بررسی بازی Way of the Hunter

رسالت یک شبیه‌ساز در چیست؟ ژانر شبیه‌ساز از جمله سبک‌های قدیمی و البته پرطرفدار در بین مخاطبین بازی‌های ویدئویی است. به مرور زمان و با پیشرفت تکلونوژی و دریافت ایده‌های جدید، این ژانر پیشرفت‌های زیادی پیدا کرد و می‌توان گفت در زمان حال بازی‌های زیادی هستند که در این سبک ساخته و منتشر شده‌اند که اکثر قریب به اتفاق عناوین منتشر شده در این سبک مورد توجه مخاطبین قرار گرفته است. عنوان Way of the Hunter از جمله بازی‌های شبیه‌ساز است که با دیگر عناوین این سبک کمی متفاوت است. تفاوتی که باعث شده بازی برای مخاطبین عام سخت و بدقلق باشد اما برای افراد خاصی که به شکار علاقه دارند بسیار لذت بخش باشد، اما سوال اینجاست که واقعا چند درصد از مخاطبین بازی‌های ویدئویی، شکارچی هم هستند؟ با بازی‌سنتر همراه باشید.

همان‌طور که گفتیم عنوان Way of the Hunter یک بازی اکشن اول شخص در ژانر شبیه‌ساز است که توسط استودیوی Nine Rocks Games منتشر شده است. Way of the Hunter از جمله بازی‌هایی هست که در همان ابتدا مسیر خودش را مشخص می‌کند. یعنی به مخاطب می‌فهماند که شما نه با یک شوتر اول شخص نرم و روان بلکه با یک شبیه ساز واقعی روبرو هستید. اگر به لیست عناوین شبیه ساز نگاهی بیندازیم، در طول تاریخ ما با دو دسته از بازی‌هایی روبرو بودیم که در این ژانز منتشر شده است. یک دسته از بازی‌ها با وجود این که تلاش می‌کردند به اتقاقات واقعی نزدیک شوند اما در سمت دیگر جانب مخاطبینی که صرفا به چشم یک تجربه و سرگرمی سراغ بازی می‌آمده‌اند را نیز نگه می‌داشتند. اما دسته دوم عناوینی هستند که هیچ رحمی در برابر مخاطبین عام ندارند و اثر توسعه یافته در نظر آنها صرفا برای کسانی که عاشق یا کارکشته در زمینه مورد نظر هستند، ساخته شده است. Way of the Hunter در دسته دوم از این بازی‌ها قرار می‌گیرد.

یکی از ویژگی‌های بازی‌های دسته دوم در این است که مخاطب مطمئن است که همه چیز برپایه واقعیت بنا شده است. شاید بسیاری بر این عقیده باشند که هرچقدر سمت و سوی یک بازی به سمت واقعی بودن کشیده شود، بازی سخت‌تر می‌شود اما واقعیت ماجرا در این است که همه چیز در واقعیت برای این که به ایده‌آل‌ترین بخش خود برسد واقعا مسیری سخت را می‌طلبد. Way of the Hunter همان‌طور که از نامش مشخص است، یک مسیر سختی پیش روی شما می‌گذارد و این مورد برای من به عنوان نویسنده این مقاله واقعا طاقت‌فرسا و غیرقابل تحمل بود. اولا که من جزء افراد دسته اول هستم که با همین نگاه به سراغ بازی رفتم اما در گرداب یک شبیه ساز واقعی و خسته‌کننده نیز افتادم، بنابراین لازم است واقعیت را بگویم که این عنوان شاید برای من به عنوان یک مخاطب عام خسته‌کننده یا در برخی مواقع اعصاب‌خرد کن بود، اما مطمئن هستم که می‌تواند برای کسی که عاشق شکار و شکار کردن هست، لذت‌بخش باشد.

درواقع من اگر از نگاه یک مخاطب عادی به این بازی نگاه کنم با مواردی روبرو هستم که مطمئن هستم برای کسی که از جزییات شکار کرد مطلع است متفاوت است. برای مثال چیزی که بیشتر از همه من را اذیت کرد، انتظار بود. صبر، تحمل و انتظار برای به دام انداختن یک صید برای یک شکارچی از اهمیت بسیار بالایی برخودار است. این مورد حتی در برخی عناوین به مانند RDR 2 نیز وجود داشت و ماهییگری در RDR 2 از جمله کارهایی بود که واقعا به آدم صبوری نیاز داشت. این مورد در حالی که یک نکته مثبت است اما توجه بیش از اندازه آن از طرف تیم سازنده برای یک بازی حتی یک عنوان شبیه‌ساز به لذت بازی آسیب وارد کرده است. درواقع هسته گیم‌پلی طوری است که من احساس می‌کنم این مورد حتی برای کسی که شکارچی واقعی هم باشد، اذیت کننده است. شاید نباید زیاد روی این مورد پافشاری کنم اما برای من به عنوان یک مخاطب عادی، اذیت کننده بود.

بزرگ‌ترین مشکل بازی را گفتیم، حتی با این که می‌توانیم از بخش‌هایی مثل کند بودن حرکات شخصیت، سختی طی کردن مسافت‌های طولانی و حتی توضیحات به درد نخور شکار انجام شده چشم پوشی کرد، ولی قرار گرفتن در محدوده شکار و انتظار برای به دام افتادن هدف مورد نظر از عجیب‌ترین و طاقت‌فرسا ترین قسمت‌های بازی است. برای مثال در یکی از ماموریت‌های بازی در یک محیط بزرگ ما باید یک آهو شکار کنیم. به زمین مورد نظر که یک منطقه بزرگ است می‌رویم و طبق توضیحات ارائه شده، سکوت حرف اول را می‌زند. یک حرکت اشتباه تمام آهوهای منطقه را فراری خواهد داد و همین جا سرآغاز مشکلات بازی است. کافی است یک‌بار تیرتان به خطا برود یا در نزدیک شدن به هدف کمی بی‌احتیاطی کنید که باز هم شاهد فرا رکردن اهداف مورد نظر خواهیم شد. اینجاست که همه چیز به اول برمی‌گردد، سخی راه برای گشتن مجدد و دنبال نشانه‌های هدف بودن و در انتها اگر شانس بیاوریم و هدف را ببینیم و اگر شانس بیاوریم و در یک موقعیت مناسب قرار بگیریم و باز گر شانی یاوریم تیرمان بهش هدف برخورد بکند، باز هم هدف که زخمی شده است فرار می‌کند و باز دستمان خالی است.

تمامی توضیحات فوق با این که اعصابخرد کن هستند اما واقعیت در این است که دقیقا در یک شکار همین اتفاق‌ها رخ می‌دهد و شکارچی اگر بی‌دقتی کند هدف از دست رفته است اما نکته در این است که به عنوان یک بازی، بازی اثر سرگرم کنندگی خودش را از دست می‌دهد. لذتی برای تمرکز و دقتی بعدی باقی نمی‌ماند و مطمئنا بسیاری از مخاطبین در همان مراحل ابتدایی، بازی را رها خواهند کرد. البته این موضوع ممکن است برای کسانی که عاشق شکار کردن هستند متفاوت باشد و کمی بیشتر در بازی دوام بیاوردند. با این وجود حتی اگر از فرم گفته شده چشم‌پوشی کنیم ولی بازی روند و عکس‌اعمل خیلی کندی ارائه می‌دهد. تعویض از اسلحه روی دوربین یا تعویض آیتم روی تله‌گذاری و بقیه موارد به‌قدری کند هستند که در برخی مواقع من بی‌خیال این کار می‌شدم. مثلا رد یک لوکیشن من نیازداشتم که سریع موقعیت را ارزیابی کنم و دوربین را خواستم بیاورم تا محیط را ببینم که شخصیت اصلی حالا اول باید اسلحه را روی پشت شانه غاف بکند و سپس اگر حوصله کرد دوربین را اعمال کند و تازه نوع رابط کاربری نیز بسیار عجیب و سخت کار شده که واقعا اعصابخرد کن است. این ایراد حتی برای کسی که شکارچی هست نیز به‌دردنخور بوده و نکته منفی به حساب می‌آید.

ایرادات بازی را گفتیم، اما بازی نکات مثبتی نیز دارد که این حق را به بازی می‌دهد که عرض اندام کند. در قدم اول محیط های بزرگ و گرافیک بصری خوب بازی است که مخاطب را به خود جذب می‌کند. با این که از نظر فنی با یک اثر کاملی روبرو نیستیم ولی کیفیت جهانی که در آن شکار می‌کنیم قابل قبول است. در مواقع شب، تاحدودی کیفیت بصری بازی نیز افت می‌کند اما خوشبختانه در طول بازی هیچ گونه افت فریمی وجود ندارد. جزییات بافت‌ها و تکچسرهای محیط‌ها خوب است و بیشترین توجه تیم سازنده روی بخش ‌های اصلی از جمله سلاح‌ها و ادوات نظامی شده است که کیفیت خوب این بخش را نشان می‌دهد. جنگل و دنیای بزرگ آن با وجود کوه‌ها و درخت‌ها و رودخانه‌ای که آب به زیبایی در آن جاری است کاملا حس و حال یک دنیای بزرگ برای شکار کردن را منتقل می‌کند. وجود بخش‌های رانندگی و استفاده از اتومبیل با این که به خاطر fast Travel ماهیت خود را از دست داده اما اگر در استفاده از خودرو دقت کنیم، می‌توان گفت که رانندگی در این محیط واقعا زیبا و دلچسب است.

بعد از هر بار شکار کردن، جزییات ریز و خوبی نمایش داده می‌شود. از نحوه و مقدار آسیبی که به هدف وارد شده تا میزان سالم بودن و قابل استفاده بودن هدف برای فروش یا نگه داشتن آن به خوبی توضیح داده می‌شود که در بخش‌های مختف کاربردهای مختلفی می‌توان از آن داشته باشیم.

یکی از بهترین و شاید تنها بخشی که در بازی بسیار زیبا و دقیق و البته کاربردی به آن توجه شده است، بخش صداگذاری بازی است. تیم سازنده در زمینه صدگذاری سنگ تمام گذاشته‌اند و عامل صدا به‌تنهایی می‌تواند شما را به هدف نزدیک کند بلکه به همان اندازه با یک اشتباه شما می‌تواند شکار شما را فراری دهد. صدای تیراندازی با سلاح‌های مختلف و شکسته شدن سکوت جنگل با شلیک از راه دور با تفنگ تک‌تیرانداز، لذتی وصف نشدنی دارد.

حرف آخر:

به امید روزی که همه سلاح‌های خود را کنار بگذاریم و در کنار هم و در آزادی زندگی کنیم. اگر طرفدار بازی‌های شبه‌ساز هستید، Way of the Hunter یک شبیه‌ساز واقعی است. آنقدر واقعی که شاید فقط برای عاشقان شکار لذت بخش باشد لذا این عنوان برای کسانی که کم حوصله هستند و شناختی در امر شکار و شکارچی بودن ندارند، توصیه نمی‌شود.