بررسی بازی SUPERHOT: MIND CONTROL DELETE

هر نسل از بازی‌های ویدئویی معمولا با ترند خاصی همراه می‌شوند و نشانه‌های آن را در اکثر آثار آن دوران خاص می‌توان مشاهده کرد. نسل گذشته نوبت به Open World شدن تمامی بازی‌ها بود و اینبار ترند روز استفاده از خصوصیات ژانر Roguelike است. ژانری که برای سال‌ها مخاطب‌های اندکی داشت اما با عرضه چند بازی پرطرفدار توانست برای بار دیگر محبوبیت گذشته را بازگرداند. بازی SUPERHOT: MIND CONTROL DELETE به عنوان ادامه‌ای مستقل برای SUPERHOT جدیدترین اثری است که تحت تاثیر ترند Roguelike شدن بازی‌های ویدئویی قرار گرفته و ساختار اصلی خود را رها کرده تا با قرار دادن‌ المان‌های جدید، جذابیت تازه‌ای را برای تجربه گیمر فراهم کند. جذابیتی که شاید نتواند نظر تمامی گیمرها و به خصوص تمامی طرفداران SUPERHOT را جلب کند که طی چهار سال اخیر این مجموعه را به شکل عادی یا از طریق هدست‌های واقعیت مجازی تجربه کرده‌اند.

برخلاف نسخه اصلی که مراحل با طراحی خاص یکی پس از دیگری پیش روی مخاطب قرار می‌گرفتند اینبار بازی SUPERHOT: MIND CONTROL DELETE رویکردی کاملا متفاوت را پیش گرفته و شاید بتوان گفت که برخلاف گذشته شاید تمامی تغییرات آن به عنوان نکته مثبت شناخته نشوند. اینبار گیمر در مسیری متشکل از نقطه‌های پرتعدد قرار می‌گیرد که هر کدام نماینده مجموعه‌ای از مراحل هستند. مجموعه‌هایی که معمولا 5 یا 6 مرحله خاص را در بر گرفته و هر کدام از آنها گیمر شکست را تجربه کند، باید به ابتدای مجموعه بازگشته و مسیر طی شده را برای بار دیگر تکرار کند. چنین ساختاری که به شکل واضح از بازی‌های Roguelike تاثیر گرفته در نگاه اول شاید موفق به تزریق روحی تازه در بدن SUPERHOT شود اما بعد از گذشت مدتی ذات تکراری خود را نمایان می‌کند. مشخصه‌ای که می‌تواند به عنوان بزرگ‌ترین ضعف این بسته مستقل شناخته شود. برخلاف بازی اصلی که مراحل آن هر کدام با طرز تفکری خاص طراحی شده بودند اینجا به شکل کلی مراحل به واسطه استفاده متفاوت از چند محیط مشخص و ثابت طراحی شده‌اند. همین موضوع باعث می‌شود بعد از مدتی با روندی تکراری روبرو شده و تنها در زمینه دشمن‌های معرفی شده یا قابلیت‌ها اندکی، روند پیش رو را متفاوت ببینید. ضعف دیگری که به واسطه طراحی مراحل تکراری شکل می‌گیرد، سواستفاده از محدودیت محیطی و هوش مصنوعی عموما ضعیف دشمن‌هاست. بعد از مدتی به خوبی متوجه می‌شوید که امن‌ترین نقطه در هر نقشه کجاست و به سرعت خود را به آنجا منتقل می‌کنید تا بدون نگرانی‌ اضافه، دشمن‌هایی که یکی از پس دیگری روبروی شما ظاهر می‌شوند را از پا در بیاورید.

اینجاست که ضعف دیگری بازی یعنی هوش مصنوعی نامناسب دشمن‌ها خودنمایی می‌کند. به شکل کلی هوش مصنوعی دشمن‌ها تنها یک دستور یعنی تعقیب و حمله به سمت شخصیت اصلی را دنبال کرده و هیچ تحلیلی از محیط اطراف یا موقعیت قرارگیری گیمر انجام نمی‌دهد. به این ترتیب با روندی مواجه می‌شوید که طی آن دشمن‌ها در مسیری قابل پیش‌بینی تنها از راهرو یا دربی خاص وارد محل قرارگیری شما شده و به راحتی در مقابل نشانه‌گر گیمر قرار می‌گیرند. جدای از این مسائل همچنان گیم‌پلی SUPERHOT: MIND CONTROL DELETE براساس اصل اولیه مجموعه یعنی هر حرکت شما مساوی است با حرکت دشمن پیش می‌رود. ساختاری نوآورانه که اولین‌بار در SUPERHOT معرفی شد و حالا به واسطه قابلیت‌های جدید، امکان ترکیب موقعیت‌های مختلف را پیش روی مخاطب می‌گذارد. جدای از امکانات مرتبط به مبارزات که نسبت به نسخه اولیه افزایش تعداد قابل توجهی را تجربه کرده‌اند، المان‌های دیگری تحت عنوان Core و Hack نیز به این بسته مستقل جدید اضافه شده. هسته‌ها هر کدام قابلیتی خاص همچون انتقال به بدن دشمن یا سلامتی بیشتری را برای تمام طول یک مجموعه مرحله پیش روی شما می‌گذارند اما استفاده از هک‌ها روندی متفاوت را دنبال می‌کند. تعداد زیادی هک در بازی قرار گرفته که با پیشروی در مراحل به میزان آنها افزوده می‌شود. برخلاف هسته‌ها که از ابتدای مجموعه مرحله همراه شما هستند، معمولا در میانه راه و طی دو فرصت این امکان را به دست می‌آورید که از میان تعداد زیادی هک یکی را برای ادامه کار انتخاب کنید. هک‌ها نیز درست مانند هسته‌ها قابلیت‌های اضافه‌تری را برای مبارزه با دشمن‌ها به شما می‌دهند اما گزینه‌های قابل انتخاب آنها به شکل تصادفی است و لزوما با در نظر گرفتن آنها نمی‌توان استراتژی کلی اتخاذ کرد.

ترکیب هک‌ و هسته‌ها با سیستم جدید شبیه به آثار Roguelike به شکل کلی توانسته SUPERHOT: MIND CONTROL DELETE را از زیر سایه بازی اصلی خارج کند اما در این میان نباید از نقش پررنگ دشمن‌های متنوع بازی چشم‌پوشی کرد. اینبار به جز دشمن‌های معمولی که به راحتی و با یک شلیک از بین می‌روند، شاهد حضور نمونه‌های دیگری نیز هستیم که به شکل مستقیم برای افزایش چالش بازی به آن اضافه شده‌اند. دشمن‌هایی که اسلحه‌ آنها در زمان کشته شدن از بین می‌رود، دشمن‌هایی با تنها یک نقطه آسیب‌پذیر همانند دست، دشمن‌هایی با قابلیت انفجار بعد از کشته شده و نهایتا نمونه‌هایی که به شکل کلی نمی‌توانید آنها را شکست دهید. این دسته از دشمن‌ها که در نیمه دوم بازی برای اولین‌بار معرفی می‌شوند، عملا سعی دارند گیمر را از حضور طولانی مدت در یک نقطه خاص منع کرده و فرایندی را ایجاد کنند که در آن مخاطب به شکل مداوم نیاز به حرکت در محیط و انتخاب استراتژی جدید را احساس کند. خوب یا بد، از دید گرافیکی SUPERHOT: MIND CONTROL DELETE نسبت به نسخه اصلی تغییر خاصی نکرده و همچنان همان اتمسفر عجیب و رازآلود قدیمی را تکرار کرده اما سازندگان بازی سعی کرده‌اند در زمینه صداگذاری حرف‌های تازه‌ای برای گفتن داشته باشد. کیفیت صداگذاری بازی و تاثیر آن روی گیم‌پلی را به شکل خاص تنها در شرایطی می‌توانید احساس کنید که بازی را از ابتدا به وسیله سیستم صوتی شش کاناله شروع کرده باشید. استفاده حداقلی از موزیک و اختصاص عمده کار به محیط و افکت‌های جانبی به خوبی توانسته اتمسفر بازی را وارد مرحله‌ جدیدی کند.

بازی SUPERHOT: MIND CONTROL DELETE شاید شوتر اول شخصی نباشد که بتواند نظر تمامی گیمرها را جلب کند اما همچنان می‌توان آن را مانند بازی اصلی به عنوان اثری خوب طبقه‌بندی کرد. بازی که داستان را تقریبا از فراموش کرده و عمده توجه خود را به اضافه کردن خصوصیات Roguelike اختصاص داده. تصمیمی که در کنار نکات مثبت مختلفی، به شکل همزمان باعث افت کیفی بازی نسبت به نسخه اصلی شده.