روی شوالیه، به این بخش از بازی ضربه زده است.

یکی از بخش‌های جذاب نسخه چهارم مبارزه با غولآخرها (باس‌فایت) است. شاید بتوان گفت اوج طراحی مرحله و گیم‌پلی بازی را در این بخش‌ها می‌بینیم. مبارزه با غول‌ها حالات مختلفی دارد. برخی از آن‌ها را باید از طریق مبارزات فیزیکی از میان برداشت. برخی دیگر با حل کردن یکسری معماهای پیچیده مغلوب می‌شوند و در نهایت مبارزه با برخی غول‌ها ترکیبی از معما و اکشن را به ارمغان می‌آورند. همان‌طور که اشاره کردیم داستان بازی درباره کابوس‌های شاهزاده سلیوس است و قهرمانان ما باید شاهزاده را نجات دهند. نکته جذاب اینجاست که در این مسیر هرکدام از سه قهرمان بازی باید با کابوس‌های خود نیز مبارزه کنند که این موضوع برای هریک از آن‌ها در غالب مبارزه با یک غول نمایش داده می‌شود. طراحی مبارزه با این غول‌ها نیز بسیار جذاب و چالش‌برانگیز است و مرتبط با شخصیت هرکدام از سه قهرمان است. حالا که از غول‌های شرور حرف زدیم باید به این نکته هم اشاره کنیم که همه‌ی موجودات غول‌پیکر دشمن شما نیستند و موجوداتی در بازی وجود دارند که می‌توانید به آن‌ها کمک کنید تا آن‌ها هم در مراحل بعدی برای عبور از برخی موانع به کمکتان بیایند. بازی بخش چندنفره آفلاین و آنلاین هم دارد که می‌توانید در کنار دوستانتان تا سقف چهار نفر در کنار هم بازی کنید.

بدون شک چشم نوازترین قسمت تمام نسخه‌های تراین، طراحی هنری و بخش گرافیکی آن است. تراین 4 از این نظر سرآمد مجموعه است. چه از نظر تنوع و چه از نظر کیفی با یک گالری نقاشی کم‌نظیر در دنیای بازی‌های ویدیویی طرف هستیم. سبک گرافیکی بازی در بسیاری از لحظات یادآور بازی Ori است. طراحی شخصیت‌های بازی هم بسیار پر جزئیات و متنوع است. هر کلاس دشمنان طراحی کاملا متفاوتی دارند و این موضوع در طراحی غولآخرها به اوج خود می‌رسد و حجم بالایی از جزئیات را در این شخصیت‌ها می‌بینیم. صداپیشگی شخصیت‌ها به خصوص سه شخصیت اصلی مثل همیشه کم نقص و با چاشنی طنز همراه است. موسیقی نیز مثل همیشه کامل کننده‌ی طراحی هنری زیبای بازی است و بسیار گوش‌نواز است.

شاید تعداد مراحل بازی می‌توانست بیش از این باشد اما در نهایت باید گفت تراین چهار در واقع بازگشت این مجموعه به مسیر اصلی خود است. مسیری که این مجموعه با شماره سوم کمی از آن فاصله گرفته بود. طراحی هنری چشم نواز و معماهای چالش برانگیز در کنار غولآخرهای جذاب بازی می‌تواند طرفداران سبک پلتفرمر را به خود جذب کند و انتظاراتشان را برآورده کند.