بررسی بازی We Were Here Forever

بازی‌های دونفره و co-op در سال‌های اخیر، به‌خصوص بعد از موفقیت‌های کم‌نظیر It Takes Two، جایگاه ویژه‌ای در محافل ویدئوگیمی پیدا کرده‌اند. همین نکته باعث می‌شود که برخلاف سه نسخۀ قبلی We Were Here که توجه خاصی به آن‌ها نشد و چندان مورد استقبال مخاطبین و منتقدها نبودند، We Were Here Forever حتی قبل از عرضۀ عمومی هم یکی از عناوین موردانتظار فروشگاه‌های جهانی باشد و گیمرهای زیادی مشتاقانه منتظر تجربۀ آن باشند. با بررسی این عنوان همراه بازی‌سنتر باشید.

توصیف مختصر چهارمین نسخه از سری بازی‌های «ما این‌جا بودیم» کار نسبتاً دشواری است. آخرین ساختۀ استودیوی مستقل TMG به‌بیان ساده، یک تجربۀ دونفرۀ هیجان‌انگیز خواهد بود که سعی می‌کند با طراحی مراحل خلاقانه و معماهای هوشمندانه‌اش، یک اتاق فرار مجازی را شبیه‌سازی کند و قدرت همکاری و فکر گروهی گیمرها و هم‌بازی‌شان را به‌چالش بکشد.

تیم هلندی Total Mayhem Games در جدیدترین بازی خود، گیم‌پلی سرگرم‌کننده و چالش‌برانگیزی را برای انواع مخاطب‌ها با انتظارات مختلف آماده کرده است؛ شما به‌عنوان یک Explorer یا جست‌وجوگر، بنا به دلایلی از همتای خود جدا افتاده و در یک قلعۀ اسرارآمیز زندانی شده‌اید. تنها راه ارتباطی بین شما هم یک رادیوی ساده (walkie talkie) است که از طریق آن می‌توانید با هم صحبت کنید و برای حل کردن معماها و پازل‌های مختلف از یک‌دیگر کمک بگیرید. البته حرف زدن کاملاً نوبتی است و در یک زمان مشخص، فقط یکی از گیمرها می‌تواند با رادیو صحبت کند و هم‌بازی‌اش فقط باید گوش بدهد. این موضوع در کنار این نکته که دو بازیکن از یکدیگر جدا هستند، باعث می‌شود که اهمیت کار گروهی و هماهنگی بسیار بالا برود و تجربۀ co-op چالش‌برانگیزی داشته باشید. طراحی پازل‌ها نیز تنوع و خلاقیت زیادی دارد و برای پشت سر گذاشتن هر کدام از آن‌ها نیاز به دقت و تمرکز کامل خواهید داشت. در واقع We Were Here Forever بیش از این‌که یک تجربۀ «همکاری» باشد، یک شبیه‌سازِ «هم‌فکری» است و پازل‌های آن تماماً بر مبنای ضرب‌المثل “Two heads are better than one” طراحی شده‌اند؛ یعنی در تک‌تک مراحل مؤظف خواهید بود که همۀ مشاهدات، ایده‌ها و اطلاعات خود را از طریق صحبت کردن با بازیکن دیگر به‌اشتراک بگذارید. اگر در میان عناوین co-op دونفرۀ شناخته‌شده، بازی‌هایی مثل Brothers: A Tale of Two Sons و A Way Out را به‌اسمِ «با هم کار کردن» می‌شناسیم و اثری مثل Overcooked دربارۀ «با هم رقابت کردن» است، We Were Here در راستای «با هم فکر کردن» حرکت می‌کند و از این لحاظ، قطعاً می‌تواند تجربۀ به‌یادماندنی‌ای باشد.

دنیای بازی هویت و قصۀ جذابی دارد و اگر بخواهید فارغ از حل معماها و پشت سر گذاشتن مراحل به نکات روایی بازی هم دقت کنید و جزئیات طراحی محیط‌ها را در نظر بگیرید، احتمالاً داستان خوبی را در طی تجربۀ co-op خودتان احساس خواهید کرد که غرق شدن در این جهان را آسان‌تر می‌کند. وجه اشتراک قصه‌های سری We Were Here یک عنصر ثابت است؛ در ابتدای بازی به‌همراه یک بازیکن دیگر در یک قلعۀ اسرارآمیز زندانی می‌شوید و باید با همکاری هم از آن فرار کنید! هر کدام از این قلعه‌ها هویت و داستان منحصربه‌فردی دارند که در طول بازی به‌مرور با آن آشنا می‌شوید. مثلاً یکی از عناصری که از همان ابتدای بازی جلب‌توجه می‌کند، کاراکتر Jester است که علاوه بر فضاسازی ترسناکی که به بازی می‌دهد، تاریخچه و قصۀ خاص خود را نیز خواهد داشت که مستقیماً در تجربۀ گیم‌پلی تأثیر می‌گذارد. باید در نظر داشته باشیم همان‌طور که از معرفی بازی مشخص است، We Were Here Forever عمدتاً سعی دارد بر مبنای گیم‌پلی خود یک تجربۀ سرگرم‌کننده ایجاد کند و روایت و قصه‌گویی هیچ‌وقت اولویت اول آن نخواهد بود. البته یک مجموعه قصه‌سرایی کوتاه بر اساس دنیای بازی در سایت استودیوی TMH به نام Chronicles of Castle Rock منتشر شده است که اگر کنجکاو باشید بیشتر راجع به قصۀ آن بدانید، می‌تواند محتوای سرگرم‌کننده‌ای باشد و دنیای بازی را برای مخاطب قابل‌درک‌تر کند.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های We Were Here Forever، فضاسازی و اتمسفر بسیار گیرایی است که تحویل مخاطب می‌دهد. قبل از هر چیز، خوب است یادآوری کنیم که غوطه‌وری و غرق شدن در دنیای یک بازی که اغلب با واژۀ immersion توصیف می‌شود، بدون شک اساسی‌ترین نکته‌ای است که یک بازی‌ساز هنگام توسعۀ جهان بازی باید در نظر بگیرد. البته باید توجه داشته باشیم که این مفهوم متأثر از تمام عناصر مختلف بازی است و قضاوت آن فقط با نگاه کردن به اثر نهایی به‌صورت یک کل ممکن خواهد بود؛ بنابراین نمی‌توان تأثیر سلیقه در immersive دانستن یک بازی و لذت بردن از آن را نادیده گرفت. با این وجود، ظرافت و دقت بالایی که سازندگان در طراحی محیط‌ها، مراحل و پازل‌ها به‌کار برده‌اند کاملاً محسوس است و هماهنگی بالایی میان عناصر مختلف وجود دارد. We Were Here Forever در موتور بازی‌سازی Unity توسعه یافته و جزئیات محیط‌ها، کیفیت بافت‌ها و تنوع رنگ‌ها در بازی بسیار قابل‌تحسین است. این نکته باعث می‌شود که از لحاظ بصری با اثر خوبی طرف باشیم و حتی اگر علاقه‌ای به حل معما و فکر کردن روی پازل‌های پیچیده نداریم، صرفِ وقت گذراندن با یک دوست یا آشنا به‌عنوان هم‌بازی در این جهان کار لذت‌بخشی باشد.

جزئیات محیط‌ها و world-design بازی هم کیفیت قابل‌قبولی دارد و به باورپذیر کردن قصۀ آن کمک فراوانی می‌کند. جهان بازی در مقایسه با نسخه‌های قبلی سری نسبتاً open-world و غیرخطی است و آزادی عمل بیشتری را برای جست‌وجو کردن و ماجراجویی در دنیای آن خواهید داشت. در کنار همۀ این نکات، صداگذاری‌ها و آلبوم ساوندترک هیجان‌انگیز بازی هم به کمکِ تمام فاکتورهای دیگر می‌آید و با ایجاد یک اتمسفر ترسناک و اسرارآمیز، کاری می‌کند که در همۀ محیط‌ها و طی تمام معماها به‌راحتی در دنیای بازی غوطه‌ور شوید و به‌همراه دوستانتان از آن لذت ببرید! اگر کسی را برای تجربۀ مشترک بازی ندارید هم جای نگرانی نیست؛ تیم توسعه‌دهندۀ بازی سرورهای جهانی متعددی را فراهم کرده است که می‌توانید از طریقشان به‌صورت اتفاقی گیمرهایی را از نقاط مختلف دنیا پیدا کرده و با آن‌ها بازی کنید. این سرورها قابلیت cross-play هم دارند؛ یعنی فرقی ندارد که بازی را در کنسول پلی‌استیشن، اکس‌باکس یا رایانۀ شخصی تهیه کرده باشید و می‌توانید با هر پلیر دیگری فارغ از این‌که در چه پلتفرمی بازی می‌کند ارتباط برقرار کنید. البته بازی حالت تک‌نفره یا single-player ندارد و برای اجرای آن حتماً باید یک هم‌بازی داشته باشید؛ این موضوع باعث می‌شود که تجربۀ آن برای تمام گیمرها ممکن نباشد و معماها، پازل‌ها، قصه و دنیای آن برای کسی که علاقه‌ای به گیم‌پلی دونفره و co-op نداشته باشد در دسترس نیست.

اگر از تنهایی بازی کردن خسته شده‌اید و یا به‌دنبال یک بازی دونفرۀ باکیفیت می‌گردید که در خانه بنشینید و با یکی از دوستان و نزدیکانتان وقت بگذرانید، We Were Here Forever می‌تواند انتخاب مناسبی برای شما باشد. یک عنوان پازل‌محور چالش‌برانگیز و co-op که با فضاسازی‌های ستودنی و هیجان‌انگیزش می‌تواند به‌خوبی در خلق یک تجربۀ سرگرم‌کننده موفق عمل کند و باتوجه به گیم‌پلی 12 ساعته‌اش، قطعاً ارزش خرید خواهد داشت.