بررسی بازی Outlast

وضعیت نامطلوب سبک Survival-Horror در نسل حاضر برای طرفداران این نوع از بازی‌ها کاملاً آشکار است پس نیازی به واکاوی این موضوع نیست. استودیوهای مختلفی با ایده‌های متفاوت سعی در آفرینش عناوینی با هدف ترساندن مخاطب کردند؛ اما تعداد بازی‌های استاندارد و با کیفیت ساخته شده در این سبک در نسل هفتم، شاید از انگشتان یک دست هم فراتر نرود و تنها چیزی که در اکثر این عناوین شاهد بودیم، تنها دور شدن از ریشه‌ها و تحریف استانداردهای این سبک است. Red Barrels نیز یکی دیگر از استودیوهایی است که قصد دارد با اولین ساخته خود، یعنی Outlast، تجربه ترسی واقعی و مدرن را برای طرفداران ژانر وحشت به ارمغان بیاورد. با این پیش‌درامد کوتاه، اکنون به بررسی این عنوان می‌پردازیم.

Outlast برای روایت داستان وحشت آفرینش شما را به تیمارستان Mount Massive می‌برد، مکانی دور افتاده و متروکه که بعد از سال‌ها به وسیله بخش تحقیقاتی شرکت Murkoff بازگشایی شده تا جایی برای فعالیت‌های ناهنجارش باشد. Miles Upshur، شخصیت اصلی بازی، ژورنالیست کنجکاوی است که بعد از دریافت ایمیلی حاوی اخبار ناگوار از Mount Massive و فعالیت‌های شنیع Murkoff، راهی کوه‌ Colorado می‌شود. Miles از همان بدو ورودش به ساختمان Mount Massive، از تصمیم اشتباهش احساس پشیمانی می‌کند ولی تنها راه او برای رهاییش، کشف حقیقت وحشتناکیست که در قلب Mount Massive در انتظار اوست و البته این تمامی داستان بازی نیست؛ در طول بازی و در مکان‌های محتلف یادداشت‌ها و دست نوشته‌هایی پیدا می‌شوند که روایتگر جزئیات بیتشری از داستان هستند. اگرچه Outlast در بخش داستانی عنوان چندان قابل توجهی نیست ولی داستان این عنوان در همین سطح نیز زمینه را برای تجربه یک ترس حقیقی آماده کرده است.,غرق در تاریکی,غرق در تاریکی,

گیم‌پلی Outlast عبارت است از جستجوی لوکیشن‌های مختلف، فرار و مخفی شدن از دست دشمنان بازی که گاهی اوقات همراه با المان‌های سبک پلتفرمر است. تنها آیتم همراه Miles دوربین فیلمبرداری اوست که با استفاده از حالت دید در شبش می‌توان لوکیشن‌های تاریک را کاوش کرد که تقریباً بدون استفاده از آن پیشروی در بازی ممکن نیست. البته این حالت دید در شب فقط به وسیله باتری قابل استفاده است؛ پس یکی از آیتم‌هایی که شما باید در محیط به دنبال آن بگردید همین باتری‌ها هستند. استفاده دیگر دوربین، ضبط بعضی از صحنه‌ها در لوکیشن‌های مشخص است که در این قسمت‌ها، وقایع بازی در قالب یادداشت‌هایی در دفترچه یاداشت (notebook) در منو قابل دسترس است.
در بسیاری از مراحل بازی، شما مجبور هستید که با استفاده از سایه‌ها و قسمت‌های تاریک محیط، به حالت مخفیانه و بی‌صدا از کنار دشمنان بگذرید. با توجه به اینکه Miles توانایی مبارزه با دشمنانش را ندارد، در صورت لو رفتن، تنها راه نجات جانش فرار از دست آن‌ها، مخفی شدن در کمد، زیر تخت و یا قسمت‌های تاریک محیط است، البته این تمامی ماجرا نیست! در اکثر موارد دشمنان بازی شما را غافل گیر می‌کنند و حتی با وجود مخفی شدن شما، دست از جستجو برنمی‌دارند و هر آن ممکن است شما را حتی در مکان‌هایی که در آن‌جا احساس امنیت می‌کنید، بیایند! تعقیب و گریزها در هنگام برخورد با دشمنان، از تنش‌زا‌ترین و وحشت‌انگیزترین قسمت‌های بازی هستند. یکی از نقاط ضعف بازی در این قسمت از گیم‌پلی، قابل پیش بینی بودن عکس‌العمل دشمنان در یک لوکیشن مشخص است. حتی اگر شما در تلاش اول برای پیدا کردن راه فرار از دست دشمنان شکست بخورید، در دفعات بعد به راحتی و بدون هیچ چالشی می‌توانید مسیر درست را تشخصی دهید.

تمامی بیماران تیمارستان برای شما خطر آفرین نیستند. اکثر آن‌ها درگیری ذهنی دارند و به وجود شما توجه اهمیتی نمی‌دهند، بعضی‌ها حرکات شما را زیر نظر می‌گیرن و حتی گاهی اوقات به سمت شما هجوم می‌آوردند ولی آسیبی به شما نمی‌رسانند و عده‌ای دیگر که همان دشمنان بازی هستند، اغلب با سلاح سردی که در دستشان دارند به شما حمله می‌کنند. متأسفانه تنوع کمی در طراحی دشمنان بازی وجود دارد پس مجبورید بارها دشمنانی با ظاهر تکراری را در لوکیشن‌های مختلف ببینید.
در بعضی از مراحل، پازل‌هایی وجود دارد که شما را برای پیدا کردن آیتمی مانند کلید یا یک سوئیچ، وادار به جستجوی محیط می‌کنند. متأسفانه تمامی این پازل‌ها فرمول مشخصی دارند که به غیر از گریز از دست دشمنان هنگام پشت سر گذاشتن آن‌ها چالش خاص دیگری در آن‌ها دیده نمی‌شود. همان طور که گفته شد Outlast گیم‌پلی ساده‌ای دارد، متأسفانه این مورد در کنار تنوع کم دشمنان و قابل پیش بینی بودن واکنش‌های آن‌ها، باعث تکراری شدن روند بازی در کوتاه مدت می‌شوند.

یکی دیگر از عوامل موفقیت Outlast در القای ترس، طراحی مناسب محیط‌های متناسب با محتوای بازی است. دیدن لوکیشن‌های تاریک و مخوف، راهروهای مسدود، اجساد مثله شده، رد خون و اعضا و جوارح انسان در گوشه اتاق‌ها، بیمارانی با چهره‌های مخدوش و منزجر کننده و … در جای جای Mount Massive باعث می‌شوند که شما در هیچ کجای بازی احساس آرامش نکنید! در واقع Outlast از همان لحظات شروعش مخاطب را غرق در اتمسفر مخوفش می‌کند و او را در انتظار ترسی از پیش تعیین شده نمی‌گذارد. از سوی دیگر نورپردازی داینامیک، سایه زنی خوب، بافت‌های با کیفیت و محیط‌های پر جزئیات باعث شده‌اند تا ترس Outlast هر چه طبیعی‌تر جلوه کند.

افکت‌های صوتی عالی نیز نقطه قوت Outlast محسوب می‌شود و در آفرینش ترس واقعی در این عنوان سهم بسزایی دارد. صدای نفس نفس Miles در اتاق‌های تاریک و یا صدای نزدیک شدن قدم‌ها در پشت درهای بسته مطمئناً باعث می‌شوند که شما محتاطانه عمل کنید. موسیقی‌های تنش زا و دلهره آور بازی نیز در زمان‌ها مناسب پخش شده و در کنار صداگذاری قوی، اتمسفر فوق‌العاده‌ای را برای بازی به ارمغان آورده‌اند.

برای تجربه Outlast فقط کافی است که تشنه سبک وحشت باشید، پس اگر به دنبال گیم‌پلی چالش برانگیز، داستانی عمیق و منحصر به فرد و گرافیک مثال زدنی می‌گردید، این بازی گزینه مناسبی برای شما نیست. با وجود اینکه Outlast از دید فنی یک عنوان متوسط به نظر می‌رسد ولی اثری است که توانسته است با رعایت استاندارها و به کار گیری درست المان‌های سبک وحشت، به هدف اصلیش یعنی خلق یک تجربه کامل از ترس واقعی برسد، از این رو یک عنوان تحسین برانگیز در این سبک به شمار می‌رود. استودیوی تازه تأسیس Red Barrels با اولین ساخته خود، Outlast نشان داد که شناخت خوبی از سبک Survival-Horror دارد، پس امیدواریم که در آینده عناوین بیشتری از این استودیو در این سبک ببینیم.