بررسی بازی Project Cars 3

از استودیو Slightly Mad می‌توان به عنوان یکی از غیر قابل پیش‌بینی ترین استودیو های بازی‌سازی نام برد. آن‌ها کار خود را با تبدیل کردن بازی Need for Speed: Shift به یک عنوان نیمه شبیه‌ساز رانندگی شروع کردند. هر چند نتیجه عنوانی قابل قبول بود، اما نتوانست خیلی موفق عمل کند و در نتیجه Slightly Mad تصمیم گرفت تا با خلق یک عنوان جدید با نام Project Cars به صورت مستقل دست به ساخت یک عنوان کاملا شبیه‌ساز بزند. در ادامه آن‌ها اعلام کردند که قصد دارند در آینده کنسولی را با نام Mad Box برای رقابت با ایکس باکس و پلی‌ استیشن روانه بازار کنند. هر چند این کنسول‌ مدتی بعد و از خریداری شدن استودیو توسط شرکت کدمسترز، به صورت کامل کنسل شد. ماه گذشته بازی Fast & Furious Crossroads را منتشر کردند. عنوانی که از همین حالا می‌توان به عنوان نامزد دریافت جایزه بدترین بازی سال از آن نام برد. در نهایت نوبت رسید به عرضه شماره سوم Project Cars که نه تنها هیچ شباهتی به دو شماره قبلی خود ندارد، بلکه به شدت سعی کرده تا تبدیل به یک عنوان عوام پسند شود تا تعداد بیشتری از بازیکنان جدید را ترغیب به تجربه بازی کند. اما مسیری جدیدی که استودیو اسلایتلی مد انتخاب کرده، بدون اشکال نیست و آن‌ها در نهایت عنوان پر اشکال اما جذابی را خلق کرده‌اند.

برای مشاهده بررسی ویدیویی بازی Project Cars 3 در یوتوب کلیک کنید

دو شماره اول پروجکت کارز را می‌توان به عنوان یکی از سخت و خشک‌ترین عناوین عرضه شده در نسل هشتم کنسول‌ها نام برد. از منو های تکراری گرفته تا بخش تک‌نفره بدون عمق و در نهایت کنترل نه چندان مناسب برای کنترلرهای کنسولی، عواملی بودند که دو شماره اول را به شدت سخت و محدود کردند و همین عوامل باعث شد تا جامعه نسبتا محدودی از طرفداران برای این سری شکل بگیرد. البته با وجود این محدودیت ها، همچنان می‌توان فیزیک، جزئیات و ساختار بخش رانندگی این عناوین را ستایش کرد. ویژگی‌هایی که سبب شدند تا سری DNA مختص به خودش را خلق کند و حتی به توان از آن در کنار بازی Assetto Corsa به عنوان پیشتازان سبک شبیه‌سازی رانندگی نام برد. در حالی که انتظار می‌رفت، در شماره سوم هم همان مسیر قبلی ادامه یابد و شاهد بهبود مشکلات و کنترلر این نسخه باشیم، اما عنوانی که به دست ما رسیده، کاملا از آن چیزی که قبلا سری با آن شناخته می‌شد، فاصله گرفته‌است.

با این اوصاف استودیو اسلایتلی مد تصمیم گرفته تا برای ساخت شماره سوم دست به ایجاد تغییرات بنیادی در هسته گیم‌پلی بازی بزند تا در کنار طرفداران قدیمی، افراد بیشتری را هم ترغیب به تجربه این شماره کند. اولین تغییر تبدیل بازی از یک عنوان کاملا شبیه‌سازی رانندگی به یک عنوان نیمه شبیه‌ساز/آرکید است. منو های بازی به صورت کامل تغییر کرده و گزینه‌های موجود به شدت ساده و در دسترس شده و یک کمپین تک‌نفره کامل و طولانی هم برای بازی در نظر گرفته شده است. این‌بار ما به عنوان یک راننده تازه‌کار برای رسیدن به قهرمانی در مسابقات مختلف کار خود را با یک ماشین نسبتا ضعیف از کلاس E شروع خواهیم کرد. هر چند کلیت کمپین جدید در شروع جذاب و دارای پتانسیل فراوانی برای به پایان رساندن آن به لطف سیستم لول، چالش‌ها، خرید و فروش اتومبیل‌ها و XP است، اما هر چی بیشتر در بازی پیش می‌رویم، پروجکت کارز به شدت تبدیل به یک عنوان متمرکز بر گرایند و تکرار مسابقات می‌شود.

 در عمل برای هر مسابقه سه هدف برای به پایان رساندن در دسترس است. سیستمی که قبلا در بازی درایوکلاب هم شاهد آن بودیم. اما مشکل پروجکت کارز زمانی مشخص می‌شود که بازی به شدت بر روی این اهداف تمرکز کرده و در عمل برای پیش‌روی در مسابقات و آزاد سازی اتومبیل‌ها و مسابقات جدید، ما مجبور به انجام این اهداف هستیم. اهدافی مثل ثبت بهترین رکورد، سبقت گرفتن از حریفان و مواردی از این دست، اهدافی هستند که جای خود را به پیروزی در مسابقات می‌دهند و به بیان دیگر در پروجکت کارز ۳ پیروز شدن و رتبه اول دیگر ارزشی ندارد، بلکه تنها این اهداف هستند که به ما در پیشروی در بازی کمک می‌کنند. حتی برای خرید اتومبیل‌های جدید هم باید این اهداف را برای دریافت XP و در نتیجه پول بیشتر انجام دهید. البته این پایان مشکلات بخش کمپین شماره سوم نیست، مشکل زمانی به اوج خودش می‌رسد که این اهداف غیر قابل انجام می‌شوند. هر چند در شروع مشکلی وجود ندارد و به راحتی قابل به پیشروی در بازی خواهید بود، اما با آزادسازی کلاس‌های بالاتر، اهدافی برای ما در نظر گرفته می‌شود که عملا به دلیل باگ‌ها و یا سختی بدون منطق این آن‌ها، غیر قابل انجام هستند. در مجموع استودیو اسلایتلی مد سیستمی را برای کلیت پروجکت کارز ۳ در نظر گرفته که هر چند در شروع جذاب و سرگرم کننده‌است، اما در ادامه تنها باعث تکرار مسابقات و در نتیجه تبدیل بازی به یک عنوان خسته کننده می‌شود.

رانندگی و هندلینگ بازی Project Cars 3 یکی دیگر از مواردی است که به شدت نسبت به شماره‌های قبل تغییر کرده‌است. در عمل می‌توان گفت حالا با یک عنوان نیمه‌ آرکید طرف هستیم که حتی بر روی آخرین درجه سختی هم قادر نیست تا حس و حال یک عنوان شبیه‌سازی را به ما القا کند. البته باید بگویم به عنوان نگارنده این متن و به عنوان یکی از طرفداران سری، بر این باور هستم که استودیو اسلایتلی مد مسیری درستی را برای سری انتخاب کرده‌ که البته بدون اشکال هم نیست. برای تجربه دو شماره اول مجبور به خرید فرمان های مخصوص بازی مثل مدل‌های مختلف فرمان‌های شرکت لاجیک و یا تراست مستر بودیم و تجربه دو شماره اول به وسیله کنترلر استاندارد کنسولی، تجربه‌ای نه چندان جالب و سفت و سخت بود. اما برای شماره سوم، هندلینگ بازی به صورت کامل تغییر کرده و از همان ابتدا بر پایه و اساس تجربه بر روی کنترلر‌ های استاندارد کنسولی ساخته شده‌است. به همین صورت حال می‌توان شماره سوم را به راحتی با کنترلر های ایکس باکس و یا پلی‌استیشن تجربه کرد. در داخل پیست‌‌ با فیزیک و هندلینگی طرف هستیم که به شدت شبیه به سری PGR و شماره دوم Grid عمل می‌کند و به هیچ عنوان نمی‌تواند حس و حال هندلینگ و خصوصیات دو شماره اول پروجکت کارز را به ما منتقل کند. میزان چسبدنگی ماشین‌ها به سطح جاده چندین برابر افزایش یافته و مواردی مثل میزان سوخت و دمای تایر ها و یا حتی Pit Stop هم از پیست‌ها حذف شده‌اند، تا در نتیجه با عنوانی به شدت ساده‌تر همراه باشیم. در نهایت هندلینگ بازی را می‌توان به عنوان یکی از بخش‌های لذت بخش و ساده پروجکت کارز ۳ نام برد که به راحتی می‌تواند علاقمند به سبک ریسینگ نیمه‌ آرکید را سرگرم کند، البته تا زمانی که نخواهیم به سراغ هوش مصنوعی بی منطق بازی برویم.

هوش مصنوعی شماره سوم را می‌توان به عنوان یکی از غیر منطقی ترین هوش مصنوعی‌های استفاده شده در چند سال گذشته در یک عنوان ریسینگ نام برد. در این عنوان با حریفانی همراه خواهیم بود که در اکثر مسابقات بر روی آخرین درجه سختی، کیلومتر ها با شما فاصله خواهند داشت، اما در بعضی از مسابقات ناگهان تصمیم می‌گیرند تا در انتها مسابقه، با سرعتی باورنکردی از شما پیشی گرفته و برنده مسابقه شوند. در عمل هر کدام از مسابقات بازی، یک تجربه غیر قابل پیش بینی و آزار دهنده است. هوش مصنوعی رقبا هیچ‌وقت نمی‌تواند در یک سطح معقول عمل کند. آن‌ها یا همیشه به شدت از شما ضعیف تر خواهند بود یا در بعضی موارد به قدری از شما بهتر عمل می‌کنند که عملا پیروزی در مسابقات به امری غیر ممکن تبدیل می‌شود.

پروجکت کارز ۳ با بیش از ۲۰۰ اتومبیل و ۵۰ پیست مسابقه، محتوای کاملی را ارائه می‌دهد. لیست اتومبیل‌‌ها شامل تمام نام‌هایی می‌شوند که انتظار می‌رود در یک عنوان ریسینگ حضور داشته باشند. از شرکت خودروسازی مورد علاقه من یعنی فراری گرفته تا شرکت لامبورگینی و فورد و یا حتی حضور اتومبیل‌هایی از شرکت های تویوتا و پورش تشکیل دهنده لیست بلند و بالای شماره سوم هستند. پیست‌ها هم همانند اتومبیل ها از تنوع بسیار خوبی بهره می‌برند. پیست‌های توکیو، دبی، نیوزلند و سیلور استون بریتانیا، مسیر های مسابقه جذابی هستند که می‌توان ساعت‌ها در آن‌ها رانندگی کرد. طراحی اتومبیل‌ها به خوبی صورت گرفته و هر چند مدل آن‌ها بدون هیچ تغییری از شماره دوم منتقل شده‌است، اما باز هم شاهد مدل‌ها و طراحی‌های با کیفیتی هستیم. اما در خصوص پیست‌ها به این صورت نیست. تعدادی از پیست‌ها مثل سیلوراستون و یا پیست کالیفورنیا به شدت دارای طراحی خوب همراه با آبجکت‌ها و مدل‌های سه بعدی هستند، اما بقیه پیست‌ها به خصوص پیست‌های داخل شهر مثل پیست توکیو طراحی خوبی ندارند و برای ساخت‌ آن‌ها از آبجکت‌های و مدل‌های دو بعدی استفاده شده‌است.

این عنوان در کنار مسابقات کلاسیک رانندگی، شامل چند نوع مسابقه جدید هم می‌شود که در بخش‌‌های مختلف بازی در دسترس هستند. مسابقات جدید شامل مسابقات جمع‌آوری امتیاز و یا ثبت رکورد می‌شود که هر چند تعداد و تنوع آن‌ها زیاد نیست، اما به خوبی باعث ایجاد تنوع در بازی شده‌است. در کنار بخش کمپین و مسابقات تک‌نفره، شاهد وجود بخش چند نفره و Rival هم در بازی هستیم. بخش rival که همان طور از اسمش مشخص است، شامل پیست‌هایی می‌شود که به صورت روزانه، هفتگی و یا ماهانه در دسترس هستند و در آن‌ها با ثبت بهترین رکورد، در لیدربورد بازی حضور پیدا خواهید کرد و با توجه به رکوردتان مقداری XP و پول دریافت می‌کنید. بخش چند نفره بازی هم شامل سه بخش مختلف می‌شود. دو بخش مربوط به مسابقات کاستوم و Qucik Play هستند و بخش سوم که شاید بتوان از آن‌ به عنوان مهم‌ترین بخش شماره سوم نام برد، بخش مربوط به ثبت نام در مسابقات و انجام مسابقات رسمی است. این بخش را شاید بتوان به عنوان بهترین بخش شماره سوم بازی نام برد. در عمل این مسابقات تنها بخشی از بازی هستند که شاهد وجود قوانین مسابقات شبیه ساز در آن ها هستیم. در این مسابقات دور تایین خط انجام می‌شود و در ادامه با توجه به عملکرد شما در پیست مسابقه، نمره‌ای دریافت خواهید کرد که با توجه به آن در مقابل حریفانی با عملکرد مشابه قرار می‌گیرید و بدین صورت دیگر خبری از هوش مصنوعی عجیب و غریب و یا رقبایی نیست که تجربه بازی را برای شما خراب کنند.

تنها بخشی از شماره سوم که همچنان به شدت شبیه به شماره‌های قبلی است، مربوط به بخش بصری و گرافیک می‌شود. شماره سوم با همان موتور گرافیکی دو شماره قبل ساخته شده و حتی می‌توان گفت اکثر پیست‌ها و تمام مدل‌های ماشین‌ها دقیقا از همان شماره دوم همراه با دیگر مشکلات فنی بازی، به این شماره منتقل شده‌اند. همچنان در بازی شاهد وجود چرخه پویا شب و روز و آب و هوا همراه با افت فریم در این شرایط خواهیم بود. البته نورپردازی بازی کمی تغییر کرده و هر چند این تغییرات باعث بازتاب پیشتر نور در طول مسابقاتی که در طول روز انجام می‌شود در داخل بدنه اتومبیل ها شده، اما وضعیت کلی مسابقاتی که در طول شب انجام می‌شود را بهم ریخته و این مسابقات به شدت روشن و در نتیجه به شدت ساده و به اصطلاح flat هستند. باران و برف هم در این شماره شدت کمتری دارند و حال بیشتر به یک جنبه ظاهری تبدیل شده‌اند و کمتر در کنترلر و تغییر وضعیت مسابقات دخیل هستند. برای نقد بازی، این عنوان را بر روی نسخه Xbox One X و Xbox One تجربه کردم. در نسخه Xbox One X دو انتخاب برای رزولوشن بیشتر یا فریم پایدار در اختیار ما قرار می‌گیرد و بعد از تجربه کلی بازی‌، باید بگویم قطعا گزینه انتخاب پایدار، گزینه بهتری برای تجربه بازی است. هر چند در همین بخش هم باز شاهد افت فریم در شرایط مختلفی خواهیم بود. اما نسخه Xbox One به هیچ عنوان وضعیت خوبی ندارد و سازندگان برای حفظ فریم‌ریت پایدار، باقی بخش‌ ها را فدای این مورد کرده‌اند و به همین صورت با عنوانی با رزولوشن به شدت پایین و در نتیجه کیفیت پایینی همراه هستیم که البته همانند نسخه Xbox One X باز هم در مواردی شاهد افت فریم خواهیم بود.

در نهایت به بخشی از بررسی می‌رسیم که عنوان پروجکت کارز ۳ به بهترین شکل ممکن در آن ظاهر شده‌است. افکت‌های صدا اتومبیل‌ها و میکس آن‌ها در شماره سوم به بهترین شکل ممکن انجام شده و حال از همان مسابقه اول می‌توان به خوبی قدرت و دیگر اجزای ساختاری هر اتومبیل را از طریق صدای آن‌‌ها شنید. برای تجربه بازی پیشنهاد می‌کنم حتما از هدفمون قدرتمند و یا یک سیستم صوتی فراگیر استفاده کنید تا در طول هر مسابقه از صدای تعویض دنده تا صدای ساییده شدن لاسیتک اتومبیل خود به سطح آسفالت را بشنوید. مواردی که قطعا برای طرفداران سبک ریسینگ همانند یک موزیک گوش نواز عمل خواهد کرد. پروجکت کارز ۳ میزبان قطعات موسیقی فراوانی است که البته تمام آن‌ها را در منو های بازی خواهیم شنید و تنها یک قطعه تکراری در سبک جاز برای مسابقات در نظر گرفته شده که خوشبختانه می‌توان آن را غیر فعال کرد.

نتیجه‌گیری:

استودیو اسلایتلی مد مسیر جدیدی را برای شماره سوم در نظر گرفته که در آن دارای اشکالات فراوانی است و در عمل هندلینگ و گیم‌پلی جذاب بازی، در کنار دیگر مشکلاتش پنهان می‌شود. هوش مصنوعی ضعیف و سیستم پیشروی در مسابقات مشکل اصلی شماره سوم محسوب می‌شوند که به شدت به تجربه بازی لطمه وارد کرده‌اند. در کنار این موارد، وجود مشکلات فنی و باگ‌ها هم دیگر مواردی هستند که سازندگان باید آن‌ها را بر طرف کنند. مواردی مثل بخش چند نفره و صداگذاری فوق‌العاده اتومبیل‌ها، بخش‌های مثبت شماره سوم محسوب می‌شوند. اما در نهایت با وجود سری Grid و فورتزا هورایزون، تجربه شماره سوم پروجکت کارز را می‌توان به عنوان یک بازی متوسط و یا حتی ضعیف نسبت به رقبا خودش در ژانر نیمه‌شبیه ساز نام برد. این در حالی است که ما از دو شماره اول به عنوان پیشرو ژانر شبیه‌ساز نام می‌بریم.