بررسی بازی Star Wars: The Force Unleashed II

اسم جنگ ستارگان مساوی است با نبرد های عظیم فضایی و جلوه های عظیم سینمایی که زرق وبرق آن چشم هر بیننده ای رو به خود جلب می کند. Star Wars: The Force Unleashed II نیز از این قاعده مستثنی نیست و با ظاهر فریبنده خود از روی عکس جعبه گرفته تا محیط بارانی شروع داستان براحتی فریبتان می دهد ولی با گذشت یکی دو مرحله ظاهر اصلی خود را نمایان کرده و گشت و گذار در کهکشان ها مانند کابوسی ملال اور و دردناک می شود.

داستان از ادامه نسخه اول دنبال می شود و Starkiller شاگرد Darth Vader، شخصیت منفی معروف جنگ ستارگان به گفته استاد خود انسانی کلون شده است و حال باید مورد آزمایش قرار گرفته تا در صورت هر گونه نافرمانی مانند نمونه های قبلی به سرعت نابود شود. Starkiller نیز با دیدن Juno Eclipse معشوقه خود از کشتن او خودداری کرده و در آزمایش رد می شود و در لحظه ای تصویری در ذهنش پدیدار شده که او را از نقشه Vader با خبر می کند و با یک حرکت سریع، به دنبال هویت و عشق گمشده خود از زندان فرار می کند. داستان برخلاف شماره قبل تازگی و پیچیدگی خاصی ندارد و در این بین فقط یک چیز ذهن شما را به خود مشغول می کند اینکه Starkiller یک انسان کلون شده است یا نه؟ باقی داستان به مانند یک بازی درجه 3 ضعیف و سطحی نوشته شده است و حتی شما را گاها به خنده وا میدارد. سکانس های CG نیز از تزریق جذابیت به بخش داستانی عاجز مانده اند و بود و نبودشان هیچ تفاوتی نمی کند. آتش عشق Starkiller به حدی سوزان است که نابودی انسان ها و شورشیان برای او هیچ اهمیتی ندارد و حتی عجز و التماس های دوست قدیمی او جنرال Kota برای یاری و کمک را نیز براحتی پس می زند و به مانند کودکی که به دنبال عروسک گمشده اش، خود را به هر طرف می زند تا به معشوقه خود Juno برسد. این عجز و التماس های Kota و ناز و عشوه های Starkiller یکی از نقاط بسیار تاریک و ضعیف دیالگ های بازی است و به حدی ساختگی و غیر قابل قبول است که بعضا مضحک و خنده دار جلوه می کند.

سکانس به سکانس FU2 ، از پیش نوشته شده و خطی است و هیچ گونه آزادی عمل در گردش و جستجو در محیط ها وجود ندارد. حتی محیط های باز شماره قبل نیز به کل فراموش شده اند و برای تمام کردن بازی نیاز ندارید زره ای به مغز یا چشمان خود برای یافتن مسیر فشار آورید. مکعب های نوری که در شماره قبل به عنوان آیتم های جمع آوری، محسوب شده و در مکان های جالب و در عین حال عجیب و غریب قرار گرفته بودند جای خود را به آیتم هایی داده اند که مستقیما به شعور بازیکن توهین می کنند و به جای قرار گرفتن در حاشیه در مسیر اصلی جا خوش کرده اند. پیشروی در بازی به ساده ترین شکل ممکن صورت می پذیرد و پس از جارو کردن تعدادی Stormtroopers و Droid ( رباط های جنگی) از میان راه و پرش از روی سطوح عریض ثابت و متحرک به خروجی هایی می رسید که با چند کار ساده از آن ها عبور می کنید. درهایی که با یک شارژ قدرت Force به فلزات مچاله شده تبدیل می شوند و یا موانعی که توسط سفینه های در حال پرواز، منفجر می شوند و یا فیوز هایی که 2-3 متر دور تر از درها به حال خود رها شده اند تا آنها را در جای خود قرار دهید و حس پیشرفت در بازی را مجازا احساس کنید. اگر لحظه ای در مقابل خروجی های محافظت شده الکتریکی قرار گرفتید به سرعت به دنبال قطعاتی باشید که در طرف چپ یا راست تصویر قرار گرفته اند و از شما خواهش می کنند که دوربین را کمی به مایل بچرخانید و به آن ها نگاه کنید. سپس با کمی قدرت Force آن ها را بلند کرده و در میان جریان های الکتریکی قرار دهید تا منفجر شده و راه باز شود. سپس دوباره با دسته ای دیگر از دشمنان تکراری و بی مصرف مواجه خواهید شد تا سازنده ها مجبور شوند برای پیشگیری از نفرین شما سکانس های تو خالی سقوط را طراحی کنند و کمی تنوع به گیم پلی بازی بدهند که متاسفانه در این کار نیز ناموفق هستند.

Stormtroopers ، Droids وچند مدل Sith لیست دشمنان FU2 را تشکیل می دهند که علاوه بر تنوع بسیار پایین، در مقابل قدرت های Starkiller حرفی برای گفتن ندارند و با یه ضربه Force مانندی برگ های درخت پاییز به دور دست پرتاب می شوند. Droid ها و جنگجویان Sith تنها دشمنانی هستند که نیاز به استراتژی بهتری برای مبارزه دارند و نیاز هست از ضربه های مختلف برای از بین بردن آن ها استفاده کنید. پس از ضعیف کردن Droid ها صحنه های Quick Time Event نمایش داده می شود که در اویل کار جالب به نطر می رسند ولی با گذشت زمان به حدی تکرار می شوند که ترجیح می دهید با ضربه های شمشیر نوری کار دشمنان را به اتمام رسانید. چند ضربه ای های زیبایی که تنوع بسیار خوبی دارند ولی مشکل اینجاست که این ضربات استفاده چندانی در بازی ندارند و اکثر مواقع قدرت Force و یا نیروی الکتریکی Starkiller بیش از نیمی از لشگر دشمن را در یک چشم به هم زدن ناپدید می کند. البته قدرت برخی از Sith ها با سختی بازی نا هماهنگ است و با 1-2 ضربه کل خط سلامتی شما را به شکلی تعجب آوری خالی می کنند و به اخرین قسمت سیو شده بازگشت می کنید که فاصله چندانی با مکان اخری که کشته شدید ندارد.
کنترل ذهن دشمنان به همراه قدرت خشمJedi از قدرت های جدید است که در بازی معرفی می شود ولی به قدری این قابلیت ها نخ نما شده اند که هیچ جذابیتی بهمراه ندارند و به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند. با ارتقا دادن این قدرت ها توسط مکعب های نوری و ارتقا دادن خط سلامتی یا قدرت Force که مخزن آن در کسری از ثانیه پر می شود Starkiller به بولدزری تبدیل می شود که هر چیز و هر کس که در سر راهش قرار بگیرد را براحتی درو می کند. شمشیر های نوری و لباس ها نیز قابل تغییر هستند. شمشیر ها در رنگ های مختلف سیستم دفاعی تهاجمی Starkiller را تقویت می کنند و به عنوانی مایه های نقش افرینی بازی محسوب می شوند ولی عملا بی استفاده هستند و فقط برای تزئین و تغییر ظاهری شمشیر ها به کار می آیند.
Boss Fight ها نیز مانند قسمت های دیگر بازی خسته کننده و تکراری هستند که بیشتر اوقات باید یک کار را چندین بار تکرار کنید تا خط سلامتی Boss ها خالی شود بخصوص مبارزه آخری بازی که از بدترین تجربه هایی است که در آخر یک عنوان با آن مواجه خواهید شد.
,,محیط ها با اینکه اصلا تنوع شماره قبل را ندارند ولی گرافیک زیبای آن ها کاملا توجه شما را به خود جلب می کند. باران به خوبی طراحی شده است و انعکاس الکتریسیته بر روی زمین بسیار زیبا است. فیزیک شماره قبل در این شماره بهتر عمل می کند و باگ های نسخه اصلی را ندارد. ظاهر Starkiller تا حدودی اصلاح شده و انیمشن لباس ها بهتر جلوه می کند. ولی این زیبایی در تمام محیط ها اعمال نشده و در برخی مکان ها صحنه ها کم جزییات و خلوت طراحی شده که چندان جالب به نطر نمی رسند. موسیقی قدیمی جنگ ستارگان در این بازی نیز به عنوان امضای همیشگی آن شنیده می شود که خالی از لطف نیست. نسخه PC نسبت به نسخه های کنسولی در بخش گرافیکی دارای ضعف های بسیاری است از جمله افت فریم های متعدد در هنگام استفاده از شمشیر نوری و مشکلات مختلف دیگر برای اجرا و یا در حین انجام بازی که تجربه آن را بر روی این Platform دردناک تر می کند.
پس از تمام کردن بازی که 5-6 ساعت به طول می انجامد سراغ قسمت چالش ها می روید که قرار است قدرت های شما را به چالش بکشند ولی متاسفانه باز هم با ماموریت های تکراری و خسته کننده و کارهایی که چند ده بار در طول بازی انجام داده اید مواجه شده و به کل قید آن را می زنید.
FU2 برخلاف گفته های سازنده ها یک عنوان سطحی و تکراری است که حتی از نسخه اصلی خود نیز ضعیف تر عمل کرده و هیچ چیز جدیدی را به بازی کننده عرضه نمی کند و تنها به یک دلیل وارد بازار شده است آن هم طرفدارانی است که چشم خود را بر روی تمام ضعف های بی شمار آن بسته و فقط بخاطر اسم آن، بازی را تهیه می کنند. اگر از طرفداران سینه چاک جنگ ستارگان هستید این نقد مشخصا هیچ اثری روی تصمیم شما برای بازی کردن FU2 نمی گذارد در غیر این صورت اگر به دنبال یک بازی اکشن مارجرایی خوب هستید به شما پیشنهاد می کنیم به سراغ Castlevania ،Enslaved و یا شماره جدید God of War بروید که در این ماه منتشر شده اند و به کل دور این بازی را خط بکشید.