نقد و بررسی Aragami: Shadow Edition

بازی مخفی کاری «Aragami» که در ابتدا «Twin Souls: Path of the Shadow» نام داشت، در اکتبر سال 2016 برای پلتفرم‌های PS4 و PC عرضه شد و توانست طرفداران خود را پیدا کند. حال پس از گذشت 18 ماه از عرضه اولیه بازی، استودیو «Lince Works» نسخه جدیدی از آن را با نام Aragami: Shadow Edition را منتشر کرده که شامل بازی اصلی و بسته الحاقی داستانی جدیدی به نام «Nightfall» بوده و این بار علاوه بر دو پلتفرم یاد شده، برای Xbox One هم عرضه شده است.

در کمپین داستانی اصلی شما در نقش روحی از جنس سایه به نام Aragami قرار می‌گیرید که از گذشته خود بی‌خبر بوده و توسط دختری به نام «Yamiko» احضار شده است. یامیکو ادعا می‌کند که ارتش روشنایی با نام «Kaiho» سرزمین‌شان را تسخیر کرده و او را به همراه ملکه‌اش و تعدادی دیگر حبس کرده‌اند. آراگامی برای نجات آنان به 6 طلسم نیاز دارد که در دستان Kaiho قرار دارند اما او فقط تا طلوع آفتاب فرصت دارد چرا که به محض تماس نور آفتاب با بدنش کشته می‌شود. کمپین Nightfall پیش درآمدی برای داستان اصلی بوده که در آن کنترل دو نینجا با نام «Hyo» و «Shinobu» را بر عهده می‌گیرید. در طی این داستان کوتاه به تعدادی از سوالات بازیکن از داستان اصلی پاسخ داده می‌شود و به همین جهت خود بازی پیشنهاد می‌کند قبل از به اتمام رساندن بازی اصلی، سراغ این بسته الحاقی نروید. در کل داستان بازی بسیار ساده و سرراست بوده و پیچش‌های داستانی آن قابل حدس است، اما به لطف روایت مناسب، بازیکن هیچ‌گاه از داستان خسته نشده و جذب آن می‌شود.

همان‌طور که گفته شد آراگامی نینجایی است که توانایی کنترل سایه‌‎ها را دارد و همچنین به شدت در مقابل نور و روشنایی آسیب پذیر است. این دو ویژگی هسته کلی گیم‌پلی بازی را تشکیل می‌دهند. از آن‌جایی که تمامی سربازان Kaiho مجهز به سلاح‌های نورانی هستند، آراگامی، بر خلاف چیزی که میان پرده‌های بازی نشان می‌دهند، موجودی به شدت آسیب پذیر است. چرا که او به هیچ وجه توانایی مبارزه تن به تن با دشمنان بازی را ندارد و با اولین ضربه آن‌ها کشته می‌شود. البته بازی دو ویژگی دیگر آراگامی را به شما نمی‌گوید. یکی این که نینجای داستان ما قادر به پرش نیست و این که به طرز جالبی به آب آلرژی دارد و با اولین تماس به آن کشته می‌شود!  توجه به این که با قرار گرفتن در نزدیکی منابع نور قادر به استفاده از قدرت‌های خود نیستید، تنها راهتان برای پیش‌برد بازی، مخفی کاری و تا حد امکان حرکت در سایه‌هاست.

 اصلی‌ترین و پر کاربردترین قدرت شما Shadow Leap نام دارد که عملا نسخه محدودتر قابلیت Blink از سری «Dishonored» (و تا حدی جایگزینی برای پرش) است. با استفاده از این قدرت می‌توانید میان سایه‌ها تلپورت کنید که در واقع راه اصلی شما برای عبور از موانع و دشمنان سر راهتان است. علاوه بر آن، قابلیت این را دارید که سایه‌های موقتی برای خود درست کرده تا بتوانید به مکان‌های صعب‌العبور راه پیدا کنید. هم‌چنین همانند سری Dishonored درخت مهارتی برای شخصیت اصلی وجود دارد که بازیکن با پیدا کردن طومارهایی که در سرتاسر مراحل پخش شده‌اند، می‌تواند توانایی‌های خود را گسترش داده و قدرت‌های جدیدی مانند توانایی نامرئی شدن و نشانه گذاری دشمنان را به دست آورد. اما در بسته الحاقی Nightfall که 3 توانایی جدید اضافه می‌کند تمامی قابلیت‌ها از ابتدا آزاد بوده و طومارها جای خود را به شمشیرهایی داده‌اند که نقشی در گیم‌پلی نداشته و صرفا حکم آیتم‌های قابل جمع آوری را دارند.

بازی اصلی شامل 13 مرحله می‌شود که از نظر طراحی نقشه در سطح بسیار خوبی قرار دارند. مراحل اولیه بازی ساده و خطی طراحی شده‌اند اما هر چقدر که در بازی پیشروی کنید مراحل طراحی بزرگتر و غیرخطی‌تری پیدا می‌کنند به طوری که برای رسیدن به هدفتان راه‌های مختلفی دارید که ممکن است در ابتدا متوجه‌شان نشوید. در انتهای هر مرحله با توجه به سبک بازیتان و فاکتورهایی مانند کشتن یا نکشتن دشمنان، امتیازدهی شده و مدالهایی دریافت می‌کنید که با استفاده از آن‌ها قادر به باز کردن لباس‌های جدید برای آراگامی خواهید بود. با این وجود روند بازی به مرور زمان کمی تکراری و خسته کننده می‌شود چرا که بازی هرچه در چنته دارد را در مراحل اولیه رو می‌کند. دشمنان بازی، اگرچه از هوش مصنوعی مناسبی بهره می‌برند، تنها شامل دو نوع شمشیرزن و تیرانداز می‌شوند. هم‌چنین اکثر مراحل بازی از ساختار یکسانی برخوردارند. خوش‌بختانه در بخش Nightfall وضعیت کمی بهتر است و در طی 4 مرحله چه از نظر محیطی که در آن قرار می‌گیرید و چه از نظر طراحی مرحله تنوع بیشتری وجود دارد. اما با این حال، بازی اصلی چندان طولانی نیست و به اتمام رساندن آن حدودا 10 ساعت به طول می‌انجامد (Nightfall هم 3 الی 5 ساعت گیم‌پلی اضافه می‌کند) و به همین دلیل قبل از اینکه زیاد از حد خسته شوید، بازی به اتمام می‌رسد. لازم به ذکر است که تمامی مراحل بازی اصلی و Nightfall را می‌توانید به همراه یک نفر دیگر به صورت co-op بازی کنید و علاوه بر آن، به لطف ادیتور بازی می‌توانید مراحل خود را طراحی کرده و یا مراحل دست ساز سایر بازیکنان را تجربه کنید.

بازی که از انجین Unity استفاده می‌کند، از نظر گرافیک فنی حرف خاصی برای گفتن ندارد. انیمیشن‌های بازی تعداد محدودی دارند، این مسئله به ویژه در فینیشرهای آراگامی مشهود است که به خاطر تعداد محدودشان به سرعت تکراری می‌شوند. هم‌چنین هیچ گونه انیمیشنی برای لب شخصیت‌ها وجود ندارد و افراد با دهانی بسته با یکدیگر صحبت می‌کنند که از کیفیت میان‌پرده‌ها کاسته است. طراحی مدل شخصیت‌ها، به جز آراگامی و یامیکو، چندان با جزئیات ساخته نشده‌اند، این قضیه به خصوص در طراحی دشمنان بازی به چشم می‌آید که همگی بسیار شبیه به هم بوده و به علت جزئیات کم گاهی اوقات شما را یاد بازی‌های نسل ششمی می‌اندازند. هم‌چنین هنگامی که بازی برای اولین بار عرضه شد، از مشکلات فنی بسیاری، از جمله نرخ فریم ناپایدار رنج می‌برد که خوش‌بختانه می‌توان گفت تا حد بسیار زیادی برطرف شده‌اند. اما به لطف گرافیک هنری و رنگ‌بندی عالی، بازی همواره نمای زیبایی دارد که یادآور انیمه‌های ژاپنی است. هم‌چنین بازی به جای شلوغ کردن صفحه، تمام اطلاعاتی که نیاز دارید را با استفاده از رنگ‌بندی و شنل شخصیت اصلی نشان می‌دهد که تا حدی یادآور نسخه‌های اخیر «Splinter Cell» بوده که به شخصه بسیار از آن استقبال میکنم. بازی فاقد صداگذاری به شیوه معمول بوده و به جای آن شخصیت‌ها با زبانی نامفهوم با لحن و مدلی شبیه زبان ژاپنی با هم صحبت می‌کنند. بنابراین تنها از طریق زیرنویس قادر به فهمیدن داستان خواهید بود. البته این مسئله به جز اندک مواقعی که شاهد میان‌پرده‌های نسبتا طولانی هستید آزاردهنده نیست و به راحتی می‌توان آن را نادیده گرفت. موسیقی بازی که توسط گروه Two Feathers ساخته شده اگر چه در حد شاهکار قرار ندارد اما به خوبی حال و هوای بازی را به بازیکن منتقل می‌کند و در نهایت عملکرد رضایت‌بخشی از خود به جا می‌گذارد.

در نهایت با توجه به هزینه ساخت پایین بازی و قیمت 25 دلاری‌اش، بسیاری از ایرادات آن قابل چشم پوشی هستند. دست پخت استودیوی Lince Works چیز جدیدی به ژانر مخفی کاری اضافه نمی‌کند اما به هدفش که ارائه تجربه‌ای لذت بخش و سرگرم کننده در این سبک بوده، رسیده است. تجربه Aragami: Shadow Edition را به طرفداران این سبک و مخصوصا بازی‌های قدیمی‌تری مانند «Tenchu» یا نسخه‌های اولیه Splinter Cell پیشنهاد می‌کنیم.

نویسنده: رایان زجاجی

نقد و بررسی بازی Aragami: Shadow Edition بر اساس نسخه ارسالی سازنده برای وبسایت بازیسنتر نوشته شده است.