بررسی بازی Steel Division 2

پیروزی، چیزی که تمامی فرماندهان یک نبرد فارغ از جناح خود تلاش می‌کنند که به آن دست یابند. یکی از سوال‌های مهم اینست که چگونه می‌توان به آن دست یافت و در مقابل هر دشمن بهترین راه رسیدن به پیروزی چیست. تمامی این‌ها به همراه تعداد زیادی جزئیات دیگر صحنه‌ی یک نبرد را می‌سازند. جایی که پس از شروع تقریبا همه چیز از کنترل خارج می‌شود و وارد فاز عملی می‌شود. اگر شما طرفدار ژانر استراتژی و مخصوصا RTS باشید مطمئنن اسم استدیوی Eugan را شنیده‌اید. استدیویی که بازی‌هایی چون سری Wargame را در کارنامه خود دارد و همچنین سابقه همکاری با Ubisoft بر روی بازی R.U.S.E را داراست. این بار با بازی  Steel Division 2 بازگشته تا جانی دوباره به این سبک خاص از بازی‌های استراتژی ببخشد.

شما در Steel Division 2 در نقش یکی از فرماندهان جنگ جهانی دوم حضور دارید و به صورت پیش فرض یکی از رسته‌های معروف هر جبهه (بسته به متحدین یا متفقین بودن) در اختیار شما قرار می‌گیرد. متاسفانه از همین ابتدا شما با یک علامت قدیمی و منفور روبرو می‌شوید. تعدادی از رسته‌ها پشت محتوای پولی قفل هستند و نمی‌توانید به آن‌ها دسترسی داشته باشید.  کارت‌های موجود در بازی، نماینده یک یونیت هستند که در بخش‌های مختلف مثل سرباز، تانک یا هواپیما پخش شده است. لازم به ذکر است که همه چیز از ابتدا در دسترس نخواهد بود و این کارتها در طی بازی و وقتی فازهای جدید نبرد شروع می‌شوند، قابل استفاده خواهند بود.

اما نکته‌ای که ظاهرا سازندگان بازی آنرا فراموش کرده‌اند این است که تمامی خریداران Steel Division 2 چند صد ساعت صرف سری‌های قبلی نکرده‌اند و با این بازی آشنایی کافی ندارند، نبود یک بخش آموزشی، که شامل چند ده مورد و نکته‌ ریز است از ضعف‌های بزرگ آن به شمار می‌آید.

بازیکن در ادامه می‌تواند در دو بخش تک نفره یا چند نفره شرکت کند. در بخش تک نفره شما به حالت Skirmish که به مبارزه کردن با یک یا چند دشمن کنترل شده توسط AI بر روی نقشه انتخابی شماست می‌پردازید. حالت دیگر موجود در این بخش، Historical Campaign است که شما را درگیر نبرد آلمان‌ها با شوروی در سال 1944 می‌کند و هر کدام از سختی و شرایط منحصر به فرد خود بهره می‌برند. حالت چند نفره اما تنها به Quick Match و Ranked Match خلاصه می‌شود که متاسفانه حتی حق انتخاب تعداد بازیکن (2v2  یا 3v3) هم وجود ندارد.

پس از انتخاب حالت مورد نظر، شما می‌توانید ارتش خود را با توجه به منابع از پیش تعیین شده، به شکل دلخواه بچینید. یکی دیگر از ضعف‌های بازی، تعداد کم یونیت‌ها نسبت به نقشه است. نقشه‌ بازی بسیار وسیع است در حالی که حجم کوچک ارتش شما (حتی با اضافه کردن یک یار کمکی) در آن گم است. هر کدام از یونیت‌های شما قابلیت‌های مخصوص به خود و محدوده عملکرد منحصر به فردی دارند. به عنوان مثال یک تانک تایگر نمی‌تواند بدون داشت دید درست و زاویه‌ مناسب، آسیبی به حریف وارد کند. حال اگر تانک شما وسط میدان رها شود، ممکن است هدف خیلی خوبی برای ضدتانک‌های حریف که در درختان پنهان شده‌اند‌، باشد. تمامی این بخش‌ها شرایطی تکتیکال/استراتژی را برای بازی فراهم می‌کند، نیاز به توجه به منابع و از طرفی دیگر پیش بینی و تقابل با حریف، فضایی درگیر کننده را فراهم می‌کند.

در بخش فنی متاسفانه بازی اصلا در شرایط مساعدی قرار ندارد. در طی 10 دقیقه حدود 2 بار خود بازی کرش کرد و برای بار سوم کامپیوتر را به صفحه آبی وارد کرد، صفحه آبی که حتی پس از چند دقیقه ادامه داشت. این در مشکلات در حالیست که گرافیک بازی چیزی خاص یا شگفت‌انگیز نیست و حتی با ساخته‌های قبلی، تفاوت آنچنانی ندارد. این در حالی است که پس از دو فیکس متمادی، هنوز هم شرایط مناسبی برای بازی کردن فراهم نیست تا جایی که در بخش چند نفره با تمام شدن زودهنگام هر مچ روبرو شدم. موسیقی بازی در شرایط خوبی قرار دارد و در القا کردن حس شرایط جنگی کمک شایانی می‌کند.

در پایان باید گفت Steel Division 2 درگیر مشکلات شدیدیست که گاها حتی امکان بازی را می‌گیرد اما اگر بتوان برای 5 دقیقه هم آن‌ها را نادیده گرفت خواهیم دید که در پس این مشکلات پتانسیل بسیار خوبی نهفته‌ است. اگر استدیوی Eugan متعهد به بهبود شرایط بازی باشد، شاید بتوان انتظار داشت در ماه‌های آینده با یک بازی بسیار خوب با المان‌های عمیق روبرو باشیم.