بررسی بازی Operation Flashpoint: Dragon Rising

بی‌شک ظهور سبک شوتر اول شخص انقلابی در صنعت بازی‌های ویدیویی بود اما طرفداران پرشمار این سبک همیشه به‌دنبال بازی‌هایی بودند که از سرعت قابل توجهی برخوردار بوده است. این را نمی‌توان انکار کرد که سبک شوتر اول شخص همیشه سرگرم کننده بوده و این موضوع باعث پیدایش سبک دیگری در دل خود شد که جنبه‌ای جدی‌تر داشت. سبک Tactical First Person Shooter یا شوتر اول شخص رزم وابسطه به تاکتیک یا فن رزم نقطه عطف صنعت بازی‌های رایانه‌ای شد که حتی نظر ارتش‌های بزرگ دنیا را برای سیستم‌های آموزش رزم و تاکتیک جنگ به شدت به خود جلب کرد و می‌توان گفت که علت پیدایش سبک شبیه‌سازهای جنگ افزاری نیز به همین دلیل بود. سبکی که هم آموزنده و هم در بسیاری مواقع دلهره‌آور بوده است. آموزنده از نظر آموزش سربازان به پیاده سازی تاکتیک‌های حساس و حیاتی جنگی به نحو احسنت در میدان جنگ و دلهره‌آور از این نظر که حقایق جنگ را مانند سیلی بسیار محکم در گوش مخاطبین خود می‌کوبد، حقایقی نظیر ویرانی‌ها و خرابی‌های جنگ و یا اینکه برخلاف بازی که بازیکن می‌تواند چندین گلوله را دریافت کند و به راحتی به جنگ ادامه دهد، در جنگ واقعی یک گلوله می‌تواند یک زندگی را به پایان برساند.

Operation Flashpoint: Dragon Rising چنین بازی‌ایست. بازی بسیار سخت اما بسیار متفاوت از یک بازی جنگی آن هم در عصر مدرن (امروزی). اگر این بازی به شما یک چیز یاد دهد آن این است که در میدان نبرد بدون تاکتیک و دیسیپلین دوام نخواهید آورد، به‌خصوص اگر سعی داشته باشید آن‌را به‌مانند یک بازی نظیر Call of Duty انجام دهید. اگر نام Operation Flashpoint برایتان آشنا باشد می‌دانید که اولین نسخه آن‌را استودیوی Bohemia Interactive ساخته است اما این استودیو از زمان جدایی از Codemastersمشغول ساخت سری ArmA یا Armed Assault می‌باشد که شماره دوم آن‌را مدتی پیش برایتان نقد کردیم. پس شماره دوم را یکی از استودیوهای Codemasters ساخته و پرداخته کرده است.

همانگونه که گفته شد این یک بازی شوتر اول شخص از نوع تاکتیکال می‌باشد و شما نباید با این تفکر که یک بازی مانند Call of Dutyاست آن‌را تهیه نمایید. گفتم، یک گلوله می‌تواند شما را به راحتی از پای در بیاورد پس اگر مشتاقید به انجام این بازی باید نکاتی را به خاطر داشته باشید؛ هرگز از هم تیمی‌های خود فاصله نگیرید. طبق دستورات عمل کرده و از Waypoint ها یا مسیرهای مشخص شده حرکت نمایید، این مسیرها از روی عکس‌ها ماهواره‌ای مشخص شده‌اند و شما را از مسیری عبور می‌دهند که امنیت بیشتری داشته باشید. اگر می‌خواهید به شکل تحقیر آمیزی نمی‌رید به یک‌باره در میدان جنگ از این گوشه به آن گوشه ندوید بخصوص در محیط‌‌های باز، به دقت اطراف را تحت نظر بگیرید و باور کنید زندگی در میدان جنگ به همین سختی است. این بازی به بازیکنان صبوری که با هدف و نقشه ماموریت را پیش می‌برند پاداش می‌دهد نه آن‌هایی که سر را پایین می‌اندازند و به سمت هدف می‌دوند و “بنگ!” کشته می‌شوند.

اما داستان بازی چندسال جلوتر در آینده اتفاق می‌افتد جایی که بحران نفت باعث می‌شود روسیه و چین برسر جزیره‌ای به جان یک‌دیگر بی‌افتند و ایالات متحده در حمایت از روسیه مداخله می‌نماید تا ارتش آزادی‌بخش خلق چین را از منطقه درگیری بیرون راند. شما نیز در نقش یکی از فرمانده‌هان گروهی از یگان ویژه تفنگ‌داران دریایی آمریکا وارد عمل می‌شوید و با انجام ماموریت‌هایی در طی 11 مرحله طولانی به هموار کردن مسیر نیروهای ارتش آمریکا خواهید پرداخت. خوبی بازی دقیقا اینجاست که بجای اینکه یک قهرمان باشید که یک تنه به جنگ دنیا می‌رود عضوی از یک تیم هستید که ماموریت‌های مهمی را در راستای پیشروی نیروهای ارتش انجام می‌دهد.

این حقیقت که OFP (Operation Flashpoint) با سلیقه خیلی از گیمرها همسو نیست به واقع گرایانه بودن آن بر می‌گردد. برخلاف بازی‌های معمول ژانر اول شخص در این بازی باید با برنامه و هوشیار حرکت نمایید، گاهی مجبورید کیلومترها را خموده و آرام بپیمایید، گاهی مجبورید سینه‌خیز حرکت کنید و گاهی مجبورید مدتی را به دفاع از یک موقعیت سپری کنید که زمان بسیاری صرف این کارها می‌شود، از طرفی یک اشتباه کچک ممکن است باعث تکرار تمام یک مرحله یا قسمتی از آن گردد.

اگر بازی را روی حال نرمال انجام دهید و باخود بی‌انگارید که از این سخت‌تر امکان‌پذیر نیست روی حالت Hardcore ممکن است چندبار ازحال بروید. در این حالت کلیه نمایش دهنده‌ها و نشانه‌های روی تصویر حذف می‌شوند و همه‌چیز را باید از طریق نقشه دنبال نمایید، با تمام این سختی‌ها تنها کافی است گلوله‌ای به نقطه‌ای از بدن مانند پا اصابت نماید تا دچار خون‌ریزی گردید و حتی بعد از اینکه آن‌را پانسمان نمایید باز هم خون‌ریزی ادامه پیدا می‌نماید و حرکت شما کند خواهد شد.

یکی از نکات جذاب بازی این است که با اینکه زیاد خواهید مرد اما به ندرت پیش می‌آید که از آن خسته و زده گردید و نیاز به زمان برای رفع این خستگی شوید. بااینکه از نظر واقع گرایانه بودن بازی در سطح بالایی قرار دارد اما هربار که مجبور به از نو بازی کردن هستید هنوز اشتیاق زیادی برای ادامه بازی دارید.

اما نقطه اوج بازی در بخش آنلاین آن است، به‌خصوص حالت Cooperative که می‌توانید به همراه 3 تن از دوستان خود به انجام ماموریت‌های بخش تک‌نفره بپردازید و بجای اینکه مدام با کلید فرمان صادر کنید خیلی راحت با استفاده از میکروفون بر سر آن‌ها فریاد بکشید و دستور صادر کنید و این برای افزایش هیجان بازی بسیار بهتر از حالت تک‌نفره است. هرچه باشد شما برای بقا و انجام ماموریت‌های خود به بهترین شکل به کمک افرادتان نیازمند خواهید بود، پس چه بهتر که از دوستانتان کمک بگیرید که می‌توانند به مراتب بهتراز هوش مصنوعی کمک جانتان باشند.

تنها چیزی که باعث می‌شود تجربه OFP یک تجربه کامل از یک بازی کامل نباشد کمبودهایی است که در اثر عدم ساخت و پرداخت نهایی توسط سازندگان آن است. Bug ها و اشکلات نرم‌افزاری در بازی قابل لمس است اما در زمانی که این نقد را می‌نویسم، تیم سازنده خبر از کار بر روی یک patch برای برطرف کردن لیست بلندبالای اشکالات نرم‌افزاری بازی است.
با اینکه بازی از موسیقی فوق العاده زیبایی برخوردار است و می‌تواند شما را در منوی بازی مسخ نماید، اما در سرتاسر بازی یعنی در زمان انجام ماموریت‌ها صدای موسیقی نخواهید شنید. این به القا حس واقع‌گرایانه بسیار کمک می‌نماید اما یک بازی جنگی نیازمند موسیقی حماسی – نظامی در زمان انجام آن نیز هست.

در قیاس با نسخه‌های کنسولی بازی، نسخه PC نسخه‌ای است که انتخاب شما خواهد بود چراکه از میان سه پلتفرم PC، PS3 و Xbox360 بازی روی PC به مراتب بهتر از کنسول است و اشکالات متاثر از خواندن در لحظه از روی دیسک و جزییات کمتر را نخواهید داشت، اما به هر حال نیازمند یک رایانه شخصی نسبتا قدرتمند خواهید بود تا از تمام جزییات آن بهره‌مند گردید.

اگرچه درحال حاضر دارندگان بازی در هر سه پلتفرم دارای مشکلاتی با بخش آنلاین هستند اما بازهم نسخه PC برای این بخش نیز بهتر خواهد بود. نه تنها گیمرهای جدی‌تر و ماهرتر را همیشه روی رایانه‌های شخصی خواهید یافت، بلکه نسخه PC می‌تواند تا 32 نفر را به صورت آنلاین پشتیبانی نماید این در حالی است که نسخه‌های کنسول تنها می‌توانند بازی‌های 8 نفره را پشتیبانی نمایند.

بدون تردید Operation Flashpoint: Dragon Rising یک بازی بسیار خوب است. محیط فوق‌العاده وسیع بازی کمک می‌نماید تا تجربه بازی به مراتب لذت بخش‌تر و تماشایی‌تر باشد. OFP: DR بازی‌ای نیست که هرروز روی کنسول و حتی PC ببینیم. در حال حاضر و در این نسل عنوان‌های بسیار محدودی وجود دارند که می‌توانند تجربه یک جنگ واقعی و بی‌رحم را برای شما تداعی کند. ArmA II و Operation Flashpoint: Dragon Rising تنها بازی‌های این سبک هستند که امروز و برای نسل ما در دسترس هستند و تنها این بازی‌ها می‌توانند مفهوم زندگی و از بین رفتن بیهوده عمر انسان‌ها در دوران جنگ را یادآور باشند. پس اگر طرفدار جنگ‌های مدرن و واقع‌گرایانه هستید Operation Flashpoint: Dragon Rising بازی بسیار خوبی است که می‌تواند مدت‌ها سرگرمتان سازد، اگرچه مشکلاتی نیز دارد که از مهمترین آنها می‌توان به هوش مصنوعی نه چندان خوب دشمنان اشاره کرد اما باز هم ارزش بازی کردن آن بسیار زیاد است.