بررسی بازی Shadow Blade: Reload

بستر مناسب برای خلاقیت و بلند پروازی در دنیای بازی‌های ویدیویی مدت‌ها است که در اختیار سازندگان مستقل قرار دارد و آن‌ها با استفاده از نبوغ خود و هزینه‌های کمتر نسبت به عناوین AAA دست به ساخت بازی‌هایی می‌زنند که سرشار از نوآوری اند. استودیو Dead Mage که در کارنامه خود عناوینی مثل دو شماره اول گرشاسپ و بازی در دست ساخت فرزندان مورتا را دارد، با ساخت بازی Shadow Blade: Reload وعده عنوانی جذاب و متفاوت را در سبک پلتفرمینگ دو بعدی داده‌است که با داستانی کامل ما را به دنیای نینجا ها می‌برد. عنوان Shadow Blade ابتدا در سال «۲۰۱۵» برای پلتفرم PC  منتشر شد و حالا سال  «۲۰۱۹» به دلیل موفقیت آن، شاهد عرضه بازی برای کنسول نینتندو سوییچ هستیم.

کورو، نینجای جوان که توسط استادش در یک قبیله باستانی آموزش دیده‌است، خود را در معرض حمله مهاجمان دیگر قبیله‌ها می‌بیند و بعد از فرار متوجه دستگیری استادش و راز هایی نهفته که حیات بشریت را در معرض خطر قرار می‌دهد، می‌شود. او با هدف نجات استادش و قبیله خود، وارد نبردی عظیم با دشمنان خود، برای رسیدن به هدفش می‌شود. داستان Shadow Blade  در طول سه ساعتی که مراحل اثر به طول می‌انجامد در فرم کمیک بوک روایت می‌شود. در عین جذاب بودن نحوه روایت داستان، شاهد اتفاقات غیر قابل پیشی‌بینی در طول بازی خواهیم بود که به جذابیت روند داستانی افزوده و در کنار دارا بودن فرم کامیک بوکی ،می‌تواند مخاطب را تشویق به پیگیری داستان کند. علاوه بر این داستان سعی می‌کند تا حس و حال زندگی یک نینجا و اهمیت نجات جان استاد و گوش به فرمان بودن او را به تصویر بکشد.

 در طول داستان با شخصیت‌های متفاوتی رو در رو خواهیم شد که در بعضی مواقع به کورو کمک می‌کنند و در اکثر مواقع هم در نقش دشمنان او ظاهر می‌شوند و کورو باید آن‌ها را شکست دهد. داستان Shadow Blade  با ریتمی قابل پیش‌بینی آغاز می‌شود، اما دقیقا در جایی که انتظارش را نداریم، شاهد اتفاقاتی هستیم که به کل روند داستان را تغییر می‌دهند.

در حالی که Shadow Blade  با شروع جذابش نوید یک عنوان ناب در سبک پلتفرمینگ دو بعدی همراه با مبارزات فراوان را می‌دهد، اما عملا در طول مراحل خود موفق نمی‌شود از پتانسیل موجود در مکانیک گیم‌پلی بازی برای بخش مبارزاتش استفاده کند و تمرکز اثر بر روی پلتفرمینگ و عبور از موانع مختلف در طول هر مرحله است. اگر چه سازندگان سعی کرده‌اند در مراحل پایانی بازی تعداد دشمنان را افزایش دهند، اما بازی، هیچ‌وقت سعی نمی‌کند ما را وادار به شرکت در مبارزات کند. دشمنان کورو هم با این که دارای تنوع فراوانی هستند، اما معمولا با یک ضربه شکست خورده و در اکثر مراحل حتی لازم نیست بازیکن با آن‌ها درگیر شود. در عوض این عنوان در بخش پلتفرمینگ به خوبی  می‌درخشد و به پایان رساندن هر کدام از مراحل، نیازمند زمان بندی دقیق برای پریدن و عبور از موانع بازی است. روند جذابی که به تنهایی کمک کرده تا ارزش تکرار بازی افزایش یابد. یکی دیگر از نکات مثبت این عنوان، مبارزه با باس‌های نهایی‌اش است که در آن‌ها شاهد نبرد هایی نسبتا طولانی و درگیر کننده خواهیم بود. البته برخی از مراحل بازی هم که در آن‌ها به تعقیب یکی از دشمنان کورو می‌پردازیم، به خوبی از کار درآمده و جزو لحظات جذاب آن هستند.نکته مثبت بعدی، درجات سختی بیشترند که با به پایان رساندن مراحل بازی در دسترس قرار می‌گیرند  و تا حدودی تلاش می‌کنند مشکل آسان بودن مراحل بازی را بر طرف سازند. این درجات سختی جدید با تغییر در ساختار مراحل و افزایش جان دشمنان، باعث شده‌اند تا تکرار مراحل بازی به امری سرگرم کننده تبدیل گردد. دیگر بخش موجود در اثر، چالش‌هایی هستند که شاید بتوان از آن‌ها به عنوان بهترین بخش Shadow Blade نام برد. در این مراحل کوتاه باید از موانع سخت عبور کرده و رکورد خود را ثبت کنیم. در این بخش هم تعداد زیادی مرحله کوتاه و البته چالش برانگیز در نظر گرفته‌شده است که تنها با تمرین قابل عبور هستند.

Shadow Blade در زمان عرضه اولیه، عنوانی با طراحی ساده و معمولی در زمینه بصری بود. حالا که همان عنوان در سال ۲۰۱۹ برای کنسول سوییچ عرضه شده و با توجه به این مطلب که این روز‌ها عناوین مستقل، در بخش بصری دارای نکات برجسته فراوانی هستند، بازی Shadow Blade عنوانی معمولی در زمینه بصری به شمار می‌رود. به جز طراحی کورو که به خوبی انجام شده‌است، دشمنان او دارای جزیئات کمی هستند. طراحی مراحل، نورپردازی و آبجکت‌ها هم وضعیت مشابهی داشته و در کل شاهد عنوانی متوسط در بخش بصری هستیم. البته با توجه به مستقل بودن تیم سازنده ، تلاش آن‌ها و نتیجه نهایی قابل تحسین است و انتقادی بر آن‌ها وارد نیست. در بخش تکنیکی، Shadow Blade بر روی کنسول نینتندو سوییچ از مشکلات فریم ریت رنج می‌برد. در بعضی از مراحل بازی که شاهد محیط‌های وسیع هستیم، فریم ریت اثر به شدت کاهش یافته و تجربه آن را دشوار می‌سازد. البته این دست از مراحل تعدادشان در طول اثر بسیار کم بوده و به جز موارد محدود، شاهد مشکل خاصی در طول بازی نیستیم. موزیک‌های Shadow Blade به خوبی توانسته‌اند با تنوع و ریتم مناسب خود مکمل لول‌دیزاین و روند مناسب مراحل بازی باشند. موزیک‌هایی با ترکیب موسیقی مدرن در کنار موسیقی شرقی که نتیجه‌ای مطلوب را برای این عنوان  تدارک دیده اند. صدا گذاری بازی هم به خوبی انجام شده‌است و صدای حرکات کورو و ضربات شمشیرش در مواقع حمله به دشمنان گوش‌نواز و جالب است.

بازی Shadow Blade: Reload موفق شده با ارایه داستانی جذاب و طراحی خوب مراحل خود ،به یکی از عناوین قابل تحسین تبدیل گردد. وجود مراحل مختلف و لول دیزاین مناسب بازی در کنار طراحی شخصیت کورو و باس های نهایی ، آن را تبدیل به یکی از بازی‌های قابل قبول در سبک دو بعدی پلتفرمینگ می‌کند. همچنین درجه‌های سختی بیشتر و بخش چالش‌های اثر باعث شده تا ارزش تکرار بازی به شدت افزایش یابد و ساعت‌ها ما را سرگرم کند. در آخر عنوان Shadow Blade: Reload از آن دست بازی‌هایی است که می‌تواند ما را به لطف کنسول نیتندو سوییچ در تمام شرایط از مترو گرفته تا پارک و… سرگرم خود کند.