بررسی بازی Infinite Undiscovery

Infinite Undiscovery نام جدید ترین عنوان شرکت tri-Ace، خالق عناوینی چون Star Ocean و Valkyrie Profile است که توسط Hiroshi Ogawa، بازیساز خوش زوق این شرکت ساخته شده است. ایده اصلی ساخت بازی سال ها پیش توسط Joe Asanuma، یکی از موسسین و طراحان شرکت tri-Ace، مطرح شد و حتی مراحل اولیه ساخت آن نیز طی شد اما این ایده به قدری بزرگ و بلند پروازانه بود که سخت افزار های موجو توانایی تحقق بخشیدن به آن را نداشتند! از این رو پروژه ساخت آن توسط tri-Ace به حالت تعلیق درآمد و عنوان معرفی شده توسط گیمرها به دست فراموشی سپرده شد.

با ورود به نسل هفتم کنسول های خانگی در حالی که اکثر علاقه مندان RPG های ژاپنی و حتی طرفداران متعصب tri-Ace امیدی به ساخته شدن عنوان مذکور نداشتند، شرکت Square Enix در کمال ناباوری در یکی از میهمانی های خود خبر از ساخت بازی جدید خود با نام Infinite Undiscovery بر اساس ایده های اولیه ساخت بازی توسط شرکت tri-Ace به صورت انحصاری برای کنسول X360 داد. (احتیاجی به گفتن نیست که اعلام این خبر چه غوغای به پا کرد!) با انتشار اولین تصاویر و Trailer ها از بازی کاملا برای طرفداران مشخص شد که به چه دلیل بازی در سال ها پیش منتشر نشد!

در مورد infinite undiscovery در یک کلام به صورت مختصر و مفید می‌توان گفت که:”Infinite Undiscovery شبیه به هیچ یک از بازی های RPG ژاپنی دیگر نیست!” چه از لحاظ داستان و شخصیت ها و چه از لحاظ گیم پلی. با ورود به Infinite Undiscovery اولین نکته ای که باعث تعجب شما می‌شود داستان عجیب و غریب آن است. در دنیای IU صلح و آرامش در بین تمام مردم برقرار بود تا اینکه گروهی عجیب و مرموز با نام “فرقه زنجیر” (Order of Chains) به رهبری شوالیه وحشت، Leonid، ماه را از طریق زنجیر به زمین متصل می‌کنند! (بله، درست خواندید! واقعا ماه را به زنجیر می‌کشند!!) تا با استفاده از نیروی جادویی ماه به اهداف شوم و شیطانی خود جامع عمل بپوشانند. اما به زنجیر کشیده شدن ماه به قیمت بر هم خوردن تعادل بین ماه و زمین تمام شده که در نتیجه آن تمام موجودات زنده در خطر نابودی قرار می‌گیرند. در این میان قهرمان شجاع و نیرومندی به نام Sigmund تصمیم می‌گیرد که با پاره کردن زنجیر متصل کننده ماه به زمین برای همیشه به این بحران خاتمه بخشد و فرقه زنجیر را برای همیشه نابود کند… . اما درست در زمانی که خود را آماده می‌کنید که با Sigmund ضرب شست جانانه ای به فرقه شمشیر نشان داده و آنها را به سزای اعمال پست و پلیدشان رسانده و به احتمال زیاد در بین راه یک شاهزاده جوان و زیبا را نیز به همسری خود درآورید! متوجه می‌شوید که شخصیت اصلی بازی Sigmund نیست! شخصیت اصلی بازی حتی دوست Sigmund و یک قهرمان مشابه نیست! قهرمان داستان ما پسر فلوت زن جوان و ساده و صد البته بدشانسی! به نام Capell است که از بد روزگار بسیار شبیه قهرمان داستان، Sigmund، است! از این رو توسط نیروهای فرقه زنجیر دستگیر شده و به زندان انداخته می‌شود اما توسط گروه مبارزان علیه فرقه زنجیر از زندان نجات داده شده و ناخواسته وارد گروه آنها، که او را با Sigmund اشتباه گرفته بودند، می‌شود و… و این سه نقطه یعنی سرآغاز بدبختی!

داستان بازی در نوع خود بسیار جالب و جذاب است و در بعضی قسمت های آن پیچیدگی های بسیار ضریف و زیبای وجود دارد اما نکته بسیار مهمی که در نوشتن آن رعایت نشده است گستردگی و غیر خطی بودن داستان است، به همین دلیل داستان بسیار خطی و محدود شده است و به گیمر ها این اجازه داده نمی‌شود که به میل خود داستان را جلو برده و از جزئیات آن آگاه شوند.

بازی از حیث پرداخت شخصیت ها در سطح بسیار بالای قرار دارد و به جرعت می‌توان آن را در این زمینه با عنوانی چون FF مقایسه کرد. شخصیت اصلی بازی ما یک قهرمان افسانه ای نیست! او هیچ قدرت خاصی که او را از ابتدا تبدیل به یک قهرمان کند ندارد. در واقع Capell فقط Capell است و هیچ قهرمان یا شوالیه و … به ان متصل نیست. او فقط یک جوان ساده است که ناخواسته وارد یک ماجرای بزرگ شده و مجبور می‌شود که برای رهایی از مخمصه ای که در آن گرفتار شده است به توانایی های نهفته خود اتکا کند. البته Capell در راه به انجام رساندن این ماموریت خطیر تنها نیست، شخصیت های نزیر:

Aya دختر جوان و تیر انداز ماهری که عضو گروه مبازان است و با نجات Capell از زندان او را از چاله به درون چاه می‌اندازد! Aya در ابتدا خیال می‌کرد که Capell همان Sigmund و فرمانده شجاع آنهاست، اما Aya خیلی زود متوجه می‌شود که اگر او دختر Leonid است، Capell هم Sigmund! اما از آنجای که Capell بسیار بدشانس است Aya اصرار می‌کند که Capell حتما دارای نیروی مرموزی است و او باید برای کشف این نیرو با Capell همراه شود!

Edward جنگجوی جوانی که سال ها پیش خود و دهکده اش توسط Sigmund از دست دشمنان نجات داده می‌شود، به همین دلیل به یاران Sigmund می‌پیوندد.

Rico & Rucha برادر و خواهر دوقلوی 10 ساله ای که دارای قدرت های جادوی هستند. (یک تقلید آشکار از Palom & Porom!! در FFIV )

Komachi دختر نینجا زیبایی که توانایی های جادویی خاصی دارد. (شخصیت او به شدت یادآور Yuffie Kisaragi در FFVII است!!)

Michelle زن مرموزی که همیشه در حال خواندن کتاب مرموزتری است!

Balbagan مرد تنومندی که به خاطر کینه های شخصیش خیش، قصد مبارزه با Leonid را دارد.

Gustav یک خرس شاخدار قرمز رنگ که به افراد گروه سواری می‌دهد! (یک تقلید غیر قابل هضم از Red XIII در FFVII )

و Sigmund قهرمان اصلی داستان که Capell به جای او اشتباه گرفته می‌شود.

نیز او را یاری می‌کنند. علاوه بر این اشخاص شخصیت های متعدد دیگری نیز در بازی حظور دارند که تمامی آنها توسط Yukihiro Kajimoto طراحی شده اند. متاسفانه اکثر شخصیت های Infinite Undiscovery چه از لحاظ چهره و استل و چه از لحاظ شخصیتی تقلیدی از شخصیت های بازی های دیگر مخصوصا FF هستند، به طوری که این شخصیت ها به جای نو بودن بیشتر شبیه یک کلاژ ذهنی هستند.

IU حاوی ماموریت های جانبی متعددی است که به جای جذاب تر کردن بازی، به نقطه ضعف آن تبدیل شده اند. این ماموریت های جانبی دشوار و سخت اقلب شامل ماموریت های نظیر کشتن یک هیولا یا بدست آوردن یک آیتم خاص است که گیمرها می‌توانند با مشقت فراوان آنها را به اتمام برسانند. اما اگر شما بتوانید با قبول زحمت زیاد و به قیمت خرد کردن اعصاب خود این ماموریت ها را به اتمام برسانید چه اتفاقی خواهد افتاد؟ در واقع هیچ اتفاق خاصی نخواهد افتاد! و همین نکته نقطه ضعف این قسمت است، زیرا این مامویت های جانبی مختلف و فراوان هیچ قسمت جدیدی به داستان بازی اضافه نکرده و بیشتر برای طلف کردن وقت باارزش گیمر ها و پوشش ضعف بعدی بازی طراحی شده اند. ضعف بعدی و شاید بزرگترین ضعف بازی کوتاه بودن آن است. برای اتمام IU چیزی در حدود 20 تا 35 ساعت (بسته به علاقه شما برای به اتمام رساندن ماموریت های جانبی) زمان لازم است که با توجه به حضور 18 شخصیت قابل بازی به هیچ وجه قابل توجیه نیست. همین کوتاهی بازی باعث شده است که فرصت کافی برای پرداختن به زندگی و داستان شخصیت های متعدد داستان وجود نداشته باشد و بسیاری از شخصیت ها اضافه به نظر رسند.

شاید کمکاری tri-Ace در قسمت داستان به این دلیل بوده است که با توجه با گزاشتن وقت بسیار بر روی طراحی گیم پلی بازی وقت کم آورده است! IU از لحاظ گیم پلی متفاوت ترین عنوان منتشر در بین بازی های JRPG است، البته فراموش نکنید که همیشه متفاوت بودن دلیل بر بهترین بودن نیست! مهم ترین وجه تمایز IU با بازی های هم سبک خود پویا بودن (Interactive) و واقع گرایانه بودن سرزمین های آن است. چه شما جزو گیمر های سبک JRPG باشید و چه نباشید، بدون شک مطلع هستید که اساس بازی های JRPG محیط های فانتزی و تخیلی است که واقع گرایی در آنها در حد صفر می‌باشد، اما tri-Ace با IU سنت شکنی کرده و یک دنیای کاملا پویا و زنده را خلق کرده است که این پویای به صورت مستقیم بر روی گیم پلی بازی تاثیر می‌گزارد. به عنوان مثال در دنیای IU به صورت کامل چرخه روز و شب وجود دارد و هر بیست و چهار دقیقه (زمان حقیقی) معادل بیست و چهار ساعت بازی است. این چرخه روزانه تاثیر مستقیمی در انجام ماموریت ها دارد. مثلا در بعضی از سیاهچاله ها بسته به زمان بازی (یعنی شب یا روز بودن) هیولا های مختلفی به سراغ شما می‌آیند و یا بعضی از ماموریت های جانبی را فقط در شب یا روز می‌شود انجام داد. اما مهم ترین فاکتوری که با تغییر روز و شب به بازی اضافه شده است قابلیت مخفی کاری است! به این صورت که اگر شما قصد نفوذ مخفیانه به یک شهر یا قلعه را داشته باشید، می‌توانید تا فرارسیدن شب صبر کرده و از تاریکی هوا و غفلت سربازان استفاده کرده و بی سر و صدا و بدون مبارزه اضافی کار خود را انجام دهید.

سیستم مبازات همانند کارهای قبلی شرکت tri-Ace به صورت Action-RPG بوده که تاکید زیادی بر روی مبارزات سریع و برق آسا دارد. شما می‌توانید از میان شخصیت های موجود دو نفر را انتخاب کرده و همراه با آنها وارد مبارزات شوید. از بین این سه شخصیت کنترل یکی از آنها در اختیار شما و کنترل دو نفر دیگر در اختیار هوش مصنوعی قدرتمند بازی قرار می‌گیرد. البته شما می‌توانید با استفاده از قابلیت Connect با یک فرد دیگر گروه ارتباط بر قرار کرده و یا بعضی از ضربات او را اجرا کرده و یا به همراه او همانند عنوانی چون Over Zenith، کمبوهای ترکیبی فوقالعاده جذابی را اجرا کنید.

مبارزات در Infinite Undiscovery به صورت تصادفی نیست و شما می‌توانید با دیدن دشمنان در هر کجای نقشه به مبارزه و به عبارت صحیح تر کشتن آنها مشغول شوید. البته در هنگام مبارزاه با چند دشمن ممکن است هیولاهای اطراف نیز به کمک آنها بیایند؛ به طوری که شما مجبور شوید با بیشتر از ده هیولا در آن واحد مبارزه کنید! در این صورت کمبو های مرگبار و قابلیت Overkill (که اولین بار در Valkyrie Pofile معرفی شد) به کمک شما می‌آیند و شما می‌توانید با اجرای آنها یک نسل کشی کامل از دشمنان راه اندازید. البته بهتر بود که میگفتیم: باید بتوانید با اجرای آنها یک …، چون در غیر این صورت کاملا قضیه بر عکس شده و دشمنان به کشتار شما مشغول می‌شوند! چونکه…در مورد سختی بازی چیزی نگفتم؟ بازی یک عنوان سخت است که هر کسی از عهده تمام کردن آن در درجات سختی بالا بر نخواهد آمد! سیستم درجه سختی بازی همانند بازی های Arcade قدیمی بوده، یعنی درجه سختی مرگ! اما نگران نشوید! tri-Ace فکر افراد غیر حرفه ای را هم کرده است. همانند VP شما می‌توانید میزان سختی بازی را به دلخواه خود انتخاب کرده و اگر یک RPG باز حرفه ای نیستید بازی را در درجه آسان شروع کنید. اما در این صورت باید قید جمع آوری کامل آیتم ها و ناشناخته های مختلف را بزنید، چون جمع آوری کامل آیتم ها تنها با بازی کردن در درجه سختی نهایی امکان پذیر است. یکی از نقص های بازی در این قسمت این است که بدست آوردن تمام آیتم ها به پایان بردن بازی در درجه سختی نهایی نمی‌ارزد و تنها دوست داران بازی های سخت و چالش بر انگیز به دنبال جمع آوری همه آیتم ها می‌روند. البته این بدان معنی نیست که آیتم های بازی بدرد نیمی‌خورند بلکه آیتم ها و استفاده صحیح از آنها و در یک کلام منو اصلی بازی اهمیتی بسیاری دارد و شما بدون شک زمان زیادی را به چرخیدن در منو های بازی مشغول خواهید بود. اما درجه سختی بالای بازی در این جا نیز دست از سر شما برنخواهد داشت! زیرا در هنگامی که شما منو بازی را فعال می‌کنید بازی متوقف نمی‌شود و بعید نیست که ناگهان یک دشمن بدجنس از غفلت شما استفاده کرده و به شما حمله کند!

یکی از نوآوری های جالب بازی، فلوت Capell است. Capell به تنهایی هیچ قدرت جادویی ندارد اما می‌تواند با نواختن فلوت جادویی خود این ضعف را پوشش دهد. آوای بیرون آمده از فلوت جادویی علاوه بر داشتن قدرت های جادویی، استفاده های دیگری نیز برای شما دارد. به عنوان مثال این آوا می‌تواند جای آیتم های مخفی شده در محیط را به شما نشان دهد.

همانند محیط های بازی گرافیک بازی نیز به سمت بازی های واقع گرایانه متمایل است. محیط های گسترده و وسیع بازی از جزییات خوبی برخوردار بوده و حس زنده بودن را به خوبی به گیمر ها القا می‌کند. مدل سازی شخصیت ها مخصوصا شخصیت های اصلی، از جزییات نسبتا زیادی برخوردار هستند و در حد قابل قبولی قرار دارند. سایه زنی های دینامیک و پویا، Draw Distance عالی محیط و افکت های زیبای آب و مه، نوید از یک بازی نسل بعد واقعی را می‌دهند. نرخ فریم بازی علارغم اکشن سریع بازی بر روی عدد 30 ثابت است و تنها در معدود مبارزات که دشمنان بسیار زیادی وارد صحنه مبارزه می‌شوند، اندکی شاهد افت فریم خواهید بود. مهم ترین ایراد گرافیکی بازی استفاده بیش از حد از رنگ های مرده برای القای یک نوع حس منفی و جو تاریک بازی است که با جو شاد بازی های JRPG در تناقض است. البته این نکته را نباید فراموش کرد که Infinite Undiscovery شبیه بازی های هم سبک خود نیست.

موسیقی بازی علارغم اینکه در حد مطلوبی قرار دارد، با توجه به حضور استاد Motoi Sakuraba (آهنگ ساز Atelier Iris و Tales of the Vesperia)، عالی نیست. قطعات موسیقی بازی که به احتی در حین بازی شنیده می‌شود، نسبتا زیبا کار شده و به خوبی با جو بازی در تناسب است. مشگل اصلی این قسمت که به بازی ضربه بزرگی وارد می‌کند دوبله ضعیف شخصیت هاست که از کیفیت بسیار پایینی برخوردار است. نکته ای که به راحتی قابل بخشش نیست این است که با اینکه IU تنها به زبان انگلیسی دوبله شده است و زحمت زیادی بر عهده tri-Ace نبوده است، بعضی از Cut-Scenes های بازی فاقد صداگزاری هستند و شما تنها شاهد لب زدن شخصیت ها هستید! لب زدن شخصیت ها (Lip Synk) حتی در نسخه ژاپنی نیز بسیار ضعیف کار شده و کاملا مصنوعی است.

در مجموع Infinite Undiscovery اگرچه ممکن است در حد انتظارات نبوده و کمی مایوس کننده باشد و به نظر برسد که ارزش سال ها انتظار را نداشته است، اما بدون شک اثری است که سرنوشت بازی های JRPG را تغییر خواهد داد . نکته حایز اهمیت در مورد بازی این است که tri-Ace سعی کرده است استاندارد های جدیدی برای این ژانر تعریف کرده و آن را به درجه جدیدی ارتقا دهد. اینکه tri-Ace چقدر در این زمینه موفق شده است مهم نیست، مهم این است که tri-Ace با Infinite Undiscovery قدم بسیار بزرگی را برداشته و بدون شک شرکت های دیگر نیز دنباله رو راه آنها خواهند بود و ما از این پس شاهد JRPG های واقع گرایانه بیشتری خواهیم بود.