بررسی بازی NBA 2K20

بعضی وقت‌ها انگار خودمان هم می‌مانیم که در مقابل یک سری اتفاقات باید چه برخوردی داشته باشیم. اخیراً وقتی به رویدادهای روتین سالانه فکر می‌کنم، تعداد زیادی سوال فلسفی در ذهنم شکل می‌گیرد پیرامون اینکه متر و معیار درست در مواجهه با آن‌ها کدام است؟ مثلاً در همین مدیوم بازی‌های ویدیویی، عناوینی هستند که هرسال یک شماره از آن‌ها عرضه می‌شود؛ به راستی تا چه حد باید به تغییراتشان که سال به سال کمتر می‌شود توجه کرد و سوال اساسی‌تر اینکه با توجه به ماهیتشان، سنجیدن آن‌ها به عنوان یک محصول تازه تا چه حد صحیح است؟ به هرحال دوباره به سپتامبر رسیدیم و نسخه تازه سری NBA 2K یعنی NBA 2K20 عرضه شده و اگرچه در نگاه اول ممکن است کمی تکراری به نظر برسد، اما علاوه بر جزئیات جدید، مطمئناً طرفداران خود را با بخش‌های مختلفش برای یک سال آینده سرگرم خواهد کرد.

وقتی برای اولین بار وارد مسابقه‌ شدم، همه چیز به نظرم مثل گذشته رسید. البته شباهت گیم‌پلی فقط در مقایسه با نسخه سال گذشته نبود، بلکه به نظر می‌رسید که گیم‌پلی در سال‌های اخیر در سری NBA 2K به حدی یکسان مانده که در نگاه اول تفاوتی میان پنج شماره اخیر نباشد. این مورد اما پس از کمی تجربه بیشتر به حاشیه رفت. برای مثال هندلینگ آپگرید شده، به شما این امکان را می‌دهد تا با بازیکن‌هایی خاص، توپ را به هرشکل که خودتان می‌خواهید به گردش در بیاورید و این امر دریبل‌زنی را بیش از پیش واقعی کرده است؛ موردی که در سال‌های اخیر چندان مورد توجه سازندگان قرار نداشت. همچنین مکانیک‌های پیشین مربوط به شوت زنی و دفاع نیز تا حد خوبی بهبود پیدا کرده‌اند. حالا شوت‌هایی که بلافاصله بعد از دریافت پاس به سبد پرتاب می‌شوند عملاً به امتیاز تبدیل نمی‌شوند و اگر قبل از دریافت توپ و بدون هیچ مکثی اقدام به پر کردن نوار شوت‌زنی کنید، به قطع توپتان به امتیاز تبدیل نخواهد شد.

NBA 2K20 اما در بخش گیم‌پلی چندان نیز بی‌نقص نیست. متاسفانه لانچ این عنوان با انواع و اقسام باگ‌ها و گلیچ‌ها همراه شده است که برخی از آن‌ها به طور ویژه‌ای به تجربه آن ضربه وارد کرده‌اند. برای مثال اگر بازیکن شما چند امتیاز پشت سر هم کسب کند، تیم حریف به طرز احمقانه‌ای از نیمه زمین شما با دو نفر بازیکن شما را دفاع می‌کند. این یعنی به راحتی یک بازیکن بدون دفاع برایتان آماده و مهیاست! باگ‌ها به همینجا ختم نمی‌شوند و درصد بالایی از آن‌ها شامل انیمیشن‌های ورزشکاران می‌شوند. مثلاً برخی از انیمیشن‌های مربوط به دریبل کردن در واقع در وضعیت خطای تراولینگ یا رانینگ انجام می‌پذیرند!

در عین حال یکی از جدیدترین مکانیک‌های اضافه شده در بازی NBA 2K20، بازی بدون توپ است. حالا با حرکات فریبنده می‌توان دفاع حریف را گیج کرد و نقشه‌های حمله را به شکل زیباتری از منظر جنبه‌های بصری در مسابقه مشاهده کرد. مشخصاً در طرف دیگر انیمیشن‌های دفاع نیز به فراخور این تغییر به بازی اضافه شده‌اند که در مجموع گامی رو به جلو در راستای واقع‌گری بیشتر سری برخواهند داشت. در سال‌های اخیر، گرچه گرافیک سری NBA 2K به سطح بسیار بالایی نزدیک شده و در کنار طراحی خوب بازیکن‌ها، انیمیشن‌های متنوعی نیز به بازی اضافه می‌شوند، اما همچنان در برخی مواقع خشک بودنشان به زیبایی بصری مسابقات لطمه می‌زنند. خصوصاً اگر صحنه‌های آهسته را دوباره نگاه کنید، در موارد زیادی می‌بینید که انیمیشن‌های منقطع شده، حس طبیعی‌ بودن این عنوان را به مقدار زیادی از بین خواهند برد. به نظر برای دیدن انیمیشن‌های روان‌تر و بیشتر، باید یکی دو سالی صبر کنیم تا نسخه نسل آینده NBA 2K را تجربه کنیم.

تمامی بخش‌های پیشین NBA 2K بار دیگر بازگشته‌اند و اگرچه برخی از آن‌ها بدون تغییر باقی‌مانده‌اند، اما مجموعه مدهای مختلف موجود در بازی، تنوع وسیعی از انواع متفاوتی از حالت‌های گوناگون را در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد و احتمالاً تمامی آن‌ها را راضی نگه‌ خواهد داشت. جدا از بخش‌های معمولی موجود در Play Now، مهم‌ترین قسمت NBA 2K20 را MyCareer تشکیل می‌دهد. مانند سال‌های گذشته، کافی است تا بازیکن خود را بسازید و مسیر حرفه‌ای او را در لیگ NBA از سطح مبتدی دنبال کنید. بخش داستانی بازی نیز در همینجا روایت می‌شود که اگرچه چیزی بیشتر از یک قصه دم دستی نیست و تنها کاربردش برای سرهم کردن داستانی برای شکل‌دهی شخصیت ساخته شده توسط کاربر است، اما همین بخش که عمق چندانی ندارد و گرافیک موجود در میان‌پرده‌هایش با کمترین کیفیت ممکن طراحی شده است نیز جذاب به نظر می‌رسد و می‌تواند چندین ساعت مخاطبان را سرگرم کند. قسمت‌های اولیه داستان MyCareer را که پشت سر بگذارید، به NBA وارد خواهید شد و علاوه بر قابلیت دنبال کردن داستان شخصیتتان، بخش‌های دیگری نیز قابل دسترسی هستند.

این بار نیز Neighborhood از قسمت MyCareer قابل دسترسی است و البته کوچک‌ترین تفاوتی با چیزی که سال گذشته (و دو سال گذشته) وجود داشت، ندارد. این بخش به طور کلی شامل مغازه‌هایی می‌شود که آیتم‌های مختلفی را برای خرید کاربران عرضه می‌کنند. و بله مهم‌ترین عامل وجودشان، خرج کردن پول‌های مجازی بازی است که یا باید به زحمت آن‌ها را از راه بردن مسابقات و مثبت ظاهر شدن در تیم به دست بیاورید و یا به راحتی با پول‌ واقعی اقدام به تهیه آن‌ها کنید. همانند سال‌های گذشته، هدف اصلی در MyCreer رسادن امتیاز کلی شخصیتتان از ۶۰ به ۹۹ است. این در حالی است که برای آپگرید کردن مهارت‌های بازیکن، لازم است تا پول‌های مجازی بازی را خرج کنید. اینجاست که مایکروترنسشکنز‌های لعنتی وارد کار می‌شوند. شاید تا همین حالا متوجه شده باشید که جوی شدیداً منفی علیه 2K به خاطر مجبور کردن مخاطبان به خرج کردن پول واقعی برای تهیه این مبالغ مجازی به راه افتاده است. اما به راستی پیشرفت شخصیت اصلی بدون خرج کردن این پول ها ممکن نیست؟

برای پاسخ به پرسش مطرح شده، امکان آپگرید کردن شخصیت را در همان ابتدای کار بررسی کردیم؛ اگر شما بخواهید شخصیت خود را از امتیاز کلی ۶۰ به چیزی حدود ۸۵ برسانید، باید تقریباً مبلغی معادل ۵۰ دلار خرج کنید. پول را خرج می‌کنید و بلافاصله مهارت‌های بازیکنتان ارتقا می‌یابد. ولی اگر نخواهید پول خرج کنید قضیه از چه قرار خواهد بود؟ احتمالاً فکر می‌کنید با سیاست‌های کثیف ناشر و سازنده، باید ماه‌ها تلاش شبانه روزی کنید و چه بسا هیچگاه نتوانید به چنین جایگاهی برسید. اما اینطور نیست، اگر قرار باشد روزانه چند ساعتی را مشغول بخش MyCareer باشید و بازیتان معمولی باشد، در حدود یک هفته به راحتی پول مجازی لازم جهت ارتقا به امتیاز کلی ۸۵ را کسب خواهید کرد. از آنجایی که هزینه خرید آپگریدهای بعدی در NBA 2K به صورت نمایی افزایش پیدا نمی‌کنند و همواره لازم است مقدار ثابتی را پرداخت کنید، پس تنها چند هفته بازی مداوم کافی است تا به امتیاز کلی ۹۵ برسید. چندان ناجوان‌مردانه به نظر نمی‌آید. اینطور نیست؟ پس این همه انتقاد از استفاده بیش از حد سازنده و مجبور ساختن کاربران به پرداخت پول واقعی در بازی برای چیست؟ به نظر می‌رسد در گام نخست 2K باید نحوه ارائه سرویس خود را به شکل مشخص‌تری نمایش دهد. در غیر اینصورت مخاطبانی که هنوز ایده‌ای از شیوه امتیازگیری موجود ندارند، به راحتی به اشتباه خواهند افتاد. از طرف دیگر، بحث خرج کردن VCها تنها برای مهارت‌های بازیکن شخصیتان صادق نیست. آیتم‌های متعددی در بازی هستند که همگی آن‌ها با قیمت‌های زیادی عرضه می‌شوند، پس طبیعی است که مخاطبان نمی‌توانند با صرف مقدار زمان معمولی به آن‌ها دست پیدا کنند. و البته از این موارد که بگذریم، قسمت MyTeam یک ابزار همه‌جانبه برای کسب درآمد سازندگان است. این بخش که حکم همان FIFA Ultimate Team را برای سری NBA 2K دارد، عملاً راهی به جز خرید پول‌های مجازی برای کاربران باقی نمی‌گذارد. چرا که روش‌های کسب پول و امتیاز به طرز سختی در گروی انجام چالش‌های دشوار روزانه و هفتگی هستند که شاید به پایان رساندنشان کار هرکسی نباشد.

از دیگر بخش‌هایی که پیشتر در شماره‌های قبلی نیز حضور داشتند می‌توان به ProAM، MyGM و MyLeague اشاره کرد که در این بین، MyGM که داستان مدیریت یکی از باشگاه‌های NBA را روایت می‌کند، با اضافه کردن Skill Tree برای آپگرید کردن قدرت‌های مدیر باشگاه، کمی با ورژن سال‌های قبل تفاوت ایجاد کرده است. با این وجود متاسفانه هنوز هم میان‌پرده‌های بی‌روح و بدون صداگذاری به شکلی که برای اولین بار در نسخه 2K18 معرفی شده بود در این عنوان نیز حضور دارند و جذابیتی را برای کاربران به همراه نخواهند داشت.

به غیر از تمامی موارد گفته شده، تنها بخش جدید موجود در NBA 2K20، WNBA یا همان مسابقات زنان است. نه تنها تمامی تیم‌های موجود در WNBA به همراه ورزشگاه‌هایشان به طور کامل در بازی حضور دارند، که فیزیک مخصوص به این بازیکنان نیز به طور تمام و کمال پیاده‌سازی است. جدای مقدار استقبالی که ممکن است از سوی مخاطبان برای تجربه این بخش صورت بپذیرد، بخش فوق‌الذکر دارای جذابیت‌هایی است که می‌تواند موجب تنوع بیشتر در کنار بخش‌های پیشین این عنوان شود.

سری NBA 2K چند سالی است که به تکامل رسیده و به نظر می‌رسد نباید انتظار تغییراتی بنیادی را تا یکی دو سال آینده از آن داشته باشیم. البته 2K Sports در سال‌های اخیر با اضافه کردن جزئیات گوناگون، محصولی را ساخته که از هرنظر کامل و عمیق است و وجود حالات متنوعی که به مرور در این مدت به سری افزوده شده‌اند، آن را به اثری همه‌ جانبه برای مسابفات NBA تبدیل کرده است.
گرچه مشکلات تکنیکی NBA 2K تنها به موارد جزئی در برخی انیمیشن‌ها و مکانیک‌های گیم‌پلی خلاصه می‌شود، اما اینکه عمده قسمت‌های مختلف سری در چهار-پنج سال اخیر همگی آن‌ها را با خود به همراه می‌آورند تا حد زیادی نمایانگر یکسان بودن هسته اصلی گیم‌پلی است که بدون تغییر باقی‌مانده و امسال نیز به شماره جدید راه یافته است. در نهایت با این شواهد به نظر می‌سد که باید تا نسل بعدی کنسول‌ها برای تغییرات بنیادی‌تر در سری NBA 2K صبر کنیم.