بررسی بازی Orcs Must Die! 3

اولین شماره از بازی Orcs Must Die! در سال ۲۰۱۱ منتشر شد  ؛ عنوانی در سبک تاور دیفنس که بازیکن را در نقش قهرمان‌هایی قرار می‌داد که باید در مقابل موج عظیمی از ارک‌ها به وسیله تله‌های مختلف و استفاده از قابلیت Co-Op به مبارزه می‌پرداختند. به لطف طراحی و گیم‌پلی سرگرم کننده و البته حالت Co-Op، این سری به شدت مورد توجه قرار گرفت و همین زمینه‌ساز ساخت شماره دوم آن شد. هر چند با عرضه شماره دوم در سال ۲۰۱۲ مشخص شد که به نظر می‌رسد ایده‌های جدید و نبوغ استودیو Robot Entertainment به پایان رسیده و عملا شماره دوم تفاوت زیادی با عنوان اول نداشت. حال پس از گذشته هشت سال از عرضه شماره دوم، شاهد عرضه نسخه سوم این عنوان هستیم. عنوانی که به صورت انحصاری برای پلتفرم ابری گوگل با نام استیدیا عرضه شده و به لطف کمبود عناوین انحصاری این پلتفرم حتی می‌توان از شماره سوم به عنوان مهم‌ترین عنوان عرضه شده برای استیدیا تا به امروز نام برد. اما آیا بعد از گذشت این هشت سال Robot Entertainment موفق شده تا موارد و المان‌های جدیدی را وارد شماره سوم کند و در کنار آن انتخاب استیدیا به عنوان میزبان بازی، گزینه مناسبی است؟ در ادامه به بررسی این نکات خواهم پرداخت.

در بخش  روایت داستان عملا هیچ نکته جدیدی وجود ندارد. همچنان ارک‌ها قصد دارند به وسیله ورود به ریفت‌ها که در عمل پل ارتباطی جهان مردگان و زندگان است، دست به نابودی بشر بزنند و حال شما در نقش قهرمانان تازه‌ وارد باید با لشکر بی‌پایان آن‌ها به مبارزه بپردازید. هر چند در این بین اشاراتی به نسخه قبل و ارتباط این عنوان با شماره‌های قبلی می‌شود، اما در نهایت نه شماره‌های قبلی داستان مفصلی داشتند که بخواهیم آن‌ها را به یاد داشته باشیم و نه این مورد به خوبی توسط راوی داستان بازگو می‌شود تا حس ارتباط با شخصیت‌ها و دنیای بازی برقرار شود. البته باید خاطر نشان شوم که در این سری، داستان اهمیتی فراوانی نداشته و ندارد و نمی‌توان از داستان ساده به عنوان یک نکته منفی نام برد.

یکی از انتقاداتی که به شماره دوم وارد بود، نبود بخش‌های متفاوت و جدید نسبت به شماره اول آن بود. متاسفانه در Orcs Must Die 3 هم شاهد پیشرفت خاصی نسبت به گذشته نیستم. تنها دو حالت داستانی و حالت بی‌پایان برای بازی در نظر گرفته شده که از نظر کمی هم نسبت به گذشته افت کرده‌اند. مراحل داستانی شاهد ۱۸ مرحله می‌شود که از ۱۰ مرحله اول می‌توان به عنوان بخشی تمرینی و آشنایی با بازی نام برد و در عمل ۸ مرحله پایانی بخشی از این عنوان محسوب می‌شوند که بازیکن را به چالش خواهد کشید. مکانیزم بازی بر پایه ساخت‌ تله‌های مختلف در مسیر ورود ارک‌ها در کنار نبرد مستقیم با آن‌ها به وسیله اسلحه، جادو و کمان است. پیروزی در مبارزات با کشتن تمام ارک‌ها انجام می‌شود و ورود ارک‌ها به ریفت هم به معنای شکست است. بدین صورت با شروع هر مرحله، ما مقداری پول در دسترس خواهیم داشت که باید از آن‌ برای خرید تله استفاده می‌کنیم و با کشتن هر ارک، مقداری هم پول برای خرید تله‌های بیشتر دریافت خواهیم کرد. رمز پیروزی در مبارزات هم خرید تله‌های مناسب، آپگرید کردن آن‌ها و البته همکاری در بخش Co-Op است. هر چند گوگل شماره سوم Orcs Must Die را به صورت رایگان در اختیار کاربران استیدیا قرار داده، اما باز هم در طول هیچ‌کدام از بخش‌ها و مراحل موفق به پیدا کردن پلیر برای انجام بازی به صورت Co-Op نبودم و بدین صورت شماره سوم شدید ترین ضربه را از استیدیا و وضعیت بسیار بد تعداد پلیر هایش می‌خورد. به خصوص برای بخش بی‌پایان که در عمل تمام لذتش به انجام بازی به صورت Co-Op است و در حال حاضر تجربه آن‌ را به عملی خسته کننده تبدیل کرده‌است. مورد دوم بر هم خوردن بالانس تله‌ها و قدرت ارک‌ها است. در حالی که در شماره دوم مراحل با درجه سختی پایین شروع و با پیشروی مراحل شاهد افزایش درجه سختی مراحل بودیم، اما شماره سوم به دلیل تنوع فراوان تله‌ها و قدرت نسبتا زیاد آن‌ها، فرصت نفس کشیدن به ارک‌ها را نمی‌دهد و تجربه مراحل حتی بر روی درجه سختی بالا هم نمی‌تواند خیلی ما را به چالش بکشد.

 البته مراحل جدیدی با نام «سناریو جنگ» در بین مراحل اصلی قرار داده‌ گرفته‌اند که در آن‌ها باید با لشکر چند هزار نفری ارک‌ها به مبارزه بپردازید، اما در عمل این بخش هم به دلیل در اختیار قرار دادن پول و تله‌های فراوان در اختیار بازیکن، هیچ‌وقت موفق نمی‌شود که ما را به چالش بکشد و در نهایت مراحلی هستند که تنها از لحاظ تعداد دشمنان می‌توان آن‌ها را ستایش کرد و به غیر از آن نکته خاص و متفاوتی ندارند. شاید اگر بخش Co-Op در دسترس بود، وضعیت این بخش هم متفاوت عمل می‌کرد، اما در حال حاضر این بخش‌ نتوانسته آن طور که استودیو Robot Entertainment أن را حماسی و همانند نبرد‌ های ارباب حلقه‌ها معرفی می‌کرد، عمل کند.

در کنار انتقاد هایی که به بازی وارد است، اما Orcs Must Die!3 موفق شده تا حس و حال خنده دار و سرگرم کننده خود را حفظ کند.  به لطف طراحی بصری فوق‌العاده بازی و مدل‌های خنده دار و البته با جزئیات ارک‌ها، قطعا تجربه بازی به امری مفرح و اعتیاد آور تبدیل می‌شود و نابودی ارک‌ها به وسیله استفاده از تله‌های مختلف مثل به آتش کشیدن و یا پرتاب کردن‌ آن‌ها به آسمان، همچنان خنده‌دار و لذت بخش است. در زمینه تکنیکی هم بازی در وضعیت بسیار خوبی قرار دارد. در کنار لودینگ‌های بسیار سریع، شاهد نرخ فریم ثابت و ارائه تجربه‌ای روان و ثابت هستیم که نمره قابل قبولی را بر روی استیدیا دریافت می‌کند. استیدیا یک‌بار دیگر به خوبی نشان می‌دهد که در صورت سرمایه‌گذاری بیشتر گوگل برای این پلتفرم، به خوبی پتانسیل تبدیل شدن به یک پلتفرم مناسب برای تجربه بازی‌ها را دارد.

نتیجه‌گیری:

شماره سوم Orcs Must Die! ادامه‌ای ناقص و فاقد موارد جدید و نوآورانه برای این سری محسوب می‌شود. هر چند با یک عنوان مفرح و اعتیاد آور طرف هستیم، اما در دسترس نبودن حالت Co-Op به دلیل تعداد بسیار کم پلیر‌ ها و بالانس نبودن قدرت تله‌ها و ارک‌ها و در نهایت تعداد کم مراحل، این شماره را به عنوانی متوسط تبدیل کرده‌است که شاید تنها عرضه آن برای دیگر پلتفرم‌ها و در دسترس قرار گرفتن حالت Co-Op بتواند وضعیت آن را بهبود بخشد.