Memoranda معمای یک فراموشی موقت

با گذر زمان و طی نسل های مختلفی که از بازیهای ویدئویی شاهد بودیم مدتهاست که ادونچرهای کلاسیک با سبکهای اشاره و کلیک در بین گیمرها خصوصا نسل جوان طرفداران چندانی ندارند و بازیهای ادونچر با معماهای چالش برانگیز و درگیر کننده ذهن، پیکسل هانتینگ و آزمایش روش های مختلف در ترکیب و بکار بردن آیتم ها جای خود را به دیدن ساعتها cut-scene و خوردن پاپ کورن، و فشار دادن چند دکمه و انتخاب چند دیالوگ داده اند.بازی Memoranda در این میان ثابت کرد ه است که کماکان تیم هایی وجود دارند که برای این سبک ها و طرفدارنش ارزش و احترام قائل بوده و با تمام انرژی تلاش میکنند تا بازی درخور توجهی را برای زنده نگاه داشتن ادونچرهای اشاره و کلیک ارائه نمایند.

استودیوی Bit Byterz که هسته و اعضای اصلی آن همگی ایرانی هستند مسئول ساخت بازی مموراندا بوده که به ترتیب آقای سهند ساعدی به عنوان طراح بازی، خانم ملیحه رهروان طراح هنری، آقای آرش مکنت در نقش برنامه نویس و آقای وحید قادری به عنوان آهنگساز در این پروژه همکاری داشته اند و همچنین این بازی توسط شرکت Digital Dragon منتشر شده است.,داستان بازی در مورد دختری بنام میزوکی (Mizuki) است که نام خود را فراموش کرده و در جستجوی نام خود و علت فراموش کردن آن است. داستان بازی محوریت اصلی خود را از داستانهای کوتاه نویسنده ژاپنی آقای Haruki Murakami خصوصا داستانی با نام A Shinagawa Monkey برداشت نموده که این داستان اولین بار در سال 2006 در مجله The New Yorker به چاپ رسیده بوده است.

در شروع بازی اطلاعات مختصری از زندگی شخصی میزوکی در غالب چند عکس و نوشته کوتاه نمایش داده میشود. میزوکی دختر جوانی است که 25 سال سن دارد و مدتی است از همسر خود بنا به دلایلی جدا شده و زندگی نه چندان آرامی را در شهر کوچکی که وقایع بازی در آن اتفاق می افتد سپری میکند. میزوکی خاطرات خوش زیادی را از دوران کودکی خود در این شهر به یاد دارد که بیشتر آنها را به همراه پدر خود تجربه کرده زیرا مادر او شخصیتی عصبی و بهانه گیر داشته است.البته پدر او گاهی اوقات داستانهای عجیب و ترسناکی را نیز برای دخترش تعریف کرده است که غالبا در آنها چهره خشن و بی رحم انسانها در طول تاریخ را نمایش میدهد. بعنوان مثال داستانی در مورد بچه دایناسوری که در تاریکی شب بدلیل تعقیب شدنش توسط انسانها برای شکار داخل چاله بزرگی افتاده و بدلیل ناتوانی در خارج شدن و گرسنگی و تشنگی همانجا جان داده و حال پس از میلیونها سال سنگواره اش در داخل آن چاله قابل رویت است یا داستانی در مورد ساکنان خانه کوچکی که خارج از شهر و طرف مخالف آن چاله بزرگ زندگی میکنند و شبها تبدیل به حیوانات شده و به داخل شهر می آیند و از ساکنان آن دزدی میکنند!,میزوکی همانطور که گفته شد نام خود را فراموش کرده و 17 شب است که نمیتواند بخوابد. دلیل آن حضور ملوان پیری با چشمانی درشت، ترسناک و قرمز از بی خوابی است که با تاریک شدن هوا در اتاقش پدیدار شده و خواب را از چشمان میزوکی گرفته است و با روشن شدن هوا از اتاقش ناپدید میگردد. البته شخصیت ملوان پیر در طول روز نیز در مکانهای مختلف در مقابل میزوکی ظاهر میشود و باعث میشود کابوس های شبانه او کمابیش در طول روز نیز ادامه داشته باشند.

,در طول بازی با کاراکتر های مختلفی روبرو میشویم که اکثر آنها ماننده شخصیت های داستان های موراکامی خصوصیاتی عجیب و منحصربفرد و بعضا کاملا غیر واقعی و فانتزی دارند. به عنوان مثال فیل نسبتا بزرگی که از سیرکی که در خارج از شهر برنامه اجرا میکند فرار کرده و آرزوی انسان شدن دارد یا کله گوزنی که بر روی دیوار نصب شده میتواند با صدای مهربان و دلنشین با شما صحبت کند! شخصیت های بازی علیرغم تنوع شان عمق و تاثیرگذاری زیادی ندارند و شخصیت پردازی آنها بسیار سطحی است و بازیباز ارتباط چندانی نمیتواند با هیچکدام برقرار کند حتی شخصیت اصلی و خود میزوکی!

داستان بازی نکات مبهم و قابل تامل و تفکر زیادی دارد که بسیاری از آنها نیز با پیشرفت داستان برای شما روشن و شفاف سازی نمیشوند و همیشه در این فکر هستید که چرا اینطور شد؟ آیا آن اتفاق اصلا رخ داده یا توهمی بیش نبوده؟ آیا شخصیت های عجیب داخل بازی واقعی هستند یا آنها نیز توهمی از ذهن میزوکی هستند؟ آیا داستان مبهم بازی به عمد اینگونه طراحی شده تا بازیباز را ترغیب به دنبال کردن داستان از طریق داستانهای آقای Haruki Murakami بنماید بلکه جواب سوالات بیشتری را پیدا کند؟!

اولین چیزی که با وارد شدن به داخل بازی مورد توجه قرار میگیرد طراحی بسیار زیبای محیط های بازی است که دو بعدی و پر جزئیات بوده و استفاده از رنگهای پرحرارت باعث شده که بخش گرافیکی بازی از لحاظ هنری بسیار جذاب و قابل قبول باشد. لازم به ذکر است که آرت بسیار زیبای این بازی در اولین فستیوال بازیهای ویدئویی تهران نیز موفق به کسب جایزه شده است. در کنار طراحی زیبا موسیقی بازی که همگی قطعات اورجینال و مختص این بازی میباشند بسیار خوب ساخته شده اند و تناسب بسیار خوبی با داستان عجیب و پر از سوال بازی و همینطور محیط ها دارند که نکته مثبت بزرگ دیگری است در کارنامه این بازی.,

گیم پلی بازی با توجه به ذات بازی های کلیک واشاره بسیار خوب و خوش ساخت است. شما با بازی ادونچر اشاره و کلیک کلاسیکی روبرو هستید که در هر محیط آیتم های مختلفی وجود دارند که باید آنها را پیدا کرده و در داخل Inventory توضیحات بیشتری راجع به آنها بدست بیاورید، در صورت نیاز آن ها را با یکدیگر ترکیب کنید و در مکانهای مورد نظر استفاده نمایید. بعضی از پازلها از لحاظ منطقی مشکلاتی دارند و درجه سختی آن ها متوسط رو به سخت در نظر گرفته شده است، اما به لطفHint هایی که در کنار این پازل ها قرار داده شده است میتوانید با کمی تفکر سرنخ ها را بدست آورده و آنها را حل کنید. این Hint ها غالبا در 3 مرحله برای شما قابل دسترسی هستند. اگر فکر میکنید که ادونچر باز ماهری هستید بهتر است فسفر بیشتری سوزانده و از Hint ها صرف نظر کنید، اما اگر حل کردن پازل ها برای شما سخت و طاقت فرسا و یا حتی غیر ممکن است میتوانید با کلیک بر روی Hint 1 راهنمایی کوچکی از طریقه حل معما بدست بیاورید، اینکار باعث قابل دسترس شدن Hint 2 و با کلیک بر روی آن Hint 3 قابل دسترسی میشود که هر بار سرنخهای بیشتر و بیشتری در مورد حل معما داده میشود. اگر کماکان پس از شنیدن آخرین راهنمایی باز هم در حل کردن معما مشکل دارید بهتر است از این بازی خارج شده و به انجام بسیاری از بازیهای روتین امروزی که به فشردن چند دکمه که بر روی صفحه نمایش داده خلاصه میشود بپردازید!

,

در مجموع مموراندا علیرغم ایرادات کوچکی که دارد بازی بسیار زیبا، ارزشمند و خوش ساختی است که تجربه لذت بخشی را برای شما به ارمغان می آورد و بخش داستانی و نکات مبهم و جواب داده نشده زیادی که در آن وجود دارد باعث میشود که حتی پس از اتمام بازی ساعتها به آن فکر کنید و بدنبال پیدا کردن منطق و دلیل محکمی برای اتفاقات بازی باشید و حتی با دوستان دیگر خود به بحث و تبادل نظر بپردازید!