Halo Wars 2 نقل قولی از آینده

وجود متعدد آثار ژانر استراتژی موجود روی پلتفرم رایانه‌های شخصی، امری رایج و متداول است. اما دلیل عدم حضور عناوین این سبک، مخصوصا آثار زیر ژانر RTS یا استراتژی همزمان، روی کنسول‌های خانگی چیست؟ جواب ساده است. نبود ماوس و کیبورد و محدودیت‌های کنترلر کنسول‌ها باعث شده تا سازندگان بازی‌های استراتژی، علاقه‌ای برای عرضه‌ی عناوین‌شان برای کنسول‌ها نداشته باشند. اما در این بین،‌ در سال ۲۰۰۹ و در نسل قبل بود که استودیوی افسانه‌ای Ensemble با ساخت و عرضه‌ی عنوان Halo Wars، محدودیت‌ها را کنار زد و تعریف جدیدی با مضمون «استراتژی کنسولی» ارائه داد. متاسفانه تنها مدت کوتاهی پس از انتشار هیلو وارز، استودیوی انسمبل توسط مایکروسافت تعطیل شد. برای ساخت نسخه‌ی بعد به توسعه‌دهنده‌ای نام آشنا نیاز بود.

در این نقطه،‌ مایکروسافت به سراغ یکی از محبوب‌ترین سازندگان آثار استراتژی،‌ یعنی Creative Assembly‌ رفت. استودیویی که سابقه‌ی فعالیت بر سری Total Wars در کارنامه‌اش می‌درخشید. پس از انتظار بسیار، ساخت نسخه‌ی آتی کلیک خورد و به خلق و عرضه‌ی هیلو وارز ۲ انجامید. اکنون هیلو وارز دیگر یک اسپین‌آف کوچک از سری هیلو نیست و به فرانچایزی مجزا و بزرگ تبدیل شده است. در ادامه بررسی خواهیم کرد که چگونه CA با استفاده از میراث به جای مانده از انسمبل افسانه‌ای، استانداردهای جدیدی را تحت عنوان استراتژی کنسولی تعریف کرده است.

استودیوی Creative Assembly برای توسعه‌ی هیلو وارز ۲،‌ رویکری محتاطانه را اتخاذ کرده است. از همین رو، بسیاری از بخش‌های سری،‌ دست نخورده به نسخه‌ی دوم انتقال داده شده‌اند. البته این موضوع، ابدا بخشی از نقاط ضعف ساخته‌ی CA به حساب نمی‌آید، چرا که ساختاری که انسمبل با هیلو وارز اورجینال به آن دست یافت، مجالی برای ریسک‌پذیری را باقی نمی‌گذارد. کنترل بازی با تغییرات اندکی که بیشتر متوجه دگرگونی جزئی در انتخاب دکمه‌های میان‌بر است، بازگشته. کنترل بازی همچنان در سطح فوق‌العاده‌ای قرار دارد و بهترین نمونه‌ای است که می‌توان در یک بازی استراتژی بر پایه‌ی کنترلر یافت. در این بخش کمبودی حس نمی‌شود و همه چیز از انتخاب و جابه‌جایی یگان‌ها تا مدیریت پایگاه فرماندهی، به خوبی صورت می‌گیرد. البته باید این نکته را نیز مد نظر داشت که نبود آثار دیگر موجود روی کنسول‌های خانگی، فرصت مقایسه را از ما گرفته است و با توجه به طلایه‌دار بودن هیلو وارز در این عرصه، باید این عنوان را بهترین نمونه‌ی کنترل یک بازی استراتژی حاضر بر کنسول‌ها لقب دهیم. اما به طور قطع، تا سال‌ها و عرضه‌ی احتمالی ماوس و کیبور برای کنسول‌ها، رقیب قدرتمندتر و بهتر در این بخش را مشاهده نخواهیم کرد.

,

دو عنصر مهمی را یک استراتژی در زیر سبک RTS را خاص جلوه می‌دهند، گیم‌پلی و بخش مالتی‌پلیر آن است. اگر بخواهیم سخت‌گیرانه نگاه کنیم؛ در بخش گیم‌پلی، هیلو وارز ۲ فاقد عمق کافی در حد و اندازه‌های دیگر آثار شناخته شده‌ی ژانر و موجود روی پلتفرم PC است. البته باید همچنان این موضوع را مد نظر داشت که عنوان مذکور با هدف عرضه‌ به عنوان یک اثر انحصاری برای اکس‌باکس وان توسعه یافته است و از همین رو، بسیاری از مکانیک‌های استراتژی ساده سازی شده‌اند. بر خلاف قبل، اگر نه با دید سخت‌گیرانه و نه با چشم اغماض، بلکه با نگاهی منصفانه گیم‌پلی هیلو وارز ۲ را مورد بررسی قرار دهیم،‌ با یک استراتژی همزمان دوست‌داشتنی و User Friendly‌ طرف هستیم. برای ساده سازی کنترل یگان‌ها؛ کلیدهای میان‌بر به خوبی بر کنترلر جای گرفته‌اند و مانع کاهش سرعت شما در کنترل نیستند. از آنجایی که بازی در سبک همزمان و نه نوبتی قرار دارد؛ وجود این حالت و عدم کاهش سرعت کاربر بسیار حائز اهمیت بوده که سازنده با علم بر این موضوع و هم راستایی دقیق گیم‌پلی و کنترل، به فرمول درستی دست یافته است.

برای هیلو وارز ۲ و مطابق قبل، بخش کمپین هم در نظر گرفته شده. به طور کلی سطح کیفی کمپین در جایگاه قابل قبولی قرار می‌گیرد و از نظر فنی با مشکلی در این بخش روبرو نیستیم، اما کاستیِ دامن‌گیر کمپین داستانی، کوتاهی تراژدیک آن است. انتظار حداقل صرف کردن ۱۰ ساعت در کمپین، تصوری بود که متاسفانه در هیلو وراز ۲ به حقیقت تبدیل نشد. زمانی که مشغول لذت بردن از داستان و مکانیک‌های دوست‌داشتنی هیلو وارز ۲ در بخش کمپین هستید، این اثر با بحران مدت زمان بخش داستانی روبرو می‌شود.
برای تعریف کردن داستان، کات‌سین‌هایی سینماتیک در نظر گرفته شده که در بالاترین سطح خود قرار دارند و تا حدودی برای نگارنده یادآور شاهکارهای استودیوی بلیزارد در این بخش هستند. مطابق کوتاهی بخش کمپین از نظر زمانی، مدت زمان کات‌سین‌ها هم نسبت به قبل کاهش یافته است. موسیقی نیز به خوبی چاشنی کارکرد داستان و کات‌سین‌های با کیفیت بازی شده و حس و حال خوبی به کمپین بخشیده. در بخش گرافیکی نیز CA عملکرد بسیار خوبی داشته است و با اثری زیبا در بعد هنری روبرو هستیم. در بخش فنی نیز تیم تکنیکی، عملکرد خوبی داشته و هیلو وارز ۲ را در جایگاه مناسبی از این حیث قرار می‌دهد.

,

بخش مالتی‌پلیر هیلو وارز ۲ مدهای مختلفی را در خود داده است. علاوه بر مدهایی چون TDM که شناخته شده و جزئی از کلیشه‌های ژانر هستند، بخش جدیدی با نام Blitz برای بازی در نظر گرفته شده است. در این قسمت تار و پود مکانیک‌های یک استراتژی همزمان با ساز و کار بازی‌های کارتی در هم تنیده شده و یکی از خلاقانه‌ترین بخش‌های بازی را به وجود آورده است. در این قسمت و در ابتدای کار، بازیکنان در محل مشخصی از نقسه اسپاون می‌شوند. سپس مخازن انرژی از آسمان بر سراسر نقشه سقوط می‌کند. وظیفه‌ی بازیکنان است که با دست‌یابی به این منابع و از بین بردن آن‌ها، منابع اولیه‌ی خود را تامین کنند. رقابت با دشمنان برای تصاحب این مخازن انرژی یکی از لذت‌بخش‌ترین و هیجان‌انگیزترین بخش‌های بازی است. با به دست آوردن و استفاده از این انرژی‌های کسب شده، می‌توانید از کارت‌های موجود در دست خود بهره ببرید و به مبارزه با دشمنان بپردازید. در سراسر نقشه، سه محیط خاص وجود دارد که باید برای تصاحب آن‌ها تلاش کرد. تیمی که بتواند دو بخش از سه قسمت را تصاحب کند و سطح امتیاز خود را افزایش داده و به مقدار خاصی برساند، برنده‌ی نهایی مسابقه طی ۱۲ دقیقه خواهد بود.,نقل قول آینده,«نقل قول آینده»؛ تیتری که برای این متن در نظر گرفته شده است و پشت آن دلایلی وجود دارد. به نظر اگر در آینده استودیویی قصد داشته باشد تا به توسعه‌ی آثار استراتژی برای کنسول‌های خانگی دست بزند، مطمئنا باید از سرمشق ارائه شده توسط هیلو وارز پیروی کند. اثری که نشان داد، یونیورس هیلو تا چه حد پتانسیل استفاده‌ در آثاری به جز شوتر اول شخص را داراست. اگر از دوست‌داران عناوین استراتژی همزمان هستید و همچنان به اکس‌باکس وان دسترسی ندارید، -و نیز با توجه به عرضه‌ی نسخه‌ی اول به صورت بازسازی شده- دلیل موجهی برای تهیه‌ی کنسول نسل هشتمی مایکروسافت با وجود فرانچایز هیلو وارز، برای شما پدید آمده است.