بررسی بازی Streets of Rage 4

برای مشاهده بررسی بازی Streets of Rage 4 در یوتوب کلیک کنید

به قطع، اواسط دهه هشتاد و اوایل دهه نود میلادی را باید دوران طلایی عناوین Beat ’em up دانست. بازی‌هایی نظیر Final Fight و Double Dragon روی کنسول NES و Streets of Rage روی سگا جنسیس عرضه شدند و روزهای خاطره‌انگیزی را برای بسیاری از ما ساختند. در حالی که دنباله‌هایی برای تعدادی از عناوین قدیمی آن روزها در سال‌های اخیر روانه بازار شد، اما پس از انتشار آخرین شماره سه گانه Streets of Rage در سال ۱۹۹۴، هیچ‌گاه ادامه‌ای برای این سری که در ایران با نام «شورش در شهر» شناخته می‌شد، تهیه نشد. البته با توجه به سابقه بد چنین دنباله‌هایی، شاید هواداران نیز چندان مایل نبودند که ادامه این سری، چیزی شبیه به شماره چهارم Double Dragon باشد و خاطرات ایام قدیم را خراب کند. به هر حال پس از ۲۶ سال از آخرین ملاقات ما با شهر شورش‌زده، Streets of Rage 4 حالا بر روی کنسول‌های خانگی و کامپیوترهای شخصی عرضه شده و حقیقتاً نتیجه نهایی بسیار بهتر از انتظارات اولیه‌مان از آب در آمده. با عرضه شورش در شهر ۴، به مانند سال‌ها قبل که SoR را روی سگا جنسیس دو نفره بازی می‌کردیم، بار دیگر با برادرم بازی را به صورت کوآپ دو نفره تجربه کردیم؛ با این تفاوت که در مواجهه با نسخه اول هنوز به مدرسه نمی‌رفتیم و حالا دانشجوی دکترا هستیم!

مانند بسیاری از عناوین Beat ‘em up قدیمی که کلیت داستان‌های خود را از فیلم‌های اکشن دهه ۸۰ وام می‌گرفتند، سری SoR نیز همیشه چنین روایات ساده‌ای از تقابل آدم خوب‌ها و آدم بدها را نقل می‌کرد؛ یک بار شهر به تصرف نیروهای تاریک می‌افتاد و بار دیگر یکی از دوستانشان ربوده می‌شد. اوضاع داستان در SoR 4 نیز به همین منوال است. ۱۰ سال پس از آخرین رویارویی با مستر اکس (Mr X) و شکست دادنش، حالا فرزندان او یعنی دوقلوهای وای (Y Twins) تصمیم دارند تا با دنبال کردن اعمال شیطانی پدرشان، بار دیگر شهر را به تصاحب خود در بیاورند. قهرمانان شهر Wood Oak City یعنی اکسل، بلِیز، چری و فلوید به همراه آدام، شخصیت محبوب خودم، که برای اولین بار پس از شماره اول قابل بازی است، دست به کار می‌شوند تا به مبارزه با آن‌ها بروند. بین ۱۲ مرحله بازی، میان‌پرده‌هایی کوتاه با همان سبک قدیمی، روایت کننده سیر داستانی هستند و همچنان بدون دوبله و با نمایش متن دیالوگ روی کارتون‌هایی زیبا که حالت کمیک به خود گرفته است، قصه‌گویی می‌کنند.

در نگاه اول و پس از شروع اولین مرحله، ساختار گیم‌پلی کاملاً یادآور شماره‌های قبلی است. مکانیک‌های سر راست برای کنترل و نیز حمله کردن به دشمنان با کمترین تغییر ممکن، وفادار به نسخه‌های پیشین سری است. این مکانیک‌ها به طور کلی شامل پیشروی در مراحل و نیز مبارزه با انواع گوناگونی از دشمنان می‌شود که به طور منحصر به فرد به شما حمله خواهند کرد. علاوه بر ضربه‌های ساده، حمله‌های ویژه نیز برای هر کدام از شخصیت‌ها موجود است که استفاده از آن‌ها به خصوص برای دفاع و ضد حمله اساسی هستند و باعث شده مخاطبان مجبور به استفاده از کلیه قابلیت‌های حمله و انجام حرکات متنوع شوند. در عین حال استفاده از ضربه‌های ویژه از خط سلامتی شخصیت کم می‌کند که در ادامه و پس از انجام کمبوها قابل بازیابی است. در حالی که در نگاه اول گیم‌پلی SoR 4 و نیز مکانیک‌های به کار رفته در آن قدری کهنه به نظر می‌رسید، اما پیروی از هسته موفق قبلی و همچنین اضافه کردن جزئیات کارآمد، به عمق گیم‌پلی بازی افزوده و آن را بیش از پیش لذت‌بخش کرده است.

از سوی دیگر اشیای موجود در مراحل نیز نقش پر رنگی را در روند گیم‌پلی ایفا می‌کنند. این اسلحه‌ها که با قدرت‌های مختلفی در محیط حضور دارند، علاوه بر اینکه به صورت ضربات Melee قابل استفاده هستند، می‌توانند به سمت دشمنان نیز پرت شوند. نکته قابل توجه اینجاست که این اسلحه‌ها پس از برخورد دوباره به سمت شما باز می‌گردد و می‌توانید با یک زمان‌بندی دقیق آن‌ها را روی هوا بگیرید و مبارزه خود را بدون تلف شدن وقت ادامه دهید. این قابلیت حتی در حالتی که دشمنان نیز اسلحه‌های خود را به سمت شما پرت می‌کنند وجود دارد که در نوع خود جالب است. البته باید توجه داشته باشید که با وجود دشمنان متنوع و طریقه حمله هرکدام از آن‌ها، باید استراتژی به خصوصی را در برخورد با آن‌ها به کار بگیرید. همین مورد باعث می‌شود که در بسیاری از مراحل و ویژه در مقابل دشمنانی که در این نسخه به بازی اضافه شده‌اند، باید به صورت  آزمون و خطا، نوع حمله آن‌ها را بررسی کرد؛ به صورتی که در برخی اوقات باید از شعاع حرکتی دشمنان فرار کرد و در برخورد با برخی از حمله‌ها نیز با حمله ویژه، دفاع کرد. تمامی این موارد، مبارزات بازی را خصوصاً در درجات سختی بالا، بسیار تاکتیکی و چالش‌برانگیز کرده است؛ ضربات باید به طور حساب شده‌ای زده شوند و زدن آن‌ها به صورت تصادفی یا به اصطلاح Button Mashing، جز در درجات سختی پایین کارایی ندارد.

البته همانطور که هر دشمن ویژگی به خصوصی دارد، شخصیت‌های قابل بازی نیز تا حد زیادی از یکدیگر متمایز هستند و مکانیک‌های خاص خود را دارند. مثلاً چری تنها شخصی است که در میان کرکترهای اصلی توانایی دویدن دارد و در حالی که ضرباتش ضعیف‌تر از دیگران است، اما حرکات سریعش در مواجهه با بعضی از دشمنان بسیار کارآمد است. از طرف دیگر برای مثال بلِیز ضربات شمشیر قوی دارد یا فلوید به درد مبارزه با دشمنان بزرگ‌تر می‌خورد. این موارد حاکی از آن هستند که علاوه بر ارزش بالای تکرار مراحل، هرکدام از شخصیت‌ها در به پایان رساندن برخی مراحل خاص کارایی بهتری دارند. به جز شخصیت‌های اصلی، با به پایان رساندن بازی و کسب امتیازات مورد نیاز، ۱۲ شخصیت از شماره‌های قبلی و با استایل پیکسل آرت قابل آزادسازی هستند که هر کدام از آن‌ها نیز درست همانند گیم‌پلی اصلی خود، ویژگی‌های منحصر به فردی دارند. اگر شما هم مانند من دلتان برای حملات پشتیبانی پلیس با آر‌پی‌جی تنگ شده است، باید خوشحال باشید که این شخصیت‌ها با همان ضربات ویژه بازگشته‌اند!

متاسفانه گاهی اوقات دشمنانی که در هر محیط وجود دارند چندان بالانس نیستند و علی‌رغم اینکه بازی به وضوح تجربه‌ای مشابه به شماره‌های قبلی خود را در راستای بی‌رحم بودن در درجات سختی بالا ارائه می‌کند، در برخی موارد به شکل ناهمگونی (خصوصاً در مراحل پایانی) کار را مشکل می‌کنند. البته لازم به ذکر است که طراحی مراحل به خوبی انجام شده و همچون گذشته تنوع بسیار بالایی در آن‌ها وجود دارد. محیط‌های متنوع مانند خیابان، ساختمان‌ها و حتی آسانسور، همان‌‌هایی هستند که انتظار داشتیم تا مبارزات شورشی را در آن‌ها ببینیم. در این بین ایستر-اگ‌های بامزه و مراحل مخفی‌ هم گنجانده شده که از طریق ضربه زدن با شوکر برقی به دستگاه‌های آرکید موجود در محیط، تجربه باس‌های خاطره‌انگیز قدیمی نظیر Abadede، Shiva و Mr. X را با همان حال و هوا و محیط رترو ممکن کرده است.

تقریباً اکثر زمانی را که من صرف تجربه SoR 4 کردم، به صورت کوآپ دو نفره بود و باید اذعان داشت که همچنان تجربه چند نفره آن به مراتب لذت‌بخش‌تر از به پایان رساندن بازی به صورت تک نفره است. البته این بار قابلیت بازی همزمان ۴ نفر به صورت لوکال وجود دارد که در نوع خود مبارزات جذاب و شلوغی را روی صفحه خلق می‌کند. در حالت چند نفره کمبوها با یکدیگر جمع می‌شوند و اگر حرفه‌ای هم باشید، باید حواستان باشد تا از Friendly Hit نیز دوری کنید.

به غیر از حالت داستانی، چند مد دیگر نیز پس از به پایان رساندن بخش اصلی آزاد خواهند شد که در نوع خود جالب هستند. بخش آرکید که همانند گذشته باید در آن حالت داستانی را بدون سیو و تنها در یک دور به انتها برسانید به همراه باس راش (Boss Rush) و بتل (Battle) که شامل مبازرات باس‌ها پشت سر هم و فایت با دوستان می‌شوند، این مدها را تشکیل می‌دهند. با وجود اینکه بخش چند نفره به صورت آنلاین نیز در این شماره وجود دارد (که ای کاش مانند مالتی‌پلیر لوکال امکان بازی تا ۴ نفر همزمان به صورت آنلاین میسر بود)، اما متاسفانه در هنگام عرضه، سرورهای بازی انواع مشکلات و باگ‌های ریز و درشت را در خود جای دادند که تجربه آن را با مشکل مواجه کرده است.

طراحی گرافیکی محیط‌ها نیز از دیگر نکات مثبت شورش در شهر ۴ است. محیط‌ها همگی به صورت مدرن طراحی شده‌اند و البته هنوز هم در مراحل مختلف، تنوع بالایی دارند. در کنار گرافیک، یکی دیگر از بهترین برگ برنده‌های بازی، موسیقی مراحل آن است که در سطح بسیار بالایی قرار دارند. قطعات این شماره را نیز «یوزو کوشیرو» و «موتوهیرو کاواشیما» (که هر دوی آن‌ها از سازندگان قطعات به یاد ماندنی نسخه‌های قبلی به ویژه شماره اول سری بودند)، به همراه تیمی متشکل از آهنگساز‌هایی که همگی آن‌ها در پروژه‌هایی مانند سری Street Fighter و Mega Man فعالیت داشتند، ساخته‌اند. با این وجود اما یکی از بهترین آپشن‌های موجود در SoR 4، قابلیت عوض کردن فیلتر گرافیکی و نیز استفاده از موسیقی نسخه‌های قبلی است. با اینکه طراحی مدرن گرافیک و ساخت قطعات تازه همگی به خوبی انجام شده‌اند، اما به راستی وجود گزینه‌ای برای فیلتر تلویزیون‌های CRT و موسیقی ۱۶ بیتی، بهترین نکاتی بودند که می‌توانستند تجربه شماره چهارم Streets of rage را لذت‌بخش کنند. تنها ایرادی که می‌توان به افکت‌های صوتی و قطعات رترو وارد کرد، پخش نشدن درست آن‌ها در مواقع مناسب است. برای مثال انتظار می‌رفت که قطعه مربوط به باس‌فایت خاطره‌انگیز Mr. X در بخش‌های انتهایی بازی پخش شود اما در همان باس‌فایت مرحله اول شنیده می‌شود!

با تمام شک و تردیدها، گمان می‌کنم بهتر از این نمی‌شد پس از ۲۶ سال ادامه‌ای موفق برای این سری خاطره‌انگیز ساخت. در نگاه اول ممکن است گیم‌پلی بازی کوتاه به نظر بیاید اما نکته مهم اینجاست که SoR 4 با تنوع بالای شخصیت‌ها و ارائه حالات مختلف قابل بازی، یکی از ارزشمندترین عناوین با قابلیت تجربه مجدد بالا است. طرفداران قدیمی سری احتمالاً بارها و بارها بازی را به اتمام خواهند رساند و البته تجربه آن برای افرادی که با سری آشنا نیستند نیز لذت‌بخش خواهد بود. SoR 4 همان چیزی است که به خوبی به سری ۲۹ ساله خود وفادار است در عین حال عنوانی سرگرم کننده و با ارزش در سال ۲۰۲۰ محسوب می‌شود.