بررسی بازی Super Smash Bros. Ultimate

وقتی شرکت «نینتندو» دست به ساخت بازی می‌زند، طرفداران این شرکت می‌دانند که نتیجه کار یک عنوان متفاوت خواهد بود. عنوانی که بر خلاف رقبا نه تمرکزی بر روی داستان دارد و نه مرزهای جلوه‌های بصری را جا به جا می‌کند، بلکه تنها نیتندو با یک هدف بازی می‌سازد و آن هم «سرگرمی» است. سرگرمی که به جز عناوین نینتندو در هیچ بازی دیگری نمی‌توان آن را پیدا و حتی به آن نزدیک شد. نینتندو در سالی که گذشت با عرضه دو عنوان نسبتاً موفق «Mario Tennis Aces» و «Mario Party» تا حدودی توانست سرگرمی را برای طرفدارانش به ارمغان آورد، اما در حقیقت این دو بازی هیچ‌وقت در حد و اندازه‌های نام نینتندو و عناوینی مثل «Super Mario Odyssey» قرار نگرفتند و به همین دلیل آخرین عنوان نینتندو در سال ۲۰۱۸ با عنوان «Super Smash Bros. Ultimate» به شدت انتظارات را از شرکت نینتندو بالا برد. حال بازی چند روزی است که عرضه شده و ما در بازی‌سنتر قصد داریم به نقد و بررسی بازی بپردازیم.

به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای یا به عنوان کسی برای اولین بار قصد دارد Super Smash Bros. را تجربه کند، قطعاً با شروع بازی متوجه این موضوع خواهید شد که این عنوان برای هر کسی ساخته شده است. تنها یک دکمه برای ضربه زدن، یک دکمه برای حرکات ویژه و دو دکمه برای پرش و گارد گرفتن ترکیبی آسان را برای شروع بازی رقم زده است. به نحوی که بر خلاف دیگر عناوین سبک «فایتینگ» که آموزش بازی ساعت‌ها زمان می‌برد و هر شخصیت فنون و ضربات مخصوص به خود را دارد، در سوپر اسمش تنها با چند دقیقه تجربه می‌توان اصول اولیه بازی را برای شرکت در مسابقات آموزش دید. اما با شروع بازی متوجه موضوع خواهید شد که عمق مبارزات چندین مرحله فراتر از چیزی است که در نگاه اول به نظر می‌رسد. هر چند آموزش بازی به سرعت برای هر کسی در دسترس است، اما حرفه‌ای شدن در بازی نیاز به ساعت‌ها تمرین و وقت گذاشتن را دارد. به نحوی که با شروع بازی این حس به من دست داد که سوپر اسمش همانند یک ماده مخدر در من عمل کرده و وقتی به ساعت نگاه کردم، متوجه شدم که ده ساعت مشغول تجربه بازی تنها با یک شخصیت بودم. در زمین مبارزه انواع و اقسام سلاح‌ها، آزاد سازی حرکات ویژه و احضار یار کمکی هم در دسترس خواهد بود. بازی دارای ۹ درجه سختی است که آخرین درجات سختی واقعاً نیاز به رسیدن به درجات «استادی» در مبارزات بازی را دارد. نکته جالب‌تر آن که سوپر اسمش دارای ۷۴ شخصیت قابل بازی است که هر کدام از آن‌ها قهرمان یک سری مخصوص به خود هستند. به عنوان مثال شخصیت‌های کن و ریو از سری «Street Fighter»، شخصیت اسنیک از «Metal Gear»، شخصیت‌هایی مثل لینک، ماریو، سونیک و بایونتا. در عمل تمام این ۷۴ شخصیت موجود در بازی خودشان هر کدام سازنده گوشه‌ای از خاطرات دوران بازیکنی ما بوده‌اند. علاوه بر این امکان ساخت شخصیت هم در بازی وجود دارد تا هر چه بیشتر بخش مبارزان بازی را کامل کند. دوباره به نکته اصلی بازگردم که حرفه‌ای شدن در بازی نیاز به ساعت‌ها تمرین دارد و هر کدام از این شخصیت‌ها سبک مبارزه و حرکت‌های مخصوص به خود را دارند که همین باعث می‌شود ارزش بازی کردن و تکرار سوپر اسمش به شدت زیاد شود.

بازی در شروع تنها هشت شخصیت را در اختیار ما قرار می‌دهد و برای آزاد سازی بقیه شخصیت‌ها باید به انجام بخش‌های مختلف بازی بپردازیم. مبارزات تک به تک، تیمی، کلاسیک، تمرینی، آنلاین و بخش داستانی بازی تشکیل دهنده کلیت مبارزات بازی هستند. همین آزاد سازی شخصیت‌های بیشتر باعث شده تا انجام تمام این بخش‌ها همراه با یک پاداش که آن هم شخصیت‌های جدید است، باشد که همین دلیل خوبی است که باز هم دوباره ما را سرگرم به انجام بازی کند. سوپر اسمش علاوه بر لیست بلند و بالا مبارزانش، ۱۰۳ زمین مبارزه هم در اختیار ما قرار می‌دهد تا این مجموع را به یکی از کامل‌ترین عناوین فایتینگ تاریخ تبدیل کند. تمام این ۱۰۳ زمین مبارزه هر کدام از دنیای بازی‌های نام آشنا نینتندو به دنیای سوپر اسمش آمده‌اند و بر خلاف بقیه عناوین فایتینگ که معمولاً از یک حالت پیش‌فرض برای تمام زمین‌های مبارزه استفاده می‌کنند، زمین‌های مبارزه در سوپر اسمش مدام تغییر می‌کنند. به عنوان مثال یکی از زمین‌های مبارزه در بازی مربوط به یکی از مراحل «Super Mario 64» است و در حین انجام مبارزه همانند بازی سوپر ماریو شما باید در زمین مبارزه پیشروی کنید و علاوه بر مبارزه، حواستان به پیشروی در میدان نبرد هم باشد. یا یکی دیگر از مراحل بازی مختص به دنیای زلدا و قصر او است که دوستداران سری با آن آشنا هستند. حالت داستانی بازی نابودی دنیای سوپر اسمش را به دست «Galeem» بازگو می‌کند. در حالی که در طی یک جنگ عظیم galeem موفق شده تا تمام قهرمانان را کنترل کند، در این بین شخصیت «Kirby» جان سالم به در برده و حال او وظیفه دارد تا با آزاد سازی بقیه شخصیت‌ها و شکست galeem یک بار دیگر سر زمین بازی را آزاد کند. وجود همین بخش در بازی به قدری کامل و سرگرم کننده است که به راحتی می‌تواند بیش از ۳۰ ساعت برای تمام کردن آن زمان ببرد. در طول این بخش با پیشروی در نقشه بازی باید به انجام مبارزات مختلف بپردازیم، شخصیت خود را آپگرید کنیم و در آخر هم به مبارزه با غول آخرها بپردازیم. در نهایت هم به بخش آنلاین بازی اشاره کنم که بر خلاف دیگر بخش‌های بازی دارای ضعف‌هایی برای انجام مسابقات و تنوع نسبتاً کم است که نمی‌تواند مثل سایر بخش‌ها خیلی سرگرم کننده باشد و در نهایت ما را مجبور می‌کند که دوباره به همان مبارزات آفلاین بازی بازگردیم.

کنسول سوییچ نشان داده که هر چند نمی‌تواند از لحاظ بصری در حد و اندازه کنسول‌های شرکت سونی و مایکروسافت ظاهر شود، اما به لطف نبوغ و خلاقیت بازی‌سازان ژاپنی خود همیشه عناوین چشم‌نوازی را به ما ارائه داده است. سوپر اسمش هم از این قانون مستثنا نبوده و همان ظرافت و خلاقیت سازندگان ژاپنی‌اش را در گوشه و کنار بازی از طراحی شخصیت‌ها تا زمین‌های مبارزه می‌توان دید. تمام ۷۴ شخصیت بازی با جزئیات کامل همراه با تمام ویژگی‌هایشان در بازی طراحی شده‌اند. به لطف قدرت بیشتر کنسول نینتندو سوییچ، حال شاهد شخصیت‌های بیشتری در طول هر مبارزه هستیم و از لحاظ تکنیکی به راحتی سوییچ از پس ارائه یک تجربه ثابت و قدرتمند بر آمده و از این بابت هم خیالمان را راحت کرده است. چه در حالت «داک» و چه در حالت دستی سوپر اسمش بدون کوچک‌ترین افت فریم یا مشکل تکنیکی به راحتی بر روی سوییچ اجرا می‌شود. در نهایت به سراغ یکی دیگر از اعداد بزرگ بازی برویم. سوپر اسمش دارای بیش از ۷۰۰ موزیک است که در طول بازی و مراحل متخلف به گوش می‌رسد. همانند دیگر بخش‌های بازی، این قطعات هم از دیگر عناوین محبوب نینتدو در بازی قرار گرفته‌اند. از آهنگ خاطره ساز ماریو تا دانکی‌گنگ گرفته تشکیل دهنده این مجموع بی‌نظیر هستند. در بخش صداپیشگی هر چند شاهد دیالوگ خاصی در طول بازی نیستیم، اما همین که «David Hayter» صداپیشه اصلی سالید اسینک همچنان در نقش سالید اسینک در طول مبارزات ایفا نقش می‌کند و بقیه شخصیت‌ها هم به همین شکل با صداپیشه اصلی خودشان در بازی حضور دارند، کافی است تا نمره قابل قبولی را در این بخش کسب کند.

عنوان سوپر اسمش یکی دیگر از معجون‌های خوش‌مزه نینتندو برای طرفداران سرگرمی است. عنوانی که معنی حقیقی صنعت بازی‌ها یعنی «سرگرم شدن» را به معنی واقعی کلمه برای ما القا می‌کند. در طول بازی مدام به این فکر می‌کردم که چرا و چگونه سوپر اسمش همانند ماریو ادیسی و زلدا توانسته مرا ساعت‌ها درگیر خود کند و همچنان من می‌خواهم صدها ساعت دیگر به تجربه بازی بپردازم. این بار به لطف سوییچ بازی را در کمپ، خانه دوستانم و مترو تجربه کردم و تمام مدت در حال لذت بردن از هنر نینتندو بودم. تجربه سوپر اسمش برای تمام طرفداران سرگرمی و سبک فایتینگ به شدت توصیه می‌شود. عنوانی که شروع آن بسیار آسان و اما جدا شدن از آن کاری بس دشوار است.