نقد و بررسی Pyre

«Pyre» ، سومین بازی استودیو خلاق «Supergiant Games»، استودیویی دوازده نفره است که با ساخت «Bastion» و «Transistor» (دو نمونه از بهترین بازی‌های مستقل ساخته شده در زمان خود)، به دلیل ترکیب مناسب داستان‌پردازی درگیر کننده با گیم‌پلی جذاب و البته ساخت چند عدد از بهترین Soundtrack های بازی‌های ویدیویی، طرفداران بسیاری پیدا کردند. حالا باید دید آیا Supergiant Games توانسته نقص‌های هر چند کم بازی‌های قبلی خود را برطرف کند و در ساخته سوم خود یک عنوان بی‌نقص تحویل دهد یا خیر.

داستان از تبعید شدن شما به دلیلی نا‌مشخص شروع می‌شود. در دنیای بازی همه‌ی تبعید‌ شدگان به هر دلیلی که تبعید شده باشند به سرزمینی به نام Downside فرستاده می‌شوند. در حال مرگ از گرسنگی و تشنگی در بیابان هستید تا این که کالسکه‌‌ای شما را پیدا کرده و افراد ماسک پوش کالسکه به شما کمک می‌کنند. از قرار معلوم شما توانایی خواندن ستاره‌ها را دارید (به همین دلیل و البته دلیلی مهم‌تر که بعداً به آن اشاره می‌شود شما را Reader صدا می‌‌زنند) که می‌تواند به شما و افراد کالسکه در جهت پیدا کردن Rites کمک کند. Rites مسابقاتی اند که بین دو گروه سه نفره انجام می‌شود و گروه برنده شانسی جهت بازگشت به دنیای خود و فرار از Downside خواهد داشت. پس هدف، خواندن ستاره‌ها و پیدا کردن Rite بعدی، سفر به محل مورد‌نظر، مسابقه با گروه مقابل و بردن است تا شاید روزی Downside را ترک کنید. داستان بازی بسیار اسرارآمیز آغاز می‌شود ولی با پیش بردن داستان، کاملا با دنیای عجیب و جذاب بازی و کاراکتر‌های عجیب تر آن آشنا خواهید شد.

Supergiant Games باز هم با Pyre ثابت کرده که در خلق شخصیت‌های خاص و در عین حال به یاد‌ماندنی تبحر خاصی دارد. هر یک از شخصیت‌هایی که در طول سفر با آن‌ها ملاقات می‌کنید از نژاد، قبیله یا گروه متفاوتی بوده و به طبع دارای داستان زندگی و دلیل تبعید شدن و مشکلات و تجربه‌های متفاوتی هستند. بعضی از یکدیگر متنفرند، بعضی با یکدیگر کل کل دارند و بعضی با هم رفیق‌اند. هر سرزمین، هر پدید‌ه‌ای که در بازی اتفاق می‌افتد، هر قبیله و نژادی داستان خاص و مجزا خود را دارد و زمانی که به یاد می‌آورید که تمام داستان‌سرایی بازی در یک سرزمین فانتزی و کاملا ابتکاری و بدیع اتفاق می‌افتد هنر نویسندگی این استودیو را تحسین خواهید کرد.

با این حال در کنار همه‌ی این موارد، نحوه روایت داستان هم بزرگ‌ترین نقطه قوت Pyre است و هم یکی از نقاط ضعف آن. اگر قصد تجربه آخرین دست ساخته SG را دارید، حتماً و حتماً از قبل تکلیف خودتان را با بازی مشخص کنید. بگذارید خیالتان را راحت کنم، کل روایت داستان از طریق دیالوگ‌ها و متن‌های فراوان روایت می‌شود؛ متن‌ها و دیالوگ‌هایی که به نثر ادبی نوشته شده‌اند و به جز چند مورد خاص هیچ صداگذاری روی آن‌ها انجام نشده (به دلیل این که در دنیای بازی، افراد به زبان نامشخصی صحبت می‌کنند) و می‌توانند به سرعت خسته کننده شوند. تمام متون و دیالوگ‌ها توسط نویسندگان حرفه‌ای نوشته شده اند، هر دیالوگ مختص همان کاراکتر است و کاملاً با رفتار و شخصیت او سازگاری دارد؛ با این حال، سازنده به هیچ وجه نتوانسته تعادلی میان گیم‌پلی و این نوشته‌های سبک Text Adventure مانند برقرار کند. بازی از مخاطب انتظار دارد به جای این که بازی کند و در بین تکه‌تکه بازی، هر از گاهی نوشته بخواند و در نتیجه با دنیا و کاراکتر‌های فانتزی و فوق‌العاده جذاب آن آشنا شود، مخاطب را در میان انبوهی از نوشته سر در گم می‌کند و برای استراحت دادن میان خواندن این همه نوشته و دیالوگ، هر از گاهی به او اجازه بازی می‌دهد. بدتر از آن، متن‌ها خلاصه و مفید نیستند و بسیاری از دیالوگ‌ها اگر به کلی حذف شوند، هیچ صدمه ای به روایت داستان یا دنیا‌پردازی نمی زنند. این همان دلیل اصلی است که همه‌ی کاراکتر‌ها شما را Reader صدا می‌زنند؛ چرا که در طول بازی، شما بیشتر در حال خواندن هستید تا بازی کردن. علاوه بر این، روند بازی هم به‌شدت به‌ورطه تکرار می‌افتد. کل بازی شامل حلقه‌های تکرار است، ستاره‌ها را می‌خوانید، به حرف‌های اعضای گروه گوش می‌دهید، به محل Rites سفر می‌کنید (که در طول سفر باید مسیر حرکت کالسکه را مشخص کنید) به محل Rites می‌رسید و برای مسابقه آماده می‌شوید، مسابقه را انجام می‌دهید و دوباره همین الگو را تکرار می‌کنید تا بازی تمام شود. در این بین هر از گاهی به Rite آزادی یکی از اعضای گروه می‌رسید و با بردن مسابقه، آن عضو گروه آزاد می‌شود. هر حلقه حدود نیم ساعت طول می‌کشد و شما باید همین حلقه را در طول حدود پانزده ساعت تکرار کنید. این روند تکرار می‌تواند بازیکن را خسته کند و همین موضوع یکی دیگر از نقاط ضعف بازی است.

Pyre به راحتی می‌تواند به عنوان یک رمان، یک Visual Novel یا خیلی از رسانه‌های دیگر به‌فروش رسد. به عنوانی مثل «Nier: Automata» نگاه کنید، روایت داستان بازی به‌گونه ای است که تنها در یک بازی قابل گفتن است، سازنده از‌این که در حال ساخت یک بازی بوده اطلاع داشته، و در بسیاری موارد از پایه و بنیان یک بازی، که نه داستان آن، بلکه گیم پلی آن است جهت به‌پیش بردن داستان استفاده می‌کند. در حالی که در Pyre، دقیقا عکس این موضوع را مشاهده می‌کنیم. بازی در اصل یک رمان تکه‌تکه شده است که به ازای هر نیم‌ساعت خواندن متن‌های خشک آن، به بازیکن اجازه چند دقیقه « بازی» کردن می‌دهد. همین موضوع بزرگ‌ترین نقطه ضعف این بازی است.
بازی از نظر طراحی هنری حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. هر سرزمین بازی به مانند یک تابلو نقاشی با برخی اجزا متحرک است که شما و گروهتان سوار بر کالسکه، که می‌تواند تبدیل به قایق هم شود و حتی پرواز کند، از آن عبور می کنید. در طول این سفر پانزده ساعته‌ از جنگل، کوهستان و مناطق برفی و حتی مواد مذاب عبور خواهید کرد که هیچ‌گاه احساس خستگی و تکراری بودن به شما دست نخواهند داد. انیمیشن کاراکتر‌ها هم به خوبی ساخته شده و اگر برای مثال در حال کنترل کاراکتری مثل (Jodariel) هستید که از نژاد دیو‌های بزرگ است حس قوی بودن او را به خوبی احساس می‌کنید.

Pyre از نظر صوت و موسیقی هم بی‌عیب و نقص است، البته از این استودیو که قبلاً خودش را با Soundtrack های فوق‌العاده Bastionو Transistor ثابت کرده چیزی کمتر از این هم انتظار نمی‌رود! Darren Korb به همراه Ashley Barrett دوباره عهده‌دار ساخت Soundtrack این بازی بوده اند و باز هم مناسب‌ترین سبک ها را برای این بازی انتخاب کرده‌اند. زمانی که در حال سفر در دنیای Pyre هستید، مطمئن باشید به همان اندازه که مناظر بازی به لطف طراحی‌های هنری فوق العاده چشم نوازاند، گوش هایتان هم همواره در حال نوازش‌اند. مطمئنا آهنگ های ساخته شده برای این بازی هم در کنار Bastion و Transistor از بهترین آهنگ‌های بازی‌های ویدیویی هستند.

Pyre بهترین ساخته Supergiant Games نیست ولی به‌دلیل دنیا و شخصیت پردازی خاص آن و طراحی‌های هنری فوق‌العاده و گیم پلی جذاب بخش Rite با وجود روند کلی خسته کننده آن؛ صد‌‌در‌صد ارزش تجربه‌کردن را دارد.