بررسی بازی New Super Mario Bros. U Deluxe

شخصیت «ماریو» قهرمان دوران کودکی بسیاری از ما بود. لوله‌کشی که با هدف نجات جان ملکه ماجراجویی خطرناکی را شروع می‌کرد تا در نهایت با شکست Bowser، جان ملکه را نجات دهد. او با خوردن قارچ و پریدن از روی سر دشمنان و شکست آن‌ها سالیان سال است که هم‌چنان به ماجراجویی خود برای نجات ملکه ادامه می‌دهد. شرکت «نینتندو» به لطف محبوبیت ماریو دوست‌داشتنی از او در ده‌ها عنوان مختلف به عنوان شخصیت اصلی و یا مهمان استفاده کرده و تا به امروز هم اکثر این عناوین موفق شده‌اند از لحاظ فروش و کیفی به موفقیت دست پیدا کنند. البته در این بین عناوینی هم بودند که علارغم کیفیت خوبشان خیلی دیده نشدند. یکی از آن‌ها عنوان New Super Mario Bros. U است که برای کنسول «Wii U»منتشر شد وبه دلیل فروش نه چندان مناسب Wii U، این عنوان در زمان عرضه نتوانست آن طور که انتظار می‌رفت موفق شود و به همین جهت شرکت نینتندو تصمیم گرفت تا با عرضه دوباره این بازی با عنوان New Super Mario Bros U Deluxe (یا به اختصار «سوپر ماریو بروس») شانسی دوباره به آن دهد.

در یک روز آرام در حالی که ماریو، برادرش لوییجی و دیگر دوستانشان در حال خوردن ناهار همراه با ملکه Peach هستند، Bowser به سرزمین آن‌ها حمله می‌کند و با دزدیدن ملکه و فرستادن ماریو و دوستانش به سرزمینی دور جرقه مأموریت همیشگی ماریو را می‌زند. باز هم ماریو، نجات ملکه و شکست Bowser کلیت داستان این شماره را تشکیل می‌دهند. داستانی که هر سال آن را می‌شنویم ولی به شکل عجیبی هم‌چنان مثل روز اول جذاب است. البته در کنار این خط داستانی، یک خط داستانی مجزا هم برای لوییجی در نظر گرفته شده که البته کلیت داستان دقیقاً همان است و فقط این بار خبری از ماریو نیست و لوییجی باید به دنبال نجات ملکه برود.

سری دوبعدی ماریو همیشه از لحاظ درجه سختی بین دو عنوان «دانکی‌گنگ» و «کربی» قرار می‌گیرد. بازی نه به اندازه دانکی‌گنگ سخت و دارای چالش‌های متفاوت است و نه به اندازی کربی آسان و پیش‌پا افتاده، بلکه بازی با درجه سختی معقول عنوانی سرگرم کننده را برای تمام افراد خانواده فراهم می‌کند. سوپر ماریو بروس هم از همین فرمول استفاده کرده و از لحاظ درجه سختی عنوانی معقول است. هر چند در بعضی از مراحل پایانی بازی به قدری سخت می‌شود که دوست داریم کنترلر کنسول را محکم به زمین کوبیده و بیخیال ادامه بازی شویم، اما باز هم سختی بازی با تمرین و دقت مناسب قابل عبور است. در عمل نکته‌ای که همیشه سری ماریو را تبدیل به یک عنوان موفق پلتفرمینگ می‌کند، همین طراحی مراحل استادانه، با جزئیات و با نقشه است. در عمل هر کدام از مراحل بازی به این صورت طراحی شده‌اند که شما باید در نقطه A حرکت کنید، در نقطه B بپرید و در نقطه C بین دو مسیر یکی را انتخاب و دوباره همین فرمول به ترتیب‌های مختلف در طول مراحل مختلف بازی تکرار می‌شود. البته فرمولی که در بالا گفتم، مختص به شماره‌های ابتدایی بازی بود و در نسخه فعلی سازندگان بازی هم همانند ما در طول این سال‌ها رشد کرده‌اند و علاوه بر نقطه A، B و C بازی دارای نقاط D و E هم است. اضافه شدن راه‌های مخفی، دشمنان جدید و پلتفرمینگ بیشتر موارد جدیدی هستند که به این شماره اضافه شده‌اند و به همین جهت این عنوان را تبدیل به یکی از شماره‌های موفق در سری سوپر ماریو بروس می‌کند.

مراحل ابتدایی بازی مثل همیشه مراحل آسانی هستند که بیشتر برای آشنایی با کنترل و حس و حال بازی ساخته شده‌اند، اما همین مراحل هم دارای راه‌ها و مسیرهای مخفی هستند که برای رسیدن به آن‌ها نیاز به تکرار و تمرین فراوان است. در ادامه اما بازی سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود. مراحل داخل آب، مراحل برفی و مراحل عبور از مواد مذاب هر کدام دارای چالش‌ها و تغییراتی در کنترل هستند که علاوه بر تنوع بخشیدن به بازی، باز هم به لطف طراحی بی‌نظیرشان موفق شدند تا مرا مجاب کنند تا باز هم به تکرار مراحل بپردازم. هر کدام از سرزمین‌های بازی دارای غول آخر مختص به خودش است که هر چند خیلی سخت نیستند اما مراحلی که باید برای رسیدن به این غول آخر ها طی کنید، جزو سخت‌ترین مراحل به شمار می‌آیند. Rayman Legends آخرین عنوانی بود که توانست تا این حد مرا به خود جذب کند که همیشه به دنبال انجام بازی باشم. به یاد دارم زمانی که خارج از خانه، در دانشگاه و یا سر کار بودم، بی‌صبرانه منتظر فرصتی می‌گشتم که به خانه بازگشته و دوباره به تجربه مراحل ریمن بپردازم. حسی که سری دانکی‌کنگ و کربی هیچ‌وقت به من منتقل نکردند، اما عنوان New Super Mario Bros U Deluxe توانسته به لطف مراحل جذابش دوباره همان حس را در من ایجاد کند. این که بتوانم مراحل بازی را همراه با جمع کردن تمام سکه‌ها و بیشترین امتیاز به پایان برسانم بسیار لذت بخش است. در این بین مراحلی هم هستند که عملا از روی سری‌های قبلی با تغییرات اندکی به بازی اضافه شده‌اند و هم‌چنان برای طرفداران سری جذاب هستند. در کنار تمام این موارد شخصیت جدید Toadette به بازی اضافه شده تا درجه سختی بازی را تا حدودی کاهش دهد و شخصیت مناسبی برای شروع بازی برای افرادی که با این سبک آشنایی ندارند، باشد. به همین موارد یک سری آیتم و مراحل جانبی هم باید اضافه کنیم که باز هم تا حدودی باعث آسان‌تر شدن بازی گشته‌اند. یکی از ایرادات اصلی این نسخه را باید قیمت‌گذاری آن دانست و قیمت ۶۰ دلار برای عنوانی که تفاوت چندانی با نسخه‌ WiiU ندارد، معقول نیست.

New Super Mario Bros U در سال ۲۰۱۲ منتشر شد، پس انتظار می‌رود که عنوانی که هفت سال از عرضه آن گذشته نتواند از لحاظ بصری با عناوین موجود در نسل هشتم مثل Ori and the Blind Forest و ریمن لجند هم طراز باشد. نتیجه هم در عمل به همین شکل است. New Super Mario Bros U Deluxe از لحاظ بصری همانند «سوپر ماریو ادیسی» و «زلدا» قرار نیست چشمان مخاطب را نوازش دهد و قدرت سوییچ را به نمایش بکشد. مراحل بازی عموما دارای پس زمینه‌ای ثابت هستند که در خیلی از مراحل هم طراحی ساده و ابتدایی دارند. البته مراحل اندکی هم وجود دارند که با طراحی فوق‌العاده‌شان از لحاظ هنری قابل تقدیرند. در کل پیش‌زمینه مراحل در اکثر دنیاها تکرار می‌شود که این امر تا حدودی نشان از کم‌کاری سازندگان می‌دهد. از لحاظ تکنیکی هم سوییچ چه در حالت داک و چه در حالت همراه توانسته به خوبی بازی را اجرا کند و از این بابت نمره قبولی را دریافت می‌کند. بازی به صورت ۶۰ فریم و با رزولوشن ۱۰۸۰P در حالت داک و ۷۲۰P در حالت همراه اجرا می‌شود. در بخش صداپیشگی و موسیقی عملاً بازی همان Super Mario Bros 3 است با این فرق که تعدادی موزیک جدید به قطعات بازی اضافه شده و صدا ماریو و بقیه شخصیت‌های بازی هم به لطف تکنولوژی‌های جدید با کیفیت بیشتری به گوش می‌رسند. سازندگان بازی سعی کرده‌اند با حفظ صداگذاری کلاسیک و پیکسلی سری و افزودن موارد جدید علاوه بر حفظ حس و حال سری تا حدودی هم صداگذاری بازی را مدرن کنند.

به لطف تکنولوژی‌های جدید و کنسول نینتندو سوییچ عنوان New Super Mario Bros U Deluxe هر کجا قابل بازی است. چه در خانه و یا ماجراجویی در کوه و جنگل. سوییچ این امکان را فراهم آورده تا ماریو در تمام شرایط همراه با ما باشد. حالا به لطف پشتیبانی بازی از چهار بازیکن می‌توانیم بازی را با دوستانمان تجربه کنیم و در این حال هم شاهد شنیدن خاطرات آن‌ها از شماره‌های اول ماریو بر روی «میکرو» باشیم. خاطراتی که هیچ‌کدام از عناوین پر زرق و برق کنسولی نمی‌توانند برایمان فراهم آورند. با بیش از ۱۶۰ مرحله، چندین شخصیت و مدهای متفاوت، این عنوان پکیجی کامل برای طرفداران این لوله‌کش دوست‌داشتنی است.