بررسی بازی Immortals Fenyx Rising

Immortals Fenyx Rising، جدیدترین عنوان ساخته شده توسط یوبیسافت کبک که پیشتر و در E3 2019 با نام Gods and Monsters معرفی شده بود، پس از تاخیر چندین ماهه و تغییر نامش، برای کنسول‌های نسل هشتم و نهم عرضه شده و حالا با نگاهی دقیق‌تر به آن می‌توانیم به بزرگ‌ترین سوال پیرامون آن پاسخ دهیم؛ آیا Immortals Fenyx Rising همانطور که از نمایش‌های پیش از عرضه‌اش به نظر می‌رسید، شباهت بالایی به عنوان The Legend of Zelda: Breath of the Wild دارد؟ پاسخ مثبت است. حتی بیش از آنکه فکرش را بکنید، ایمورتالز به مانند نسخه عرضه شده زلدا در سال ۲۰۱۷ است. اما در ادامه توضیح خواهیم داد که با چطور با این وجود، تجربه کردنش همچنان لذت‌بخش است.

برای مشاهده بررسی ویدیویی بازی در یوتوب کلیک کنید

داستان ایمورتالز فنیکس رایزینگ روایتگر ماجرای شخصیت اصلی آن یعنی فنیکس (که می‌تواند به طور کامل توسط کاربر شخصی‌سازی شود) است؛ زمانی که با دیگر یارانش اسیر موج‌های دریا شده و تک و تنها سر از جزیره‌ای ناشناخته درمی‌آورد. فنیکس خیلی زود متوجه می‌شود که برادر و دیگر دوستانش به سنگ تبدیل شده‌اند و برای نجات آن‌ها، سفر خود را آغاز می‌کند تا به تقابل با تایفون بپردازد؛ هیولایی که توسط زئوس به تارتاروس تبعید شده بود و حالا با فرار کردن و رها شدن از بندهای زندان، یک به یک به سراغ خدایان رفته و قدرت‌هایشان را از آن‌ها گرفته است. فکر می‌کنم تا همینجا کافی است و خودتان می‌توانید باقی داستان را حدس بزنید؛ قصه سرباز گمنام یونانی که به یکباره و بی‌اختیار خود، به مسیر مبارزه با تایفون و نجات خدایان پا می‌گذارد. یک داستان آبکی و کاملاً قابل پیش‌بینی. البته نکته موجود در مورد داستان ایمورتالز، بازخوانی یا ادامه اساطیر یونانی نیست، بلکه بار طنز آن است که روایت قصه را منحصر به فرد می‌کند. جدای از وجود اساطیر یونانی در قالب شخصیت‌های خنده‌دار، در واقع کلیت بازی توسط پرومتئوس برای زئوس در حال نقل شدن است. در این بین نیز زئوس با دیالوگ‌هایی بامزه، در مورد موقعیت‌های مختلفی که در طی بازی رخ می‌دهد اظهار نظر می‌کند. اگرچه شاید تمامی دیالوگ‌های بین پرومتئوس و زئوس شما را به خنده نیندازد، اما قطعاً فضای جالبی را در بازی ایجاد می‌کند تا هر از گاهی لبخندی به لبتان بیندازد. این رویکرد طنزآمیز برای روایتی در فضای داستان‌های اساطیری یونان، نکته‌ای است که ایمورتالز با به اثری خاص از حیث داستان‌سرایی تبدیل می‌کند. البته در عین حال اینکه صحبت‌های پرومتئوس و زئوس به خودی خود جذاب هستند، اما شخصیت‌پردازی دیگر کارکترهای بازی و در راس آن‌ها خود فنیکس، چندان دلنشین نیست. بدون شک اگر شیوه روایی ایمورتالز را کنار بگذرایم، پتانسیل چندانی برای دنبال کردن بعد داستانی آن باقی نمی‌ماند.

برای یافتن شباهت‌های ظاهری ایمورتالز فنیکس رایزینگ با Breath of the Wild، لازم نبود تا منتظر تجربه نهایی آن باشیم چرا که دیدن حتی چند اسکرین‌شات از فضای محیط‌های موجود در آن کافی بود تا به این تشابه پی ببریم. با این حال اما ایمورتالز از لحاظ جلوه‌های بصری بسیار چشم‌نواز است. طراحی هنری بسیار زیبای مناطق مختلف جزیره Golden Isle تجربه گشت و گذار کردن در آن را دلچسب کرده است. مناظر هر بخش از نقشه تقریباً بزرگ بازی، به یکی از خدایان اختصاص دارد و یک اقلیم ویژه را نمایندگی می‌کند. تمامی مناطق این سرزمین با گرافیکی کارتونی خلق شده‌اند و از بعد هنری جلوه‌های زیبایی به کلیت آن داده‌اند. البته محیط‌های دانجن‌ها که با نام غارهای تارتاروس در نقشه حضور دارند، تنها بخشی است که از نظر طراحی، تکراری به نظر می‌رسند. از طرف دیگر هر چقدر که پیاده‌سازی طرح محیط‌ها به زیبایی انجام شده، مدل‌های کارکترها بدون جزئیات خاصی ساخته شده‌اند. همچنین با وجود پرداخت خوب و روان بودن انیمیشن‌ها در بخش مبارزات، انیمیشن‌های صورت کارکترها نیز چنگی به دل نمی‌زنند و صورت شخصیت‌ها در میان‌پرده‌ها تقریباً بدون انیمیشن است! متاسفانه علی‌رغم صداگذاری جذاب برای شخصیت‌ها، همین نبود انیمیشن مناسب، قدری توی ذوق می‌زند و باعث می‌شود تا مجموعه بخش گرافیکی نتواند نمره کاملی بگیرد.

اگر طراحی‌ جلوه‌های دیداری ایمورتالز را وام‌گرفته از Breath of the Wild بدانیم، مکانیک‌های گیم‌پلی آن تقریباً کپی برابر اصل است. امکان بالا رفتن از هر دیوار، توجه به استامینا، وجود دانجن‌های گوناگون، ساختار مبارزات و سلاح‌های استفاده شده در بازی همگی یادآور زلدایی است که چند سال پیش عرضه شده بود. البته اگر شما نیز موافق باشید که یک کپی خوب بهتر از یک نوآوری بد است، راضی خواهید شد که نداشتن نوآوری در ایمورتالز را نادیده بگیرید و از پیاده‌سازی درست المان‌های گوناگون گیم‌پلی لذت ببرید. روند گیم‌پلی بازی شامل گشت و گذار در محیط، مبارزه با دشمنان و نیز انجام پازل‌ها می‌شود. همینطور به مانند دیگر عناوین اوپن ورلدِ یوبیسافت، تعداد پرشماری از آبجکتیوها و اشیای قابل جمع‌آوری در محیط بازی پخش شده است تا زمان صد در صد کردن آن را با زور انجام فعالیت‌های تکراری بیشتر کند. البته این فعالیت‌ها به خودی خود از نظر کمیتی تنوع بالایی دارند اما تنها چند ساعت کافی است تا انجام دادنشان به تدریج کسل‌کننده به نظر برسد.

احتمالاً باید بهترین نکته گیم‌پلی ایمورتالز فنیکس رایزینگ را در مبارزاتش جستجو کنیم. جایی که به تدریج و با کسب قدرت‌های متعدد، عمق زیادی در آن‌ها ایجاد می‌شود. علاوه بر سلاح‌های پایه که شامل شمشیر (با سرعت بالا)، تبر (با قدرت زیاد) و تیر و کمان (برای مبارزه با دشمنان پرنده) می‌شوند، به مرور قدرت‌هایی از جانب خدایان نصیب فنیکس می‌شود که می‌تواند در حین مبارزه از آن‌ها استفاده کند. همچنین با به دست آوردن Skill Pointها نیز، سلاح‌ها و مهارت‌های فنیکس قابل ارتقا هستند و در حالی که به مرور و با پیشروی در داستان دشمنان قوی‌تر می‌شوند، اما بالا رفتن قدرت‌های شخصیت اصلی و باز بودن دست مخاطب در استفاده از فنون متعدد موجود، مبارزات را بیش از پیش جذاب می‌کند. در عین حال، در صورت توجه مناسب به استفاده از سلاح‌ها، قدرت‌ها، جاخالی دادن به موقع و ضد حمله مناسب، بازی به خوبی به بازیباز پاداش می‌دهد و جریان روانی را به مخاطب ارائه می‌کند.

جدای از مبارزات، بخش اعظم وفتتان در طول تجربه ایمورتالز به گشت و گذار در مکان‌های مختلف نقشه خواهد گذشت. طی کردن مسیر نیز علاوه بر پا، سوار شدن بر موجودات گوناگون و البته پرواز کردن با بال‌هاست. لازم به ذکر است که گرچه پس از مدتی و با به دست آوردن آیتم‌ها، قدرت گلاید کردن را به‌دست خواهید آورد، اما کنترل شخصیت به طور کلی و خصوصاً‌ برای پرواز کردن جالب نیست و حس خوبی را منتقل نمی‌کند. متاسفانه در بسیاری از مواقع در مواجهه با قسمت‌های پلتفرم بازی، از کنترل کردن فنیکس عصبی شدم و گزینه‌های موجود برای کنترل کردن شخصیت را ناکافی دیدم.

اما در طی چرخیدن در محیط بازی، دانجن‌های بسیاری را خواهید یافت که بزرگ‌ترین وزنه برای قسمت معمایی محسوب می‌شوند. تعداد بالای این پازل‌ها باعث نشده که از تنوع آن‌ها کاسته شود و خوشبختانه ایده‌های خوبی در بسیاری از آن‌ها وجود دارد. البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که تعدادی پازل با منطق‌های عجیب و غریب و البته بسیار طولانی، گاهاً خسته‌کننده هستند و ممکن است برای زمانی با خود فکر کنید که چرا به خاطر یک آپگرید باید زمان خود را تلف کنید، اما تعداد این نوع پازل‌ها زیاد نیست و از سوی دیگر حل معماهایی چالش‌برانگیز که تعداد آن‌ها نیز کم نیست، بسیار ارضاکننده است.

Immortals Fenyx Rising نه‌تنها نوآورانه نیست، بلکه همانطور که اشاره شد، با تقریب خوبی یک کپی از Breath of the Wild محسوب می‌شود. اما این کپی درجه یک، با پیاده‌سازی درست بسیاری از المان‌ها، تجربه تقریباً لذت‌بخشی را رقم زده و به مخاطبانی که خاطرات خوبی در مواجهه با چنین آثاری دارند، نوید یک عنوان شسته‌ رفته و به دور از مشکلات حاد می‌دهد. از طرف دیگر اگر از جمله کسانی هستید که به خاطر نداشتن کنسول‌های نینتندو به ویژه سوئیچ، از تجربه کردن سری زلدا محروم بودید، ایمورتالز فرصت خوبی‌ است تا با فضای این سری تا حد خوبی آشنا شوید و البته مطمئن باشید که در صورت علاقه به سبک اکشن ماجراجویی، از بازی کردن Immortals Fenyx Rising ناراضی نخواهید بود.