بررسی بازی Sniper Ghost Warrior Contracts 2

با یک نگاه گذرا به سبک مخفی‌کاری می‌توان فهمید که این سبک مدت‌ها است که به فراموشی سپرده و بسته بندی شده و در صندوقچه خاطرات جا خوش کرده است. اوج حضور این سبک در یک بازی به یک یا دو مرحله ختم می‌شود که آن هم برای تنوع بخشیدن به یک بازی با یک سبک دیگر است. برای همین وجود عناوینی به مانند سری بازی‌های Sniper: Ghost Warrior نه تنها روزنه امیدی برای لذت بردن از این سبک هستند بلکه می‌توانیم به واسطه ذات اکشن و تیراندازی محور بودن این بازی‌ها، از همین روزنه امید لذت برد. بازی Sniper: Ghost Warrior Contracts 2 همین عنوان است. با وجود ایراداتی که دارد ولی لذت بخش است. پس با بررسی بازی Sniper: Ghost Warrior Contracts 2 با ما همراه باشید.

عنوان Sniper: Ghost Warrior Contracts 2 یک شوتر اول شخص تاکتیکی در سبک مخفی‌کاری است که با محوریت کلاس تک‌تیرانداز در بازی جلو می‌رود. این بازی دومین قسمت از سری Contracts است و البته ششمین قسمت از مجموعه Sniper به حساب می‌آید که توسط استودیوی CI Games ساخته شده است. عناوین قبلی تحت عنوان Sniper: Ghost Warrior منتشر شده بودند. در طول همه این سال‌ها استودیوی CI Games نه تنها تلاش کرده است تا روند رو به رشدی داشته باشد بلکه سعی کرده تا ایرادات نسخه‌های قبلی را رفع کرده و به نکات مثبت بازی‌های جدید خود بیافزاید. بنابراین Sniper: GWC2 را می‌توان بهترین ساخته این استودیو قلمداد کرد.

قرار گرفتن در نقش یک تک‌تیرانداز یکی از لذت‌بخش‌ترین بخش‌های یک بازی است به طوری که هر مخاطبی از انجام ماموریت‌های مختلف در نقش یک تک‌تیرانداز لذت می‌برد. حتی در قسمت‌های آنلاین و چندنفره بازی‌های مختلف می‌بینیم که کلاس تک‌تیرانداز عاشقان مخصوص خودش را دارد. اما نکته‌ای که در بازی‌های این چنینی وجود دارد این است که این عناوین متاسفانه کشش زیادی برای یک بازی کامل را ندارند. یعنی نهایت یک یا دو مرحله از یک بازی است که می‌تواند جذاب باشد و انجام کل یک بازی به عنوان تک‌تیزانداز به شکلی است که به مرور از هیجان آن کاسته شده و بازی افت می‌کند. این موضوع چیزی است که امتحان خودش را پس داده و در اکثر عناوین این سبک شاهد آن هستیم که محصول نهایی به یک اثر متوسط تبدیل شده است. از قضا Sniper: GWC2 نیز از این قاعده مستثنا نیست و با وجود نکات مثبتی که دارد، بالاخره در یک جایی از هیجان می‌افتد.

اولین نکته منفی که بیشتر از همه در بازی به چشم می‌خورد، داستان بازی است. داستان در Sniper: GWC2 از یک کلیشه رایج استفاده می‌کند. زوجی در یک کشور ساختگی به نام کوآمار (Kuamar) حکومتی برپا کرده‌اند که قصد دارند تا با دستیابی به سلاح‌های پیشرفته دنیا را تحت کنترل خود قرار بدهند یا به زبان ساده‌تر تهدیدی برای دنیا محسوب می‌شوند و ما در نقش ریون (Raven) یک سرباز کارکشته هستیم که با نفوذ به پایگاه‌های مختلف و با از بین بردن اهداف مختلف مانع از به انجام رسیدن هدف نهایی دشمنان بازی می‌شویم. در واقع داستان بازی به همین یک خط ساده خلاصه می‌شود. کشتن آدم بد‌ها برای جلوگیری از وقوع جنگ‌جهانی سوم تنها هدف و ماموریت ما در بازی است. تیم سازنده سعی کرده است تا با اضافه کردن سکانس‌های معرفی و توضیحات مختلف در مورد شخصیت‌های بازی (به سبک COD:MW) به هیجان بازی بیافزاید که متاسفانه با این که خوب کار شده‌اند اما آنچنان تاثیرگذار نیستند.

اما وقتی از بخش داستانی بازی عبور می‌کنیم می‌رسیم به گیم‌پلی که می‌توان گفت نقطه قوت بازی به حساب می‌آید. بازی به عنوان یک اثر ارائه شده در سبک مخفی‌کاری تمام المان‌های لازم را ارائه می‌کند تا بهترین شرایط را برای مخاطب به ارمغان بیاورد که نقطه اوج و جذاب آن در طراحی مراحل است. طراحی مراحل یا لول دیزاین در Sniper: GWC2 در نوع خودش زیباست و به خوبی با گیم‌پلی بازی ترکیب شده است. موقعیت‌های مختلف و البته مناسبی در منطقه‌های مختلف بازی وجود دارد که به شما این اجازه را می‌دهد تا توسط سلاح مرگ‌بار خودتان هدف را از فاصله بسیار دور از بین ببرید. درواقع نقطه عطف و لذت بخش GWC2 همین‌جا است، رسیدن به یک منطقه مناسب، قرار گرفتن در یک زاویه مناسب و در نهایت با یک هدف‌گیری دقیق دشمن را از پا در بیاوریم. خوشبختانه همچنان صحنه‌های سینمایی شلیک گلوله به هدف در بازی وجود دارد و دیدن تیکه‌پاره شدن جمجمه هدف مورد نظر از قسمت‌های لذت بخش بازی به حساب می‌آید.

همان‌طور که در بالا اشاره کردیم، عناوینی که روند بازی در آن‌ها فقط به یک کلاس خاص و منحصربه‌فرد خلاصه می‌شود، کشش لازم برای یک بازی کامل را ندارند و این اتفاق شامل حال Sniper: GWC2 نیز شده است. بازی به مرور و رفته رفته تکراری می‌شود و به واسطه داستان ضعیفی که دارد این حس تکرار بیشتر از پیش حس می‌شود. با این وجود تیم سازنده سعی کرده است با اضافه کردن بخش‌های مختلفی به بازی تنوع بخشیده و مانع تکراری شدن بازی شوند. از جمله این موارد این است که دشمنان بازی به اهداف مختلفی تقسیم می‌شوند که باعث می‌شود ما برای رسیدن به آنها و در نهایت از بین بردن آنها دست به کار شده و به مانند عناوین مخفی‌کاری به دل دشمن بزنیم. این اتفاق باعث می‌شود تا ما مجبور شویم به نزدیکی اهداف برسیم در صورت ممکن با دشمنان وارد مبارزه شده و از نزدیک اهداف خود را از بین ببریم.

اگر نسخه‌های قبلی از این مجموعه را بازی کرده باشید حتما می‌دانید که تیم سازنده در نسخه‌های پیشین نیز دست به چنین عملکردی زده بودند اما در بازی جدید توانایی‌های تک‌تیرانداز ما به مراتب بیشتر شده و در نبرد‌های تن به تن به مانند یک قاتل حرفه‌ای عمل می‌کند که بیشتر ما را به یاد مامور 47 می‌اندازد. استفاده از موانع برای کاور‌گیری و مخفی شدن در داخل جعبه‌های مختلف از جمله نکاتی است که به بازی تنوع بخشیده است که اما متاسفانه به دلیل هوش مصنوعی ضعیف دشمنان، تمامی این نکات مثبت وارد حاشیه شده‌اند. من بازی را روی درجه سختی نرمال بازی کردم و معتقد هستم که در این درجه باید با یک هوش مصنوعی متعادل روبرو باشم که متاسفانه هوش مصنوعی در بازی اصلا بالانس نیست و با افت و خیز‌های بسیار زیاید روبرو است. در بخش‌هایی از بازی به راحتی از میان چندین دشمن حرکت و عبور کردم که به نوبت خود قابل توجه است.

خوشبختانه به همان اندازه که تنوع مراحل در بازی وجود دارد، بازی سیستم شخصی‌سازی خوب و متنوعی دارد که از نکات مثبت آن به حساب می‌آید. با پیشروی در بازی درخت مهارت برای شخصیت بازی شاخه به شاخه باز شده و قابلیت‌های جدیدی برای استفاده در طول بازی برای استفاده ما باز می‌شود. سلاح‌های مختلف در قدرت‌های متفاوتی در طول بازی در اختیارمان قرار می‌گیرد که هر کدام از آنها به تنهایی امکان شخصی‌سازی نیز دارند که در نوع خود جذاب و لذت بخش است. اما نکته‌ای که در اینجا حائز اهمیت است این که برای کسی که در انجام بازی‌های مخفی‌کاری مهارت دارد، داشتن فقط یک چاقو یا در نهایت یک کلت کمری با خفه‌کن کفایت می‌کند و یک مخفی‌کار نیازی به استفاده از سلاح‌های مختلف ندارد. با توجه به این که تمرکز تیم سازنده بیشتر روی پایه مخفی‌کاری و استفاده از اسلحه تک‌تیرانداز بوده است لذا کم توجهی آنها در زمینه گان‌پلی بازی به خوبی مشهود است. استفاده از سلاح‌های نیمه سنگین و اتوماتیک در نبرد‌های نزدیک آنچنان دقت و ظرافت کافی را ندارد و حتما باعث اشتباه در هدف گیری برای مخاطب خواهد شد.

با وجود این که بررسی انجام شده روی نسخه کنسول نسل هشتمی یعنی PS4 انجام شده است اما با این حال بازی از نظر گرافیکی آنچنان قدرتمند ظاهر نشده و برخی ایرادات فنی دارد که نمی‌توان به بهانه کم توجهی نسبت به نسل جدید از آن گذشت. البته گرافیک بازی از نظر بصری و حتی در برخی مواقع از نظر فنی تصاویر و لوکویشن‌های دیدنی را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد اما از نظر کلی بافت‌های بی‌کیفیت و تکسچر‌های کهنه‌ای در بخش‌های مختلف بازی دیده می‌شود. نور و سایه‌پردازی بازی خوب کار شده و نماهای دور بسیار دیدنی هستند. با این که در اندک مواردی شاهد باگ در طول بازی بودم اما همان باگ‌ها واقعا عجیب بودند به طوری که در برخی مواقع به من در عبور کردن از مراحل کمک کردند و در برخی مواقع نیز به بازی کردن من آسیب وارد کردند که مبجور شدم از بازی خارج شده و دوباره وارد شوم.

اگر قسمت‌های قبلی از این مجموعه را بازی کرده باشید احتمالا برخی از آهنگ‌های این سری را به خاطر دارید، ولی در قسمت جدید از این سری بازی از نظر موسیقی و آهنگ به خوبی عمل نکرده است و در بیشتر مواقع ما فقط صدای یک آهنگ ضعیف در پس زمینه را می‌شنویم که در نوع خود زیاد جالب نشده است.

کلام آخر:

اگر از طرفداران سری Sniper: Ghost Warrior و مهم‌تر از همه سبک مخفی‌کاری هستید حتما قسمت جدید از این مجموعه یعنی Sniper: Ghost Warrior Contracts 2 را تجربه کنید. بازی با وجود کم و کاستی‌هایی که دارد لذت‌بخش است و ارزش یک‌بار تمام کردن را دارد.