بررسی بازی The Forgotten City

در دورانی که بازی‌های ویدیویی از جنبه بصری فاصله زیادی با واقعیت ندارند، راحت‌ترین کار شاید قضاوت آنها براساس گرافیک باشد. قضاوتی که باعث می‌شود آثاری همچون The Forgotten City نتوانند باطن واقعی خود را به نمایش بگذارند. درباره یک بازی ویدیویی مستقل صحبت می‌کنیم که سعی داشته در زمینه مسائل بصری تمام تلاش خود را به کار گیرد تا نتیجه‌ای در خور را به ارمغان بیاورد. مسئله‌ای که شاید در برخی قسمت‌ها محقق شده باشد اما به شکل کلی شاید به محصول نهایی ضربه زده باشد. سازندگان بازی The Forgotten City تمام تلاش خود را به کار گرفته‌اند تا ساخته خود را بیش از همیشه شبیه به جریان اصلی بازی‌های ویدیویی کنند اما در واقعیت ماجرا موفق به این کار نشده‌اند. شاید این نتیجه‌گیری برای گروه بزرگی از بازی‌ها معنایی منفی داشته باشد اما اینجا شاهد خروجی‌ای کاملا متفاوت هستیم. ساخته Modern Storyteller شباهت زیادی به دیگر بازی‌های موجود در بازار ندارد و سازندگانش شاید بهتر بود مسیری متفاوت را حداقل برای سبک بصری خود انتخاب می‌کردند.

هرچه The Forgotten City سعی کرده خود را از لحاظ بصری شبیه به بازی‌های روز کند از دیگر جهات شباهت آنچنانی به آنها ندارد. تمرکز اصلی در این بازی روی داستان و دیالوگ‌ها قرار گرفته و تیم سازنده به خوبی توانسته این بخش از ساخته خود را به عنوان محوریت اصلی معرفی کند. گیمر در بازی کنترل شخصیتی را برعهده می‌گیرد که برای فهمیدن سرنوشت یکی از هم تیمی‌های خود وارد پورتالی شده و به دو هزار سال قبل و شهری زیر زمینی در دوران روم باستان می‌رود. شهری فراموش شده که قانونی عجیب در آن برقرار است. قانونی که باعث می‌شود با هر بار گناه یکی از ساکنین شهر، تمامی آنها تبدیل به مجسمه‌های طلایی شده و جانشان را از دست دهند. قانونی طلایی پسامد دیگری هم داشته و پورتالی را باز می‌کند که با ورود شخصیت اصلی به آن همه چیز از ابتدا شروع شده و چرخه‌ای بی‌پایان شکل می‌گیرد. ایده زندانی شدن در چرخه‌ای بی‌پایان به خصوص در سال‌های اخیر مورد توجه بسیاری از بازی‌ها قرار گرفته اما اینجا سعی شده تا بیش از پیش به عنوان عاملی تاثیرگذار روی داستان به شمار رود. شروع دوباره چرخه البته جدای از اینکه تمام پیشرفت‌های گیمر در داستان را از بین می‌برد اما مزایایی نیز به همراه دارد. گیمر با هربار حضور دوباره در شهر فراموش‌شده این فرصت را در اختیار دارد تا دانش و وسایل مختلفی که جمع‌آوری کرده را به همراه داشته باشد. موضوعی که به مرور لایه‌ها و راه‌های جدیدی را در داستان بازی آغاز می‌کند.

روایت داستان در The Forgotten City برعهده دیالوگ‌ها قرار گرفته. از آنجایی که این اثر سال‌ها پیش در قالب مادی برای Skyrim منتشر شده، اینجا هم شاهد ساز و کاری آشنا برای برقراری دیالوگ با دیگر شخصیت‌ها هستیم. کافیست در مقابل آنها قرار گرفته و با آنها دیالوگ کنید تا دوربین تمرکز خود را روی شخصیت‌ها قرار داده و زاویه‌ای آشنا با عناوین The Elder Scrolls را به نمایش بگذارد. یکی دیگر از ضعف‌های اصلی The Forgotten City در این بخش نمایان می‌شود. طراحی شخصیت‌ها در بالاترین سطح ممکن از واقع‌گرایی نبوده و همین مسئله می‌تواند ارتباط با شخصیت‌های دیگر را در بالاترین سطح ممکن پیاده‌سازی نکند. جدای از این مسئله تیم سازنده تمام تلاش خود را به کار گرفته تا از دید صداگذاری عملکرد خوبی را به نمایش بگذارد و بایستی به این نکته اشاره کنیم که شاید بهترین عملکرد را در این بخش به نمایش گذاشته باشند. صداگذارهایی که ایفای نقش شخصیت‌های مختلف را در این بازی برعهده داشته‌اند، به بهترین شکل ممکن کار خود را انجام داده و شخصیت‌هایی را به وجود آورده‌اند که گیمر می‌تواند به راحتی با آنها ارتباط برقرار کرده و نسبت به سرنوشت هر کدام احساس وظیفه کند.

پیش‌تر توضیح دادیم که بار روایت داستان در The Forgotten City بر دوش دیالوگ‌هاست. نکته‌ای که باید به آن اشاره کنیم این است که به شکل کلی به جز بخش کوتاهی که تیر و کمان در اختیار گیمر قرار می‌گیرد، اکثر طول بازی به شکل یک اثر ماجراجویی دنبال می‌شود و این دیالوگ‌هاست که باعث پیشرفت در داستان می‌شود. موضوعی که در یک مسیر خطی قرار نگرفته و شاخه‌های متعددی را پیش روی گیمر قرار می‌دهد. مسئله‌ای اینجا تفاوت لازم میان اثر مورد نظر و دیگر بازی‌های ماجراجویی را شکل می‌دهد، حلقه‌ای است که داستان بازی در آن قرار گرفته. برخلاف همیشه که ممکن است شما در اثر این چنین با انتخاب یک دیالوگ مسیر داستان را تغییر دهید، همه چیز برای تکرار و انتخاب متفاوت در The Forgotten City آماده است. موضوعی که نهایتا به ایجاد آزادی عمل فوق‌العاده‌ای منتهی شده و باعث شده شاهد یکی از بهترین داستان‌هایی باشیم که در چند سال اخیر طی یک بازی ویدیویی روایت شده. نکته دیگری که باعث شده داستان این بازی یک سر و گردن از دیگر رقبا بالاتر قرار گیرد، کیفیت دیالوگ‌های مطرح شده است. کافیست در نظر داشته باشید که The Forgotten City به قدری از خط داستانی دیگر بازی‌های این ژانر فاصله دارد که در بخشی از آن می‌توانید برای مدتی قابل توجهی با یک فیلسوف به بحث بپردازید.

بزرگ‌ترین ضعف The Forgotten City اما همان‌طور که توضیح دادیم در کیفیت بصری آن نهفته شده. هرچه محیط‌ها به شکلی واقع‌گرایانه طراحی شده و از کیفیت بسیار بالایی برخوردار هستند، شخصیت‌ها شاید بیش از هر چیزی یادآور Uncanny Valley هستند. وضعیتی که به یکباره می‌تواند تاثیر بزرگی در کاهش کیفیت خروجی کیفی بازی داشته باشد.

اگر به دنبال تجربه بازی‌ای متفاوت و تازه در ژانر ماجراجویی هستید، The Forgotten City شاید بهترین فرصت برای شما باشد. اثری که با داستان قدرتمند و حلقه‌ای جالب در روایت آن توانسته حرف‌های بسیاری برای گفتن داشته باشد.