نقد و بررسی FIFA 18

نوشتن مقدمه برای نقد عناوین ورزشی سالانه، کار بیهوده‌ای به نظر می‌آید و سری محبوب «FIFA» نیز از این قاعده مستثنا نیست. نگاهی انداخته‌ایم به پنجمین فوتبال نسل هشتمی «Electronic Arts»، که حس دوگانه‌ای نسبت به آن داریم. این شماره از یک سو همانند نسخه‌های قبل سرگرم کننده است، اما از سویی دیگر به معنی واقعی کلمه چیزی به اسم پیشرفت در آن دیده نمی‌شود. مسلما ماحصل کار امسال تیم سازنده صفر مطلق نیست اما راضی کننده هم به نظر نمی‌رسد. چرا؟

اگر یک سلسه مراتب برای فیفا در این چند سال در نظر بگیریم، می‌توان گفت FIFA 12 یک انقلاب در این سری به حساب می‌آید و FIFA 17 یک تغییر مهم. نظرات در قبال نسخه‌هایی که مابین این دو منتشر شده‌اند متفاوت است؛ مثلا FIFA 15 از نظر درصد زیادی از گیمرها یک فاجعه تمام عیار بود و FIFA 16 بازی‌ خوبی به حساب می‌آمد. در مورد نسخه اخیر باید گفت که FIFA 18، فقط یک «گذر» است بدون کوچک‌ترین پیشرفت خاصی. مشکل اصلی این‌جاست که EA هرنسخه فیفا را قبل از انتشار، بیش از چیزی که واقعا هست نشان می‌دهد و آن‌هایی که علاقه‌ای به مود «آلتیمیت تیم» ندارند از این فیفا که گفتیم تنها یک گذر است، به قدر کافی لذت نخواهند برد، زیرا بازی به معنی واقعی کلمه در خارج از مود آلتیمیت تیم، مشغول درجا زدن به خاطر کم‌کاری سازنده است. به طور مثال در تبلیغات Career Mode ذکر شد که مراحل مذاکره به شکل تصویری شده که از هیچ، بهتر به نظر می‌رسد، اما موقعی که یک سلسه مراتب کاملا تکراری و بدون شنیدن حتی یک خط دیالوگ را قرار است به مدت یک سال طی کنید، مسلما خسته خواهید شد. بخش کریر مود هم‌چنان از نقاط ضعف متعددی رنج می‌برد، مدت‌هاست چیز خاص و دندان گیری به آن اضافه نشده و بازی در بعد لایسنس لیگ‌های معتبر به غیر از انگلستان، خوب کار نکرده است. تیم سازنده اسکوربورد و طراحی اختصاصی ترکیب اولیه تیم‌های لالیگای اسپانیا را هم اضافه کرده، اما استادیوم‌ها و چهره‌ها دست نخورده هستند. اوضاع وقتی فاجعه‌تر می‌شود که می‌بینید چهره بعضی از بازیکنان فیکس تیم‌های پارتنرشیپ فیفا یعنی رئال مادرید و اتلتیکو، به صورت دست ساز هستند، بازیکنانی مانند کاسمیرو، مارکو آسنسیو، متئو کواچیچ، یان اوبلاک و یانیک کاراسکو!

سیستم استعدادیابی در این بخش تکان نخورده و ناقص به نظر می‌رسد. به طور مثال برای تقویت «حرکات نمایشی»  و «توان بازیکن در استفاده از پای غیرتخصصی» هنوز هیچ تمرینی اضافه نشده، یعنی ممکن است شما یک وینگر با پتانسیل 92 را از آکادمی پرورش دهید و چند سال بعد وقتی او بهترین بازیکن دنیا در پست خودش شد هنوز توانایی‌های ذکر شده، عدد 2 را به شما نشان می‌دهد! علاوه براین‌ها، فعالیت سایر تیم‌ها در بازار نقل و انتقالات چندان هوشمندانه نیست. مواردی مثل معارفه بازیکن یا بازیکن ماه لیگ هم اضافه شده، که همان‌طور که گفتیم اصلا کافی نیست چون فقط برای رفع تکلیف با جزییات فوق‌العاده کم وجود دارند.

در بخش گیم‌‌پلی، مهم‌ترین فاکتور که تغییرات اساسی کرده سیستم دفاعی است. در این نسخه هوش مصنوعی برخلاف نسخه‌های پیشین، کمکی نمی‌کند و خود بازیکن تمامی موارد دفاعی تیمش را در دست دارد. سیستم دفاعی بازی حرفه‌ای‌تر از قبل پیاده‌سازی شده و تفاوت بازیکن خوب و بازیکن بد را کاملا نشان می‌دهد. چیزی که احساس می‌شود این است که بازیکن‌ها فعلا به نحوه دفاع کردن در FIFA 18 عادت نکرده‌اند، چون نتایج پرگل در حالت‌های چند نفره به وفور دیده می‌شود. البته مشکلی که واقعا در بازی احساس می‌شود این است که سیستم کمک نکردن هوش مصنوعی به بازیکن هم نیازمند اجرای بی‌نقصی است که بازی در بعضی از موارد در این مورد لنگ می‌زند و به طور مثال سوییچ کردن اتوماتیک بازیکن‌ها اصلا جالب پیاده سازی نشده است. واکنش‌های دروازه بان‌ها در این شماره نیز افتضاح بوده و دقت بالای شوت‌های بیرون از محوطه نیز به پر گل شدن بازی‌ها کمک بیشتری می‌کند، هر چند با عرضه چندین آپدیت، این مشکل تا حدودی برطرف شده. سیستم ضربات ایستگاهی، پنالتی‌ها و کرنرها دچار تغییر چندانی نشده و فقط در پنالتی برخلاف نسخه قبل، شما ضربه و جهت را در اختیار دارید و خود بازیکن به سمت توپ حرکت می‌کند. به غیر از سیستم تعویض‌های سریع، مکانیزم خاص دیگری در بازی دچار تغییر و تحول نشده و همان‌طور که گفتیم FIFA 18 برخلاف نسخه قبلی که تفاوت‌های مهمی با شماره پیشین خود داشت، تنها یک گذر به حساب می‌آید و تیم سازنده ریسکی برای تغییرات نداشته است.

سیستم تعویض‌های سریع بازی که مانور زیادی هم بر روی آن داده شده بر این مبناست که شما قبل از شروع مسابقه، سه بازیکن را از ترکیب اصلی و سه جانشین از نیمکت ذخیره‌ها انتخاب کرده و در حین توقف می‌توانید تغییرات را درون بازی و بدون متوقف کردن آن، اعمال کنید. مورد دیگری که به خوبی اصلاح شده، پیاده سازی وظایفی‌ است که شما برای بازیکن‌های تیم خود مشخص می‌کنید. Instruction ها بسیار بهتر از نسخه قبل هستند، کافیست به مدافعان کناری یا هافبک دفاعی خود دستور Stay Back بدهید و ببینید که در بازی آن‌ها اصلا نفوذ نمی‌کنند مگر شما قصد یک-دو داشته باشید و خودتان بازیکن را جلو ببرید. در مجموع گیم‌پلی بازی به صورت کلی بالانس و خوب به نظر می‌رسد، بدون باگ یا مثلا شیوه‌ای خاص یا تکراری برای گل زدن. مشکلات عمده FIFA 18 که بیشتر از نسخه قبل به چشم می‌خورد، کم کاری تیم سازنده است. همان گونه که ذکر شد، کریر مود بدون پیشرفت باقی مانده و مواردی مثل مذاکره تصویری، جزییات خاصی نداشته و کاملا اسکریپت شده است. در مود Pro Club هم تنها تغییر قابل توجه این است که می‌توانید برای بازیکن خود سه استایل تعریف کنید که در هرکدام از آن‌ها مواردی مثل قد و وزن و پست تخصصی وی و صد البته آمار او متفاوت است.

و اما نکته نا امیدکننده و همیشگی این است که مود آلتیمیت فیفا از همان ابتدا کاملا Pay To Win بوده و شاید در بعضی جاها شما اذیت کند! ورود بازیکنان اسطوره‌ دنیای فوتبال به پلتفرم‌های دیگر هم جذاب بوده و هم کار را بدتر از قبل کرده. از این به بعد نه فقط ایکس‌باکس‌دارها، بلکه تمامی بازیکنان پلتفرم‌های مختلف، با کسانی رو به رو می‌شوند که حاضر به خرج برای بازی و به دست آوردن اسطوره‌‌ها هستند و قدم‌ها جلوتر از سایر گیمرها به سر می‌برند. این مورد همیشه وجود داشته اما این قضیه و تجربه گذشته، به ما می‌گوید اوضاع بدتر از قبل است. حالا حسابش را هم بکنید که چه درآمد هنگفتی از بخش آلتیمیت تیم نصیب EA می‌شود و بی‌پیشرفت ماندن بازی دلیلش چیست؟ یکی از اصلی‌ترین برگ برنده‌های سازنده همین بازیکنان قدیمی هستند که مردم منتظر تعداد بسیار زیادی اسطوره‌ دیگر بوده و این یعنی هایپ بالایی در انتظار فیفا 19 خواهد بود. آیا این روال ادامه پیدا خواهد کرد؟ اضافه نشدن مد‌های جدید و جذاب و از آن بدتر، دست نخورده ماندن همین بخش‌های فعلی که طبعات فروش بسیار نجومی فیفا هستند، از نظر ما سازنده را تنبل کرده و این مشکلات و نگرانی‌ها در قبال نسخه‌های آینده کماکان ادامه خواهد داشت.

سال گذشته آلتیمیت‌بازها از یک سری مسابقات هفتگی تحت عنوان Fut Champions یا Weekend League بهره‌مند شدند که طبق آن هرچقدر بازیکن از 40 مسابقه هفتگی خود بردهای بیشتر کسب می‌کرد، می‌توانست صاحب سکه و پک‌های بیشتر و بهتری شود. اما امسال EA یک بخش دیگر شبیه به ویکند لیگ را تحت عنوان Squad Battle معرفی کرد که طبق آن بازیکن‌ها باید با هوش مصنوعی به رقابت بپردازند و هرچقدر درجه سختی بالاتری را انتخاب کنند، در صورت پیروزی صاحب امتیاز بیشتر و در نتیجه جایزه‌های بیشتری خواهند شد.

شایعات وجود فوتبال خیابانی در این نسخه وجود داشت اما تمام آن یک تجربه بسیار کوتاه در قسمت داستانی بازی تحت عنوان «The Journey» است. این بخش تجربه بسیار بهتری نسبت به سال گذشته ارائه می‌دهد، خصوصا هنگامی که با کاراکترهایی نظیر پدر واقعی الکس و خواهرناتنی وی که یک فوتبالیست است آشنا می‌شوید و در کل الکس و کاراکترهای فرعی پرداخت بیشتری نسبت به نسخه قبل دارند. پرداختن به حواشی نیز در این قسمت بهتر از قبل بوده و مثلا می‌توانید قبل از بازی دوستانه تیم انتخابی خود و در تور پیش فصل آمریکا، با کریستیانو رونالدو گپی بزنید و از او درخواست تعویض لباس داشته باشید یا در برنامه ریو فردیناند با وی صحبت کنید. هم‌چنین در این بخش شخصی سازی کوچکی به سبک مود داستانی «NBA2K» وجود دارد که شامل مواردی مثل خال‌کوبی، مدل مو و لباس‌های بیرون از زمین الکس پیاده سازی شده است. الکس هم‌چنین در این نسخه می‌تواند فوتبال بیرون از انگلیس را هم در پاریسن ژرمن، بایرن مونیخ یا لس‌آنجلس گلکسی تجربه کند.

FIFA 18 همانند رقیبش در بحث چهره بازیکنان افتضاح کار کرده و حتی تیم‌های پارتنرشیپ بازی هم کامل نیستند، تنها لیگ انگلیس اوضاع خوبی دارد و سایر لیگ‌ها کیفیت جالبی ندارند. بعضی از چهره‌ها مثل جوردی آلبا چند سالی می‌شود که دست نخورده هستند و پدیده‌هایی مثل دریس مرتنز یا عثمان دمبله هم فیس دست‌ساز شامل حالشان شده! اما در مبحث تماشاگران اوضاع خیلی بهتر از قبل به نظر می‌رسد و آن‌ها جزییات خوبی برای یک بازی ورزشی دارند و با توجه به صداگذاری خوبی که تدارک دیده شده، جو و فضا سازی بسیاری از استادیوم‌ها به واقعیت نزدیک است. موتور پایه بازی، «Frostbite»، در مبحث فیزیک بسیار جلوتر از موتور پیشین است اما باز هم حاصل کار قابل مقایسه با عناوینی مثل NBA شرکت 2k نیست.

تعریف این که FIFA 18 را چگونه می‌بینیم کار راحتی نیست. بازی مثل FIFA 15 منزجرکننده نبوده و کاملا سرگرم‌کننده و قابل بازی کردن است، اما در عین حال نا امید کننده هم به نظر می‌رسد. به نظر می‌آید با توجه به این‌که فیفا در بحث فروش بسیار جلوتر از رقیب خود پیش می‌رود، تا مدت‌ها نباید منتظر پیشرفت قابل توجهی در این سری بود.

نویسنده: محمد سپهری