بررسی بازی Shadow Man Remastered

ما در دورانی به سر می‌بریم که ابرقهرمانان و ضدقهرمانان داستان‌های مصور با موفقیت از دنیای کمیک بوک‌ها خارج شده‌ و همه جبهه‌های جهان سرگرمی را به تصرف خود درآورده‌اند. عملکرد  تجاری فوق العاده دنیای سینمایی مارول بدون شک دلیل اصلی مین استریم شدن این شخصیت‌هاست طوری که این روزها و پس از همه گیری ویرویس کرونا صنعتی همچون سینما به واسطه ابرقهرمانان زنده مانده است ؛ حداقل آمار و ارقام که این چنین می‌گویند. در جهان بازی‌ها ولی وضعیت خیلی متفاوت است و در اینجا خبری از یکه تازی ابرقهرمانان نیست ؛ هرچند نمونه‌هایی همچون Spider-Man وجود دارد که به عنوان یکی از سه بازی پرفروش تاریخ سونی شناخته می‌شود. وقتی به تاریخ صنعت بازی نگاه کنیم ، متوجه می‎شویم هنر هشتم منزلگاه بهتری برای این دست کاراکترها بوده و نه تنها برای موفقیت نیاز نیست تا حتما این ابرقهرمانان به دو جبهه مارول و دی سی تعلق داشته باشند بلکه بعضی نمونه‌ها – غیر از مارول و دی سی – سال‌ها پیش بهترین اقتباس ممکن را به خوانندگان داستان‌های مصور هدیه داده‌اند. یکی از این اقتباس‌ها Shadow Man است. از اولین ابرقهرمانان سیاه پوست که نخستین جلد کمیک بوک آن در سال 1992 منتشر شد و در سال 1999 با عرضه بازی اقتباسی خود به شهرتی جهانی رسید. 23 سال بعد نسخه ریمستر این عنوان کلاسیک (Shadow Man Remastered) برای کنسول‌ها عرضه شد و این سوال را در ذهن من تداعی کرد که آیا این اثر کالت هنوز جذابیت سابق را دارد و اینکه اصلا چرا Shadow Man همواره به عنوان یکی از بهترین اقتباس‌های صنعت بازی از ابرقهرمانان شناخته می‌شود.

بدون اغراق شروع Shadow Man یکی از بهترین openingهایی است که تا به امروز دیدید و حتی پس از گذشت 23 سال با استاندارهای امروزی برابری می‌کند. در حالی که دوربین آرام آرام مشغول نمایش کانالی زیرزمینی است که در آن یکی از مشهورترین قاتلان زنجیره‌ای تاریخ یعنی Jack The Ripper پنهان شده ، موسیقی «سونات مهتاب» اثر «بتهون» با مونولوگ‌های «جک قاتل» یک اینترو بی نظیر را رقم می‌زند. او خود را به مخاطب معرفی می‌کند و نام مقتولانش را به زبان می‌آورد. جک می‌گوید عاشق آن‌ها بوده و این قتل‌ها را برای بدست آوردن نیرویی ماورالطبیعه انجام داده ؛ هرچند آزمایشاتش تا این لحظه موفقیت آمیز نبوده. در همین لحظه مردی ناشناس به نام «لیجن» روبروی او پدیدار می‌شود و می‌گوید قدرت‌هایی که جک به دنبالش بوده وجود دارند اما برای این کار جک باید خودش را قربانی کند. جک خود را قربانی می‌کند و حالا بازی ما را به زمان حال منتقل می‌کند. جایی که با آدمکشی با نام «مایکل لی روی» آشنا می‌شویم. آخرین شدو من ، یک مبارز «وودو» که از دنیای زندگان در مقابل دنیای مردگان (Deadside) محافظت می‌کند. مایکل از «نتی» راهب وودو می‌شنود که لیجن در نظر دارد با جمع آوری ارواح سیاه (Dark Souls) آخرالزمان را رقم بزند و حالا مایکل باید جلوی لیجن و قاتلان سریالی که او به استخدام خودش درآورده را بگیرد تا دنیای زندگان از آخرین دسیسه دنیای مردگان در امان بماند.

حقیقت این است که داستان «شدو من» و به خصوص نحوه روایتش کم نظیر است و حتی می‌توان  از این منظر آن را یکی از شاهکارهای کلاسیک صنعت بازی خطاب کرد. شاید امروز و بعد از تجربه نسخه ریمستر به سختی بتوان با کات سین‌های متعلق به نسل پنجم و مدل‌های دو دهه پیش ارتباط برقرار کنید اما چه خود داستان و چه شیوه روایت آن به معنای واقعی عالی است. یعنی کشش این را دارد که شما زشتی‌هایش را نبینید و به نقاط قوتش توجه کنید. نکته جالب در مورد روایت شدو من این است که محوریت داستان به نبرد مایکل با لیجن و بدنام ترین قاتلان زنجیره‌ای تاریخ می‌پردازد اما بازی از شخصیت پردازی مایکل غافل نمی‌شود و ما در طول داستان با گذشته او و چگونگی ارتباطش بین دو دنیا مطلع می‎شویم. البته لحظات سبک یا اصلاحا چیپی هم در بعضی بخش‌ها دیده می‌شود مخصوصا بعضی دیالوگ‌ها که البته با توجه به فاکتور زمان قابل چشم پوشی است. از طرف دیگر صداگذاری مایکل به شدت شبیه به دوک ناکم شباهت دارد ، موضوعی که  مشخصا عمدی بوده در مورد بسیاری از قهرمانان بزن بهادر اواخر دهه 90 صدق می‌کند. با این حال به طور کلی داستان از ویژگی‌های مهم شدو من است که پس از گذشت 2 دهه همچنان درجه یک باقی مانده و مخاطب را با موفقیت با خود همراه می‌کند.

وقتی صحبت از ریمستر می‌شود باید به دو نکته توجه ویژه داشت. نخست گیم پلی و دوم گرافیک که حتی این دومی برای خیلی‌ها مهم‌ترین فاکتور است اما بگذارید قبل از گرافیک به سراغ گیم پلی Shadow Man Remastered برویم و به این سوال پاسخ دهیم که آیا این عنوان بعد از 23 سال اصلا قابل بازی است. اصولا ارتباط گرفتن با گیم پلی بازی‌های نسل پنجم کنسول‌ها در این دوره زمانه به شدت دشوار است. نسل پنجم اولین نسل عناوین سه بعدی بود و شاید تعداد بازی‌های مهم اکشن/ادونچر آن دوره که هنوز بتوان با آن‌ها ارتباط برقرار کرد به تعداد انگشتان یک دست هم نرسد. آیا گیم پلی Shadow Man Remastered کهنه شده است ؟ 100 درصد. آیا می‌توان بعد از گذشت 23 سال با آن ارتباط برقرار کرد ؟ قطعا!

خوشبختانه گیم پلی Shadow Man Remastered همچنان قابل تحمل است. شاید با 80 درصد استاندارهای گیم پلی آثار امروزی را نداشته باشد اما به صورت کلی و در قیاس با آثار هم دوره خود ، هنوز هم حرف‌هایی برای گفتن دارد. باید بدانید که این بازی از نخستین نمونه‌های موفق سه بعدی ساب ژانر Metroidvania به حساب می‌آید. طراحی مراحل Shadow Man در نوع خود شگفت انگیز و البته همراه با چالش‌های خاص خود است. با توجه به اینکه این بازی مترویدوانیا است دفعات زیادی مجبور می‌شوید در محیط‌ها به عقب بازگردید و در بخش‌هایی که پیش‌تر قابل دسترسی نبودند ، پیشروی کنید.  یعنی هر چه قدر بیشتر پیش می‌روید ، قابلیت‌های بیشتری کسب کرده و باید به عقب برگردید تا مناطق غیرقابل دسترس را باز کنید. یکی از ویژگی‌های عجیب Shadow Man نبود هیچ گونه مپ است که کمی کار را برای مخاطب سخت می‌کند مخصوصا اینکه محیط‌های بازی به شکل تو در تو یا اصطلاحا Maze شکل طراحی شده‌اند. خب این موضوع برای طرفداران عناوین سولزلایک قطعا هیجان انگیز است که می‌توانند یک عنوان مترویدوانیا بدون نقشه آن هم با قدمتی بیست ساله را تجربه کنند اما برای مابقی گیمرها شاید کمی دشوار باشد.

به طور کلی گیم پلی Shadow Man به سه بخش : تیراندازی ، پلتفرمینگ و حل کردن معماها خلاصه می‌شود. از بخش تیراندازی شدومن خیلی انتظار نداشته باشید. کاملا معمولی و سطحی است که برای عنوانی با بیش از 20 سال عمر عجیب هم نیست. خوشبختانه این تیراندازی معمولی حداقل چالش برانگیز نیست و در طول بازی خیلی شما را اذیت نمی‌کند.

بدون شک مهم‌ترین بخش گیم پلی که گذر زمان به آن لطمه زده ، پلتفرمینگ است. بعضی مواقع حتی با زمان بندی درست هم نمی‌توانید پرش درستی داشته باشید و در منقطه مورد نظر فرود بیایید. با این حال مشکل اصلی پلتفرمینگ در بخش‌هایی است که شخصیت اصلی باید از یک میله به پشت خود بپرد. در این بخش‌ها بیشتر از اینکه به جایگاه مورد نظر برسید ، سقوط نصیبتان خواهد شد. اگر زیر پای‌تان زمین باشد که باید دوباره یک روند تکراری را دنبال کنید. مشکل بزرگ دیگر بازی شنا کردن است. در بسیاری از بخش‌های دنیای مردگان موانع بازی روی آب سوار شده‌اند و در صورت سقوط شما در آب با دمیج قابل توجهی از طرف آبزیان Deadside روبرو خواهید شد. با اینکه کنترل بازی به شدت نسبت به نسخه اصلی بهبود یافته اما کنترل شدومن در اب واقعا اعصاب خرد کن است و تنها راهتان این است که آنقدر در بازی حرفه‌ای شوید که تا حد ممکن در آب نیفتید.

استودیو «نایت دایو» که چند سالی است به واسطه ریمسترهای خوبش شناخته می‌شود هیچ گاه تغییر خاصی در گیم پلی بازی ایجاد نمی‌کند اما در عوض با استفاده از موتور Kex Engine گرافیک بازی را در فرم اصلی خود تا جای ممکن بهبود می‌بخشد. با این روش علاوه بر حفظ استخوان بندی اصلی ، نسخه ریمستر تا جای ممکن به نمونه اصلی وفاردار مانده اما در عین حال از اکثر تکنولوژی‌های روز هم استفاده می‌کند. مثل : روزلوشون بالاتر ، صفحه واید اسکرین ، استفاده از بافت‌های HD ، نورپردازی بهبود یافته ، shadow mapping بهبود یافته  ، Anti-aliasing  در بهترین شکل ممکن و موارد اینچینی. در حقیقت پورت‌های استودیو نایت دایو بیشتر از کاربرهای جدید به درد کاربرهای کلاسیک می‌خورد که دوست دارند همان عنوان قدیمی را با همان مشخصات ولی با ظاهری کمی مدرن تر تجربه کنند. در این زمینه باید گفت که این استودیو سنگ تمام گذاشته و قطعا اگر تجربه این عنوان را داشته‌اید یا مثلا ویدیویی از آن دیده‌اید قطعا به عملکرد نایت دایو نمره عالی می‌دهید. جالب اینکه علاوه بر بهبود گرافیکی ، این استودیو محتواهایی از بازی که به واسطه زمان کم از نسخه اصلی حذف شده‌اند را در این ورژن قرار داده است. علاوه بر بهبود گرافیکی فوق العاده در کنار نگه داشتن ظاهر اصلی بازی ، صداگذاری و موسیقی Shadow Man Remastered در نوع خود مثال زدنی است. نسخه اصلی شدومن شامل تعدادی از بهترین قطعات عناوین اکشن/ادونچر نسل پنجم بود ؛ قطعاتی که حالا به لطف ریمستر شدن هنوز هم جذاب و شنیدنی هستند.

Shadow Man Remastered یکی از بهترین ریمسترهای چند سال اخیر است که تا حد ممکن با نسخه اصلی خود وفادار مانده و یکی از بهترین گزینه‌ها برای دوستداران عناوین کلاسیک و دوستدارن ژانر مترویدوانیا است. البته با وجود تمامی تلاش‌های استودیو Nightdive گیم پلی بازی کمی کهنه شده و بعید به نظر می‌رسد در جذب کاربران جدید خیلی موفق عمل کند.