رویایی بر مبنا فیزیک | نقد و بررسی بازی Human: Fall Flat

وقتی صحبت از فیزیک در صنعت بازی‌ها می‌شود. عناوینی انگشت‌شماری به چشم می‌خورند که پایه اصلی بازی را بر مبنا فیزیک و حل کردن پازل‌های مختلف قرار دهند. عناوینی چون «Octodad: Dadliest Catch» و «Gang Beasts» از جمله عناوین پر پایه فیزیک هستند که توسط سازندگان مستقل خود منتشر و موفق به دریافت بازخوردهای مثبتی از جانب بازیکنان شدند. حال استودیو مستقل دیگری با نام «NoBrakesGames» به سراغ فیزیک و ساخت یک بازی پلتفرمینگ دیگر شده‌است. در ادامه مطلب قصد داریم با بررسی عنوان «Human: Fall Flat» به موفقیت یا عدم موفقیت این عنوان نگاهی بی اندازیم و به بررسی بخش‌های مختلف بازی بپردازیم.

هیومن فال فلت، روایت‌گر داستان خاصی نیست و در طول بازی هم اشاره خاصی به داستان و شخصیت اصلی بازی نمی‌شود. ما فقط می‌دانیم که در رؤیا های یک شخص در حال بازی کردن هستیم و این که با چه هدفی پازل‌های بازی را حل و مراحل را به پایان می‌رسانیم، مشخص نیست. شاید هدف خارج شدن از رؤیا باشد، اما در طول بازی هیچ اشاره‌ای به آن نمی‌شود. با شروع بازی مدت زمان زیادی را صرف یادگیری کنترل خواهید کرد. از آن جا که بازی بر پایه فیزیک ساخته شده، به همین دلیل کنترل هم کمی سنگین و دارای قواعد و قلق‌های خاص خود است. در طول مراحل کنترل شخصیت داستان و دستانش به شما سپرده می‌شود تا با عبور از مراحل که هر کدام در دنیا متفاوت و خاصی جریان دارد، پازل‌های مختلف را حل و وارد مرحله بعدی شوید. روند سختی مراحل در هیومن فال فلت به خوبی با پیشروی در آن‌ها، سخت و سخت‌تر می‌شود اما به این عنوان هیچ‌وقت نمی‌توان به چشم یک عنوان چالش برانگیز نگاه کرد و پازل‌های بازی پس از صرف چند دقیقه جست و جو در محیط، قابل حل کردن هستند. این عنوان هیچ وقت سعی نمی‌کند شما را به چالش بکشد و هیچ‌وقت هم خود را جدی نمی‌گیرد. شاید به همین دلیل تجربه بازی به صورت co-op و اسپلیت اسکرین، یکی از جالب‌ترین و مفرح‌ترین تجربه‌های ممکن در بین بازی‌های co-op باشد. البته هیومن فال فلت هنوز شروع نشده، پایان می‌یابد. تنها ۹ مرحله برای بازی در نظر گرفته شده که البته مراحل ابتدایی بازی دارای هیچ‌گونه چالش خاصی نیستند و تنها چند دقیقه وقت شما را خواهند گرفت. از آن طرف مراحل پایانی با قرار دادن آبجکت‌های محیطی و وسایل نقلیه و البته خلاقیت سازندگان بازی، لحظات جالبی را به ارمغان می‌آورند. در کنار این ۹ مرحله، تنها یک بخش شخصی‌سازی شخصیت اصلی بازی تنها مورد اضافی در نظر گرفته شده برای بازی است.

آهنگ‌های در نظر گرفته شده برای هیومن فال فلت، جزو یکی از عجیب‌ترین انتخاب‌های ممکن هستند. فرض کنید در حالی که در حال جابه‌جایی تکه چوبی هستید، ناگهان صدای نت‌های پیانو آن هم نت‌های ماینور که بیشتر به درد عناوین و فیلم‌هایی با موضوعات عاشقانه می‌خورد، در طول جابه‌جایی تکه چوب پخش می‌شود. هر چند این آهنگ‌های زیبا و آرامش‌بخش هستند اما هیچ سنخیتی با فضا موجود در مراحل ندارند و بیشتر در طول مراحل به صورت تصادفی و در حکم ایجاد لحظه‌ای برای گرفتن تنفس پخش می‌شوند. در بخش صداگذاری هم، سازندگان بازی به خوبی موفق شده‌اند در حد استاندارد عناوین موجود عمل کنند و کم و کاستی در این بخش به چشم نمی‌خورد. در نهایت بد نیست اشاره‌ای هم به نبود هیچ‌گونه صداپیشه در بازی کنیم. البته دور از ذهن نیست با نبود داستان، سکوت شخصیت بازی هم منطقی به نظر می‌رسد.

هیومن فال فلت بر پایه موتور یونیتی ساخته شده‌است. با تجربه بازی بر روی کنسول PS4 می‌توان گفت، این عنوان دارای کم و کاستی‌های متعددی در بخش تکنیکی است. فریم‌ریت بازی خصوصاً در مراحل ابتدایی ثابت نیست و افت فریم در طول مراحل بازی به چشم می‌خورد. همین طور انتی‌السینگ (AA) بازی هم دچار مشکل است و به وفور دندانه دندانه بودن آبجکت‌های محیطی به چشم می‌خورد. جدا از این موارد، در بخش هنری هم با عنوانی معمولی طرف هستیم. بازی نه آن‌قدر چشم نواز است که بخواهیم از آن تعریف کنیم و نه آن‌قدر ضعیف است که مورد انتقاد قرار بگیرد. در کل یک تجربه بینابین را برای شما به ارمغان خواهد آورد.