بررسی بازی Serious Sam 4

نوستالژی سال‌هاست که برای توسعه دهندگان بازی تبدیل به معجونی خوشمزه شده تا با استفاده از آن برای بار دیگر همان فرمول‌های قدیمی را پیش روی گیمر قرار دهند. گیمری که برای یادآوری خاطرات خوب گذشته قرار گذاشتن با نوستالژی را قبول می‌کند اما خودش هم می‌داند که نهایت ماجرا تنها چیزی جز خراب شدن همین خاطرات نیست. بازی Serious Sam 4 دقیقا سعی کرده از همین نقشه راه آشنا و ساده استفاده کند.بازی که انتقال حس نوستالژی دو دهه اخیر به گیمر را اولویت قرار داده و به بدترین شکل ممکن در این راه شکست خورده. چهارمین قسمت از مجموعه بازی Serious Sam سعی دارد همان الگوی آشنای درگیر شدن با تعداد زیادی دشمن در محیط‌های بزرگ تکرار کند اما نه توانایی فنی انجام این کار را دارد و نه فرایندی قدیمی را به شکلی درست به‌روزرسانی کرده. کاری که طی همین چند سال اخیر عناوینی همچون Doom و Dusk موفق به انجام آن شده‌اند را بازی Serious Sam 4 هرچند سعی کرده با تغییراتی جدید همراه کند اما به هیچ‌وجه برخوردی درست با آن نداشته.

برای مشاهده بررسی ویدیویی بازی در یوتوب کلیک کنید

داستان برای اثری در ژانر Run n Gun از پایین‌ترین میزان اهمیت برخوردار است. موضوعی که توجه به قسمت‌های قبلی Serious Sam نیز به خوبی آن را نشان می‌دهد. بعید است اکثر گیمرهایی که تاکنون موفق به تجربه این مجموعه شده‌اند به جز چند نکته خاص همچون حضور موجودات فضایی در زمین، چیز دیگری را به یاد داشته باشند. اصولا سازندگان آثار این چنینی هیچگاه سعی نمی‌کنند در زمینه داستان برای لحظه‌ای رویکرد جدی داشته باشند و رویکرد بازی همچون Doom 2016 این مسئله را به بهترین شکل ممکن نشان می‌دهد. همان‌قدر که تمرکز بیش اندازه نسخه‌های جدید Wolfenstein روی داستان، نتیجه جذابی را به همراه نداشته، Serious Sam 4 نیز درست مانند نامش سعی کرده بیش اندازه خود را جدی گرفته و داستان را تبدیل به یکی از بخش‌های پررنگ بازی کند. نتیجه اما از همان لحظات ابتدایی مشخص و گیمر متوجه می‌شود که داستان این بازی ضعیف‌تر از آن چیزی است که برای لحظه‌ای به آن توجه شود.

اینبار سازندگان بازی به سراغ یک داستان پیش‌درآمدی رفته و سعی دارند نگاهی به ریشه‌های مجموعه داشته باشند اما واقعیت ماجرا این است که اصولا آماده کردن پیش‌درآمد برای داستان نسخه‌های قبلی به اندازه شستن ماشین در پاییز کاری بیهوده است. اینبار هم تمرکز اصلی داستان روی حضور موجودات فضایی و باستانی روی زمین است و سم به عنوان شخصیت اصلی داستان باید به مبارزه با تعداد عظیمی از آنها برود. تمام این توضیحات هر آن چیزی است که باید از داستان Serious Sam 4 بدانید. بازی در ساعات ابتدایی چند شخصیت مکمل را نیز معرفی می‌کند که حتی از شخصیت‌پردازی در سطح فیلم‌های نمایش خانگی هم بی‌بهره‌اند. شخصیت‌هایی که سعی دارند یاد و خاطره B Movieهای قدیمی را زنده کنند اما بیش از هر چیزی یادآور استریوتایپ‌های احمقانه و بی‌نمکی هستند. فرمانده‌ای که به محبوبیت سم حسادت می‌کند، مکزیکی که فقط به کشتن موجودات فضایی علاقه دارد و تازه‌کاری که به یکباره قهرمان داستان می‌شود، همه و همه کلیشه‌هایی هستند که فکر می‌کردیم طی دو دهه اخیر از یادها رفته‌اند اما Croteam موفق به بیرون کشیدن آنها از زیر خاک شده.

زمانی وضعیت بدتر از گذشته می‌شود که بدانید داستان به جز ضعف‌های مخصوص به خود روی دیگر بخش‌های Serious Sam 4 تاثیر منفی خود را به نمایش گذاشته. اولین موضوعی که میان پرده‌های سینمایی بازی مشخص می‌کند، گرافیک ضعیف ساخته Croteam به خصوص در زمینه مدل‌سازی و طراحی جزئیات است. در کنار این موضوع انیمیشن‌های فاجعه‌بار شخصیت‌ها را نیز قرار دهید تا متوجه شوید که به احتمال فراوان Serious Sam 4 باید چند ماه دیگری در فرایند تولید باقی می‌ماند. طراحی صورت‌ها و حرکت اجزای مختلف آنها بیش از هر چیزی به عناوین ترسناک 10 سال قبل شباهت دارد. این در حالی است که شروع پخش میان پرده‌ها جریان سریع بازی را متوقف کرده و این فرصت را در اختیار گیمر قرار می‌دهد که نگاهی دقیق‌تر به اطراف خود داشته باشد. نگاهی که نبود جزئیات کافی و ضعف طراحی آنها را به بدترین شکل ممکن نمایان می‌کند. از میان‌پرده‌ها صحبت کردیم، بد نیست بدانید که یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های Killzone 3، اینبار در Serious Sam 4 تکرار شده. ساخته Guerilla Games هرچند سعی کرده بود اندک ضعف‌های نسخه دوم را برطرف کند اما مشکلی اساسی را پیش روی گیمرها قرار داد. در آن بازی و البته Serious Sam 4 که هر دو سعی دارند اکشنی نفس‌گیر را ارائه کنند، میان پرده‌ها هر چند دقیقه یکبار جریان کلی بازی را متوقف کرده و تمام حس و حال گیمر را نابود می‌کنند. کافیست شرایطی را تصور کنید که مشغول تجربه آخرین نسخه Doom هستید و درست در اوج درگیری به یکباره بازی متوقف شده و میان پرده‌ سینمایی بی‌کیفیتی پخش شود. وضعیت Serious Sam 4 دقیقا به همین شکل دنبال می‌شود و سازندگان بازی نکاتی را لحاظ نکرده‌اند که سال‌ها پیش و در اولین ساخته آنها به خوبی قرار گرفته و نتیجه‌ای مثبت را به همراه داشته.

تمام این ضعف‌ها و مشکلات را به جان خریده‌اید و تصمیم دارید که وارد بازی شوید. حتی اگر سیستمی قدرتمند را در اختیار دارید، فکر رسیدن به فریم مناسب با بالاترین تنظیمات گرافیکی را از ذهن خارج کنید. برای رسیدن به تجربه‌ای ایده‌آل از دید فریم‌ریت در اثری شوتر که این موضوع برای آن اولویت است، زمانی در حدود 45 دقیقه را با ده‌ها آپشن گرافیکی درگیر بودیم تا نهایتا به نتیجه‌ای نه دلخواه بلکه قابل قبول برسیم. تاکنون Croteam چندین نسخه مختلف از این مجموعه را با موتور گرافیکی داخلی خود توسعه داده و همواره نمایش محیط‌های بزرگ، تعداد بالای دشمن با عملکرد فنی مناسب، یکی از دستاوردهای آنها به شمار می‌رفت. اینبار و در قسمت چهارم اما نه دیگر شاهد آن محیط‌های بزرگ در تمامی قسمت‌های بازی هستیم و نه خبری از خروجی روان که بتوان با سطح مناسبی از گرافیک همراهش کرد. دیگر موضوعی که به عنوان یکی از نقاط قوت نسخه‌های پیشین Serious Sam 4 شناخته می‌شد، موسیقی‌های آنها بود. معمولا در آثاری این چنینی که سعی می‌کنند تجربه‌ای نفس‌گیر و سریع را ارائه کنند، موسیقی نقش پررنگی در انتقال حس مورد نظر دارد و Serious Sam 4 به جز چند قطعه خاص، عملا مشغول تکرار موزیک‌هایی کلیشه‌ای و بی‌کیفیتی است که بعد از تجربه چند ساعته، تنها مانور روی اعصاب مخاطب را به عنوان اولویت کاری خود قرار می‌دهند. وضعیت البته برای صداگذاری نیز قابل قبول نیست و عملکرد سازندگان بازی در این زمینه نیز حتی استانداردهای تثبیت شده را لحاظ نمی‌کند.

بعد از مراسم آماده‌سازی فنی بازی، نهایتا باید به سراغ گیم‌پلی برویم که اصلی‌ترین دلیل علاقه گیمرها به این مجموعه محبوب است. در دورانی که شوترهای اول شخص شباهت‌های بسیاری به یکدیگر داشتند، Serious Sam الگویی مطمئن را انتخاب کرد و با ایجاد تغییراتی همانند محیط‌های بسیار بزرگ و افزایش تعداد دشمن‌ها به موفقیت قابل توجهی دست پیدا کرد. موفقیتی که تمام کارنامه Croteam را شکل داده و اکنون دوباره شاهد تکرارش البته به شکلی ضعیف‌تر هستیم. دشمن‌ها، اسلحه‌ها، و کلیت تجربه Serious Sam 4 همان چیزی است که طی نسخه‌های قبلی شاهدش بودیم. به جز چند اسلحه و دشمن جدید عملا کلیت بازی تغییری نسبت به گذشته نداشته. استودیوی Croteam برای نزدیک کردن ساخته خود به آثار روز، ترفند‌های خاصی را نیز به کار گرفته و مانند بازی‌های نقش آفرینی از Skill Tree برای معرفی قابلیت‌های جدید استفاده کرده. گیمر برای دستیابی به امتیازهایی که نهایتا خرج آزاد کردن قابلیت‌های جدید می‌شوند، باید آیتم‌های خاصی را که در محیط مخفی شده‌اند، پیدا کند. رویکردی که عملا در تناقض کامل با روحیه کلی اثری این چنینی قرار می‌گیرد و به احتمال فراوان از دید گیمر مخفی می‌مانند. دیگر اشتباهی که Croteam در ساخت Serious Sam 4 انجام داده به نوع طراحی مراحل ارتباط دارد. همچنان گیمرها بعضا با محیط‌هایی شبیه به قسمت‌های پیشین روبرو می‌شوند اما اینجا بیشتر شاهد مراحلی هستیم که برای Call of Duty آماده شده‌اند تا Serious Sam. اکثر مراحل بازی از محیط‌های کوچکی تشکیل شده‌اند که به یکدیگر متصل بوده و شاید در بهترین حالت به میدانی بزرگ منتهی شوند که در آنجا با باس نهایی مرحله مبارزه می‌کنیم. مبارزات و به شکل کلی طراحی باس‌ها دیگر نکته منفی Serious Sam 4 است. قسمت‌های پیشین حرف‌های بسیاری در این زمینه برای گفتن داشتند اما اینجا اکثرا برای مبارزه با باس‌ها باید تنها نشانه‌گیری کرده و از اسلحه‌های مختلف استفاده کنید. با وجود تمام این مسائل، همچنان تیراندازی در چهارمین قسمت از این مجموعه لذت‌بخش است و رویکرد استفاده از هر اسلحه برای مقابله با انواع مختلف دشمن برای بار دیگر تکرار شده اما نمی‌توان در ساختار آن نکته جدید و قابل توجهی را پیدا کرد.

داستان Serious Sam 4 حکایت بازی است که سعی داشته خود را با جریان امروز صنعت همراه کند اما واقعیت اصلی خود را فراموش کرده و تبدیل به معجونی تلخ شده. نبود نکات مثبت جدید برای گیم‌پلی و دور شدن مواردی همچون سبک گرافیکی بازی از ریشه‌های مجموعه باعث شده نهایتا این عنوان نه توانایی جذب مخاطب‌های جدید را داشته باشد و نه برای طرفداران قدیمی سری لذتی را به ارمغان بیاورد. اگر به دنبال شوتری سریع، بزرگ و پر از دشمن‌های عجیب هستید، بدون شک Serious Sam 4 در اکثر اوقات نمی‌تواند نظر شما را جلب کند. کاری که همین حالا هم نسخه HD قسمت‌های ابتدایی به راحتی موفق به انجامش می‌شوند.