بررسی بازی Saints Row IV

بدون شک یکی از محوری‌ ترین رسالت های صنعت بازی های رایانه ای همانطور که از نامش پیداست، سرگرمی است. با پیشرفت هایی که این صنعت در سال های اخیر به خود دیده است، نگاه های مختلفی را به خود جلب کرده و در چنین شرایطی طبیعی است که دیدگاه های متفاوتی بوجود بیایند. برخی این صنعت را بستری برای نمایش پروژه های گرافیکی عظیم دیدند (سری بازی های کرایسیس) و برخی بستری برای خلق داستان ها و مفاهیم پیچیده (هوی رین). به مرور زمان «باید» های دیگری در کنار سرگرم کننده بودن یک بازی به عنوان یک اصل مهم قرار گرفتند و گاهی آنرا به حاشیه راندند. استدیو خلاق Volition Inc که سری Red Faction را نیز در کارنامه خود دارد در چند سال اخیر با ساخت سری بازی های SR توانست تجربه ای جذاب و خالص از سرگرمی را ارائه دهد! SR3 با عرضه در سال 2011 نگاه های بسیاری را به خود جلب کرد و با مورد تاکید قرار دادن فاکتور «سرگرم کننده بودن» توانست در میان خیل عظیم دیگر بازی ها دیده شود.

SR4 هم همین هدف یعنی ارائه تجربه ای سراسر مفرح و خنده دار را در پیش گرفته است اما کاستی ها و نقص هایی دارد که باعث شده تجربه آن به اندازه نسخه قبلی لذت بخش نباشد. در ابتدای بازی و مرحله آغازین شاهد عملیات ضد تروریستی توسط گروه Saint هستیم تا از حمله هسته ای به ایالات متحده جلوگیری کنند. در انتهای همین مرحله موشکی هسته ای که به سمت واشنگتن شلیک شده است را در آسمان منفجر می‌کنیم و به همین راحتی از وقوع فاجعه ای بزرگ جلوگیری میکنیم! از این دست اتفاقات را فقط در دنیای Saint row توسط قهرمانان بی‌خیال و خوش گذرانش می‌توان دید. طنز بازی از همین ابتدای کار آغاز می‌شود و با نقش بستن نام مرحله ابتدایی در صفحه نمایش، گوشه کنایه و اشاره به فیلم ها و بازی های دیگر نیز آغاز می‌شود! چند سال پس از این حادثه رئیس گروه Saint به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب می‌شود و بدین ترتیب پای ماجراجویان Saint به White Crib (اسمی که اعضا این گروه برای کاخ سفیدانتخاب کرده اند) باز می‌شود.

داستان این نسخه حول حمله فضایی ها به زمین می‌چرخد؛ حمله ای که دقیقا در حین کنفرانس خبری در کاخ سفید انجام گرفت و بسیاری از اعضای دولت طی آن به اسارت فضایی ها درآمدند. هدف شما نیز رهایی یافتن از چنگال آدم فضایی ها است. داستان تنها بهانه ای است برای گیم پلی دیوانه وار و بی منطق بازی. اگر به دنبال داستانی گیرا و پر از کش و قوس هستید بازی اشتباهی را انتخاب کردید. Saint row دنیایی است فقط برای سرخوشی و خنده! درست مانند نسخه پیشین شما قادر به شخصی سازی کاراکتر خود هستید و این امکان از اولین لحظات بازی در اختیارتان قرار میگیرد تا رئیس جمهور آمریکا را مطابق سلیقه تان شکل دهید! ابزار و امکانات زیادی در این بخش وجود دارد؛ تغییر جنسیت شخصیت اول، لباس ها و کلاه های مختلف، کفش ها و بسیاری از آیتم های دیگر برای این بخش در نظر گرفته شده است تا در نهایت هر شخص از دیدن کاراکتر خود در بازی لذت ببرد!

شما در هر قسمت از بازی که باشید با رفتن به فروشگاه های خاصی می‌توانید صدا و جنسیت و بطور کلی شکل ظاهری خود را تغییر دهید. در لیست صداهای قابل انتخاب نام نولان نورث و تروی بکر بیش از گزینه های دیگر به چشم می‌آید. در میان لباس ها نیز از لباس مخصوص رئیس جمهور تا لباس ویژه سفینه فضایی در اختیارتان است. تغیرات ظاهری فقط به کاراکترتان محدود نمی‌شود و ابزار و سلاحهایتان هم قابل شخصی سازی هستند. می‌توانید رنگ ها و طرح های مختلفی را بر روی اسلحه های خود هک کنید. البته تغییرات در اسلحه ها آنطور که باید به چشم نمی‌آیند و زاویه و فاصله دوربین بگونه ایست که چندان در دیدرس نیستند اما در برخی مراحل که فاصله دوربین نسبت به کاراکتر کمتر می‌شود، نقش و نگارهای اسلحه ها قابل تشخیص هستند.

نسخه پیشین پیرامون درگیری های بین گروه های گانگستری و … بود و حس کل کل های احمقانه بین خلافکاران در سراسر بازی وجود داشت و در شکل گیری اتمسفر شاد و بامزه بازی تاثیر بسیاری داشت اما در نسخه چهارم سازندگان آدم فضایی ها را بعنوان سوژه اصلی انتخاب کردند و از این لحاظ دیگر حس نسخه پیشین را نمی‌توان تجربه کرد و بازی بیشتر به سمت نجات جهان و از این دست اهداف بزرگ رفته است که هیچ سنخیتی با قهرمانان Saint Row ندارد. از سوی دیگر شخصیت پردازی و طراحی ظاهری فضایی ها هم چندان جنبه طنز و جذابی ندارد و بیشتر جنبه تزیینی دارند. فارغ از داستان بازی، اگر بجای آدم فضایی ها هر چیز دیگری را در بازی قرار دهید تفاوت چندانی نخواهد کرد و کشتن آنها همچنان بدون جذابیت و طنز خاصی است. البته بواسطه حضور آدم فضایی ها شاهد وجود دشمنان متنوع تری در بازی هستیم و از این رو بازی کمی چالش برانگیز تر از نسخه پیشین است اما طنز خاصی در کشتن اغلب دشمنان بازی وجود ندارد. البته انسان ها نیز بعنوان دشمن در برخی از مراحل وجود دارند و از این رو باعث خوشحالی است که کمی فضا را متنوع تر می‌کنند. ای کاش سازندگان بازی ایده دیگری برای نسخه چهارم در نظر می‌گرفتند و همان خلافکاران و گروه های نسخه های پیشین را در قالب داستانی دیگر وارد بازی می‌کردند تا حس رقابت و کل کل های پست و بیهوده همچنان در بازی وجود داشته باشد. از این جهت SR4 دارای ضعفی است که به هیچ عنوان قابل چشم پوشی نیست و تاثیر آن در بازی و جو آن کاملا مشهود است.
Saint row 3 گیم پلی متفاوت و سرگرم کننده ای را ارائه کرد و بدون شک مهمترین ویژگی آن نیز بشمار می‌رفت. در SR4 نیز سازندگان نهایت تلاش خود را کرده اند تا گیم پلی ای همچنان جذاب و سرگرم کننده و در عین حال غیر تکراری را ارائه دهند اما نتیجه کار آنچنان که باید از آب در نیامد و مشکلات کوچکی وجود دارد که تاثیر آن ها در بازی متداوم و آزار دهنده است. SR4 نیز مانند نسخه های گذشته open world است همان شهر پیشین را در این نسخه شاهد هستیم. رانندگی در بازی همچنان بدون تغییر مانده است و همان گیم پلی فوق آرکید را عرضه می‌کند. البته کاراکتر boss در طول بازی قدرت های ویژه ای را دریافت می‌کند که با کمک آنها سطح بیشتری از نقشه به راحتی در دسترس هستند. نکته ای که در اینجا وجود دارد عدم سازگار ساختن محیط و طراحی مراحل با ویژگی های کاراکتر بازی است. در واقع شما هرچقدر هم که قدرت های مختلف داشته باشید اگر استفاده از آنها برایتان سخت باشد، چندان تاثیری به حالتان ندارند و گاهی هم باعث خورد شدن اعصابتان می‌شوند. البته از تمام ویژگی هایتان در طول بازی استفاده خواهید کرد و هر یک از آنها در طول بازی کاربرد هایی دارند اما بطور کلی محدودیت های محیطی در بسیاری از اوقات مانع لذت بردن بیشتر از قدرت های فرا بشریتان می‌شوند.

لحظات بسیاری پیش می‌آیند که به نسبت قدرت هایی که در اختیار دارید، در محیطی کوچک قرار می‌گیرید و دشمنان نیز بصورت گروهی به سمتتان سرازیر می‌شوند و بدین ترتیب بسیاری از قدرت هایتان بلا استفاده شده و در صورت استفاده برخی از آنها خود نیز دچار آسیب می‌شوید اینجاست که فرار را بر قرار ترجیح می‌دهید. گویا سازندگان با عجله قدرت های گوناگونی برای بازی طراحی کرده اند اما مراحل مناسبی برای استفاده از آنها در نظر نگرفته اند. البته استفاده از عبارت «طراحی کرده اند» چندان مناسب نیست زیرا اغلب قدرت هایی که در طول بازی دریافت می‌کنید بطور تمام و کمال از بازی های دیگر آمده اند بطوری که در لحظه لحظه بازی به یاد انحصاری سونی یعنی infamous می‌افتید. البته با تمام این تفاسیر باز هم استفاده از قدرت های فرا بشری جذابیت های خاص خود را دارد و پرسه زدن در فضای شهر با استفاده از این قدرت ها تنوع خوبی به بازی داده است.

بخش دیگر گیم پلی مربوط به مبارزات با اسلحه ها است. چند اسلحه جدید بعنوان اسلحه آدم فضایی ها به نسخه چهارم اضافه شده است که برخی از آنها بسیار جذاب و طراحی نوآورانه ای دارند و شیوه عملکردشان بکلی متفاوت است که تنوع زیادی به گیم پلی بازی داده است. به همان اندازه که برخی اسلحه ها فضایی طراحی مناسبی دارند برخی دیگر از آنها حس شلیک با تفنگ آب پاش را القا می‌کنند و چه در بخش صداگذاری آنها و چه نحوه شلیک و عملکردشان بسیار ناامید کننده ظاهر شده اند. طراحی مراحل نسخه چهارم تا حدودی افت و خیز هایی به خود دیده است. علی رغم جهان باز بودن بازی، بسیاری از مراحل داستانی روندی خطی داشته و در محیطی بسته جریان دارند که البته بیشتر آنها نیز کیفیت مناسبی دارند و جزو مراحل جذاب بازی اند. اما مراحلی که در محیط های بیرونی اتفاق می‌افتند اغلب یا جنبه های فان و مینی گیمی دارند و یا به مبارزه با موج های عظیم دشمنان محدود هستند. در این مورد گویا سازندگان بازی تنها فکری که برای چالش برانگیز کردن این مراحل کردند، افزودن تعداد دشمنان بدون هیچ منطقی بوده است. در بسیاری از این درگیری ها تعداد زیادی از دشمنان از گوشه و کنار ظاهر می‌شوند و بدون هیچ آرایش خاصی در محیط قرار می‌گیرند و شروع می‌کنند به از بین بردن لذت بازی برای شما! در بسیاری از درگیری ها سنگر گیری برایتان معنایی نخواهد داشت و دشمنان از عقب و جلو محاصره تان می‌کنند در اینجور مواقع تنها راه چاره فرار از مخمصه است اما صبر کنید مشکل همچنان نیز پا بر جاست. دشمنان از فضایی ها گرفته تا انسان ها با وسایل نقلیه شان بدنبالتان می‌آیند و همچنان دیوانه وار به سمتتان شلیک می‌کنند. در این لحظات تنها راه چاره متوقف کردن بازی و کمی استراحت است تا آسیبی به خود یا مانیتور خود وارد نکنید! البته اینگونه مشکلات تا حدودی با آپگرید قابلیت هایتان از جمله سلامتی و آپگرید سلاح ها قابل حل است اما بصورت کلی نبرد های بازی بالانس و طراحی چندان مناسبی ندارند. اما مراحل جانبی نیز همچنان به قوت خود باقی اند و با توجه به امکانات و قدرت های جدیدتان تنوع بسیار بیشتری پیدا کرده اند و تا مدت ها سرگرمتان می‌کنند. مراحلی که در آنها باید با سرعت زیادی مسیر خاصی را طی کنید از جمله این مراحل هستند و خوشبختانه مراحل دیگری نیز وجود دارند که به زیبایی از قدرت های شما استفاده می‌کنند. از آنجایی که برای ارتقا قابلیت هایتان نیاز به پول دارید، ماموریت های جانبی نقش مهمی را در بازی ایفا می‌کنند و خوشبختانه جذابیت این مراحل باعث تشویق بازیباز به جمع آوری پول بیشتر شده و تاثیر به سزایی بر مراحل داستانی و لذت بخش تر شدن آنها گذاسته است.
گرافیک فنی بازی همچنان مانند نسخه پیشین تا حدودی ضعیف بوده و تنها تفاوت آن کمی شفاف تر شد و افزایش کنتراست رنگ ها است. همچنان بافت ها با همان کیفیت ضعیف پیشین قابل مشاهده هستند و گویا سازندگان کوچکترین زحمتی به خود در این زمینه نداده اند و دقیقا همان بافت ها را با کمترین تغییر به نسخه بعدی انتقال داده اند. از نظر طراحی هنری و گرافیک بصری می‌توان بازی را حتی چند گام عقب تر از نسخه پیشین دانست. اکثر اوقات چیزی به نام دورنما به آن صورت در بازی نخواهید دید و محدوده دیدتان نسبت به دوردست بسیار کمتر از نسخه پیشین است. البته می‌توان این مورد را ناشی از وقایع داستانی بازی دانست اما تاثیر منفی آن بر بازی غیر قابل انکار است.

خوشبختانه بازی از لحاظ موسیقی بسیار غنی بوده و قطعات موسیقی موجود نیز بسیار با فضای بازی همخوانی دارند. بیش از 100 قطعه موسیقی در قالب 7 ایستگاه رادیویی در دسترس هستند که مطمئنا برای هر سلیقه ای تعدادی قطعه مناسب در میان انها پیدا می‌شود.

SR4همچنان نیز گیم پلی مفرحی دارد اما پیشرفت آن نسبت به نسخه پیشین بسیار کم بوده است و اکثر تفاوت های ان به جنبه ظاهری قدرت های اضافه شده به آن تعلق دارد که تاثیری بر عمق گیم پلی بازی نگذاشته اند. تیم سازنده می‌توانست با کمی پردازش بیشتر بر روی ایده های خود آنها را بهتر عملیاتی کند تا شاهد بازی ای به مراتب جذاب تر باشیم. اگر از بازی های روزمره خسته شده اید SR4 می‌تواند برای چند روزی سرگرمتان کند اما انتظار تجربه ای جذاب و تازه به اندازه نسخه سوم را نداشته باشید.