بررسی بازی The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel IV

به سرانجام رساندن یک سری و جمع‌بندی داستان آن همیشه یکی از چالش‌هایی است که می‌تواند خالقان مختلف آثار هنری را درگیر خود سازد. استودیو نیهون فالکوم در بازی The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel IV که آخرین نسخه‌ از مجموعه‌ی Cold Steel است و داستان خاص آن را به سرانجام می‌رساند، با چنین چالشی دست‌وپنجه نرم کرده است و تا حد زیادی توانسته از این چالش با موفقیت عبور و مسیر جدیدی را برای سری بازی Trials ترسیم کند. این نسخه دوباره شما را به سرزمین اربونیا (Erebonia) و پادشاهی آن بازمی‌گرداند تا بتوانید در دنیای جذاب آن، قسمت پایانی آرک داستانی دانش‌آموزان «کلاس 7» را دنبال کنید.

سری بازی The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel IV یک اثر نقش‌آفرینی ژاپنی نوبتی است که در واقع زیرمجموعه‌ای از سری بازی Trials است که آن هم خود زیرمجموعه‌ی فرنچایز عظیم‌تری به ‌نام The Legend of Heroes است. بازی Trails of Cold Steel IV سال گذشته در ژاپن و امسال هم در سایر نقاط جهان برای پلی‌استیشن 4 منتشر شد تا پرونده‌ی سری Cold Steel‌ را ببندد و مسیر را برای آینده سری هموار کند.

داستان بازی دقیقاً دنباله‌ی ماجرای نسخه‌ی قبل است و وقایعش پس از پایان کلیف‌هنگر نسخه‌ی سوم شروع می‌شود؛ جایی که Rean Schwarzer، شخصیت اصلی سری Cold Steel‌، در نسخه‌ی قبل توسط پدر واقعی‌اش زندانی می‌شود. با توجه به پشتوانه‌ی داستانی که این سری در گذشته کسب کرده، بازی قادر است از همان ابتدا ارتباط نسبتاً خوبی با مخاطب ایجاد کند. مشخصاً بازی Trails of Cold Steel IV اثری نیست که بدون آشنایی با سری بخواهید از داستان آن چیزی دریافت و با آن ارتباط برقرار کنید. از آن‌طرف، دقیقاً می‌داند که چگونه طرفداران سری را با خود همراه کند. شما ابتدا کنترل اعضای جدید «کلاس 7» که در نسخه‌ی قبل با آن‌ها آشنا شده‌اید، بر عهده خواهید داشت و محوریت داستان در ابتدا با شخصیت Juna پیش می‌رود. پشتوانه‌ی داستانی نسخه‌های قبل باعث شده شخصیت‌ها از همان ابتدا موقعیت خاص خود را در داستان پیدا کنند و با مخاطب بیگانه نباشند. نکته‌ی خوشحال‌کننده این است که روند پیشرفت شخصیت‌ها، به‌خصوص شخصیت‌های «کلاس ۷ جدید» ساکن نیست و در اکت اول بازی شانس گسترش پیدا می‌کنند و تمرکز بیش‌تری روی آن‌ها صورت می‌گیرد. حتی رابطه‌ی آن‌ها با شخصیت‌ها «کلاس 7 قدیمی» معنای بهتری پیدا می‌کند. هدف داستان و شخصیت‌های آن در اکت اول و آغاز مسیر نجات Rean به‌خوبی مخاطب را با توجه به اتفاقات نسخه‌ی قبل آماده‌ی داستان بزرگ این قسمت می‌سازد.

این واقعیت که بازی توانسته بعد از این همه نسخه شخصیت‌های مختلف و زیاد این سری را به‌گونه‌ای مناسب دور هم جمع کند و این آرک داستانی را به خاتمه‌ای برساند، کار بسیار سختی است که استودیو Falcom موفق به انجام آن بوده است. البته، در اکت دوم بیش‌تر به خاطر برخی از فعالیت‌ها و مأموریت‌های غیرضروری که آن اکت را بسیار طولانی کرده‌اند کمی مسیر داستانی و ریتم آن افت پیدا می‌کند اما در ادامه و در اکت 3 دوباره داستان اوج می‌گیرد تا به پایان‌بندی خود برسد. شخصیت‌ها، نقطه‌ی محوری داستان سری هستند که نقش آن‌ها در اتفاقات و شکل‌گیری جهان اثر اثرگذار بسیاری دارد. خوشبختانه‌ شخصیت‌پردازی شخصیت‌های مختلف سری همچنان در سطح بالایی انجام شده و حتی شخصیت‌هایی که تیپ‌های آشنایی را برایمان تداعی می‌کنند، توانسته‌اند گلیم خود را از آب بیرون بکشند. بااین‌حال، شخصیت‌ها و پی‌رنگ داستانی اثر به‌تنهایی باعث چنین موفقیتی نشده‌اند. یکی از تمرکزهای اصلی که از نسخه‌های آغازین این مجموعه می‌توان رد پای آن را جستجو کرد و اکنون هم در بازی Trails of Cold Steel IV نمایان است، نقش و تاثیر جهان این فرنچایز است. جهانی که از ابتدای شروع فرنچایز کم‌کم شروع به شکل‌گیری کرده و اکنون می‌شود به‌وضوح آن را در نسخه‌ی اخیر لمس کرد. همین جهان حتی در تأثیرپذیری شخصیت‌ها هم نقش داشته است. علاوه بر شخصیت‌های اصلی و مهم که به آن‌ها اشاره شد، گاه خرده ماجراهای جالبی را از NPC های بازی می‌بینید که نشان‌دهنده‌ی عمق، کارایی و ظرافت جهان و شاخ‌وبرگ‌های این مجموعه است که اکنون به این نقطه رسیده است.

 علی‌رغم جالب بودن کلیت داستان و شخصیت‌های آن، داستان از نواقص مشخصی هم رنج می‌برد. نخستین مشکلی که از همان اوایل بازی نمود پیدا می‌کند و در ادامه و در برخی از لحظه‌ها بیش‌تر اذیت کننده می‌شود، نبود تناسب مناسبی در ریتم گیم‌پلی و داستان آن است. این مورد، نه‌تنها گاهی ریتم داستانی را بهم می‌زند بلکه سرعت پیشرفت آن را هم دچار خلل می‌کند؛ گاه شما می‌بینید که مدت طولانی فقط در جریان داستان بوده‌اید و از گیم‌پلی دور شده‌اید و گاه برعکس آن اتفاق می‌افتد. ایراد دیگری که گاهی در بازی دیده می‌شود، اکسپوزیشن است؛ ایرادی که البته با بعضی دیگر از آثار معروف نقش‌آفرینی ژاپنی هم بیگانه نیست و باعث شده گاه شخصیت‌ها مرتباً به شرح ناگهانی داستان بپردازند. دلیل چنین چیزی احتمالاً این بوده که با فاصله‌ی اتفاق افتاده میان نسخه‌های بازی و بزرگی داستان مجموعه، گاه نویسنده قصد داشته با این کار راه راحت و آسان را انتخاب کند و صرفاً با پرتاب اطلاعات به‌سوی مخاطب وقایع مهم داستانی یا جزییات آن را شرح دهد. درحالی‌که حالت معقول و درست این بود که در حین داستان به شکلی اصولی این جزییات روایت شود. اگرچه نبود این مسائل می‌توانست تجربه‌ی بازی را بهتر کند، اما کلیت داستان و سیر روایی آن همچنان آن قدرت و توانایی را دارد که طرفداران سری را درگیر خود سازد.

همان‌گونه که داستان سعی داشته بر پشتوانه‌ی قسمت‌های قبلی و گسترش آن‌ها تمرکز کند، گیم‌پلی بازی هم تقریباً چنین رویکردی داشته است. ساختار و مکانیک‌های گیم‌پلی عمدتاً مشابه نسخه‌ی قبل هستند و اکنون به‌ویژه در بخش مبارزات شاهد بهبود‌ها یا گسترش‌هایی بوده‌اند. مأموریت‌های اصلی که در ارتباط با سیر داستانی بازی هستند، قالب استانداردی دارند و قادرند تا اشتیاقتان را برای ادامه‌ی بازی نگه دارند. در این میان فعالیت‌های فرعی و مینی‌گیم‌هایی هم گنجانده شده که نه‌تنها برخی از آن‌ها جذابیت‌هایی دارند بلکه می‌توانند تنوعی در میان مأموریت‌های فرعی به‌حساب آیند. وقت گذاشتن روی این فعالیت‌های فرعی می‌تواند باعث شود که ارتباط بیش‌تری هم با NPC ها و دنیای بازی برقرار کنید و بیش‌تر در جریان ماجراهایشان قرار بگیرید. البته، همان‌طور که گفته‌ شد، قالب بعضی از مأموریت‌های بازی که در رابطه با پیوند شخصیت‌ها هستند، تکراری می‌شود و تعدد آن‌ها به‌خصوص در اکت 2 کمی آزاردهنده می‌شود.

مبارزات بازی Trails of Cold Steel IV هم شکل نوبتی سری را حفظ کرده و اصول آن‌ کاملاً برای طرفداران آشنا است. تغییرات انجام‌شده در انتخاب تجهیزات یا کوارتزها همگی در تنوع آن نقش داشته‌اند و اختیار مخاطب را در پیشبرد مبارزات بیش‌تر کرده‌اند. شاید یکی از مهم‌ترین بهبودهای سیستم مبارزات که جذابیت‌های سازوکار نسخه‌ی سوم را بهتر کرده، متعادل کردن سیستم Order ها در بازی است. ضعیف‌تر شدن این ویژگی برای برخی از شخصیت‌ها، باعث شده تا چالش مبارزات جدی بیش‌تر حس شود. این قضیه در کنار آسیب‌پذیری واقعی و تأثیرگذار دشمنان نسبت به المان‌های خاص نقش مبارزات را تاکتیکی‌تر کرده است. دیگر ویژگی‌های اصلی و مهم مبارزات و شخصیت‌های بازی همچنان در این نسخه وجود دارد و بازیکنان در نبردهای مختلف می‌توانند از آن‌ها بهره بگیرند. قابل بازی بودن تعداد زیادی از شخصیت‌های آشنای سری که طرفداران در طول نسخه‌های مختلف با آن‌ها آشنا شده‌اند، هیجان و لذت استفاده‌ی المان‌های مبارزات را بیش‌تر می‌کند و طیف عظیمی از انتخاب‌ها و ویژگی‌های مختلف را در دسترس شما قرار می‌دهد.

یکی دیگر از نکاتی که در مبارزه با باس‌فایت‌ها و همین‌طور نبردهای عادی‌ بازی و افزایش تنش آن‌ها نقش بسیار خوبی داشته، موسیقی‌های بازی است. جریان و پرشور بودن آن در حین نبرد شما را ناخواسته درگیر هیجان و تنش ایجادشده در نبرد می‌سازد. البته، موسیقی‌های بازی فقط در مبارزات خودنمایی نمی‌کنند، بلکه ملودی‌های آرام‌تری در بازی وجود دارد که به‌صورت دقیق با جریان داستانی و لحظات دراماتیک آن همراه می‌شوند.

با توجه به تغییرات یا بهبودهای صورت گرفته در بعضی از بخش‌های بازی، گرافیک بازی با همان موتور نسخه‌ی قبل ساخته‌ شده و در مقایسه با آن تقریباً شکل و ظاهری یکسان دارد. قطعاً گرافیک بازی چیزی نیست که طرفداران سری را از بازی Trails of Cold Steel IV دل‌زده کند اما به‌هرحال نادیده گرفتن اهمیت و عدم توجه به پیشرفت آن، واقعاً سؤال‌برانگیز است و نمی‌تواند انتظارات را از نظر بصری برآورده کند.

ریتم بازی The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel IV در قسمت‌هایی کند و آهسته می‌شود و در واقع می‌توان گفت این اثر بیش از آنکه از عدم چیزی رنج برده باشد، بودن بعضی چیزهای غیرضروری این لطمه را به آن وارد کرده است. باوجوداین، Trails of Cold Steel IV همچنان یک اثر سرگرم‌کننده قدرتمند و قابل‌توجه باقی‌مانده که ارزش وقت طرفدارانش را دارد. فالکوم موفق شده در انتها و پس از چندین نسخه، پایان‌بندی خوبی را برای این آرک داستانی خلق کند و در کنار آن شخصیت‌هایی دوست‌داشتنی بسازد که نه‌تنها به‌صورت مستقل قابل‌توجه‌اند، بلکه در قالب گروه «کلاس 7» (Class VII) می‌توانند یک جمع متحد و به‌یادماندنی تشکیل دهند.