بررسی بازی Shady Part of Me

همه ما در طول زندگی خود با انواع بیماری‌ها دست و پنجه نرم می‌کنیم؛ برخی از این مریضی‌ها روحی و برخی دیگر فیزیکی هستند. بیماری‌های روحی به واسطه این‌که برای هر فرد، تجربه‌ای خاص و متفاوت شکل می‌گیرد، سوژه مناسبی برای پرداخته شدن است و به همین دلیل، بازی‌های متعددی مبتنی بر بیماری‌های روحی و روانی ساخته شده‌اند. بازی Shady Part of Me یکی از صدها نمونه برای نشان دادن ذهن یک بیمار است که این‌بار از دریچه‌ای تازه، این موضوع را بررسی می‌کند.

در خلال مراسم The Game Awards سال ۲۰۲۰ بود که نمایش تریلر بازی Shady Part of Me توجه بسیاری را به خود معطوف کرد؛ اثری مستقل که بی‌شباهت به عناوینی همچون Inside و Limbo نبود. این عنوان که تا قبل از گیم اواردز، کسی از وجود آن اطلاع نداشت، همان زمان معرفی در اختیار کاربران قرار گرفت.

داستان بازی Shady Part of Me (SPoM) حکایت دختری است که درگیری‌های شدید ذهنی دارد و نمی‌تواند نسبت به دنیای خارج از مغز خود، کنترل چندانی داشته باشد. او که در یک آسایشگاه روانی بستری شده، تصمیم می‌گیرد تا شرایط را کمی بهتر کرده و به اوضاع مسلط شود. داستان بازی با تلاش او برای رها شدن از آسایشگاه آغاز می‌شود و به تدریج، بازیکن ابعاد جدیدی از خلق و خوی او کشف می‌کند.

نکته خاص در مورد قهرمان داستان، رابطه او با سایه‌اش است؛ به شکلی که روایت بر پایه تعامل این دو شکل می‌گیرد. در حالی که دختر بچه با لحنی کودکانه حرف می‌زند، اما سایه او کاملا برخوردی بزرگسالانه دارد و با لحنی جدی با او صحبت می‌کند. دوگانگی در شخصیت این دو باعث می‌شود که داستان، جذابیت‌های خود را حفظ کند. هرچند که این جذابیت به خاطر معماهای تکراری و بی‌دلیل، توجه شما را از مقوله داستان منحرف می‌کنند.

متاسفانه بازی SPoM در عین برخورداری از یک گیم‌پلی خلاقانه، اسیر تکرارهای فراوان و بی‌مورد می‌شود که این موضوع، سبب می‌شود که در یک سوم نهایی، بازیکن مدام به دنبال تمام شدن بازی و یا کنار گذاشتن آن باشد. قوانین گیم‌پلی، ساده و راحت هستند اما پیروی از آن‌ها نیازمند دقت و تمرکز بالا است. دختر بچه از نور وحشت دارد و اگر در محوطه‌ای پر از نور قرار بگیرد، مجبور خواهید شد تا بازی را به عقب بازگردانید. از سوی دیگر سایه او قرار دارد که فقط با نور می‌تواند زنده بماند. مشخص است که سازندگان قصد داشته‌اند تا دوگانگی شخصیت داستان را به مسیر گیم‌پلی بکشانند و از آن، در خدمت روند داستان استفاده کنند.

شما کنترل هر دو شخصیت را به عهده می‌گیرید و باید به کمک هر کدام از آن‌ها از پس معماها بربیایید. در واقع هیچ معمایی به تنهایی حل نمی‌شود و این دو برای پیش‌روی، به یکدیگر نیاز مبرم دارند. متاسفانه تنوع پازل‌ها بسیار کم است و بازیکن در اکثر مواقع باید جعبه‌ها را به شکل خاصی هل دهد و یا روی سوییچ خاصی بایستد و حتی دستگیره‌ای را بکشد. با توجه به این‌که تقریبا ۴ ساعت زمان برای اتمام SPoM زمان نیاز دارید، این حجم از تکرار، اعصابتان را به هم خواهد ریخت.

تنوع محیط‌ها خوشبختانه رابطه عکس با گیم‌پلی دارد و باید اذعان داشت که به واسطه طراحی هنری قابل قبول، با محیط‌های نستا متنوعی روبرو می‌شوید که شاید برخی از آنها در ذهن‌تان نقش ببندند. از آسایشگاه گرفته تا شهربازی و حتی یک کارخانه بزرگ، لوکیشن‌های مختلفی را در طول روند بازی خواهید دید که البته داخل هرکدام، حرف اول را جعبه‌ها و سوییچ‌های تکراری می‌زنند.

برای یک تیم ۱۰ نفره فرانسوی که بازی اول خود را عرضه کرده، SPoM گرافیک فنی بسیار خوبی دارد که بدون شک از نقاط قوت بازی به شمار می‌آید. با توجه به حساسیت زیاد برای نور و سایه که اساس معماها هستند، منابع نور به درستی تعریف شده‌اند. در طول گیم‌پلی به باگ خاصی برخورد نکردم و از این لحاظ باید به تیم گرافیک تبریک گفت.

در بخش صدا، تیم سازنده از هانا ماری استفاده کرده که سابقه ایفای نقش در سریال Game of Thrones را در کارنامه‌اش دارد. ماری اجرای قابل قبولی از خود به جا گذاشته و به خوبی، لحن دو شخصیت را پیاده‌سازی کرده است. موسیقی شنیدنی هم از دیگر ویژگی‌های Shady Part of Me محسوب می‌شود. قطعات کوتاه نیستند و به همین دلیل، حس لوپ شدن موسیقی، کمتر به مخاطب منتقل خواهد شد. از سوی دیگر تغییر روند گیم‌پلی، سبب می‌شود تا سازبندی همان قطعه‌ای که می‌شنویم، به یک‌باره تغییر کند. در واقع موسیقی دوبار به صورت هم‌زمان اجرا می‌شود که بازیکن می‌تواند بین آن‌ها در لحظه سوییچ کند.

Shady Part of Me عنوانی سرگرم کننده است که می‌تواند برای ۴ ساعت وقت‌تان را بگیرد و در نهایت شما را راضی کند. با این حال توصیه می‌کنم تا آن را به هنگام تخفیف‌ها خریداری کنید و در تهیه‌اش عجله به خرج ندهید.