نقد و بررسی Dynasty Warriors 9

بازی‌سازان ژاپنی را باید همیشه به عنوان کسانی که از دیرباز، سابقه درخشانی در ساخت بازی‌های اکشن و خصوصاً «Hack and Slash» داشتند، بدانیم. عرضه بازی‌هایی مانند سری «Devil May Cry»، «Ninja Gaiden»، «‌Bayonetta» و … گواهی بر این مدعاست. یکی از قدیمی‌ترین سری بازی‌هایی که سال‌هاست در این سبک و توسط استدیوی «Omega Force» ساخته می‌شود، سری «Dynasty Warriors» است که طرفداران بسیاری خصوصاً در کشور ژاپن نیز دارد. عنوانی تاریخی که با سبک گیم‌پلی خاص خود، استایل منحصر به فردی را در میان این‌گونه بازی‌ها معرفی کرد و حالا پس از ۵ سال از انتشار هشتمین نسخه اصلی این سری بازی، که در سال ۲۰۱۳ عرضه شد و به ‌دلیل مشکلات متعدد چندان موفق نبود، «Dynasty Warriors 9» در اختیارمان قرار گرفت تا ببینیم آیا تغییراتی که استدیوی Omega Force به زعم اعضای خودشان نتوانسته بودند به طور صحیحی در شماره قبلی پیاده سازی کنند، این بار منجر به گشایش راه‌های تازه‌ای شده است یا خیر؟

ماجرای Dynasty Warriors 9 مانند شماره‌های پیشین از اتفاقات تاریخی نشات می‌گیرد، جایی که در امپراطوری چین، گروهی خواستار تغییرات در حکومت به شورش بپا می‌خیزند. این گروه که Yellow Turbans نام داشتند، به سرعت در میان جامعه نفوذ می‌کنند و روز به روز حلقه افراد خود را گسترده‌تر می‌کنند. در همین حال امپراطوری نیز در صدد سرکوب این گروه، جنگجویان خود را تجهیز می‌کند. مجموعه حوادثی که پس از این جرقه تاریخی رخ می‌دهد، بعدها تحت عنوان Yellow Turban Rebellion یاد می‌شود. همان‌طور که گفته شد، پایه اساسی خط داستانی DW9 بر حوادث تاریخی استوار است، همین امر باعث شده تا گستردگی بسیار غنی‌ای را در بعد داستانی بازی شاهد باشیم. همانند نسخه‌های قبلی، این شماره نیز پر است از شخصیت‌های مختلفی که همگی آن‌ها قابل بازی هستند، این یعنی شمار کارکترهای قابل استفاده به بیش از ۹۰ نفر می‌رسد. هرکدام از این شخصیت‌ها نکات منحصر به فردی در روند داستانی بازی خواهند داشت و باعث می‌شوند تا تنوع بسیار بالایی در خطوط داستانی وجود داشته باشد. در کنار نکات ذکر شده، جالب است که حتی هرکدام از این کارکترها پایانی مخصوص به خود را دارند.

حدود دوسال قبل و در مصاحبه یکی از اعضای استدیوی Omega Force با مجله فامیتسو، گفته شده بود که پیشرفتی که بین نسخه‌های هفتم و هشتم بازی وجود داشت، ناکافی بود. بر همین اساس استدیوی سازنده امید بالایی به موفقیت شماره نهم با استفاده از المان‌های تازه و تغییر و تحولاتی داشت که در نسخه جدید استفاده کرده‌اند. اما به نظر نمی‌رسد این تغییرات نیز تکراری بودن روند کلی گیم‌پلی بازی را چندان تحت تاثیر قرار داده باشند. کلیت بازی شامل مبارزات پیاپی می‌شود که مانند بسیاری از بازی‌های سبک Hack and Slash دنبال می‌شوند. البته سبک خاص سری بازی‌های DW به طور کاملاً مشخصی در وجود دارد و به‌هیچ‌عنوان تغییرات چشم‌گیری در این قسمت از گیم‌پلی دیده نمی‌شود. این مبارزات همانند گذشته شامل ضربات سریع و محکم‌تری می‌شوند که می‌توانند با انواع کمبو‌ها ترکیب شوند، در کنار این حملات، سعی شده تا با گنجاندن مهارت‌های خاص هر شخصیت‌، به تنوع مبارزات بازی افزوده شود که در هرصورت به دلیل تعداد بسیار بالای مبارزات و شلوغ بودن بسیاری از صحنه‌های نبرد، به‌ مرور شاهد تکراری شدن شیوه مبارزات هرکدام از شخصیت‌های بازی خواهیم بود.

شاید بتوان مهم‌ترین نوآوری و تغییر در DW9 را Open World بودن بازی دانست. این بار می‌توان به آزادی به نقاط مختلف نقشه وسیع بازی رفت و ماموریت‌های اصلی و جانبی را با ترتیب‌های دلخواه انجام داد. همچنین شخصیت بازی می‌تواند به وسیله اسب خود، محیط بازی را طی کند که متاسفانه این قسمت شامل یکی از بدترین و اعصاب‌خردکن ترین قسمت‌های کل گیم‌پلی خواهد بود. (آخر چطور می‌توانید خود را قانع کنید که سال‌ها پیش مکانیزمی برای اسب‌سواری در عنوان Red Dead Redemption وجود داشته و هنوز بعد از حدود ۸ سال، عنوانی منتشر شود که به بدترین شکل موجود این مکانیزم را در بازی خود پیاده کرده باشد!) این ضعف کنترلی بازی به همراه دوربین بد آن در بخش‌های دیگر، حتی در مواقعی که روی زمین حرکت می‌کنید یا در بخش مبارزات قرار دارید هم ادامه دارد. همچنین در طی کردن قسمت‌های مختلف نقشه، گاهاً راهنمای نقشه برای مسیرهای پیشنهادی کاملاً خنده‌دار و اشتباه هستند و مسیرها را دورتر می‌کنند و در مواردی نیز پیشنهادات عجیب و غریبی به مخاطب می‌دهند، مثلاً ممکن است در قسمتی از نقشه، مسیر پیشنهادی از درون آب بگذرد و برای عبور از آن نیز باید وقت بسیار زیادی را به همراه اعصاب خود تلف کنید!

در پروسه انجام بازی، گاهاً برای انجام یکی از مراحل لازم است تا یک سری از آماده‌سازی‌ها پیش از نبردهای اصلی صورت گیرد، جالب این‌جاست که باز بودن دست مخاطب در DW9 تا حدی است که حتی می‌توان بدون انجام آماده‌سازی‌های لازم، به طور یک‌راست سراغ ماموریت اصلی رفت. در کنار مراحل فرعی و اصلی، کارهایی که می‌توان در محیط باز DW‌ انجام داد غالباً شامل مواردی می‌شود که به ‌درد آپگرید کردن سلاح‌ها و قدرت‌‌های شخصیتمان می‌خورد. برای مثال می‌توان از سراسر محیط بازی نوعی گیاه خاص را جمع کرد، به دنبال پیدا کردن سکه و طلا رفت و یا با شکار حیوانات مختلف، گوشت‌ آن‌‌ها را بدست آورد. البته باید اعتراف کرد که پیاده سازی این قسمت‌ها به شکل بسیار ضعیفی در بازی صورت گرفته‌ است. برای مثال شکار کردن گوزن‌ها با تیر و کمان (که گمان می‌کنم تنها به همین منظور در بازی وجود دارد) شامل انیمیشن‌های بسیار ضعیف و خنده‌داری می‌شود که ضعف بازی‌سازی در آن قسمت بیش از هرچیزی ذوق مخاطب را از بین می‌برد.دیکی از نقاط قوت DW9 را باید سیستم Crafting و آپگرید کردن تجهیزات و قدرت‌های گوناگون درون بازی دانست. تقریباً هر سلاحی و هر قدرتی در بازی قابل آپگرید کردن است. این آپگریدها هم از نقاطی در درون نقشه و هم از منوی بازی قابل دسترسی هستند، هرکدام از این موارد، شامل گزینه‌های بسیار متنوعی می‌شوند که ممکن است ترکیب کردن آن‌ها، منجر به ساخت سلاح‌های قدرت‌مند و کارایی شود که استفاده از چنان سلاح‌هایی حتماً در مراحل بالاتر و در مواجهه با باس‌های بازی، لازم باشد.

گرافیک استفاده شده در DW9 را قطعاً باید تاریخ مصرف گذشته دانست. مدل‌های کهنه به همراه انیمیشن‌های خشک و بی‌روح، گرچه در قالب یک بازی H&S و روان اجرا شده‌اند، اما هیچ‌کدام از آن‌ها، کوچک‌ترین نشانی از یک بازی نسل هشتمی ندارند. شاید در بهترین حالت گرافیک DW9 را بتوان با بازی‌های نسل قبل مقایسه کرد. عجیب از Omega Force است که با علم به ضعف ساخته‌های پیشین خود در چند سال گذشته، باز هم اصرار به استفاده از مدل‌ها و انیمیشن‌های قدیمی خود دارند. محیط بزرگ‌ بازی نیز حالا در زمینه گرافیکی به یکی از معضل‌های DW9 تبدیل شده است، جایی که علی‌رغم وجود چند منظره زیبا در برخی نقاط نقشه، در بسیاری از محیط‌های بازی، دیر لود شدن اجزای محیط و بی‌روح بودن رنگ و روی ‌آن‌ها، صدمه بسیار زیادی به تجربه بازی کردن این عنوان می‌زند. انیمیشن‌های مصنوعی در روند کلی گیم‌پلی اعم از گشت و گذار در محیط بازی و یا مکانیزم اسب‌سواری نیز به شکل قابل توجهی بد کار شده‌اند، همین‌طور در طول مبارزات بازی گاهاً دشمنان موجود در محیط غیب می‌شوند و در جایی نزدیک ظاهر می‌شوند که تمامی این موارد خبر از پولیش کردن ضعیف بازی می‌دهند. جدای تمام انتقادات وارده به بخش‌های تکنیکی DW9، موسیقی به کار رفته در بازی برگ برنده آن است. تلفیق موسیقی‌های آرام شرقی در هنگام گشت و گذار در شهر‌ها و روستاهای بازی و همچنین استفاده زیبا و به هنگام از موسیقی J-Rock در مواقع مبارزات، حس هیجانی فوق‌العاده‌ای را به بازی می‌بخشد و تجربه آن را تا حد بسیار خوبی راحت‌تر می‌کند.

با تمامی این تفاسیر و اضافه کردن المان‌هایی مانند Open World کردن محیط بازی، به‌نظر نمی‌رسد Dynasty Warriors 9 توانسته باشه به تمام خواسته‌های خود مبنی بر ایجاد تحولاتی مثبت و رو به جلو جامه عمل پوشانده باشد. در حالی که تجربه بازی برای طرفداران این سری هم‌چنان می‌تواند جذاب و مفرح باشد، احتمالاً برای مخاطبان جدید، بازی کردن DW9 نمی‌تواند تجربه چندان لذت بخش و کاملی باشد، گر چه برای چند ساعت سرگرم کننده خواهد بود.