بررسی بازی Shank

سوژه شوالیه‌های عدالت و جنگ جویانی که برای برقرای آن مبارزه می‌کنند آنقدر در فیلم، کارتون و بازی‌های ویدیویی مختلف استفاده شده است که عموم گیمرها تقریبا همه نوع آن را دیده‌اند؛ از شوالیه‌های سفید پوش اسب سوار که پس از شکست یک اژدها، شاهزاده خانوم زیبا را در آخرین طبقه یک برج بلند نجات می‌دهند تا میلیونر‌های نابغه و مخترعی که برای رسیدن به این مهم خود را به هزار جور شکل و قیافه در می‌آورند! اما با تمام این تفاسیر قطعا تا به حال هیچ مبارز عدالتی را ندیده‌اید که خود دست کمی از جنایت کاران خطرناک نداشته و با کمک انواع و اقسام سلاح‌های سرد و گرم و اره کردن مجریمن قصد دارد صلح و آرامش را بار دیگر به جامعه باز گرداند!

نام این شوالیه عدالت نامتعادل ما شنک (Shank) است. مبارزی خشن و مجهز به یک اسلحه خانه کامل که برای گرفتن انتقام خود از اعمال هیچ خشونتی دریغ نکرده و با سلاخی کردن بی‌رحمانه دشمنانی که بر سر راهش قرار گرفته‌اند سعی در اجرای دوباره عدالت دارد. داستان در Shank یکی از مواردی است که کاملا مشخص است توجه بسیار زیادی به آن شده تا با اثری پخته و جذاب طرف باشیم اما در نهایت چیزی که در مقابل ما قرار خواهد گرفت اثری صرفا قابل قبول است. شروع داستان در بازی بسیاز جذاب و پرشور است، انتقام! انتقام محرک شما برای انجام بازی است، اما در ادامه هیچ نکته خاصی به این روند اضافه نشده و داستان بازی تنها در کشتن، کشتن و کشتن دوباره دشمنان و در نهایت گرفتن انتقام باقی می‌ماند.

روند روایی داستان نیز دارای مشکلات متعددی است، هر چند کات سین‌ها داخل بازی به لطف استایل گرافیکی اثر بسیار زیبا و دیدنی است اما به جای پرداختن به بار روایی داستان تنها به صحنه‌های خشن و سلاخی شدن دشمنان توسط شنک خلاصه می‌شود. پرداخت شخصیت‌ها نیز یکی از دیگر مواردی است که در سایه نمایش خشونت قرار گرفته است. شنک عملا همان فرمانده مارکوس معروف از سری GeoW است که اینبار کاتانا در دست گرفته و در طول بازی نیز همانند مارکوس هیچ نکته‌ای به شخصیت پردازی آن افزوده نخواهد شد. باقی شخصیت‌ها نظیر Falcone نیز پرداخت مناسبی نداشته و بیشتر از یک وسیله برای پر کردن خلا داستانی به نظر نمی‌رسند. البته اشتباه نکنید، داستان Shank بد و یا ضعیف نیست بلکه با توجه به حضور Marianne Krawczyk که داستان God of War را در کارنامه خود دارد، در سمت نویسنده داستان چندان قابل قبول نیست.,Shank یک Beat ‘Em Up دوبعدی است که به گیمرها اجازه می‌دهد با سیل عظیمی از دشمنان به سبک بازی‌های HnS خونین از خود پذیرایی کنند. گیم‌پلی Shank در یک کلام در اجرای چند ضرب‌ها و پیش بردن مبارزات به سبک دلخواه گیمرها خلاصه می‌شود؛ آیا شما دوست دارید بی‌محابا به دشمنان حمله کرده و همه آن‌ها را نابود کنید؟ پس به سوی دشمنان یورش برده و با اجرای یک چند ضرب جذاب با یک کاتانا ضربه اول را وارد ساخته، سپس در ادامه با یک شات گان و یا اره برقی کار او را یکسره کنید. و یا نه سلاخی کردن آن‌ها در نبرد‌های تن به تن (Melee) بیشتر روحیه خشونت طلبیتان را ارضا می‌کند؟ پس وارد یک نبرد تن به تن شده و با فشردن دکمه L1 حریف را از پای درآورید.

متاسفانه گیم‌پلی Shank تا پایان به همین ترتیب پیش رفته و هیچ تنوعی برای مخاطبین نخواهد داشت. البته اجرای این چند ضرب‌ها و ترکیب سلاح‌های مختلف آنقدر جذاب است که ریتم اکشن بازی را از افتادن به ورطه تکرار نجات دهد اما در مجموع نمی‌توان منکر آن شد که در ادامه جذابیت اولیه بازی به سرعت کاهش خواهد یافت. در این بین طراحی ساده و ضعیف مراحل نیز به این روند سرعت بخشیده و از ارزش‌های بازی خواهد کاست. متاسفانه عموم مراحل کوتاه Shank تنها خلاصه شده در پریدن و پریدن است و تا انتهای بازی نه عبور از آن‌ها مهارت گیمرها را به چالش خواهد کشید و نه با داشتن موقعیت‌های استراتژی مختلف گیم‌پلی بازی را تغییر خواهد داد.

همانطور که گفته شد Shank تاکید فراوانی بر روی خشونت و کشتن وحشیانه دشمنان داشته و اصولا بعد از اجرای هر ضربه چند گالون خون به بیرون خواهد پاشید اما متاسفانه هیچ کدام از ضربات تاثیر خاصی بر روی بدن دشمنان نداشته و حتی بعد از اره کردن آن‌ها نیز شاهد نصف شدن و یا قطع عضوی نخواهیم بود که بسیار ناامید کننده است. این نکته زمانی بیشتر آزار دهنده می‌شود که به آن سختی نسبی بازی و عدم تواضن آن اضافه می‌شود. در Shank تقریبا برای شکست ساده‌ترین دشمنان نیز باید یک جین ضربه مختلف مرکب از کاتانا تا شات گان و اره برقی به آن‌ها حواله کرد که باعث کاهش سرعت مبارزات و ریتم سریع بازی می‌شود. به عنوان مثال وقتی با یک کاتانا وحشیانه به یک مجرم مظلوم(!) ضربه زده، سپس با مسلسل به خدمتش رسیده و در نهایت با یک اره برقی به جانش بیفتید انتظار دارید پس از پایان کار چیزی از حریف باقی نماند اما در کمال تعجب مشاهده خواهید کرد که تنها نیمی از جان وی کم شده است!
,اجرای این چند ضرب‌های مختلف و پرتعداد بازی هرچند بسیار جذاب و دوست داشتنی است اما کمی سخت و دشوار نیز طراحی شده است که شاید عمده دلیل آن استفاده زیاد سازندگان از دکمه‌های روی دسته است. در Shank عملا برای انجام هر کاری فشردن یک دکمه خاص بر روی دسته نیاز است که باعث می‌شود در حین مبارزات شلوغ بازی تمرکز خود را از دست داده و حرکات اشتباهتان بالا رود. این شلوغی کنترل برای یک بازی بدین شکل و فرم کمی نامعقول است و باعث می‌شود بازی آن سادگی لازمه را در بر نداشته باشد.

مبارزه با رییس‌های بازی یکی از لذت بخش‌ترین لحظاتی است که در طول بازی سپری خواهید کرد. اگر به ظاهر شنک کمی بیشتر دقت کنید متوجه خواهید شد که از نظر جثه و هیکل دسته کمی از یک قول ندارد اما هنگامی که در مقابل رییس‌های بازی قرار می‌گیرد بیشتر شبیه به یک بچه کوچک و متفکر به نظر می‌رسد! این رییس‌ها چه از نظر تعداد و چه از نظر تنوع بسیار خوب و قابل قبول کار شده‌‌اند و نیز مبارزه با آن‌ها جزو سخت‌ترین قسمت‌های بازی است. هرچند مبارزه با رییس‌های بازی سخت و دشوار طراحی شده است اما همه آن‌ها کیسه بکس بسیار مناسبی برای اجرای چند ضرب‌های مختلف شنک هستند که حتی اجرای آن‌ها بر روی رییس‌ها نتیجه سرگرم کننده‌تری نیز در پی خواهد داشت. این مبارزات آنقدر لذت بخش طراحی شده‌‌اند که شما دوست خواهید داشت با هر رییس چندین و چند بار مبارزه کنید، البته در این صورت مجبور هستید برای لذت بردن بیشتر از گیم‌پلی بازی خیلی زود هوس مبارزه مجدد را کنید چرا که بازی قبل از آنکه بفهمید چه شد به اتمام خواهد رسید!

متاسفانه زمان کوتاه به اتمام رساندن بازی بزرگترین ایراد بازی است که ارزش آن را پایین خواهد آورد. یک گیمر عادی به راحتی خواهد توانست بر روی درجه سختی متوسط بازی را در عرض سه تا چهار ساعت به اتمام رساند که حتی برای یک بازی آرکید نیز زمان بسیار کوتاهی است. خوشبختانه برای جبران این ضعف تعداد بسیار زیادی سلاح و آیتم‌های باز شدنی در نظر گرفته شده است که انگیزه بسیار خوبی برای شروع مجدد بازی است. شنک تقریبا از هر سلاحی که در ذهنتان دارید (البته اگر بمب اتم یا تانک در ذهنتان نباشد!) برای مقابله با دشنمنان استفاده و آن‌ها را با یکدیگر ترکیب می‌کند که تجربه همه آن‌ها با توجه به زمان کوتاه اتمام بازی نیازمند به پایان بردن چندین و چندباره بازی است. علاوه‌بر سلاح‌ها تنظیمات بسیار متنوعی برای ظاهر شنک وجود دارد که بیش‌تر از قبل بر ارزش تکرار مجدد بازی خواهد افزودف خصوصا اگر دوست داشته باشید شنک را با لباس زرد رنگ معروف بروس لی(!) هدایت کنید!

یکی دیگر از نقاط قوت Shank بخش co-op آن است که به گیمرها اجازه می‌دهد به همراه دوستان خود بازی را در بخش داستانی متفاوت دنبال کنند. در این بخش داستان به زمان قبل از شروع وقایع اصلی برگشته و بازی در آن زمان دنبال خواهد شد. بازی به صورت co-op هرچند لذت خاصی به همراه خواهد داشت اما تنها شامل چند مرحله کوتاه است که به هیچ عنوان قابل قبول نیست. بازی در این مراحل نیز ریسس‌های مخصوصی خواهد داشت که بر خلاف بخش تکنفره مبارزه با آن‌ها یک شکنجه کامل است!
,از هرچیز Shank که بتوان ایراد گرفت از گرافیک چشم نواز آن نمی‌توان ایرادی گرفت! گرافیک Shank در زمان انجام آن بیشتر این حس را به مخاطب القا خواهد کرد که در حال تماشای یک انیمیشن دوبعدی بسیار زیبا نظیر Samurai Jak است! استفاده مناسب و دلنشین از تنالیه رنگ‌های گرم، خصوصا زرد و قرمز به همراه موسیقی زیبای مراحل حس بودن در غرب وحشی و فیلم‌های سبک وسترن را به خوبی به مخاطبین القا کرده و به گیرایی حس خشونت آن کمک فراوانی خواهد کرد. موسیقی نیز از دیگر بخش‌هایی است که هرچند بسیار جم و جور کار شده است و با قطعات ارکسترال حرفه‌ای طرف نیستیم اما در حد و اندازه‌های خود بسیار قدرتمند ظاهر شده و به گیرایی اتمسفر خاص بازی کمک خواهد کرد.

در نهایت باید گفت Shank عنوانی است که بیش از هر چیزی مفرح و سرگرم کننده است. اگر به بازی‌های HnS خشن علاقه دارید و نیز چند وقتی است که از گرافیک‌های پیچیده و پیشرفته بازی‌های روز خسته شده‌اید Shank را بازی بسیار مفرح و جذابی خواهید یافت.