بررسی بازی Nickelodeon Kart Racers 2: Grand Prix

عناوین لایسنس شده عموما بازی‌های کم‌عمق و با بودجه‌‌ای اندک برای توسعه هستند که تنها از نام خود صرفا برای به جیب زدن پول هنگفتی برای ناشر استفاده می‌کنند. حال ممکن است این عناوین لایسنسی برای فیلم‌ها مثل Fast & Furious باشند یا مثل Nickelodeon Kart Racer  بر اساس شخصیت‌های کارتونی شبکه Nickelodeon ساخته شده باشند که در نهایت معمولا با عناوینی ضعیف و بدون ارزش تجربه طرف خواهیم بود. Nickelodeon Kart Racers 2: Grand Prix هم ادامه‌ای برای شماره اول و پیشرو مسیری مشابه برای عناوین لایسنسی و به عبارتی یک عنوان ضعیف دیگر در بین این عناوین محسوب می‌شود که در ادامه مطلب دلیل «بد» بودن آن را بررسی خواهیم کرد.

هر چند شماره دوم از یک نام طولانی بهره برده‌است، اما در عمل با عنوانی در سبک ریسینگ کارتی طرف هستیم که به شدت از کمبود محتوا رنج می‌برد. بخش چند نفره آنلاین بازی که به صورت کامل غیر قابل استفاده است و با این که مدت اندکی می‌شود که از عرضه بازی گذشته، اما پیدا کردن بازیکنان دیگر برای تجربه این بخش به امری غیر ممکن تبدیل شده‌است و در طول تجربه خود از این عنوان حتی یک‌بار هم قادر به تجربه بخش آنلاین چند نفره بازی نبود. دیگر بخش چند نفره هم قابلیت اسپلیت اسکرین بازی است که شاید بتوان به عنوان تنها بخش سرگرم کننده بازی به خصوص برای گیمران گژوال نام برد.

 در بخش تک‌نفره هم خبری از بخش داستانی و یا بخش‌های مجزا نیست و کلیت بازی به مسابقات قهرمانی که در آن‌ها در چهار پیست مختلف به انجام مسابقه خواهید پرداخت، مسابقات تمرینی، چالش‌ها و در نهایت مسابقات تک پیست تقسیم می‌شوند طرف هستیم. پیست‌های بازی هم در کنار تعداد محدودشان، از کیفیت نسبتا کم و طراحی تکراری بهره می‌برند تا مشکلات کمبود محتوا بیشتر از قبل خود را نشان دهد. تنها نکته مثبت Nickelodeon Kart Racers 2 را می‌توان در خصوص لیست شخصیت‌هایش نام برد که البته آن هم بدون اشکال نیست. در مجموع ۳۰ شخصیت مختلف از کارتون‌های Nickelodeon برای انتخاب در دسترس هستند. شخصیت‌هایی مثل باب اسفنجی، پاتریک، لاک‌پشت‌های نینجا، سگ و گربه و دیگر شخصیت‌‌های نام آشنا که قطعا اکثر ما با آن‌ها آشنا هستیم و خاطرات دوران کودکی ما را تشکیل داده‌اند. هر چند طراحی این شخصیت‌ها به خوبی صورت گرفته، اما خبری از صداگذاری و یا ویژگی‌های منحصر به فرد برای آن‌ها نیست و در عمل با انتخاب هر شخصیت، تنها از لحاظ ظاهری و تغییراتی در میزان سرعت و قدرت ماشین‌ها شاهد تفاوت در بین شخصیت‌ها خواهیم بود. تعداد فراوان دیگری از شخصیت‌ها هم در نقش مکانیک و کمک ‌راننده حضور دارند که البته خبری از طراحی و حضور فیزیکی آن‌ها نیست و تنها با انتخاب هر کدام از آن‌ها، قدرت‌های مختلفی را به دست خواهیم آورد. به عنوان مثال با انتخاب گری، در طول مسابقه قادر خواهید بود برای مدتی اندک، سرعت رقبا را کاهش دهید.

در بعد گیم‌پلی هم با یک بازی به شدت ساده طرف هستیم که به هیچ عنوان نمی‌تواند با عناوین کارتینگی مثل ماریو کارت به رقابت بپردازد. در کنار کنترل به شدت ساده بازی، هوش مصنوعی رقبا هم چنگی به دل نمی‌زند و معمولا به راحتی و با اختلاف فراوانی قادر خواهیم بود تا مسابقات بازی را با پیروزی به پایان برسانیم. ایده کلی بازی بر پایه همان ماریو کارت ساخته شده و در طول هر مسابقه با دریفت کردن، مقداری بوست برای سرعت و با جمع آوری آیتم‌های مختلف قادر به حمله به سایر رقبا خواهید بود، اما مشکل به همان سادگی و طراحی تکراری پیست‌ها باز می‌گردد که خیلی نمی‌توانند برای مدت زیادی طرفداران این شخصیت‌ها و یا حتی سبک ریسینگ را سرگرم کنند. با شروع هر مسابقه به راحتی قادر خواهید بود تا از حریفان پیشی گرفته و در عمل آیتم‌ها و بوست‌هایی که می‌توانید در طول مسابقه جمع‌آوری کنید، خیلی به کارتان نخواهد آمد. حتی با تغییر درجه سختی بازی هم نمی‌توان چالشی را برای انجام مسابقات حس کرد. البته تنها نکته مثبت بازی، پاداش‌هایی است که با انجام مسابقات در قالب‌ شخصیت‌های بیشتر دریافت خواهیم کرد که می‌تواند به عنوان انگیزه‌ای برای انجام مسابقات کسل کننده بازی عمل کند. با شروع بازی تنها تعدادی محدود از شخصیت‌ها برای انجام مسابقات در دسترس خواهند بود و برای آزادسازی باقی شخصیت‌ها باید چالش و دیگر مسابقات بازی را به پایان برسانیم که البته به پایان رساندن آن‌ها کمتر از چند ساعت بیشتر به طول نمی‌انجامد.

دیگر بخش‌های Nickelodeon Kart Racers 2 هم به شدت حس و حال یک عنوان کم‌هزینه و محدود را به ما منتقل می‌کند. در خصوص بخش بصری در کنار طراحی به شدت ساده شخصیت‌ها، شاهد طراحی بدون کیفیت و خالی پیست‌های بازی هستیم که به راحتی می‌توانند با عناوین نسل هفتم و یا حتی ششم رقابت کنند و هیچ نکته قابل قبول یا خاصی در این بخش یافت نمی‌شود. موزیک‌های استفاده شده هم از وضعیت مشابه‌ای بهره می‌برند و عملا شاهد بخش شدن قطعات تکراری و یک‌نواختی در طول انجام هر کدام از مسابقات بازی هستیم که تنها ریتم‌ آ‌ن‌ها در طول مسابقه افزایش می‌یابد و به غیر از این نکته خاص دیگری ندارند.

نتیجه‌گیری:

هر چند عناوین بسیار کمی در سبک ریسینگ کارتی منتشر شده‌است و شاید بتوان  تنها از دو عنوان ماریو کارت و کرش تیم ریسینگ در این سبک نام برد، اما با این حال باز هم نمی‌توان بازی Nickelodeon Kart Racers 2: Grand Prix را با توجه به محدودیت‌های این سبک به طرفداران ریسینگ کارتی پیشنهاد کرد. در کنار محتویات به شدت اندک بازی، با یک عنوان کم‌عمق و ساده طرف هستیم که تنها سعی کرده تا از شخصیت‌های Nickelodeon برای جذب مخاطبانش استفاده کند و به بدین صورت فاقد هر گونه نکته‌ای خاص برای سرگرم شدن‌است. البته شاید بتوان تنها بخش اسپلیت اسکرین بازی را به مخاطبان کژوال این سبک پیشنهاد کرد، اما باز هم بعید است کسی بتواند برای مدت زیادی این عنوان را تحمل کند.