نقد و بررسی Guacamelee 2

روزگار طولانی است که از انتشار عناوین تاثیرگذاری چون «Castlevania» ،«Metroid» و «Kung-Fu Master» یا «Double Dragon» می‌گذرد؛ عناوینی که آن‌ها را می‌توان از جوانب مختلف از نظر اثرگذاری روی این صنعت بازی بررسی کرد و تاثیرات‌شان را ذره به ذره برشمرد. اگر بگوییم شکل و ظاهر کنونی این صنعت تا حد زیادی وام دار امثال چنین عناوینی است، بیراه نگفته‌ایم. در سال 2013 در میان آن همه بازی‌های بزرگ‌، عناوین مستقلی نیز وجود داشتند که بسیار مورد توجه قرار گرفتند. عنوان «Guacamelee» سومین ساخته استودیو با استعداد «Drinkbox» یکی از آن عناوین بود که با ظرافت خاصی ترکیبی از فولکلور مکزیک و ساید اسکرولر با مترویدوینیا و «Beat ’em Up» را ارائه می‌کرد و می‌توانستیم آن را نمونه مدرن بازی‌های ذکر شده در اول مطلب، به حساب آورد و اگر چه بدون عیب نبود، اما این المان‌ها به خوبی در کنار هم کار می‌کردند و نتیجه کار عنوانی بود که به واسطه گیم پلی ترکیب شده با Lucha Libre، گرافیک رنگارنگ و زیبا، طنز و اشارات به بقیه عناوین و صد البته تم مکزیکی خود، بازخوردهای خوبی دریافت کرد و مورد توجه قرار گرفت. چندی روز پیش دنباله‌ این عنوان با نام «Guacamelee 2» برای دو پلتفرم PC و PS4 منتشر شد و حالا با بازی‌سنتر همراه باشید که به بررسی این عنوان بپردازیم. آیا Guacamelee 2 توانسته مانند نسخه اول خود موفق عمل کند؟

اول از همه باید انتظارات‌مان را از دنباله این عنوان مستقل مشخص کنیم. اگر می‌خواهید که با عنوان کاملا متفاوتی از نسخه اول روبرو شوید، باید گفت که در اشتباه هستید. در واقع نیازی هم نیست که این عنوان شباهتی به نسخه اول نداشته باشد؛ زیرا ترکیب المان‌ها در عنوان قبلی به حدی قوی بود که بتوان آن را برای شالوده این عنوان نیز در نظر گرفت و با دنباله‌‎ای مواجه شد که تلاشی برای بهبود مشکلات قبلی انجام داده و تجربه گسترده‌تر و بهتری محسوب شود. داستان بازی هفت سال بعد از اتفاقات نسخه اول و شکست شخصیت منفی «Carlos Calaca» دنبال می‌شود و حالا «Juan Aguacate» شخصیت اصلی عنوان قبلی که اکنون بازنشت شده، زندگی آرامی با دو فرزند و همسر خود دارد، ولی همه چیز به خوبی پیش نمی‌رود و خیلی زود خوان از خطری که کل «Mexiverse» را تهدید می‌کند، با خبر می‌شود و باید باری دیگر ماسک «Luchador» خود را بپوشد. شخصیت منفی این‌بار «Salvador» نام دارد که به دنبال سه شی باستانی است تا به یک «Guacamole» مقدس برسد! این شخصیت در جهان دیگری حضور دارد و خوان باید با پورتال به آن‌ تایم لاین برود. همین ایده پرتال باعث شده که در بازی شاهد حضور تام لاین‌های مختلف باشیم و استودیو سازنده نیز استفاده‌های جالبی از این تایم لاین‌ها می‌کنند؛ برخی از آن‌ها با تعدادی از پدیده‌های رایج در صنعت بازی شوخی می‌کند و برخی دیگر نیز اشاره به عناوین دیگر دارند. بازی به طور کلی داستان ساده و سر راستی دارد و شاید چندان چیز قابل توجه‌ای نباشد، اما بیشترین دلیل شما برای دنبال کردن داستان، احتمالا طنز کلی بازی و دیالوگ‌های کاراکترها خواهد بود. با این حال سازندگان با هوشمندی در کنار جنبه طنز، از درام نیز کمک می‌گیرند تا بازی یکنواخت نشود. شخصیت‌های مختلف در بازی اگرچه پیچیدگی خاصی ندارند، اما سازندگان به خوبی هدف و انگیزه آن‌ها را شرح می‌دهند و ویژگی‌های منحصر به فرد و مخصوصا دیالوگ‌های‌شان کمک زیادی به شخصیت پردازی آن‌ها کرده است. نحوه شکل گیری و وقوع اتفاقات داستانی در مقدمه این عنوان، شباهت زیادی به نسخه اول دارد و اگر عنوان قبلی را تجربه کرده باشید، احتمالا برای شما آشنا باشد و تا حدودی برای‌تان تکراری به نظر برسد، ولی در همین مقدمه کوتاه، اشاراتی به اتفاقات نسخه قبل از طریق برخی کاراکترها می‌شود که می‌تواند جالب باشد. یکی از ویژگی‌هایی که از نسخه اول نیز به این عنوان وارد شده، اشاره‌‎های مختلف به عناوین گوناگون است و در جایی حتی بازی با نسخه قبل نیز شوخی می‌کند.

وقتی می‌خواهی با کسی قرار ملاقات بزاری و Friday the 13th فکر کنم زمان مناسبی باشه!

درخشان‌‎ترین و لذت‌بخش‌ترین قسمت بازی به سیستم مبارزات فوق العاده آن اختصاص پیدا می‌کند. هسته اصلی مبارزات به طور کلی هم‌چنان بر پایه نسخه قبل است که خود یک Beat ’em up تمام و کمال بود. شما در نقش خوان با توجه به توانایی‌های‌اش می‌توانید حرکات مختلفی انجام دهید، به دشمنان ضربه بزنید، آن‌ها را بگیرید، به دور و اطراف پرتاب کنید و دوباره همانطور که روی هوا هستند، آپرکات بزنید و وقتی که پایین‌تر اومدند به سمت آن‌ها «Dash» بزنید، باز ضربه بزنید و در حالی که دشمن بعدی می‌خواهد همین الان به شما حمله کند، از ضربات او جای خالی دهید! کمبو‌های مختلف بخشی از مبارزات هستند و آن را بسیار لذت بخش کرده‌اند. می‌توان گفت که بخش عظیمی از پیاده سازی دقیق و لذت بخش سیستم مبارزه بازی، مدیون هوشمندی سازندگان در بکار گرفتن توانایی‌ها مختلف و طراحی خوب مراحل و دشمنان، در طول بازی است. سیستم مبارزه بازی لحظه‌ای خسته کننده نمی‌شود و سازندگان تا مراحل پایانی بازی هم‌چنان توانایی‌ جدیدی را به شما یاد می‌دهند و به خوبی تنوع آن را حفظ می‌کنند. در روند کلی بازی در ابتدا خوان چندان حرکات متنوعی نمی‌تواند انجام دهد، با پیشروی در بازی حرکات بیشتری یاد می‌گیرید و جالب است که سازندگان به همه توانایی به یک اندازه بها داده‌اند؛ یعنی شما قرار نیست از ضربه آپرکات بیشتر از Dash استفاده کنید و در جای جای بازی هر کدام از توانایی‌هایی که یاد گرفته‌اید، مورد استفاده قرار می‌گیرند و فراموش نمی‌شوند. سیستم مبارزه بازی نیز هرگز به فشار دادن دکمه‌های مختلف بدون برنامه خلاصه نمی‌شود و در مبارزات معمولا باید با برنامه پیش برید و ابتدا برخی دشمنان که از دور ضربه می‌زنند و شیلد دارند یا باعث قوی‌تر شدن بقیه دشمنان می‌شوند، نابود کنید و یا از بین حمله‌های آن‌ها جاخالی دهید که در ادامه کار راحت‌تری در پیش داشته باشید.

بازی از استایل مترویدوینیا نیز پیروی می‌کند و اکتشاف معمولا در این سبک نقش مهمی ایفا می‌کند. ویژگی دیگری که می‌توان آن‌را یکی از شاخص‌های اصلی مترویدوینیا نامید، قابلیت «Backtracking» است که در Guacamelee 2 نیز نمود زیادی پیدا می‌کند؛ بدین صورت که معمولا در نقشه بازی مکان‌هایی هستند که موانعی برای عبور از آن‌ها وجود دارد و شما باید توانایی خاصی را برای عبور از آن‌ بیاموزید، بنابراین با به دست آوردن توانایی مربوط، می‌توانید به آن‌جا بازگردید و از موانع گذر کنید. پشت این موانع معمولا راهی وجود دارد که باعث کوتاه‌تر شدن مسیر شما یا دسترسی به مکان تازه‌ای خواهد شد و یا تعدادی پاورآپ مربوط به سلامتی و استقامت شما وجود دارد که باعث افزایش طول نوار این دو خواهد شد. در کنار این‌ها در برخی مواقع می‌توانید سکه‌هایی از این مکان‌ها و دشمنان‌ به دست آورید که آن‌ها را در بخش «Skills» هزینه کنید. در عنوان قبلی شخصیت اصلی می‌توانست به مرغ تبدیل شود و بیشتر از این قابلیت برای عبور از مکان‌های کوچک و فشرده استفاده می‌شد، اما ویژگی جدیدی که به Guacamelee 2 اضافه شده علاوه بر بهبود دادن ویژگی قبلی، این‌بار سازندگان به شما اجازه می‌دهند که از او به طور کامل در مبارزه استفاده کنید که از نظر قدرتمندی دست کمی از حالت عادی خوان ندارد، همین نیز باعث شده که سیستم مبارزه بازی علی‌رغم شباهت به نسخه قبلی، تازه به نظر برسد و تنوع خوبی به بخش مبارزات بازی داده است.

وقتی که می‌گوییم تبدیل شدن به مرغ، دقیقا داریم درباره چنین چیزی صحبت می‌کنیم!

در Guacamelee 2 از دو راه توانایی‌های جدید را شخصیت خوان می‌آموزد، اولین و اصلی‌ترین راه که توانایی‌های ضروری را با پیش روی در مراحل این عنوان خود بازی به شما ارائه می‌کند، با نابود کردن مجسمه‌های خاصی امکان پذیر می‌شود که بعدش نیز با تعدادی دیالوگ بامزه و جالب همراه می‌شود و همانطور که پیش‌تر گفته شد، تا اواخر بازی در حال یاد گرفتن از این قبیل توانایی‌ها هستید که اکثر نیز از نسخه قبلی به این عنوان وارد شده‌اند و البته تعدادی از آن‌ها جدید محسوب می‌شوند، همانند «Eagle Boost» که شما را به نقاط دورتر و غیر از دسترس پرتاب می‌کند و چند قابلیت جدید که حالت مرغ خوان به دست می‌آورد. راه دوم جایگزینی برای سیستم آپگرید نسخه اول به حساب می‌آید که خود یکی از ضعف‌های نسخه اول بود؛ زیرا تعداد این آپگرید‌های کم بود و جزئیات چندانی نیز نداشتند. حالا سازندگان به طور کلی آن سیستم را دور ریخته‌اند و آن را با بخش Skills جایگزین کرده‌اند که بسیار پزجزئیات‌ و کارامدتر است؛ بر خلاف نسخه اول، برای به دست ‌آوردن این توانایی‌ها باید به شخصیت‌های «Trainer» مراجعه کنید که در دنیای بازی حضور دارند و بعد از صحبت به آن‌ها، آپگرید‌ها و توانایی‌های مختص آن شخصیت‌ها در بخش Skills باز می‌شوند، البته دیگر برای این توانایی‌ها فقط سکه مورد نیاز نیست و در کنار آن، شما باید چالش‌های هرکدام از ترینرها را انجام دهید که چندان دشوار نیز نیستند و معمولا به صورت کشتن تعداد مشخصی ار دشمنان با روش خاص یا پیدا کردن پاوراپ هستند و در نهایت می‌توانید توانایی مورد نظر را با سکه‌ها خریداری کنید.

در کنار بخش مبارزات، دیگر قسمت عمده بازی را بخش پلتفرمر به خود اختصاص می‌دهد. معمولا توانایی‌هایی به دست آمده همانند مبارزات، در این‌جا نیز به صورت کارامدی مورد استفاده قرار می‌گیرند و هرگز گرفتن توانایی‌های جدید با از یاد بردن قبلی‌ها، مساوی نیست، قابلیت‌های «Wall Run» ،«Double Jumb» و تعدادی دیگر، به طور کلی جریان بازی را تحت تاثیر قرار می‌دهند و در هر دو بخش بازی و خصوصا پلتفرمر، تاثیرگذار هستند. به راحتی می‌توان گفت بهترین و منحصر به فردترین مکانیزم بازی، سوییچ کردن بین دنیای مردگان و زندگان است که در نسخه قبلی نیز حضور پر رنگی داشت و از فرهنگ مکزیک و احتمالا از رویداد «Day of the Dead» الهام گرفته شده بود. با هر بار سوییچ کردن، محیطی که در آن حضور دارید کاملا تغییر می‌کند و رنگ بندی نیز در این دو دنیا متفاوت است. سازندگان از این قابلیت هم در مبارزه استفاده کرده‌اند، برای مثال برای از بین بردن برخی از دشمنان باید بین این دو دنیا سوییچ کنید و از طرفی در بخش پلتفرمر، تعدادی سکوها یا اجزا محیط ممکن است فقط در یکی از این دنیا‌ها حضور داشته باشند و در دنیای دیگر خبری از آن‌ها نباشد. قضیه وقتی جالب‌تر می‌شود که بدانید به طور آنی و بدون هیچ محدودیتی در هر لحظه، می‌توانید بین این دو دنیا سوییچ کنید و در واقع سازندگان برای هر محیط، دو طراحی متفاوت در نظر گرفته‌اند که تغییرات اساسی نیز با هم دارند و این موضوع باعث جذابیت بیشتر بازی خواهد شد و واقعا باید سازندگان را تحسین کرد. دنیای مردگان نیز خالی از سکنه نیست و وقتی به روستایی مراجعه کنید، شما به جای آدم‌ها با اسکلت‌ها روبرو می‌شوید که می‌توانید با آن‌ها حرف بزنید و حتی دیالوگ‌هایی نیز که بر زبان می‌آورند، معمولا بار طنز خیلی خوبی دارند و جالب توجه هستند. بازی شامل برخی ماموریت فرعی نیز می‌شود که اگر چه تعدادشان زیاد نیست، اما تنوع خوبی دارند و در برخی از آن‌ها کارهای جالبی باید با همین قابلیت سوییچ کردن بین دنیای مردگان و زندگان انجام دهید و معمولا پاداش این ماموریت‌های کوتاه، در قالب پاورآپ و سکه است.

فکر کنم این دوست عزیز با Grim Fandango و MediEvil آشنا باشه!

بازی از نظر طراحی مراحل نسبت به نسخه قبل تغییر زیادی داشته و حالا مراحل بازی معمولا گسترده‌تر و بزرگ‌تر هستند، تنوع دشمنان خیلی زیادتر از قبل شده، بیشتر از گذشته می‌توان از موانع محیطی برای کشتن دشمنان استفاده کرد که همگی تاثیرات چشمگیری بر روی گیم‌پلی بازی داشته‌اند. با این حال از پتانسیل کامل این حال از پتانسیل این بخش به طور کامل استفاده نمی‌شود و برخی مکان‌های مبارزه در مقایسه با تعدادی دیگر، طراحی ساده‌ای دارند و چندان قابل توجه نیستند. سازندگان چندین باس نیز برای مبارزه در Guacamelee 2 تدارک دیده‌اند که از نظر تعداد تقریبا مشابه عنوان قبلی هستند و شخصیت پردازی خوبی نیز دارند. مبارزه با هر کدام استراتژی مناسب را می‌طلبد و با در نظر گرفتن ضعف آن‌ها می‌توانید شکست‌شان دهید.. بعد از اتمام بازی می‌توانید به دنیای آن دوباره بازگردید و با این‌که بیشترین جنبه‌های بازی را در همان دور اول تجربه کرده‌اید، با این حال تعدادی مکان مخفی در دنیای بازی وحود دارد که نکات جالبی دارند و اگر آن‌ها را از قبل ندیده‌اید، دلیل خوبی برای جستجو دنیای بازی، بعد از اتمام‌اش خواهند بود. همانند نسخه قبل سازندگان بخش کواپ آفلاین نیز برای روند کلی بازی در نظر گرفته‌اند که تا چهار بازیکن می‌توانند به تجربه آن بپردازند و این تجربه مشترک با دوستان‌تان می‌تواند لذت بخش باشد، با این حال اگر مودهای مختلفی برای این بخش در نظر گرفته می‌شد، قطعا ارزش این بخش نیز بیشتر می‌شد.

به جرات می‌توان گفت نیمی از سیستم مبارزه دلچسب بازی، به دلیل انیمیشن‌های فوق العاده نرم و روانی است که در بازی استفاده شده. همه‌ کاراکترها انیمیشن‌های نرم و متناسب با خود را دارند که باعث شده بازی در عمل خیلی لذت بخش به نظر برسد. بازی از نظر گرافیک هنری همانند نسخه قبل، واقعا چشم نواز و زیباست و همین بس که اوج طراحی استودیو سازنده را می‌توانید با استفاده از قابلیت سوییچ بین دنیای مردگان و زندگان و تفاوت‌های زیادی که هر کدام با یکدیگر دارند، مشاهده کنید. همچنین باید گفت که از نظر گرافیک فنی این عنوان نسبت به بازی قبلی بهبود داشته است. موسیقی‌های بازی معمولا دارای تم مکزیکی هستند و از نظر کیفیت بسیار خوب هستند و با فضای کلی بازی هماهنگی دارند و جالب‌تر این‌که تن صدای شنید شده در دو دنیای مردگان و زندگان، کمی با هم تفاوت دارد.

عنوان Guacamalee 2 از هر نظر دنباله‌ای شایسته‌ محسوب می‌شود. سازندگان با به کار گرفتن هسته اصلی عنوان قبلی و بهبود تک تک مشکلات و جنبه‌های نسخه قبلی، تجربه گسترده و کامل‌تری برای شما ارائه می‌کنند، اگر چه بازی همان حس تازگی هنگام مواجه با نسخه اول را ندارد، اما استودیو سازنده آن قدر خوب و با ظرافت المان‌های مترویدوینیا و Beat ’em up را با گیم‌پلی لذت بخشی ترکیب می‌کند که ارزش همراه شدن با ماجراجویی جدید Juan Aguacate و پوشیدن دوباره ماسک Luchador خود را دارد.

نقد و بررسی بازی Guacamelee 2 بر اساس نسخه ارسالی سازنده برای وبسایت بازی‌سنتر نوشته شده است.