بررسی بازی Stranger Things 3: The Game

 Stranger Things سریال فوق محبوب شبکه نتفلیکس که این روز ها فصل سوم آن رکورد تعداد بینندگان این شرکت را جا به جا کرده و همین امر باعث شده تا به دلیل محبوبیت فراوان آن، نتفلیکس به سراغ ساخت یک بازی ویدیویی بر اساس آن بزند. بازی Stranger Things 3: The Game در کنار فصل سوم این سریال منتشر شده و حالا قصد داریم با بررسی آن ببینیم آیا این اثر موفق شده‌است تا از سنت همیشگی شکست عناوینی که بر اساس سریال ساخته می‌شوند نجات یابد یا به یک شکست دیگر همانند بازی‌های لاست و Prison Break تبدیل گشته‌است.

داستان Stranger Things 3: The Game دقیقا روایت کننده همان داستانی است که در فصل سوم بازگو می‌شود. پس از همین حالا اگر سریال را دنبال نکرده‌اید و با دنیا و شخصیت‌های آن آشنا نیستید، ارتباط با این اثر تبدیل به امری غیر ممکن خواهد شد، اما اگر همانند نگارنده با دنیا و شخصیت‌ها آشنا باشید، قضیه به شکل دیگری پیش خواهد رفت. با به پایان رساندن فصل سوم سریال به سراغ بازی رفتم. داستان بازی دقیقا با همان سکانسی که فصل سوم آغاز می‌شود، شروع شده و در ادامه هم دقیقا همان وقایع سریال را دنبال می‌کند. حتی شخصیت‌ها، شهر و دنیای اثر همانی است که در سریال شاهد آن بودیم. با این اوصاف سازندگان سعی کرده‌اند تا بازگو کننده جزیئات داستان فصل سوم در قالب این اثر شوند و خبری از یک داستان جدید نیست. بدین ترتیب کلیت اثر روایت‌گر اتفاقاتی است که در سریال به آن‌ها پرداخته نشده و البته این اتفاقات هم در اکثر مواقع اضافه و بدون محتوا هستند. به عنوان مثال در یکی از مراحل در حالی که شخصیت «داستین» قصد دارد تا با استفاده از یک ماهوراه رادیویی با دوستش در یک شهر دیگر ارتباط برقرار کند، باید به دنبال جمع آوری موارد لازم برای این ارتباط رادیویی برویم. این آیتم‌ها هم در محیط اطراف قرار داده‌ شده‌اند و معمولا تعدادی موش و یا سرباز های روسی در کنار آن‌ها هستند که باید با آن‌ها مبارزه کنیم و با جمع آوری آیتم ها و بازگشت به محل قبلی، ماموریت را به پایان برسانیم. در عمل مثالی که زدم برای تمام مراحل بازی صادق است و در طول تمام مراحل مدام این روند تکرار می‌شود. به نقطه A برو و موش‌ها را نابود کن و با جمع آوری آیتم مورد نظر، به محل قبلی برگرد. شاید در ابتدا انجام ماموریت‌های اثر جالب به نظر برسد، اما با تکرار مداوم آن‌ها تبدیل به امری خسته کننده و حوصله‌سر بر می‌شود. هر چند شاید بتوان گفت نقطه قوت اثر زمانی است که به مراحل پایانی آن می‌رسیم و شاهد مراحلی طولانی، سخت و البته با هدفی غنی‌تر برای انجام مراحل هستیم.

سریال Stranger Things با شخصیت‌های محبوبش همانند الون، مایک، داستین، مکس و … شناخته می‌شود. شخصیت‌هایی که به خوبی در سریال به آن‌ها پرداخته شده و هر کدام دارای شخصیت‌پردازی منحصر به فردی هستند. اما در بازی هر چند از همان شخصیت‌ها استفاده شده، اما هیچ‌وقت این حس به ما منتقل نخواهد شد که در حال انجام اثر با استفاده از همان شخصیت‌های سریال هستیم و به جز شباهت ظاهری آن‌ها، دیالوگ و گفت و گویی که بین شخصیت‌ها انجام می‌شود، شبیه به آن چیزی که در سریال دیدیم نیست و موفق نشده تا باعث ایجاد ارتباط بین مخاطب و شخصیت‌ها شود.

گیم‌پلی Stranger Things 3: The Game را می‌توان یک عنوان ساده و کم عمق در سبک beat ’em up نام برد که وقتی آن را بر روی گوشی‌های موبایل تجربه کنید لذت بخش و سرگرم کننده‌است، اما ما بازی را بر روی کنسول Xbox One تجربه کردیم و تجربه‌ای که به ما ارایه می‌دهد چیزی نیست که از یک عنوان کنسولی انتظار داریم. روند مراحل ST به دو بخش تقسیم می‌شود. نیمه اول بازی به شدت ساده است. اکثر دشمنان قبل از آن که بتوانند به ما حمله کنند، از پا در می‌آیند. غول آخر ها هم با آن که در نگاه اول جالب به نظر می‌رسند و نیازمند روندی خاص برای مبارزه دارند، اما در عمل مبارزه با آن‌ها بسیار ساده بوده و تنها چند دقیقه به طول می‌انجامد. اما از اواسط اثر است که روند آن به طول کامل تغییر کرده و شاهد مراحل نسبتا سختی هستیم که نیاز به مهارت بیشتر دارند. غول آخر ها هم حتی در این مراحل سخت‌تر شده و مبارزه با آن‌ها چالش برانگیز است.

هر کدام از شخصیت‌ها دارای قدرت های منحصر به فردی هستند. به عنوان مثال شخصیت داستین از یک عدد اسپری برای حمله به دشمنان استفاده می‌کند و قدرت ویژه او هم ساخت یک روبات است. شخصیت مایک با چوب بیسبال به دشمنان حمله می‌کند و شخصیت لوکاس با پرتاب سنگ دشمنان را از پا در می‌آورد. بازی هم در لحظه به ما اجازه می‌دهد که از ۱۲ شخصیت موجود استفاده کنیم. بدین صورت که تنها دو شخصیت همیشه در صحنه حضور خواهند داشت و برای استفاده از بقیه شخصیت‌ها می توانید با استفاده از دکمه LT و RT بر روی کنسول Xbox One، شخصیت خود را سوییچ کرده و از دیگر شخصیت‌ها استفاده کنید. در ابتدا دو شخصیت در دسترس خواهد بود و با پیش‌روی، بقیه شخصیت‌ها آزاد خواهند شد. هر چند در مراحل ابتدایی بازی به نظر می‌رسد به دلیل ساده بودن آن تفاوتی در بین شخصیت‌ها وجود ندارد، اما در مراحل پایانی استفاده از شخصیت‌های مناسب با توجه به قدرت آن‌ها کلید پیشروی در مراحل است. در کنار بخش مبارزات، تعدادی پازل هم در گوشه و کنار Hawkins قرار داده شده که حل کردن آن‌ها هم تنها چند دقیقه به طول می‌انجامد. بخش خرید و فروش و ساخت و ساز آیتم هم در اثر وجود دارد، اما دوباره این بخش ها هم بیشتر حالت ضاهری داشته و در عمل بود و نبودشان فرقی در تجربه انجام اثر ندارد.

ST  در شهر خیالی Hawkins جریان دارد و سازندگان سعی کرده‌اند بخش‌های مهم این شهر را برای اثر در نظر بگیرند. از کابین هاپر و الون گرفته تا خانه مکس و استخری که بیلی در آن کار می‌کند، همه در بازی قابل دسترس هستند. حتی امکان گردش هم در محیط همانند عناوین جهان باز وجود دارد، هر چند که محیط Hawkins دارای NPC و یا سرگرمی خاصی نبوده و گشت و گذار در محیط هم خیلی توفیقی ندارد.

شاید بتوان گفت تنها بخشی که در بازی بی‌نقص و کامل از آب درآمده و مخاطب را مجاب می‌کند تا کامل آن را به پایان برساند، بخش بصری و موزیک‌های آن است. گرافیک پیکسلی اثر به خوبی توانسته ما را به دوران عناوین پیکسلی دهه ۸۰ میلادی ببرد. طراحی شخصیت‌ها، محیط و دشمنان به خوبی انجام گرفته و هر کدام از آن‌ها علاوه بر منحصر به فرد بودن، دارای جزیئات فراوانی هستند. همچنین برای موزیک‌های بازی هم سعی شده تا از همان موزیک‌های استفاده شده در سریال به صورت پیکسلی استفاده شود. بدین ترتیب ترکیب موسیقی و گرافیک معجونی خوش‌مزه را به وجود آورده که تجربه اثر را به امری لذت بخش و مفرح تبدیل می‌کند.

نتیجه‌گیری:

عنوان Stranger Things 3: The Game را می‌توان تجربه‌ای نسبتا سرگرم کننده برای طرفداران این سریال نام برد. هر چند نیمه اول بازی به شدت خسته کننده و تکراری است، اما با پیشروی در اثر روند آن‌ هم دچار تغییر شده و در نهایت با عنوان قابل قبولی در سبک beat ’em up طرف خواهیم بود. البته به شدت پیشنهاد می‌شود تا اگر قصد تجربه این اثر را دارید، حتما قبل از آن سریال ST را یک‌ بار تماشا کنید.