بررسی بازی Hive Jump

مدت طولانی‌ای است که طرفداران سری Metroid، خصوصاً عناوین دوبعدی ساخته‌شده این بازی، از تجربه قسمتی جدید بی‌بهره مانده‌اند. و طبق معمول وظیفه احیای سبک‌های فراموش‌شده، بر عهده بازی‌های مستقل است. جدیدترین بازی که تلاش کرده تا احساس تجربه قسمت‌های دوبعدی سری Metroid را ارائه دهد بازی Hive Jump است. این بازی بعد از یک Kickstarter موفق به اتمام رسید و در حال حاضر در Steam برای خرید در دسترس قرار دارد. متأسفانه به‌جز قسمت‌های پایه‌ای، تعدادی از تصمیمات سازندگان در طراحی و نحوه پیشرفت در مراحل، این عنوان را از رسیدن به پتانسیل خود بازداشته است.

اولین موردی که در Hive Jump نظر را به خود جلب می‌کند شباهت آن به Metroid است. شما نقش یک سرباز را بر عهده‌دارید که برای مبارزه با نیروهای بیگانه به مأموریت فرستاده‌شده‌اید. بازی از مکانیک‌های معمول سبک شوتر دوبعدی استفاده می‌کند: شلیک در 8 جهت، پریدن و دویدن و امکان شلیک در جهت عکس حرکت. علاوه بر این، برای حرکت در محیط به یک Jetpack مجهزید که بعد از چند ثانیه به شارژ نیاز دارد. اولین نکته‌ای که در هنگام آماده شدن برای انجام مأموریت ها جلب‌توجه می‌کند، تعداد بسیار زیاد انواع اسلحه‌ها و امکانات جانبی برای انتخاب است. اسلحه‌ها از تیرهای معمولی، راکت، گاز سمی، لیزر و… متغیرند. علاوه بر این می‌توانید یک اسلحه دوم مانند نارنجک انفجاری، نارنجک چسبنده به سطوح و غیره را انتخاب کنید. در آخر، قابلیت‌هایی مانند انفجار بعد از Respawn شدن، رادار برای اسکن کردن محیط و … برای کاراکتر شما وجود دارد.

,

ققسمت Campaign بازی از پنج قسمت تشکیل‌شده که به ترتیب سخت‌تر می‌شوند. در شروع هر قسمت با یک Tower Defense نوبتی بسیار ساده و پیش‌پاافتاده مواجه هستید. تعدادی پایگاه که با توجه به مقدار دارایی مالی شما امکان تجهیز دارند، و حمله نیروهای بیگانه که درصدد تسخیر این پایگاه‌ها هستند. در هر نوبت امکان این را دارید که وارد یکی از لانه یا Hive های نیروهای بیگانه شوید و تلاش کنید تا با شکست Boss، این لانه را از بین ببرید. هر مرحله بازی به‌صورت تصادفی ساخته می‌شود، پس هیچ‌وقت امکان حفظ کردن و آشنا شدن با مراحل وجود ندارد. در طول مراحل اتاق‌هایی به حالت Challenge Room وجود دارند که رسیدن به در خروجی‌شان عملی بسیار سخت است، ولی در صورت موفقیت امکان آزاد کردن اسلحه و یا امکانات جانبی بدون نیاز به خرید آنها وجود دارد.
سیستم مبارزه و حرکت در طول مراحل بسیار خوب کارشده‌اند. دشمنان اکثراً از سرعت بالایی برخوردارند و می‌توانند شمارا به همه‌جا دنبال کنند. این خود استفاده و مدیریت Jetpack را در حین مانور دادن به دور دشمنان بسیار حیاتی می‌کند. بازی از یک مکانیک جالب در هنگام مرگ استفاده می‌کند، به‌جای مردن شما کنترل کوله‌پشتی کاراکتر خود را به عهده می‌گیرید، در این حین امکان حرکت با سرعت کمی به شما داده می‌شود تا سعی کنید از دست دشمنان و تیرها فرار کنید. بعد از چند ثانیه دوباره کاراکتر ظاهر می‌شود و می‌توانید به بازی ادامه دهید. نکته مهم این است که خود کوله‌پشتی شما دارای Health جداگانه است و در صورت به‌پایان رسیدن آن، کاملاً شکست می‌خورید.

با توجه به برخی قابلیت‌های تجهیزات انتخابی، و درجه سختی بالا به نظر می‌آید که این اثر بر اساس تجربه‌ای Co-Op طراحی‌شده است. خوشبختانه، بازی از قابلیت co-op آفلاین و آنلاین بسیار خوبی برخوردار است. امکان ساختن لابی خصوصی فقط برای دوستان، لابی عمومی و ترکیبی از هر دو وجود دارد. طبیعتاً هم می‌توانید به بازیکنان دیگر متصل شوید و به آنها در مبارزه کمک کنید. کمک کنید.

همه این‌ها در عین سادگی کاملاً جذاب و مناسب است. تا زمانی که متوجه می‌شوید مراحل بیشتر نقش طولانی کردن رادارند تا اینکه کمکی به لذت بردن از بازی کنند. مشکل اصلی از ساخت مراحل به‌صورت تصادفی نشأت می‌گیرد. زمان کمی نمی‌گذرد که احساس می‌کنید مراحل همه شبیه یکدیگر هستند و قسمت‌های تکراری آنها بیشتر و بیشتر به چشم می‌آید. تعداد بسیارکم دشمنان هم مزید بر علت می‌شود که در کمتر از 1 ساعت هر چه بازی برای عرضه دارد را دیده باشید. باقی وقت برای طی کردن مراحل تکراری برای رسیدن به Boss می‌گذرد. ولی هر Boss در پایان مرحله هم به‌صورت تصادفی انتخاب می‌شود! با توجه به بالا بودن درجه سختی، فرصت آشنایی با حرکات آن را ندارید، و یا اینکه کدام اسلحه مناسب‌تر برای این مبارزه است. پس می‌میرید، به قسمت Tower Defense می‌روید، وارد لانه می‌شوید، با مرحله‌ای جدید و Boss جدیدی مواجه می‌شوید، کشته می‌شوید و باز از اول…استفاده از مراحل به‌صورت تصادفی طراحی‌شده در بعضی بازی‌ها مناسب است، ولی اینجا بیشتر و بیشتر این احساس را به‌دست می‌دهد که سازندگان ازاین قابلیت فقط برای طولانی کردن بازی استفاده کرده‌اند. مشکل اینجاست که مراحل ازنظر ظاهری تفاوت چندانی ندارند و تغییر خاصی در دشمنان دیده نمی‌شود. این خود سبب می‌شود بازی به‌زودی خسته‌کننده شود. مشکل بعدی این است که هیچ‌وقت دقیقاً نمی‌دانید برای مبارزه با Boss به کدام اسلحه نیاز دارید، پس ریسک کمتر این است که ساده‌ترین اسلحه که در هر موقعیتی بکار می‌آید با خود ببرید بنابراین، اکثر اسلحه‌ها بدون کاربرد باقی می‌مانند.

ازنظر ظاهری بازی قابل‌قبول است و گرافیک پیکسلی سری Metroid را به یاد می‌آورد. موتور نورپردازی تحسین‌برانگیزی برای بازی طراحی‌شده که به‌صورت طبیعی محیط پس‌زمینه، اجسام و دشمنان مراحل را تحت اثر جرقه‌های اسلحه و انفجارها روشن می‌کند. در مواردی سبک بعضی از افکت‌ها مانند انفجار و تیرهای شلیک‌شده از دشمنان با سبک هنری کلی بازی نمی‌خواند ولی در کل، گرافیک تکنیکی و هنری خوب کارشده است. نکته تا حدی منفی، تأکید بیش‌ازاندازه از استفاده رنگ قرمز در طراحی دشمنان و Boss های بازی است که کمکی به رفع حس یکنواختی بازی نمی‌کند.

,

Hive Jump، این احساس را به‌دست می‌دهد که نتوانسته از پتانسیل خود به نحو احسن استفاده کند. تأکید بیش‌ازحد بر عناصر تصادفی، سدی جلوی لذت بردن از نکات مثبت بازی شده است. شاید قرار دادن تعدادی مراحل دست‌ساز ولی با دقت و ساختار سنتی مرحله‌ای انتخاب مناسب‌تری برای این بازی بود. اگر با تکرار کردن مراحل برای باز کردن تجهیزات بیشتر و قوی ترمشکلی ندارید، می‌توانید از این بازی لذت ببرید. ولی اگر از تکرار مکررات خوشتان نمی‌آید Hive Jump انتخاب چندان مناسبی برای شما نیست.

* این بازی توسط سازنده در اختیار سایت بازیسنتر قرار داده شد.