بررسی بازی Super Cane Magic ZERO

راه بهتری برای گفتن این واقعیت ندارم: «شکلات و شیرینی‌ها بسیار بهتر از سبزیجات هستند»، حالا تحقیقات هر چه که دوست دارند در مخالفت با این گزاره بگویند. شکلات و شیرینی طعم و مزه واقعی و ملموس دارند و در کنار آن، القابی که برای آن‌ها به کار می‌بریم هیجان‌انگیزند مثلاً ما گاهی از نان خامه‌ای با نام نارنجک یاد می‌کنیم اما برای بروکلی و آووکادو دقیقاً چه لقب هیجان‌انگیزی می‌توان به کار برد؟ جدیدترین ساخته Studio Evil یعنی بازی Super Cane Magic ZERO برای اثبات ادعای اولیه من ساخته شده، پس با بررسی آن تا انتها همراه باشید.

سال‌ها پیش در شهر «بیلفلد» حسابداری زندگی می‌کرد که … داستان Super Cane Magic ZERO ارتباطی به این حسابدار ندارد و شروع آن با مرگ ناگهانی جادوگری با بهترین قدرت‌ تمام تاریخ شروع می‌شود. این جادوگرِ ساکن سرزمین WOTF، با جادوی خودش به ظاهر کردن کیک و شیرینی‌های خوشمزه می‌پرداخت و به دنیا رنگ و بویی ویژه می‌بخشید اما یک روز ناگهان جان به جان آفرین تسلیم کرد. سگ این جادوگر که از مرگ ارباب خود بسیار ناراحت بود، ناگهان قدرت‌هایی جادویی پیدا کرد که در راستای قدرت اربابش بودند اما چون سگ‌ها مانند انسان‌ها توانایی کنترل تکانه‌های خود را ندارند، استفاده این سگ از این قدرت‌ها باعث هرج و مرج در دنیا شد. در میان این هیاهو، قهرمان (قهرمانان) داستان از طریق یک شهاب سنگ با سرزمین WOTF برخورد می‌کنند و دستگیر می‌شوند!

کلیت داستان Super Cane Magic ZERO به حدی عجیب و دیوانه‌وار است که به جز سوء مصرف، هیچ چیزی خلق آن را توجیه نمی‌کند. با وجود اینکه با یک روایت سر راست طرف هستیم اما ساخت جهانی که بازی در آن اتفاق می‌افتد و شخصیت‌هایی که این جهان را پر کرده‌اند، بسیار عجیب و خلاقانه است. چرا باید جادوگربزرگ این سرزمین قدرت ظاهر کردن کیک داشته باشد؟ چرا قهرمان داستان باید با یک شهاب سنگ فرود بیاید و هیچ ایده‌ای در رابطه با هویت خود نداشته باشد؟ چرا سبزیجات باید دشمن اصلی قهرمانان داستان باشند (چون شیرینی‌ها بهتر از سبزیجات هستند)؟ و از این‌ها مهمتر، چرا مخاطب باید به چنین داستانی اهمیت بدهد؟ جواب سؤال آخر در سؤال‌های قبلی نهفته است، چون این بازی چیزیست که مشابه آن را تا به امروز ندیده‌اید و از طرفی طنز به کار رفته، با وجود حالت خُل مانندی که دارد در تمام لحظات باعث خنده شما می‌شود.

گیم‌پلی Super Cane Magic ZERO چیزی فراتر از گیم‌پلی اولین نسخه‌های سری The Legend of Zelda با کمی مایه نقش‌آفرینی نیست اما تلفیق حس طنزی که در بخش روایت وجود دارد با این سبک از طراحی گیم‌پلی، سبب شده تا در بخش گیم‌پلی هم با اثری خاص رو به رو باشیم. امکان انجام بازی به صورت 1 تا 4 نفره وجود دارد و 4 شخصیت متفاوتی که امکان انتخاب آن‌ها فراهم شده، حکم کلاس‌های بازی را دارند. هر کدام از این چهار شخصیت هم قدرت ویژه خود را دارند، مثلاً یکی از شخصیت‌ها، شیرینی‌هایی در اختیار دیگران همراهان می‌گذارد که امکان پر کردن جان آن‌ها را دارد (شیرینی بهتر از سبزی) و قدرت‌های طنزآمیز مشابه برای دیگر شخصیت‌ها.

مثل تمام عناوین نقش‌آفرینی توانمندی‌های هر شخصیت بر اساس آمار از پیش تعیین شده مشخص می‌شود که با پیشروی در بازی امکان افزایش دادن این آمار و قوی‌تر شدن وجود دارد. مبارزات بازی هم دقیقاً همان چیزیست که از یک عنوان HnS ایزومتریک ساده سراغ داریم و اینجا نوآوری ویژه‌ای در این زمینه اتفاق نیفتاده است. دشمنان (سبزیجات شیطانی) هم فراوانی بسیار زیادی دارند که این فراوانی باعث می‌شود تا در هر لحظه، مجبور به مدیریت سبک‌های مختلفی از مبارزه باشیم اما این دشمنان، هوش مصنوعی پیچیده‌ای ندارند و فقط با جدیت تمام به سمت بازیکن حمله‌ور می‌شوند. تعدادی دشمن قدرتمندتر به همراه چند باس هم در طول بازی پراکنده شدند که شکست دادن آن‌ها بر منطق یادگیری نوع حملاتشان استوار است.

Super Cane Magic ZERO در قسمتی دست به نوآوری زده که برای خیلی‌ها مهمترین بخش زندگی روزمره است: غذا خوردن! تقریباً هر آیتمی که از روی زمین قابل برداشتن باشد، قابل خوردن هم هست اما برخلاف اکثر عناوین نقش‌آفرینی، کارکرد آیتم‌ها صرفاً به افزایش به میزان سلامتی و کاهش آسیب‌ها محدود نمی‌شود. به طور مثال شما در محیط تاریکی گیر افتادید و فاصله بین فانوس‌هایی که محیط را نورپردازی می‌کنند نسبتاً زیاد است، در اینجا یک راه خاص پیش پای بازیکن برای خلاصی از شر تاریکی وجود دارد: خوردن یکی از فانوس‌ها و تبدیل شدن به منبع نور! کشف اینکه با دیگر آیتم‌ها می‌توانید چه کارهای انجام دهید را بر عهده خودتان می‌گذارم.

سازندگان Super Cane Magic ZERO برای طراحی بصری بازی از هنر یک کامیک آرتیست ایتالیایی به نام Sio بهره جستند که باعث شده تا با یکی از جذاب‌ترین آثار مستقل در زمینه‌های ظاهری طرف باشیم. از محیط‌های به شدت متفاوت تا دشمنان پر تعداد و آیتم‌های بسیار زیادی که بر سر راه قهرمانان قرار می‌گیرند، همه چیز با دقت بالا و رنگ و لعاب ویژه‌ای طراحی شدند و از نقاط قوت اصلی کار به حساب می‌آیند. متأسفانه خبری از صداگذاری نیست که یک سری انتخاب‌های هوشمندانه در این زمینه می‌توانست ارزش طنز کار را بالاتر ببرد اما موسیقی متن و انتخاب قطعات آن، در کنار ایجاد حس نوستالژی بازی‌های 8 و 16 بیتی، ته مایه‌ای از انتقال حس طنز را هم با خود به همراه دارد.

Super Cane Magic ZERO یکی از عجیب‌ترین بازی‌هاییست که در تمام عمرم با آن رو به رو شدم و بدون هیچ شک و تردیدی تجربه آن را به همه توصیه می‌کنم. حس طنز غیرمنتظره، دوستی با شیرینی‌ها و دشمنی با سبزیجات به همراه طراحی هنری آن، چیزی نیست به سادگی از کنار رد شوید.