بررسی بازی Street Fighter IV

عناوین زیادی در گذشته منتشر شده اند و سازنده در این نسل و نسل گذشته سعی کرده اند که دنباله های خوبی برای این عناوین عرضه کنند اما ایا این دنباله ها همگی موفق بودند؟ در اینجا چند عامل باعث میشود که یک دنباله به عنوان یک ادامه خوب شناخته شود. یکی از این عوامل وفادار بودن بازی نسبت به نسخه های قبلی خود میباشد. ممکن است یک بازی نام یک عنوان خوب را یدک بکشد و از لحاظ کیفی نیز خوب باشد ولی دنباله ای نباشد که طرفداران این سری منتظر ان بودند. به طور مثال Burnout Paradise شاید یک بازی خوب باشد ولی به هیچ وجه چیزی نیست که طرفداران از سازندگان این سری میخواستند. یکی از دلایلی که سازندگان دست به تغییرات زیاد در بازی خود میزنند تغییر سلیقه ها و کشیده شدن علاقه گیمر ها به سبک و سیاق های جدید است. در اینجا بعضی از تولید کننده های بازی های کامپیوتری عنوانی را تولید میکنند که شاید از دیدگاه دوستداران قدیمی خوب باشد ولی طرفدار جدیدی پیدا نمیکند. پس میتوان نتیجه گرفت که دنباله خوب عنوانی است که هم طرفداران قدیمی خود را راضی نگه دارد و هم اینکه گیمر های تازه کار و جدید از ان لذت ببرند. Street Fighter IV تمام سعی خود را کرده که نسبت به نسخه های قبلی تغییر عمده ای نکند و باز هم طرفداران جدیدی را برای خود دست و پا کند، کاری که کمتر شرکت بازیسازی موفق به انجام ان شده. به جرات میتوان گفت که بعد از گذشت چیزی حدود 12 سال از اخرین نسخه اصلی Street Fighter یعنی شماره سوم CAPCOM باز هم توانسته تا عنوانی را در حد و اندازه نام SF عرضه کند، عنوانی که اگر شما از طرفداران نسخه های قبلی ان باشید با اولین تجربه ان دوباره یاد خاطرات گذشته خود می افتید.

هسته اصلی و مکانیزم گیم پلی تغییر انچنانی نداشته و با کمی بازی کردن تمام جزییات ان را به طور کامل یاد میگیرید. Yoshinori Ono تهیه کننده بازی تمام سعی خود را کرده تا شماره چهارم شباهت زیادی با نسخه های قبلی داشته باشد و در این کار نیز کاملا موفق بوده. این نسخه شباهت زیادی به Super Street Fighter II Turbo دارد و همچنین چند المان هم از Street Fighter III 3rd Strike قرض گرفته است. کنترل 6 کلید بازی بدون هیچ تغییری در این شماره گنجانده شده. 3 کلید از این 6 کلید مربوط به مشت ها میشوند که در 3 نوع Light، Medium، Heavy تقسیم بندی میشوند. همین تقسیمات برای لگد نیز وجود دارد و گیمر از سه نوع لگد بهره میبرد. میکانیزم 2D گیم پلی مانند گذشته حفظ شده و درست همانند نسخه های قبلی رینگ های بازی دارای محدودیت هستند. اولین نکته اضافه شده به SF IV مکانیزم جدیدی به نام Focus Attacks (در نسخه ژاپنی با نام Saving System شناخته میشود) میباشد. FA این اجازه را به شما میدهد هنگامی که طرف مقابل قصد اجرای فنی را بر روی شما دارد ان را دفاع کنید و در ادامه ضربه ای نیز به ان بزنید. این قابلیت که نقش بسیار مهم و زیادی در SF IV دارد به خوبی طراحی شده و باعث شده که فاز جدیدی در گیم پلی این عنوان به وجود اید. مکانیزم استفاده از FA به این صورت میباشد که گیمر در یک مرحله ابتدا ضربه حریف مقابل را دفع میکند و سپس در مرحله یا فاز بعدی به طرف مقابل ضربه ای میزند. زمانی که FA در مرحله دوم خود قرار دارد گیمر میتواند با نگه داشتن همزمان Medium Punch و Medium Kick ضربه ای وارد کند، هر چه میزان زمان نگه داشتن این دو کلید بیشتر باشد قدرت ضربه بالاتر میرود تا حدی که بعد از مدت مشخصی FA دیگر قابل دفاع نیست. قابلیتی که در جذاب تر کردن سیستم FA وجود دارد کنسل کردن این سیستم در بین مراحل ان میباشد، همچنین قابلیت کنسل کردن Special Move ها در FA باعث میشود در همان لحظه باز هم ترکیبات (Combo) بیشتری به وجود اید. همان طور که میبینید بازی ملمو از ضربات متفاوت و کمبو های مختلف است که باعث میشود گیمر کمتر خسته شود و در هر مسابقه نکته ای تازه و کمبویی جدید را مشاهده کند.

اگر نسخه های قبلی از این سری را بازی کرده باشید حتما با Super Combo یا Special Move اشنا هستید ضرباتی که صدمه بیشتری به طرف مقابل وارد میکردند. برای Super Combo ها در بازی نواری وجود داشت که با اسیب زدن به حریف این نوار پر میشد و شما میتوانستید از این حرکات استفاده کنید. نکته جدیدی که در شماره چهارم به بازی اضافه شده Ultra Combo نام دارد، ضربه ای که صدمه بیشتری نسبت به Super Combo به طرف مقابل وارد میکند.UC ها نیز همانند SC ها دارای نواری هستند که در بازی با نام Revenge Gauge شناخته میشود، اما بر عکس مکانیزم SC که با ضربه زدن به حریف نوار ان پر میشود در UC با صدمه خوردن RG پر شده و امکان استفاده از ان فراهم می اید.
SF IV مجموعه ای است از شخصیت های معروف و محبوب در دنیای بازی های کامپیوتری که یک جا جمع شده اند تا تجربه ای خارق العاده ای را به ارمغان بیاورند. 12 شخصیت که مربوط به SF II میشوند کاملا به این نسخه منتقل شده اند. 4 شخصیت کاملا جدید هستند و به تازگی به این نسخه اضافه شده اند و 3 شخصیت هم به صورت مخفی و یا به عنوان Boss در بازی حضور دارند، همچنین 6 شخصیت نیز از نسخه های مختلف در این شماره حضور دارند. نکته جالبی که وجود دارد این است که در بازی عرضه شده برای کنسول های خانگی چند کرکتر جدید حضور دارند که در نسخه مخصوص دستگاه های Arcade وجود نداشتند، البته لازم به ذکر میباشد که علاوه بر شخصیت های جدید اضافه شده دو Boss بازی یعنی Seth و Gouken که بر روی Arcade قابل بازی نبودند در این نسخه مخصوص کنسول های خانگی قابل بازی هستند و گیمر میتواند به وسیله انها نیز به مبارزه بپردازد.

در نسل حاضر بیشتر سازندگان بازی های کامپیوتری قصد دارند تا با نمایش گرافیک هر چه بیشتر طبیعی قدرت بازی خود را به نمایش در بیاورند ولی در این بین کسانی نیز پیدا میشوند که دوباره به یاد میاورند که همه چیز خون، سیاهی، نفرت و … نیست. شرکتی همچون Ubisoft در نسل قبل با عرضه عنوانی همانند XIII سبک گرافیکی زیبایی را به نمایش در اورد و باعث شد تفکر سازندگان از ساخت بازی هایی با گرافیک صرفا از نظر تکنیکی بالا به عاملی همچون گرافیک هنری کشیده شود. در این نسل دوباره Ubisoft عنوانی همچون PoP را با گرافیکی کاملا هنری و سرشار از زیبایی روانه بازار کرد و در این زمینه موفق هم بود. CAPCOM با در نظر گرفتن حالت خاصی برای طراحی گرافیکی Street Fighter IV دست به کاری زد که در اوایل با مخالفت های زیادی رو به رو شد ولی نتیجه کار چیزی بود که باعث شد همگان CAPCOM را برای طراحی و ساخت ان تحسین کنند. بازی از لحاظ گرافیکی حالتی نقاشی مانند و اب رنگ گونه دارد. در حین بازی و نمایش Cut-Scene ها از نوعی تکنیک طراحی با بهتر است بگوییم نوعی خط نوشتاری به نام Calligraphic استفاده شده. Calligraphic که نوعی خط مربوط به اسیای شرقی میشود از لحاظ بصری جلوه زیبایی دارد و استفاده از ان در بازی کمک به سزایی به هنری شدن گرافیک این عنوان کرده، در کنار این نوع خط نوشتاری پاشیده شدن جوهر با حالت های مختلف نیز لحظه های زیبایی را به وجود اورده. طراحی شخصیت ها به صورت کاملا سه بعدی انجام شده و قرار گرفتن انها در مراحل 3D اما با دید 2D صحنه زیبایی را به وجود اورده. در زمان اجرای بعضی از فنون دوربین از حالت اصلی خود خارج میشود و با قرار گرفتن در زاویه جدید صحنه های سینمایی جالبی را خلق میکند. همان طور که اشاره کردیم شخصیت ها به بهترین نحو ممکن طراحی شده اند و کاملا با سبک گرافیکی بازی هماهنگ هستند، این ساخت و طراحی شخصیت ها توسط Daigo Ikeno انجام شده که در این نسخه به عنوان کارگردان هنری و طراح شخصیت ها حضور دارد، همچنین وی در گذشته بر روی Street Fighter III 3rd Strike نیز کار کرده بود.

از لحاظ هنری که بگذریم از نظر تکنیکی نیز گرافیک بازی قوی و خوب کار شده. سایه زنی ها به دقت انجام میشود و کمتر لبه های تیز در انها دیده میشود. حرکت و انیمیشن های شخصیت ها بسیار عالی طراحی شده و حس زنده بودن را به شما منتقل میکند. مراحل مختلف بازی از نسخه های قبلی به این شماره منتقل شده اند و شما را یاد شماره دوم مخصوصا و دیگر نسخه ها می اندازند. این مراحل درست همانند نسخه های قبلی نیستند و دچار تغییراتی شده اند اما کلیت انها همانند گذشته هست و هر مرحله مربوط به یک شخصیت میشود. پس زمینه ها کاملا متحرک و پویا هستند و افرادی که در پس زمینه ها حضور دارند در حال انجام کار های مختلف اند. صورت شخصیت ها کاملا متغیر طراحی شده و زمانی که ضربه ای را دریافت یا وارد میکنند کاملا حالت صورت انها تغییر میکند. افکت ها و تکنیک ها مورد استفاده در هنگام انجام بعضی ضربات از جمله Ultra Combo ها به خوبی به جلوه و ظاهر نقاشی مانند بازی کمک کرده و باعث شده که در عین سادگی از لحاظ تکنیکی نیز گرافیک بازی در سطح بالایی قرار بگیرد. یکی از این افکت ها مربوط به اتش میشود این اتش هم از لحاظ تکنیکی در سطح بالایی قرار دارد و هم اینکه با سبک گرافیکی بازی کاملا هماهنگ میباشد. در کل گرافیک میتواند یکی از ارکان موفقیت این عنوان لقبی بگیرد بخشی که تا حدودی مانند دیگر قسمت ها به نسخه های قبلی وفادار مانده و ظاهر تقریبا غیر واقعی خود را حفظ کرده.

موسیقی های مورد استفاده در هنگام مبارزه در اکثر مواقع روندی سریع دارند و این کمک به سزایی به سریع تر شدن مبارزات کرده. از سبک های مختلف موسیقی در این نسخه وجود دارد ولی عمدتا این مجموعه تشکیل شده از سبک POP که در کل مناسب است برای این عنوان و باعث نشده که بازی در این زمینه ضعفی داشته باشد. در ابتدای نبرد هر شخصیت جمله ای کوتاه میگوید که شما میتوانید با تغییر در تنظیمات بازی این جمله را با زبان انگلیسی و ژاپنی گوش کنید که برای گیمر های ایرانی قسمت ژاپنی اهمیت خاصی ندارد. این جمله در عین کوتاه بودن و نداشتن نقش به خصوصی به خوبی صداگذاری شده. در هنگام مسابقه مبارز ها با زدن ضربات مختلف صداهای متفاوتی را ایجاد میکنند. یکی از نکات مثبت این است که این صداها برای هر شخصیت فرق میکند و یک صدا برای چند مبارز به کار نرفته. یکی از نکات ضعف نبود تعداد زیادی موسیقی برای مبارزات میباشد این کمبود در اوایل بازی زیاد به چشم نمیاد ولی بعد از بازی کردن به مدت طولانی کاملا احساس میشود. 

بخش مالتی پلیر بازی هم به صورت افلاین موجود میباشد و هم به صورت انلاین. در حالت افلاین مانند Fighting های دیگر با یک نفر دیگه به مبارزه می پردازید اما اگر به صورت انلاین بازی کنید این روند با جزییات بیشتری در انتظار شما خواهد بود. دو نوع مبارزه در قسمت انلاین وجود دارد. یکی از این دو نوع حالت دوستانه است، در این نوع شما به همان سبک قدیمی و سنتی مسابقه میدهید، اما در حالت جدید در ازای بردن به گیمر Battle Point تعلق میگیرد. این BP باعث میشود که رتبه شما در رده بندی بالا برود، همچنین به وسیله BP میتوانید یک سری ایتم اضافی خریداری کرده و در Profile خود قرار بدهید. درکل بخش مالتی پلیر انلاین این عنوان شباهت زیادی به Street Fighter 2 Turbo HD Remix دارد.
با تمام توضیحاتی که داده شد میتوان نتیجه گرفت که SF IV یکی از بهترین یا شاید بهترین بازی Fighting چند سال گذشته است. عنوانی که با وفادار ماندن به نسخه های قبلی خود و راضی نگه داشتن دوستاران قدیمی باز هم موفقیت جدیدی را کسب کرد. هر چند گیم پلی در بعضی قسمت ها تغییراتی داشته اما در کل باز هم تجربه خوب گذشته را زنده میکند. گرافیک در هر دو نسخه یکسان است و فرقی در بین PS3 و 360 دیده نمیشود. فریم ریت اکثرا ثابت و در کمتر صحنه ای افت پیدا میکند. یکی از نکاتی که باعث ضعف نسخه 360 میشود تغییر مکان D-Pad از بالا و جا به جا شدن ان با Analog میباشد. این تغییر باعث شده که عناوین Fighting در این زمینه مشکل زیادی داشته باشند. SF IV عنوانی است که توانست یاد و خاطره SF II را دوباره زنده کند و باز هم بگوید که ساخت یک عنوان جدید از یک سری قدیمی حتما باعث شکست ان نمیشود.,12 سال سکوت,12 سال سکوت,عناوین زیادی در گذشته منتشر شده اند و سازنده در این نسل و نسل گذشته سعی کرده اند که دنباله های خوبی برای این عناوین عرضه کنند اما ایا این دنباله ها همگی موفق بودند؟ در اینجا چند عامل باعث میشود که یک دنباله به عنوان یک ادامه خوب شناخته شود. یکی از این عوامل وفادار بودن بازی نسبت به نسخه های قبلی خود میباشد. ممکن است یک بازی نام یک عنوان خوب را یدک بکشد و از لحاظ کیفی نیز خوب باشد ولی دنباله ای نباشد که طرفداران این سری منتظر ان بودند. به طور مثال Burnout Paradise شاید یک بازی خوب باشد ولی به هیچ وجه چیزی نیست که طرفداران از سازندگان این سری میخواستند. یکی از دلایلی که سازندگان دست به تغییرات زیاد در بازی خود میزنند تغییر سلیقه ها و کشیده شدن علاقه گیمر ها به سبک و سیاق های جدید است.

در اینجا بعضی از تولید کننده های بازی های کامپیوتری عنوانی را تولید میکنند که شاید از دیدگاه دوستداران قدیمی خوب باشد ولی طرفدار جدیدی پیدا نمیکند. پس میتوان نتیجه گرفت که دنباله خوب عنوانی است که هم طرفداران قدیمی خود را راضی نگه دارد و هم اینکه گیمر های تازه کار و جدید از ان لذت ببرند. Street Fighter IV تمام سعی خود را کرده که نسبت به نسخه های قبلی تغییر عمده ای نکند و باز هم طرفداران جدیدی را برای خود دست و پا کند، کاری که کمتر شرکت بازیسازی موفق به انجام ان شده. به جرات میتوان گفت که بعد از گذشت چیزی حدود 12 سال از اخرین نسخه اصلی Street Fighter یعنی شماره سوم CAPCOM باز هم توانسته تا عنوانی را در حد و اندازه نام SF عرضه کند، عنوانی که اگر شما از طرفداران نسخه های قبلی ان باشید با اولین تجربه ان دوباره یاد خاطرات گذشته خود می افتید.