بررسی بازی Project Warlock

یکی از مزایای مهم رشد و قدرت گرفتن سازندگان مستقل به واسطه سرویس‌هایی همچون استیم و GOG ، زنده شدن عناوین و ژانرهایی بود که ناشران بزرگ علاقه‌ای به ساخت و انتشار آن‌ها نداشتند. یکی از همین ژانرها ، شوترهای سریع بود که طی دهه 90 طرفداران فراوانی داشت اما به واسطه محبوبیت Call of Duty و Battlefield طی دهه گذشته ، جای خالی آن‌ به شدت احساس می شد. بازی Project Warlock جدیدترین شوتر سریع با ساختار آثار کلاسیک است که پس از موفقیت روی PC ، به بازار کنسولی هم راه پیدا کرده. عنوانی خوش ساخت که به واسطه پاره ای از مشکلات نتوانسته به اثری مهم تبدیل شود هرچند دوستداران شوترهای  اول شخص Run & Gun را راضی نگه می‌دارد.

به مانند اکثر شوترهای سریعی که این روزها به بازار عرضه می‌شوند ، Project Warlock هم مشخصا از دو نسخه اول سری بازی Doom الهام گرفته ، اگرچه تفاوت این بازی با دیگر هم نوعان خود در این است که علاوه بر Doom ، مشخصا بسیار وام دار بازی Heretic ، عنوان کلاسیک استودیو Raven Software بوده. تلفیق این دو بازی باعث شده «پراجکت وارلاک» هویتی منحصر به فرد داشته باشد و لزوما یک «دووم کلون» نباشد.  البته این بازی یک تفاوت بزرگ دیگر هم با اثار کلاسیک دارد و آن هم سختی قابل توجهش است.

اولین چیزی که احتمالا نظر شما را به خود جلب می‌کند عدم وجود Quick save و چک پوینت است. یعنی اگر در هر جای بازی کشته شوید ، به ابتدای بازی برمی‌گردید و این تازه آغاز ماجراست. در درجه‌های سختی متوسط و بالا هم مثل بازی‌های قدیمی ، تعداد جان مشخصی دارید که در صورت تمام شدنشان به کل گیم اور می‌شوید. البته در پایین ترین درجه سختی خبری از این موضوع نیست اما مشخصا باید بدانید این بازی برای هر سلیقه ای ساخته نشده است. این‌ها را اضافه کنید به این موضوع که دشمنان تنها با چند ضربه کوچک به راحتی کاراکتر شما را از پای درمی‌آورند. از آن بدتر اینکه با پیشروی در طول بازی سر و کله دشمنانی پیدا می ‌شود که تنها یک ضربه کوچک آن‌ها کارتان را یکسره می‌کند.

مشخصا Project Warlock نیاز به صبر و حوصله فراوان دارد. با اینکه گیم پلی سریع و هیجان انگیز بازی باعث می‌شود کاربران این سبک از انجام آن لذت ببرنند و سختی بازی  را تحمل کنند اما مشکل اینجاست که حذف بسیار از ویژگی‌های مهم عناوین اول مخصوصا Quick save به بازی ضربه زده. درست است که هدف سازنده بازی خلق اثری سخت – که در بازار امروز صنعت بازی عموما به عنوان نقطه قوت شناخته می شود – بوده اما باید به یاد داشته باشیم پراجگت وارلاک قرار بوده وام دار شوترهای کلاسیک باشد. شوترهایی که اکثرا در انحصار PC بوده‌اند و Quick save داشتند. ایده سازنده بر اساس مصاحبه‌هایش تلفیق این دست عناوین با آثاری همچون «کونترا» بوده که شاید برای عده ای جذاب باشد اما مشخصا نمی‌تواند تمامی دوستداران شوترهای سریع را راضی کند. اکثر شوترهای کلاسیک آثاری سخت هستند اما سختی آن‌ها محرکی برای بازی بهتر است در حالی که Project Warlock گاهی اوقات به معنای واقعی کلمه اعصاب خرد کن می شود. به بیان ساده تر حتی سخت بودن هم ظرافت می خواهد و متاسفانه سختی این بازی فاقد این مشخصه است.

همانطور که گفتیم پراجکت وارلاک از دو عنوان Heretic  و Doom الهام گرفته و به همین خاطر سلاح‌های گرم تنها سلاح‌های موجود در بازی نیستند و استفاده از جادو هم بخشی از مبارزات است. تیراندازی در بازی مهیج و جذاب است و استفاده از بعضی جادوها حسابی شما را سرکیف می‌آورد مثل جادو یخ زدن دشمنان. یکی از نقاط قوت بازی وجود کارگاهی به نام Warlock workshop است که نقش خانه امن را بازی می‌کند. پس از اتمام هر مرحله وارد کارگاه شده و می‌توانید سلاح‌ها یا جادو خود را ارتقا دهید. جای خوب ماجرا این است که تیراندازی و جادو تقریبا دو استایل نسبتا متفاوت دارند و هر گیمری بسته به سلیقه خود می‌تواند بخش مورد نظرش را ارتقا دهد. به لطف سیستم ارتقا با پیشروی در بازی سلاح‌های قدرتمند بیشتری به دست آورده که این موضوع تا حدی مشکل دشمنان سرسخت را مرتفع می کند.

گان پلی پراجکت وارلاک بسیار خوب طراحی شده و دقیقا همان حس شوترهای کلاسیک را به شما می دهد. در کنار این موضوع تیم سازنده با رعایت تمامی اصول این دست عناوین ، مراحلی را خلق کرده که پر از بخش‌ها ، آیتم‌ها و راه‌های مخفی است. همچنین ساختار مراحل به شکلی است که به مانند آثار قدیمی حالتی زیگ زاگ مانند داشته و شما باید در هنگام رویایی با دشمنان با چپ و راست رفتن مدام و تیراندازی ، حسابی از خجالت آن‌ها دربیایید. یکی دیگر از نقاط قوت بازی لوکیشن مراحل است. بازی در مجموع 5 چپتر دارد که هر چپتر از چند مرحله تشکیل شده. نکته جالب تفاوت لوکیشن هر چپتر با دیگری است. این 5 لوکیشن عبارتند از : قرون وسطی ، قطب ، محیط صنعتی ، مصر و جهنم. دقیقا به مانند این است که سازنده بازی هر لوکیشن را از یک شوتر مشهور برداشته. یک ادای دین جذاب که به واسطه آن باید از خالق پراجکت وارلاک تشکر کرد.

گرافیک پیکسل آرتی بازی بیشتر یادآور ولفنشتاین 3D است تا Doom و از این منظر ممکن است کمی توی ذوق بزند هرچند این سبک بصری بعد از مدتی قابل تحمل می‌شود. خوشبختانه در بخش موسیقی تیم سازنده سنگ تمام گذاشته و به لطف موسیقی –  که در هنگام مبارزات سریع می شود – گیمر به راحتی غرق گیم پلی می شود.

پراجکت وارلاک بازی بسیار خوبی است که متاسفانه عدم وجود کویک سیو ، طولانی بودن مراحل و تکراری شدن آن در نیمه دوم باعث شده این بازی نتواند به جایگاه مورد نظرش برسد. با این حال اگر دوستدار شوترهای کلاسیک هستید ، این عنوان برای مدتی سرگرمتان می‌کند. بازی Project Warlock تلاش کرده یاد و خاطرات شوترهای کلاسیک را زنده کند و باید اعتراف کرد در هدف خود موفق شده هرچند ایراداتی هم دارد.