بررسی بازی Hellpoint

در برهه ای حضور داریم که سری Souls تاثیر بسزایی بر روی کل صنعت بازیسازی گذاشته. به طوری که خیلی از بازیساز های جدید سعی در اجرای فرمول آن دارند و حتی عناوین بزرگ و بلاک باستر نیز به نحوی از آن تاثیر گرفته اند. تاثیراتی که شامل سیستم کنترل و مبارزه، دنیا و روایت داستان، سختی بازی و … میشوند. اما اینکه آیا تمام بازی هایی که از Souls پیروی میکنند در این راستا موفق هستند یا خیر بحث دیگری است. Hellpoint ساخته Cradle Games از جمله همین بازی هاست که ساخته شد. اما شاید در یک جمله بتوان گفت که بازی تنها یک الهام از سری Souls نیست، بلکه یک کپی از ترند روز است. و این اصرار بر شباهت، باعث شده تا ما نیز سعی کنیم تفاوت ها و شباهت های بازی را با Souls نیز در نظر بگیریم.

بازی از جایی شروع میشود که در یک ایستگاه فضایی کنترل یک کلون در اختیار پلیر قرار میگیرد. ایستگاه فضایی که قرار بوده جایی برای رونق فضایی و نزدیکی حکومت ها باشد. در واقع کل روند بازی در همین دو خط خلاصه میشود و دیگر چیزی از داستان به جز در ترمینال ها و یا فایل های صوتی وجود ندارد. ضعف شدیدی که در عمق خط داستانی وجود دارد کاملا بر روی تجربه بازی تاثیر میگذرد و در طول روند بازی اشتیاق داستانی و روبرو شدن با وقایع را از بین میبرد. چون داستان در هر صورت بخشی جدایی ناپذیر یک از بازی و دنیای آن است که انگیزه برای اتمام آن را میتواند به وجود آورد. اما چیزی که دیزاین بازی و دنیای آن را یونیک میکند مخلوط کردن تم علمی تخیلی با Souls است. هرچند این طراحی که در نگاه اول بسیار خاص به نظر میرسید و امید دهنده میباشد، اما ضعف هایی عمده دارد که در جای جای بازی دیده میشود. که مهم ترین آنها محیط است. با حذف نقشه و راهنما به طور کلی، این طراحی محیط برای پیشبرد بازی نقش اساسی را ایفا میکند. از نقاط قوت سری Souls همین مساله است که محیط ها، تفاوت هایشان و از نظر ساختاری خاص بودنشان و همینطور راهنما هایی که در گوشه و کنار بازی یافت میشوند، روند آن را منحصر به فرد و جذاب میکند. اما در Hellpoint با یکی از بدترین دیزاین های محیط و کوئست ها روبرو هستیم. این دیزاین طراحی خاجر از مساله ظاهری است. به گونه که محیط های بازی صرفا انگار مکعب های هستند که بهم متصل شده اند و بیشتر از آنکه موجب لذت شوند، کاملا سردرگم کننده هستند. در کنار این ها ماموریت ها و موارد لازم برای پیشبرد بازی را به هم باید اضافه کرد تا با تجربه خوبی روبرو نشویم. در واقع اکثر مواقع این راه ها را یا باید تصادفی پیدا کنید در محیط، و یا آنقدر چرخید تا بالاخره به نقطه مورد نظر باز هم به صورت تصادفی رسید. طراحی و دیزاین محیط ها و مراحل و کوئست ها بشدت از ضعییف ترین قسمت های بازی هستند.

گیم پلی Hellpoint وضعیت بهتری دارد. کامبت بازی و سیستم دفاع یا در واقع همان doge بیس اصلی را تشکیل میدهند که و چیز خاصی ندارند که بتوان آن را تجربه خوب و یا موفقی دانست. صرفا وظیفه خود را انجام میدهند که شاید کمترین انتظاریست که میتوان داشت. بعد از هر باز کشته شدند روح پلیر به محل اسپاون مجدد باز میگردد و باید محیطی که قبلا گشته اید را مانند سری Souls با سختی بالاتر پاک سازی کنید. در مورد باس های بازی نیز این مساله به همین گونه ادامه پیدا میکند. با اینکه در مواقعی به دلیل درجه سختی باعث چالش میتوانند شوند، اما موارد خاص و به یاد ماندنی نیستند. در کنار اینها باید کنترل و سیستم پرش را هم اضافه کرد که نرمی و راحتی کاملی را ندارند. در واقع کامبت و کنترل بازی صرفا وظیفه خود را انجام میدهند اما جذابیت ندارند. سیستم لول بندی و کاستومایز کردن کارکتر ها شاید بهترین قسمت بازی باشد. بازی تنوع خوبی در داشتن سلاح و زره ها دارد و این موارد علاوه بر ظاهر، مسلما بر روی قابلیت ها کارکتر در هر لول تاثیر دارند. همچنین استفاده بیشتر از هر سلاح میتواند باعث بهتر شدن کارکتر در به عمل بردن آنها شود و حرکاتی منحصر به فرد را آزاد کند. اما این تنوع سلاح و زره، در برابر تنوع دشمنان بازی به خوبی نمایان نیست. چون در هنگام دشمنان شاید هرکدام از دیگری به شدت متفاوت باشند و روش های متفاوت را طلب کنند، اما به طور کلی از نظر تعداد، تنوع بالا ندارند.

البته همانطور که بالاتر گفته شد، طراحی ظاهری بازی و گرافیک به دلیل منحصر به فرد بودنش میتواند جالب باشد. این مساله در محیط های بازی نیز نمایان است و البته صرفا محدود به لوکیشن های خاص و چیزیست که با چشم مشاهده میکنیم، در غیر این صورت اکثر مواقع حداقل از نظر دیزاین محیط با پدیده بسیار بد تکرار و سردرگمی مواجه هستیم. باگ ها و مشکلات تکنیکی نیز در موارد گوناگونی به وضوح دیده میشوند که شاید در آینده بر طرف شوند، اما در این نسخه که ما آن را نقد کردیم کاملا آشکار هستند. AI بازی نیز اگر به دلیل سختی Souls  گونه نبود، چالش خاصی ندارند و در واقع خیلی ضعییف عمل میکنند.

به طور کل باید گفت که Hellpoint صرفا یک بازی متوسط است که در نگاه اول میتوانست ایده ای خاص و منحصر به فرد باشد. اما طرای و دیزاین کاملا معمولی بازی به همراه کپی های بدون خلاقیت از سری Souls باعث شده تا با بازی موفق و یا خوبی روبرو نباشیم. تکرار مکررات بر اساس ترند روز، بهترین توصیفی است که میتوان از بازی کرد.