نقد و بررسی Red Faction: Guerrilla Re-Mars-tered

در روزگاری که یکی از بزرگ‌ترین بخش‌های بازار بازی‌های کامپیوتری را نسخه‌های بازسازی شده عناوین قدیمی تشکیل می‌دهند، شاید عجیب نباشد که دیگر به جز بازسازی بازی‌های شاخص و افسانه‌ای قدیمی، کم‌کم استدیوهای بازی‌سازی به سراغ عناوین معمولی‌تری که در گذشته عرضه شده بودند نیز بروند. دلیل این روند هرچه که باشد، چه ضعف در ایده‌پردازی برای آفرینش المان‌های تازه و چه داشتن نگاه مادی برای پول‌سازی از IPهای قدیمی، باید قبول کنیم که به نقطه‌ای رسیدیم که در سبد بازی‌های عرضه شده در هرماه، لااقل چند عنوان از چنین بازی‌هایی را شاهد باشیم. یکی از بازی‌های تحسین شده نسل هفتم بازی‌های رایانه‌‌ای، «Red Faction Guerrilla» بود که برای کنسول‌های PS3، Xbox 360 و PC عرضه شد. حال پس از گذشت ۹ سال از روزهای عرضه عنوانی که انتشار آن هیچ‌گاه به شکست نینجامید و در همان زمان مورد توجه بسیاری قرار گرفت، استدیوی «Kaiko Games» این عنوان را بازسازی کرده و همچنین «THQ Nordic» آن را منتشر کرده است. در این مقاله قصد داریم تا با نگاهی به دور از لزوم بازسازی دوباره این بازی، به بررسی دوباره آن تحت عنوانی برای نسل حاضر بپردازیم. لازم به ذکر است که نسخه بازسازی شده Red Faction Guerrilla با پسوند «Re-Mars-tered» (برای اشاره به وقوع داستان در مریخ!) برای کنسول‌های نسل حاضر یعنی PS4 و Xbox One دوباره منتشر شده است و کاربران رایانه‌های شخصی در صورت داشتن این بازی، می‌توانند به رایگان نسخه بازسازی‌ شده را دریافت کنند.

شاید اگر در سال‌های دور، بازی‌های خاصی بازسازی می‌شدند، همین برچسب «بازسازی» معادل از نو ساختن عنوان مورد نظر به حساب می‌آمد. اما این مفهوم در سال‌های اخیر جای خود را به ارتقای بخش گرافیکی داده و عملاً قسمت‌های دیگر عناوین ریمستر شده، فرقی با نسخه اصلی خود ندارند. Red Faction Guerrilla روایتگر داستان مهندسی به نام «Alec Mason» است که در وقایعی که در سال ۲۱۲۵ رخ می‌دهد، به مریخ سفر کرده تا زندگی جدیدی را کنار برادرش آغاز کند. اما به محض رسیدن به مریخ و طی اتفاقاتی، متوجه نقش برادرش به عنوان فردی شورشی در گروهی تحت عنوان «Red Faction» می‌شود که عملیات‌ چریکی را علیه «(Earth Defense Force (EDF»، سازمانی که بر ساکنین مریخ حکم‌رانی می‌کنند و به شکل بی‌رحمانه‌ای جولان می‌دهند، طراحی و عملیاتی می‌کنند. در این بین و با قتل برادر Alec، او ناخواسته وارد Red Faction شده تا علاوه بر گرفتن انتقام برادرش،‌ دنباله‌‌روی گروهی باشد که تا چندی پیش نه تنها هیچ اطلاعاتی در موردشان نداشت، که خود نیز فاقد مهارت‌های لازم برای عضو شدن در آن بود! هرچه که باشد، داستان Guerrilla چیزی بیشتر از بهانه‌ای برای توجیه گیم‌پلی خود نیست. همین موجب شده تا روایتی کم عمق و گاهاً غیرمنطقی را شاهد باشیم.

سراسر گیم‌پلی Guerrilla به طور کامل بر پایه تخریب‌پذیری بنا شده است. باورش بسیار دشوار است که ۹ سال قبل، استدیوی «DS Volition» به سطحی از بازی‌سازی دست پیدا کرده بود تا بتواند فیزیک تخریب‌پذیری اشیا را به بهترین شکل ممکن پیاده کند. تقریباً هر چیزی که در بازی ببینید قابل تخریب است. حتی ماموریت‌های بازی نیز در همین راستا طراحی شده‌اند. Red Faction Guerrilla که ماهیتی «Open World» دارد، برای پیش‌برد مراحلش، شامل انواع متعددی از اهداف گوناگونی می‌شود که هرکدام نمایانگر ماموریتی خاص از بازی هستند. حمله‌های چریکی و خراب کردن مقرهای EDF، از انواع همین ماموریت‌ها هستند. در دل هرکدام از این بخش‌ها نیز، تخریب‌پذیری محیط، نقش بسزایی را ایفا می‌کند، چرا که در بسیاری از آن‌ها باید اقامت‌گاه دشمن را در جهت تضعیف آن‌ها نابود ساخت و نابودی مکان‌های مورد نظر، همان کاریست که در Red Faction بیش از هرچیزی بر روی آن تمرکز شده است.

برای تخریب محیط مهم‌ترین وسیله، پتکی است که همیشه به همراه خواهید داشت. این پتک تقریباً هرچیزی را می‌تواند نابود کند؛ از دیوارهای بتنی و میلگردهای داخلش گرفته تا تیرآهن‌های عظیمی که برای ساخت برج‌ها استفاده شده است، همه و همه به وسیله پتک Alec Mason از بین خواهند رفت. توجه به جزئیات به کار رفته در موادی که اجزای محیط را تشکیل می‌دهند یکی از بهترین نکات Guerrilla است. با تخریب لایه لایه هرکدام از المان‌های محیطی، خواهید فهمید که سازندگان به تمامی اجزایی که در بازی قرار داده‌اند توجه ویژه‌ای داشته‌اند. با وجود تخریب‌پذیری بسیار خوب در اکثر مواقع، وجود مواردی باعث نارسایی در این بخش شده‌. برای مثال گاهی اوقات اجسام به جای خراب شدن غیب می‌شوند و علاوه بر این مشکل، بشکه‌های تعبیه شده در محیط بازی به هیچ‌وجه قابل تخریب نیستند!

از قسمت عظیم تخریب‌پذیری که بگذریم، یکی دیگر از بخش‌های تشکیل‌ دهنده گیم‌پلی به قسمت مبارزاتی اختصاص دارد که بسیار ضعیف کار شده‌اند. مبارزات بازی شامل بخش‌های عمدتاً تیراندازی می‌شود و دقیقاً مشکلاتش از همین نقطه آغاز خواهند شد. با وجود Open World بودن Red Faction Guerrilla، تنوع به کار رفته در اسلحه‌های آن به طرز چشمگیری محدود است و همچنین روی استفاده درست از همین اسلحه‌ها نیز به هیچ‌وجه به خوبی کاری صورت نگرفته. گرچه در نسخه سال ۲۰۰۹ نیز Guerrilla از سیستم شوتینگ خوبی برای اسلحه‌ها بهره نمی‌برد، اما وجود چنین سیستم کهنه‌ای برای به‌کار گیری سختِ Aiming و همچنین نارسایی‌های متعدد برای کاورگیری، کوچک‌ترین جای دفاعی را باقی نمی‌گذارد و حقیقتاً تجربه‌ ناخوشایندی را برای مخاطبان به همراه خواهد داشت.

یکی دیگر از بخش‌های گیم‌پلی، رانندگی وسایل نقلیه است. الحق که باید هوشیاری سازنده در طراحی و ساخت این بخش را ستود. همان‌طور که می‌دانید، شتاب جاذبه در مریخ چیزی کمتر از نصف مقدار شتاب جاذبه در زمین است. همین مورد عاملی است تا حرکات وسایل نقلیه‌ای که در مریخ به کار گرفته می‌شوند، حالتی شناور به خود بگیرند. این حس به طور کامل در تجربه رانندگی با وسایل نقلیه طراحی شده در Red Faction Guerrilla هماهنگی دارد و لذت‌بخش بودن تجربه آن را به خاطر به کار گیری درست و بجای آن، دو چندان می‌کند. البته جدای قسمت رانندگی، توجه به موضوع تفاوت شتاب جاذبه در مورد پرش‌های بلند کارکتر بازی نیز به خوبی قابل لمس است.

نسخه Re-Mars-tered بازی، با تمامی مدهای آنلاینی که پیش از این در عنوان اصلی وجود داشتند، قابلیت بازی با دیگر کاربران را فراهم کرده است. حتی حالاتی که مربوط به DLCهای عرضه شده برای Red Faction Guerrilla بودند نیز در این نسخه حضور دارند تا بتوان عنوان حال حاضر را به نوعی Complete Edition این بازی دانست. البته لازم به ذکر است که با وجود مدهای جذابی که Guerrilla به همراه دارد، تا پیش از امبارگوی بازی هیچ‌یک از آن‌ها بازیکنان آنلاینی را برای بازی نداشتند، اما حتی تا لحظه نگارش نهایی این نوشته (که یک روز از عرضه رسمی بازی می‌گذرد) نیز هیچ کدام از حالات آنلاین بازی قابلیت اجرا ندارند و متاسفانه برای بررسی آن نتوانستیم هیچ‌یک از آن‌ها را تجربه کنیم.

تمامی موارد را یک به یک بررسی کردیم تا به مهم‌ترین قسمتی برسیم که این روزها، عناوین متعددی را به خاطر آن دوباره بازسازی می‌کنند و آن هم بخشی نیست جز بهبود قسمت‌های بصری. در عنوان ریمستر شده Guerrilla، تمامی تکسچرها از نو طراحی شده‌اند و همچنین Polygonهای هر مدل به تعداد قابل توجهی افزایش یافته‌اند. همین باعث شده تا بتوانیمRed Faction Guerrilla Re-Mars-tered را یک عنوان نسل هشتمی کامل بدانیم. صحراهای قرمز رنگ مریخ به بهترین نحو پیاده‌سازی شده‌اند و تجربه ۶۰ فریم آن بر روی کنسول‌های نسل حاضر (و البته ۳۰ فریم برای تجربه 4K آن) می‌تواند به خوبی شما را به فضای طراحی شده ببرند. با وجود گرافیک بصری بسیار چشم‌نواز در طول گیم‌پلی بازی، میان‌پرده‌های پخش شده چندان کیفیت خوبی ندارند. نکته مثبت اینجاست که این میان‌پرده‌ها به مقدار بسیار کمی در طول بازی حضور دارند و لطمه چندانی به تجربه لذت‌بخش سایر بخش‌های گرافیکی بازی وارد نمی‌کنند. اتمسفر زیبای مریخ با طراحی زیبای محیط، موسیقی خاصی را همراه ندارد اما همان افکت‌های صوتی به کار رفته در نسخه سال ۲۰۰۹، این بار نیز یکی از نکات مثبت بازی به شمار می‌روند.

با وجود اینکه Red Faction Guerrilla در بخش‌هایی مانند مبارزات ضعف‌های بزرگ‌ خود را تمام و کمال از عنوان عرضه شده در نسل قبلی به نسخه جدید منتقل کرده است، اما تجربه مریخ سرخ با گرافیک چشم‌نواز و گیم‌پلی سرگرم کننده‌اش، می‌تواند به قدر کفایت استانداردهای لازم را داشته باشد تا ۳۰ دلار هزینه برای سفر دوباره به این سیاره پر رمز و راز را بپردازیم و داستان‌ نه‌چندان جالب Alec Mason را دنبال کنیم.

نقد و بررسی بازی Red Faction: Guerrilla Re-Mars-tered بر اساس نسخه ارسالی سازنده برای وبسایت بازی‌سنتر نوشته شده است.