بررسی بازی Ori and the Blind Forest

«راجر ایبرت» منتقد مشهور سینما، چند سال پیش در اظهار نظری گفته بود که صنعت بازیسازی، هنر نیست. در طی سال‌های اخیر عناوین زیادی بوده‌اند که نظر ایبرت را نقض می‌کنند، ولی اگر ایبرت زنده بود و اولین ساخته Moon Studio را می‌دید احتمالا نظرش را پس می‌گرفت.

Moon Studio از جمله جالب‌ترین سازند‌های این صنعت است؛ افرادی از سراسر جهان در حال کار کردن برای این استودیو هستند بدون اینکه حتی یک بار همدیگر را ملاقات کرده باشند. شاید همین سیستم عجیب استودیو و نحوه انتخاب کارکنان آن موجب شده که اولین ساخته آن‌ها یعنی Ori and the Blind Forest به چنین عنوان زیبا و دلنشینی تبدیل شود.

از همان اولین لحظه‌ای که کنترل اُری (Ori) موجود سفید رنگ و بامزه را بر عهده می‌گیرید، متوجه می‌شوید که با عنوانی خاص روبرو هستید. بازی با صحنه‌ای سینمایی آغاز شده و بعد از طوفانی سخت، «اُری» از میان نور پدیدار شده و در آغوش موجودی چاق و سیاه (Naru) بیدار می‌شود. داستان با کات‌سین‌های متعدد روایت نمی‌شود بلکه بازیکن در متن داستان قرار گرفته و رابطه عاطفی بین «اُری» و موجود چاق را احساس می‌کند. روزهای خوب «اُری» و «نارو» دیری نمی‌پاید و جنگل «نیبل» در تاریکی فرو می‌رود و این «اُری» است که باید نور را به جنگل بازگرداند. فصل ابتدایی، یکی از بهترین شروع‌ها در بین عناوین چند سال اخیر را دارد و در ادامه با روایتی زیبا دنبال شده و با پایانی شگفت‌انگیز به اتمام می‌رسد. Ori عنوانی است که نشان می‌دهد برای تاثیر گذاشتن بر روی مخاطب نیاز به خلق یک داستان عظیم با شخصیت‌های فراوان نیست، تنها برای نگارش داستان باید قلبی پر از احساس داشته باشید!

جنگل نیبل یکی از زیباترین محیط‌های طراحی شده در چند سال اخیر است، بازی به قدری چشم‌نواز بوده که گاهی حس می‌کنید آن را نقاشی خوش ذوق، خلق کرده و به آن رنگ و لعاب داده است. البته نباید فریب این زیبایی ظاهری را بخورید،Ori عنوان آسانی نیست. برخلاف سایر پلتفرمرها که گیم‌پلی آن‌ها صرفا بر پایه پرش و ضربه زدن ساخته شده، در اینجا با عنوانی روبرو هستیم که علاوه بر پرش و ضربه زدن، المان‌هایی را از بازی‌های اکشن/ادونچر و نقش‌آفرینی نیز قرض گرفته و بیشتر یادآور Castlevania های قدیمی است. در ابتدا «اُری» بسیار ضعیف است ولی بعد از آشنایی با ساین (Sein) که نقش راهنما و محافظ او را دارد، به تدریج و با پیشروی در بازی با مهارت‌های جدیدتری آشنا می‌شود. مکانیزم کلی گیم‌پلی بر پایه مهارت‌های «اُری» است و هر کدام از آن‌‌ها، برای گذر کردن از بخشی خاص ضروری هستند. چینش مهارت‌ها در طول بازی بسیار جالب بوده و با آزاد شدن تدریجی آن‌ها، در هر مرحله شاهد گیم‌پلی نسبتا متفاوت با مراحل قبلی هستیم که تا انتها از تکراری شدن آن جلوگیری می‌کند. برای مثال در مراحل ابتدایی «اُری» می‌تواند بر روی دیوار راه برود و به مناطق بالاتر دسترسی پیدا کند؛ در ادامه او با کمک تیرهای پرتابی دشمنان، به سمت بالا پرتاب شده و در ادامه بوسیله مهارت سقوط، همان مسیر را به سمت پایین طی می‌کند. ترکیب مهارت‌ها در کنار طراحی مراحل بی‌نظیر بازی، لحظاتی باورنکردنی برای شما به وجود خواهند آورد.

محیط بازی بخش‌های گوناگونی داشته و تنها به جنگلی سبز و پر از درخت محدود نیست. تنوع محیطی بالاست و از رودخانه و کوهستان تا آتشفشان و اعماق تاریک جنگل را شامل می‌شود. با توجه به تنوع بالای محیط، دست سازنده برای ساخت یک محیط غیر خطی باز بوده و بدین ترتیب بخش‌های پلتفرمینگ حیرت‌آوری را پدید آورده است. برخلاف اکثر پلتفرمرهای امروزی، طراحی مراحل Ori به صورت کاملا یکپارچه بوده و شما مراحل جدا از هم را در پیش رو ندارید. هر محیط بازی پازل‌های مخصوص به خود را دارد و شاید تا انتها خیلی کم به بخش‌های مشابه برخورد کنید. برای مثال در قسمتی از بازی باید از یک گوی خاص، جهت عوض کردن جاذبه استفاده کنید که این مورد فقط برای همان مرحله وجود داشته و در ادامه بازی دیگر با چنین مرحله‌ای روبرو نخواهید شد. علاوه بر خطرات محیطی، دشمنان در انواع گوناگون به شما حمله خواهند کرد که باید بوسیله «ساین» به آن‌ها ضربه بزنید. تنوع بالای دشمنان و سیستم حمله متفاوت ‌آن‌ها، بخش اکشن را به تجربه‌ای هیجان انگیز تبدیل کرده است. همان‌گونه که در ابتدا اشاره شد،Ori برخلاف ظاهر زیبایش، عنوان آسانی نبوده و اگر صادق باشیم باید اذعان کنیم که بازی سختی است.

کوچک‌ترین اشتباه، شما را با مجازات سنگینی روبرو کرده و برای گذر کردن از برخی قسمت‌ها باید از بیشترین مهارت خود استفاده کنید. البته سختی در اکثر مواقع منطقی بوده و فقط در اندک بخش‌هایی شانس در موفقیت شما دخیل خواهد بود. سیستم ذخیره (Soul Link) چیزی است که می‌تواند درجه سختی را برای شما کم یا زیاد کند. در حین بازی با جمع‌آوری آیتمی مخصوص، توانایی ذخیره کردن را پیدا می‌کنید که اگر به درستی و در جای مناسب بازی را ذخیره کنید، از تکرار چند باره بخش‌های طاقت فرسا جلوگیری خواهید کرد. در مراحی از بازی، شما باید به سرعت از یک اتفاق سهمگین فرار کنید که این بخش‌ها فوق‌العاده جذاب بوده و به لطف مهارت‌های «اُری» و طراحی مراحل عالی، لحظات نابی را برایتان پدید می‌آورد. یکی از معدود مشکلات سیستم ذخیره در همین بخش‌های فرار اتفاق می‌افتد، زیرا بازی به شما اجازه ذخیره کردن در حین این مراحل را نداده و ممکن است مجبور باشید بارها این‌گونه مراحل را تکرار کنید. نکته جالب در مورد Ori این است که برخلاف اکثر عناوین پلتفرمینگ شما عموما در حال حرکت از سمت چپ به سمت راست صحنه نیستید و آزادی حرکت بالایی در این عنوان وجود دارد و چینش مراحل نیز به گونه‌ای هست که در هر بخش باید در جهت‌های گوناگون در حال حرکت و پرش باشید.

جنگل «نیبل» بزرگ و پر از راه‌های مخفی است. سازنده به خوبی از پتانسیل این جنگل بهره برده و انواع آیتم‌های جمع شدنی را در دل آن مخفی نموده است. نکته مهم در مورد جمع کردنی‌ها این است که ادامه بازی بدون یافتن آن‌ها بسیار سخت است. تقریبا هر چیزی که «اُری» برای پیشروی در جنگل به آن نیاز دارد را باید خودش پیدا کند؛ گوی سلامتی که خط جان او را افزایش می‌دهد، و گوی انرژی که قابلیت ذخیره را فراهم می‌آورد. به علاوه با کشتن دشمنان و نیز یافتن آیتمی خاص، «اُری» می‌تواند قابلیت‌های خود را ارتقا داده و به موجودی قدرتمند در جنگل تبدیل شود. این قابلیت‌ها دارای سه شاخه اصلی است و شامل ارتقاهایی همچون قویتر کردن «ساین»، قابلیت شنا در زیر آب، استفاده بهینه‌تر از سیستم ذخیره و بسیاری قابلیت مفید دیگر است. سیستم ارتقا، دیگر نکته‌ای است که بر روی درجه سختی تاثیر گذاشته و با استفاده درست از آن، می‌توانید به جای زجر کشیدن از درجه سختی، از آن لذت ببرید. یکی از معدود نکات منفی وقتی است که بازی به پایان می‌رسد. بعد از دیدن لیست سازندگان به منوی اصلی باز می‌گردید و دیگر نمی‌توانید وارد محیط شده و آیتم‌های جا مانده را پیدا کنید و برای این‌کار مجبورید بازی را از ابتدا شروع کنید. مشکل بعدی وقتی پیش می‌آید که می‌بینید با شروع مجدد، گزینه‌ New Game + وجود ندارد و باید دوباره با «اُری» ضعیف و کم قدرت به مصاف دشمنان بروید که این امر از ارزش‌ تکرار بازی می‌کاهد.

وقتی برای اولین بار Ori به نمایش در آمد، طراحی هنری و سبک گرافیکی آن همه را عاشق خود کرد. بدون اغراق باید اعتراف کنیم که Ori یکی از زیباترین بازی‌های ساخته شده در سال‌های اخیر است. هر نما، همچون تابلویی شگفت‌انگیز، مخاطب را محسور خود کرده و او را وادار به تحسین سازنده خوش ذوق آن می‌کند. تنها مشکل این بخش اندکی افت فریم در برخی قسمت‌های بازی است که ممکن است بر تجربه شما تاثیر منفی بگذارد. شاید تصور کنید گرافیک یا گیم‌پلی این عنوان بهترین قسمت آن هستند ولی به محض ورود به بازی و حتی قبل از وارد شدن به منوی اصلی، صدای دلنواز موسیقی است که هوش از سر شما می‌پراند! قطعات ساخته شده برای این عنوان را احتمالا در دنیایی جادویی ساخته‌اند که این‌گونه بر روی بازیکن تاثیر می‌گذارد. عمده‌ترین دلیل احساسی بودن داستان، هماهنگی موسیقی با فضای محیط و خلق یک اتمسفر بی‌نظیر بوده و شاید اگر آهنگساز این عنوان کار خود را چنین هنرمندانه انجام نمی‌داد، Ori نیز چنین کیفیت بالایی نداشت.

Ori and the Blind Forest در ظاهر عنوان کوچکی است، ولی در بطن خود دنیایی بزرگ به همراه مکانیزم گیم‌پلی عمیق و پیچیده‌ای دارد. برای لذت بردن از این بازی باید صبور باشید و Ori مزد صبر شما را به خوبی خواهد داد.